Γεγονός καὶ Σχόλιο: «Τὸ internet πάνω μας!»

Τὸ internet ἔχει εἰσέλθει σταθερὰ στὴν ζωή μας, ἀφοῦ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τὸ χρησιμοποιοῦν, ἰδιαιτέρως ὅμως ὅλοι οἱ σύγχρονοι νέοι εἶναι χρῆστες σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ γίνεται λόγος γιὰ ἐξάρτηση ὅμοια μὲ τὶς ἐξαρτησιογόνες οὐσίες –τὰ ναρκωτικά, τὸ ἀλκοόλ– καὶ νὰ χρειάζεται ἡ συνδρομὴ ψυχολόγου γιὰ ἀπεξάρτηση.

Ἡ λέξη internet στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ἀποδίδεται μὲ τὴν λέξη διαδίκτυο ποῦ δηλώνει «τὸ διεθνὲς δίκτυο ὑπολογιστικῶν συστημάτων, ποῦ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὴν σύνδεση πολλῶν δικτύων ἀνὰ τὸν κόσμο μὲ σκοπὸ τὴν ἄμεση διακίνηση πληροφοριῶν γιὰ ἐπιστημονικούς, ἐμπορικούς, ἐκπαιδευτικοὺς καὶ ψυχαγωγικοὺς σκοποὺς» (Γεώργιος Μπαμπινιώτης).

Στὴν ἀρχὴ τὸ internet συνδεόταν μὲ τὸν ὑπολογιστὴ ποῦ βρισκόταν στὸ Γραφεῖο καὶ ἔπρεπε νὰ καθίση κανεὶς γιὰ νὰ τὸ ἀνοίξη. Ἔπειτα, ἐφευρέθηκε τὸ laptop, τὸ ὁποῖο μποροῦσε κανεὶς νὰ ἔχη μαζί του καὶ νὰ κάνη ὁπουδήποτε χρήση. Σήμερα μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔχη τὸ internet στὴν τσέπη του «μετατρέποντας τὸ κινητὸ τηλέφωνο σὲ smartphone». Διαβάζουμε, ὅμως, στὶς ἐφημερίδες ὅτι ἔρχεται ὁ καιρὸς ποῦ τὸ internet θὰ εἶναι πάνω μας. «Εἶναι τὰ wearable computers, δηλαδὴ συσκευὲς ποῦ φοριοῦνται στὸ ἀνθρώπινο σῶμα καί, ἐπὶ τοῦ παρόντος, ἔχουν τὴν μορφὴ βραχιολιοῦ ἢ γυαλιῶν». Ὅμως, προβλέπεται ὅτι θὰ ἀκολουθήση τὸ ἑπόμενο βῆμα ποῦ εἶναι τὰ gadget, δηλαδὴ οἱ ἠλεκτρονικὲς συσκευὲς ποῦ «θὰ συνδέονται μὲ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα καὶ σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις θὰ ἀλληλοεπιδροῦν μὲ αὐτό, ἀφήνοντας πίσω τὶς «παθητικὲς» συσκευὲς ποῦ ἐκτελοῦν ἐντολὲς μόνο ὅταν κάποιος τοὺς τὶς δώσει».

Πάντως, τώρα σχεδιάζονται ἰδιαίτερες ἠλεκτρονικὲς συσκευές. Πρόκειται γιὰ «τὰ γυαλιὰ τῆς Google» στὰ ὁποία θὰ εἶναι προσαρμοσμένες οἱ συσκευὲς «κάνοντας βιντεοκλήσεις, βγάζοντας φωτογραφίες καὶ παίζοντας μουσική», ὁπότε θὰ μπορεῖ ὁ χρήστης του, νὰ καταγράφη τὰ πάντα καὶ νὰ τὰ μοιράζεται μέσῳ τοῦ internet, ἀλλὰ καὶ γιὰ «τὸ ρολόϊ τῆς Apple», ποῦ θὰ φοριέται στὸ χέρι σὰν ρολόϊ «καὶ θὰ ἐκτελεῖ διεργασίες τοῦ iPhone καὶ τοῦ iPad».

Βέβαια, ὅλες αὐτὲς οἱ ἀνακαλύψεις δέχονται κριτικὴ ὅτι ὑπονομεύουν τὸν ἄνθρωπο, καταστρέφουν τὴν λεγόμενη ἰδιωτική του ζωή, ἀφοῦ ἕνας μεγάλος ὄγκος πληροφοριῶν θὰ φθάνη σὲ ἐπιτηδείους ἀνθρώπους μὲ μεγάλο κίνδυνο γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὴν κοινωνία (Ndigital, Ἐφημ. Τὰ Νέα, 3-4-2013). Ἔτσι δικαιώνεται ὁ τίτλος «τὸ internet πάνω μας!».

Τελικά, μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς νέες τεχνολογικὲς ἀνακαλύψεις ὁ ἄνθρωπος γίνεται θύτης καὶ θῦμα, ἕνα ἐξαρτηματικὸ ὅν, ἕνας μόνιμος κατάσκοπος τῆς ζωῆς τῶν ἄλλων καὶ βεβαίως τίθεται θέμα προστασίας τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς. Ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ γίνη «ἀνθρωποθεός», νὰ ἀποκτήση ὑψηλὴ γνώση, πρᾶγμα ποῦ συνιστᾶ τὴν ἑωσφορικὴ καὶ προπατορικὴ ἁμαρτία καὶ τὴν πυργοποιΐα στὴν Βαβέλ, ἀλλὰ καὶ νὰ κυριαρχῇ πάνω στοὺς συνανθρώπους του.

Τέτοια ἐπικίνδυνα παιχνίδια ἔχουν συνέπειες καὶ στὴν σωματικὴ ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ στὴν πνευματική του κατάσταση. Σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου κυριεύεται ἀπὸ τὴν λογικὴ καὶ τὸ περιβάλλον, κυριαρχεῖται ἀπὸ λογισμούς, ἀπὸ παραστάσεις καὶ φαντασίες, εἶναι σκοτισμένος καὶ αὐτὸ συνιστᾶ τὴν προπατορικὴ ἁμαρτία ἀπὸ θεολογικῆς πλευρᾶς. Πρόκειται γιὰ μιὰ πτωτικὴ κατάσταση, γιὰ τὴν αἰχμαλωσία τοῦ νοῦ. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐγκλωβισμένος στὸ εἴδωλο τοῦ ἑαυτοῦ του, στὴν φιλαυτία. Ἡ ἀπεξάρτηση ἀπὸ τέτοιες καταστάσεις εἶναι ὑπόθεση τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ τὴν ἡσυχαστικὴ παράδοσή της.