Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Μὲ ἀφορμὴ τὸν ἑορτασμὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, Μέγας Βασίλειος, Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστοµος, εἶναι προστάτες τῆς παιδείας µας, μιᾶς παιδείας πού δίνει νόηµα ζωῆς στόν ἄνθρωπο ὡς δημιουργημένο «καί εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν Θεοῦ», μιᾶς παιδείας τῆς ὁποίας ὁ ἀνθρωπισμός στηρίζεται στόν Θεανθρωπισμό. 

 

Κατά τήν περίοδο τῆς ἔνδοξης Ρωμηοσύνης, ἀλλά καί κατά τήν περίοδο τῆς πονεµένης Ρωµηοσύνης (Τουρκοκρατίας) ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἦταν ἐθνική ἑορτή τοῦ Γένους. Καὶ αὐτό δέν ἦταν χωρίς σκοπό καί νόημα. Οἱ πρὀγονοί µας ἤθελαν νά ὑπογραμμίσουν τήν ἰδιαιτερότητα τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης, σὲ ἀντιδιαστολή πρός τόν μυστικισμό τῆς ᾿Ανατολῆς καί τόν παγανισµό καί σχολαστικισµό τῆς Φράγκικης Δύσης. 

 

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἐκφράζουν τήν ἁρτιότητα καί τελειότητα τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ἡ ὀποία ἀναπαύει τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου, τόν εἰρηνεύει µέ τόν περιβάλλοντα κόσµο καί τόν κάνει νά αἰσθάνεται ἐλεύθερος, ἄνετος, ἀλλά καὶ εὐαίσθητος. 

 

Ἐπαινοῦνται σήµερα διάφοροι µεγάλοι στοχαστές, ποιητές και κοινωνικοί µεταρρυθµιστές. Οἱ Τρεῖς ὅμως Ἱεράρχες εἶναι μεγάλες προσωπικότητες, ἀντέχουν στόν χρόνο, ἕκαναν τροµερές ἐπαναστάσεις ἀγάπης καὶ ἀναμόρφωσαν τόν κόσµο, τήν κοινωνία καί τόν ἄνθρωπο. Ακόµη καί αὐτός ὁ Κορδᾶτος, ἑνώ στέκεται ἀρνητικά ἀπέναντι στόν Χριστιανισμό, ἐν τούτοις μένει ἑκστατικός μπροστά στήν µορφή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. 

 

Γι' αὐτό πρέπει νά δοθῆ µεγάλη σηµασία στήν ἑορτή αὐτή. Δέν ἐπιτρέπεται νά ξεθωριάζουν τέτοιες φυσιογνωμίες. Οἱ µαθητές πρέπει νά ἔχουν πρότυπα. Νά μυηθοῦν στό ἔργο καί τήν διδασκαλία τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας. Αν δέν γίνη αὑτό τότε ἄλλα πρὀτυπα θά καταλάβουν αὐτόν τόν χῶρο. Σήμερα οἱ σατανιστικές λατρεῖες, οἱ ἀνθρωποθυσίες, οἱ δολοφονίες καί οἱ ποικιλόµορφες άναρχικότητες δημιουργοῦν σκεπτικισµό. Τί νά κάνουν ὅμως τά παιδιά µας, ὅταν δέν ἔχουν πνευματικό ἀντιστάθμισμα; 

 

Εἶναι λυπηρό τό θέαµα ἐκκλησιασμός τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν νά εἶναι πενιχρός. Κάτι πρέπει νά κάνουμε, πριν εἶναι ἀργά. 

 

Σήµερα πού ἐπικρατεῖ ἡ τεχνολογία καί οἱ μηχανές τείνουν νά κάνουν τόν ἄνθρωπο «ἔμψυχο ἐργαλεῖο», πού ἐπικρατεῖ γλωσσική πενία, «ἀλαλία» καί άνερμάτιστος προσανατολισμός, πρέπει νὰ ἀναπτυχθοῦν οἱ ἀνθρωπιστικές σπουδές καί γι' αὐτό δέν εἶναι χάσιµο χρόνου ἡ µελέτη τοῦ ἔργου τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. 

 

Οἱ Τρείς Ἱεράρχες πρέπει νὰ δίνουν νόηµα στήν παιδεία µας καί ἡ ὁλοκληρωμένη παιδεία νὰ δίνη στὀν ἄνθρωπο τήν ζωή τήν κοινωνία.

 

Ν. Ι.