Γεγονός καὶ Σχόλιο: Οἱ «κρυφόπτωχοι»

Ἡ οἰκονομικὴ κρίση στὴν Πατρίδα μας ἀνέδειξε διάφορες καταστάσεις καὶ διάφορες κατηγορίες ἀνθρώπων. Σὲ ὅλες τὶς κοινωνίες, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὲς τὶς λεγόμενες προηγμένες, ὅπως στὴν Εὐρώπη καὶ τὴν Ἀμερική, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποῦ ζητιανεύουν γιὰ νὰ ζήσουν, ποῦ κάνουν αἰσθητὴ τὴν παρουσία τους. Ἀλλὰ σὲ ὅλες τὶς κοινωνίες ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποῦ εἶναι ἄνεργοι, πτωχοί, ἀλλὰ θέλουν νὰ διατηρήσουν τὴν ἀξιοπρέπειά τους καὶ συνήθως κρύπτονται. Ὑπομένουν τὴν φτώχεια τους μὲ ἀξιοπρέπεια.

Ἔτσι, δημιουργεῖται μιὰ κατηγορία ποῦ λέγονται «κρυφόπτωχοι», οἱ ὁποῖοι βγαίνουν τὸ βράδυ καὶ ἀναζητοῦν τὴν τροφή τους κυρίως ἀπὸ τὰ σκουπίδια, μακρυὰ ἀπὸ τὰ βλέμματα τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ Ἐφημερίδα Καθημερινὴ ἔκανε ἕνα ρεπορτὰζ γιὰ τὴν κατηγορία τῶν «κρυφόπτωχων». Σύμφωνα μὲ τὸν πρώην Πρόεδρο τοῦ Ἱδρύματος Ἀστέγων τοῦ Δήμου Ἀθηναίων κ. Γιῶργο Ἀποστολόπουλο, ὑπάρχουν πολλοί, ἀνάμεσα στοὺς ὁποίους εἶναι καὶ ἀρκετοὶ πρώην ἐπώνυμοι καλλιτέχνες, ποῦ πηγαίνουν στὸν Δῆμο γιὰ νὰ πάρουν τὸ φαγητό τους καὶ συγχρόνως διατηροῦν τὴν ἀξιοπρέπειά τους. Διηγεῖται:

«Ἔχω δεὶ πολλὰ δυσάρεστα πράγματα σὲ αὐτὴν τὴν ὑπηρεσία, ὡστόσο ἐξακολουθῶ νὰ ξαφνιάζομαι μὲ τὶς περιπτώσεις ποῦ ἀντιμετωπίζουμε. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὑπάρχουν κυρίες ποῦ ἔρχονται γιὰ νὰ πάρουν τρόφιμα χωρὶς νὰ τὸ ξέρη κανένας, οὔτε γείτονες οὔτε συγγενεῖς. Μιλᾶμε γιὰ κατοίκους παραδοσιακὰ πλούσιων περιοχῶν, ὅπως ἡ Κηφισιά, τὸ Κολωνάκι καὶ ἡ Βοῦλα. Κάποιες ἀπὸ αὐτὲς τὶς κυρίες, μάλιστα, λένε στοὺς γνωστούς τους, ὅταν πηγαίνουν νὰ πάρουν τρόφιμα, ὅτι αὐτὰ προορίζονται γιὰ φιλανθρωπικὸ σκοπό. Ὅτι, δηλαδή, παίρνουν τὰ τρόφιμα ἀπὸ τὸν δῆμο ὄχι γιὰ τὶς ἴδιες, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ μοιράσουν στοὺς φτωχούς».

Ὁ ἰδιοκτήτης Ψητοπωλείου στὴν Κυψέλη κ. Ἀνδρέας Ἀνδριανάκης διηγεῖται:

«Κάναμε ἐπεξεργασία τοῦ κρέατος γιὰ τὸν γῦρο, βγάζοντας τὰ κόκαλα καὶ τὰ ξύγκια. Πετούσαμε τὰ κόκαλα καὶ τὰ περισσεύματα κλεισμένα σὲ εἰδικὲς μαῦρες σακοῦλες στὰ σκουπίδια. Τὴν ἄλλη μέρα, βρίσκαμε πεταμένα κόκαλα στὸν δρόμο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουμε πρόβλημα μὲ τοὺς γείτονες ποῦ θεώρησαν ὅτι ἐμεῖς τὰ σκορπούσαμε. Ἔκανα ὁλονύχτια παρακολούθηση διαπιστώνοντας ὅτι λίγη ὥρα ἀφ' ὅτου πετοῦσα τὰ σκουπίδια, μαζεύονταν ἀλλοδαποὶ οἱ ὁποῖοι ἔβγαζαν ἔξω τὶς σακοῦλες, τὶς ἄνοιγαν καὶ ἔπαιρναν τὰ κόκαλα καὶ ἄχρηστα κομμάτια κρέατος».

Ὁ Δημήτρης ποῦ εἶναι συνταξιοῦχος ἰδιωτικὸς ὑπάλληλος, κάθε βράδυ βγαίνει «βόλτα» καὶ ψάχνει τοὺς κάδους ἀπορριμάτων. Ἡ οἰκογένεια καὶ οἱ φίλοι του δὲν γνωρίζουν τίποτε γιὰ τὶς "βραδυνὲς βόλτες" του, καὶ μάλιστα ὁ ἴδιος ἔχει "σιδερωμένο" παντελόνι, γυαλισμένα παπούτσια, ἕνας καθὼς πρέπει ἀστός». Ὁ ἴδιος διηγήθηκε στὸν δημοσιογράφο:

«Τὸ καλύτερο εἶναι τὰ ἄδεια μπουκάλια γιατί μποροῦν νὰ πουληθοῦν ἀμέσως, 14 λεπτὰ τὸ ἕνα. Μιὰ φορὰ εἶχα μαζέψει περισσότερα ἀπὸ 50 μπουκάλια στὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως, ἀπὸ κάποια παρέα ποῦ ἔτρωγαν κι ἔπιναν. Ἀλλὰ ὅ,τι βρίσκει κανεὶς καλὸ εἶναι. Ἔχω μαζέψει ἔπιπλα καὶ μπαούλα ποῦ εἶχαν πεταχτεῖ καὶ τὰ ἔδωσα σὲ ἕναν παλιατζή. Λίγα λεφτά, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ τίποτα. Φαγητὰ δὲν μαζεύω, αὐτὰ τὰ παίρνουν οἱ ξένοι. Περνάω δύο μέρες τὴν ἑβδομάδα ἀπὸ ἕνα φοῦρνο καὶ μοῦ δίνει ψωμὶ καὶ γλυκὰ ποῦ ἔχουν ξεμείνει. Ἔχω κάνει καὶ συμφωνία μὲ ἕνα σουβλατζὴ καὶ μοῦ πουλάει τυλιχτὰ μὲ ἕνα εὐρὼ χωρὶς ἀπόδειξη».

Ἐπίσης ὁμολογεῖ:

«Στὴν ἀρχὴ ντρεπόμουν, ἔσκυβα τὸ κεφάλι. Ἂν κάποιος ἐρχόταν γιὰ νὰ πετάξει σκουπίδια ἔφευγα. Τώρα δὲν μὲ ἐνδιαφέρει. Ὅλα εἶναι θέμα συνήθειας» (Καθημερινὴ 3-2-2013).

Τί νὰ πὴ κανεὶς γιὰ τοὺς «κρυφόπτωχους»; Ἴσως πρέπει νὰ ἀποκτήσουμε εὐαισθησία γιὰ νὰ τοὺς ἀνακαλύπτουμε καὶ νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς «κρυφοελεήμονες». Γιατί, δυστυχῶς, στὴν ἐποχή μας εἴτε κλεινόμαστε ἑρμητικὰ καὶ φίλαυτα στὸν ἑαυτό μας εἴτε κάνουμε φανερὰ «πρὸς τὸ θεαθῆναι» τὴν ἐλεημοσύνη μας.

Ν.Ι.