Εἰδήσεις - Φωτογραφικὰ στιγμιότυπα Αὐγούστου 2013

+ Δημήτριος Σισμάνης

Τὴν 27-8-2013 κοιμήθηκε ὁ ἰατρὸς καὶ ταξίαρχος ε.α. Δημήτριος Σισμάνης. Ὁ Δημήτριος Ἀρισ. Σισμάνης ἦταν ὁ πρῶτος ποῦ ἄνοιξε τὸν "ἰατρικὸ" δρόμο γιὰ τὴν Πολεμικὴ Ἀεροπορία. Ἦταν γόνος τῆς μεγάλης πολιτικοστρατιωτικὴς οἰκογένειας Σισμαναίων, ἀπὸ τὴν Ἀράχωβα ὀρεινῆς Ναυπακτίας, ἡ παρουσία τῆς ὁποίας ἐντοπίζεται στοὺς Βυζαντινοὺς χρόνους καὶ ἡ ἐγκατάστασή της στὴν Ἀράχωβα χρονολογεῖται τὸ Ι7ΟΟ μ.Χ..

Ὀνομαστὴ οἰκογένεια προυχόντων ποὺ γνώρισε τὸ ἀμείλικτο μαχαίρι τοῦ θηριώδους Ἀλῆ Πασᾶ τῶν Ἰωαννίνων. Μὲ πληρωμένους δολοφόνους καὶ τοὺς Τζοχανταραίους του, ἐξολόθρευσε ὅλη αὐτὴ τὴ μεγάλη φαμίλια τῶν Σισμαναίων, ἀλλὰ ὁ Θεὸς φρόντισε νὰ διασωθῇ ὁ μικρὸς Νικολάκης Σισμάνης, ὡς συνεχιστὴς τοῦ γένους, ποὺ στοὺς κατοπινοὺς χρόνους ἀνέδειξε στρατηγούς, πολιτικούς, ἐπιστήμονες. Ὁ γιατρὸς Ὠτορινολαρυγγολόγος Ταξίαρχος ε.α. τῆς Ἀεροπορίας, Δημήτριος Σισμάνης, στάθηκε πάντοτε ἀρωγὸς στοὺς συμπατριῶτες. Στὸ Πανεπιστήμιο σπούδασε ἰατρικὴ καὶ τὸ 1951 εἰσῆλθε ὡς Ἀνθυποσμηναγὸς ἰατρὸς στὴν Πολεμικὴ Ἀεροπορία, κατόπιν διαγωνισμοῦ. Ἐκπαιδεύτηκε στὴν εἰδικότητα τοῦ ΩΡΛ στὸ Νοσοκομεῖο τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ. Διετέλεσε ἐπὶ δέκα χρόνια Διευθυντὴς τῆς κλινικῆς ΩΡΛ, τὸ 1975 τοποθετήθηκε ὑποδιοικητὴς τοῦ Νοσοκομείου καὶ στὴ συνέχεια ἀνέλαβε διοικητὴς τοῦ Κέντρου Ἀεροπορικῆς Ἰατρικῆς (Κ.Α.Ι.). Ἀργότερα ἀνέλαβε Πρόεδρος τῆς Ἀνωτάτης Ὑγειονομικῆς Ἐπιτροπῆς (ΑΓΓΑ). Διέγραψε λαμπρὴ πορεία στὴν Ἀεροπορία μέχρι τὸ 1977, ὁπότε μὲ παραίτησή του, ἐξῆλθε τῆς ὑπηρεσίας μὲ τὸ βαθμὸ τοῦ Ταξιάρχου, προαχθεῖς κατ' ἐκλογήν. Τὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του μοιραζόταν τὸ χρόνο τοῦ μεταξύ Ἀθηνών- Ναυπάκτου καὶ τῆς γενέτειράς του Ἀράχωβας Ναυπακτίας, ἦταν δὲ καὶ Ἀντιπρόεδρος τοῦ Ἱδρύματος Ἀθανασιάδη Νόβα, μὲ τὸν ὁποῖο ἡ οἰκογένεια Σισμάνη διατηροῦσε στενοὺς δεσμούς. Ἡ κηδεία του ἔγινε τὴν Τετάρτη, 28-8-2013, στὸ νεκροταφεῖο Ζωγράφου. Τὸν Σεβασμιώτατο, ποὺ δὲν μπόρεσε νὰ παραστῇ λόγῳ τῆς πανηγύρεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Βομβοκούς, ἐκπροσώπησε ὁ Ἀρχιμ. π. Γαβριὴλ Πλάκας, ὁ ὁποῖος καὶ ἀνέγνωσε τὸν λόγο τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ τὸ ψήφισμα τοῦ Ἱδρύματος Νόβα:

Λόγος Μητροπολίτου

«Ἡ ἐκδημία τοῦ ἀγαπητοῦ Δημητρίου Σισμάνη, ἰατροῦ καὶ μέχρι πρότινος προέδρου τοῦ Ἱδρύματος Γεωργίου Ἀθανασιάδη Νόβα, μὲ λύπησε πολύ, διότι μᾶς συνέδεε πολυετὴς ἀδιατάρακτη φιλία. Δυστυχῶς, παρὰ τὴν σφοδρὰ ἐπιθυμία μοῦ δὲν κατέστη δυνατὸν νὰ παραστῶ στὴν ἐξόδιο Ἀκολουθία του, λόγῳ τῆς πανηγύρεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Βομβοκοὺς Ναυπάκτου, τὴν ὁποία καὶ ἐκεῖνος εὐλαβεῖτο πολύ, ὅπως καὶ ὁ ἀείμνηστος Γεώργιος Ἀθανασιάδης Νόβας. Πάντως, ἔχω ζωηρὲς ἀναμνήσεις ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία μας, τόσο στὴν Ναύπακτο ὅσο καὶ στὴν Ἀράχωβα, ὅπου μὲ φιλοξενοῦσε στὸ ἀρχοντικό του, ὅταν ἔκανα περιοδεῖες στὴν Ὀρεινὴ Ναυπακτία. Ἦταν εὐγενής, ἀρχοντικός, δραστήριος, ἀγαποῦσε τὸν τόπο τοῦ καὶ ἰδιαιτέρως τὴν Ἀράχωβα, στὴν ὁποία ἔμενε τὴν θερινὴ ἀλλὰ καὶ τὴν χειμερινὴ περίοδο, καὶ ἔτρεφε αἰσθήματα ἀγάπης πρὸς τὸ πρόσωπό μου. Ἦταν περήφανος γιὰ τὸν γιὸ τοῦ Ἀριστείδη καὶ χαιρόταν γιὰ τὴν ἐπιστημονική του κατάρτιση καὶ τὴν ἐξέλιξή του στὸν ἀκαδημαϊκὸ χῶρο. Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύση τὴν ψυχὴ τοῦ καὶ νὰ παρηγορῇ τὰ παιδιὰ τοῦ καὶ τοὺς οἰκείους του. Ἡ μνήμη του θὰ εἶναι χαραγμένη μέσα μου καὶ θὰ τὸν θυμᾶμαι γιὰ τὴν ἀνθρωπιά του καὶ τὰ ἀγαθὰ αἰσθήματά του.

Ὁ Μητροπολίτης

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ».

Ψήφισμα Ἱδρύματος Νόβα

«Σήμερα, 27-8-2013, συνῆλθε ἐκτάκτως τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τοῦ Ἱδρύματος Γεωργίου καὶ Μαρίας Ἀθανασιάδη – Νόβα μὲ τὴν ἀναγγελία τοῦ θανάτου τοῦ Δημητρίου Σισμάνη καὶ ἐξέδωσε ὁμόφωνα τὸ ἀκόλουθο ψήφισμα:

Τὸ Ἵδρυμα Γεωργίου καὶ Μαρίας Ἀθανασιάδη – Νόβα μὲ τὸ ἄκουσμα τοῦ θανάτου τοῦ Δημητρίου Ἀριστ. Σισμάνη, ἰατροῦ ταξιάρχου ε.α. τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, διατελέσαντος ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἀντιπροέδρου τοῦ Ἱδρύματος, ἐκφράζει τὴν βαθιὰ θλίψη καὶ τὰ συλλυπητήρια τοῦ πρὸς τὴν οἰκογένεια τοῦ ἐκλιπόντος. Ἀντὶ στεφάνου καταθέτει χρηματικὸ ποσό, στὴ μνήμη του, στὴν Ἑταιρεία Ναυπακτιακῶν Μελετῶν, τῆς ὁποίας τὸ ἔργο πάντα ἐκτιμοῦσε.

Τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τοῦ Ἱδρύματος».

Μετὰ τὴν ἐπιμνημόσυνη δέηση στὸ μνημεῖο τῶν δεκαεπτὰ ἐκτελεσθέντων Ἀραχωβιτῶν ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀράχωβα (βλ. κύριο θέμα).

Χαιρετῶντας τοὺς Πλατανιῶτες, κάτω ἀπὸ τὸν πλάτανο τοῦ ...Πλατάνου, μετὰ τὴν ἀρχιερατικὴ θεία Λειτουργία (βλ. κύριο θέμα).
Στὸ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὸ νεοδόμητο Ναΰδριο τοῦ ἁγίου στὴν Καλαβρούζα (βλ. κύριο θέμα).

Ἐκδρομεῖς ἀπὸ τὴν Μητρόπολή μας σὲ προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ στὴν Κέρκυρα, ὅπου λειτουργήθηκαν στὸν ἅγιο Σπυρίδωνα, συνάντησαν τὸν Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκτάριο καὶ ἐπισκέφθηκαν ἱερὲς Μονὲς τῆς περιοχῆς. Ἐδῶ ἔξω ἀπὸ τὸν ἱερὸ Ναὸ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Ἰάσωνος καὶ Σωσιπάτρου.

Γιώργου Λαουρδέκη: Γιὰ τὰ ἐγκαίνια τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου Παλαιοπαναγιᾶς

«Σεβασμιώτατε, μὲ τὴν ἄδειὰ σας, ὡς ἐνορίτης, ἀπευθύνομαι πρὸς τὴν πάνσεπτη προσωπικότητά σας, ποῦ ἀποτελεῖ τὸν κύριο ἐμπνευστὴ καὶ συντελεστὴ τοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖο ἐγκαινιάσαμε σήμερα, γιὰ νὰ σᾶς εὐχαριστήσω θερμὰ ἐκ μέρους ὅλων μας. Ἐπίσης, ἀπευθύνομαι καὶ στὸν παρευρισκόμενο Δήμαρχό μας, ὁ ὁποῖος ἔχει δεσμευθῇ δημοσίως πρὸ δύο ἑβδομάδων, γιὰ τὴν κατασκευὴ καγκελωτὴς περίφραξης τοῦ Κοιμητηρίου μας, καθὼς καὶ γιὰ τὸν ἀνάλογο φωτισμό του, ἀφοῦ καὶ τὰ δύο ἀποτελοῦν φυσικὸ καὶ ἀπαραίτητο ἔργο τοῦ τοπικοῦ μας ἐκκλησιαστικοῦ κύκλου κατασκευῶν, καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ ὑλοποιηθῇ σύντομα. Πρὸ ὀλίγων μηνῶν, σὲ εἰδικὴ τελετή, ποῦ ἔγινε στὸν ἐκκλησιαστικό μας χῶρο, ἐξήραμε τὴν ξεχωριστὴ σημασία τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τῆς ἐκκλησίας μας, ποῦ κατασκευάσθηκε μὲ τὴν δικὴ σας εὐλογία Σεβασμιώτατε, ἀπὸ τὴν ξέχειλη ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση ποῦ ἔχετε στὸ ποίμνιό σας τῆς Παλαιοπαναγιὰς Ναυπάκτου καὶ ἀπὸ τὴν ἀκατάβλητη θέλησή Σᾶς καὶ τὸ ψυχικὸ σας μεγαλεῖο. Ἡ προσωπικὴ σας συμβολὴ καὶ τὸ ἔνθερμο ἐνδιαφέρον Σᾶς γιὰ τὸ ποίμνιο τῆς Παλαιοπαναγιὰς εἶναι συγκινητικά. Ὅπως ἐπαινετὴ εἶναι καὶ ἡ τοποθέτηση ἀπὸ σᾶς ὡς ἐφημερίου μας τοῦ πανάξιου Ἱερέας μας παπα-Παναγιώτη.

Σήμερα ἦλθε ἡ στιγμὴ νὰ προβῆτε σεῖς προσωπικά, ποῦ ἀκτονοβολεῖτε ἀπὸ τὰ θεῖα χαρίσματα μὲ τὰ ὁποία σᾶς ἔχει εὐλογήσει ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στὴν τέλεση τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἐν λόγῳ Πνευματικοῦ μας Κέντρου, στὸ ὁποῖο θὰ στεγάζεται καὶ θὰ λειτουργῇ καὶ ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης τῆς ἐνορίας μας, ποῦ μὲ τόση λαχτάρα περιμέναμε, καὶ ποὺ σεῖς, Σεβασμιώτατε, -ποῦ ἀποτελεῖτε καύχημα τῆς Ἐκκλησίας μας- εἶσθε ὁ ἐμπνευστὴς καί, ὅπως καταδεικνύεται καὶ ἀπὸ τοὺς ἀντίστοιχους Συνδέσμους Ἀγάπης καὶ τῶν ἄλλων ἐκκλησιῶν τῆς Ναυπάκτου ποῦ ἔχετε συστήσει, καὶ μέσῳ αὐτῶν προσφέρεται ὄχι μόνον πολύμορφο ἔργο προνοιακὸ καὶ φιλανθρωπικὸ πρὸς τοὺς ἐνορῖτες μᾶς ποῦ ἀντιμετωπίζουν ἐπιτακτικὲς βιοτικὲς ἀνάγκες, ἀλλὰ προσφέρεται καὶ ἔργο κοινωνικό, μορφωτικὸ καὶ πνευματικό. Εἴχαμε, λοιπόν, δίκηο ποῦ τὸ περιμέναμε, ὅπως προεῖπα, μὲ λαχτάρα. Γι’ αὐτὸ δεχθεῖτε Σᾶς παρακαλῶ, Σεβασμιώτατε, τὰ θερμά μας εὐχαριστήρια καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη μας».

Πανελλήνιο Συνέδριο Κατηχητῶν

Στὶς κατασκηνώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας, στὴν Ρίζα Ἀντιρίου, πραγματοποιήθηκε τὸ τριήμερο 26-28 Αὐγούστου τὸ 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο τῶν Ὑπευθύνων Ἱερέων Νεότητος καὶ Στελεχῶν τοῦ Νεανικοῦ ἔργου τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ κύριο θέμα: «Μέθοδοι καὶ τρόποι διδασκαλίας τῶν κατηχητικῶν μαθημάτων». Στὴν ἔναρξη παρευρέθησαν οἱ Σέβ. Μητροπολῖτες Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Χριστιανικῆς Ἀγωγῆς καὶ Νεότητος, Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰερόθεος, Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παῦλος καὶ Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς, καὶ ἑκατὸν εἴκοσι σύνεδροι Ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ ἐκπρόσωποι τῶν περισσοτέρων Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Μετὰ τοὺς χαιρετισμοὺς τῶν Ἀρχιερέων καὶ τὴν εἰσαγωγικὴ ὁμιλία τοῦ Γραμματέως τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀρχιμ. π. Πολυκάρπου Μπόγρη, ἔγινε ἡ κεντρικὴ ὁμιλία τοῦ Συνεδρίου ἀπὸ τὸν Πρωτοπρεσβύτερο π. Εὐάγγελο Μαρκαντώνη, Θεολόγο-Χημικὸ μὲ θέμα: «Μέθοδοι καὶ τρόποι διδασκαλίας τῶν κατηχητικῶν μαθημάτων. Νέες παιδαγωγικοὶ μέθοδοι». Τὴν δεύτερη μέρα τοῦ Συνεδρίου οἱ σύνεδροι ἐργάσθηκαν σὲ ὁμάδες ἐργασίας ἐνῷ τὰ πορίσματα τῶν ὁμάδων παρουσιάσθηκαν στὴν ὁλομέλεια τοῦ Συνεδρίου τὴν τελευταία ἡμέρα τῶν ἐργασιῶν του. Τὸ Συνέδριο στέφθηκε μὲ ἐπιτυχία καὶ οἱ σύνεδροι ἔφυγαν μὲ ἐνθουσιασμὸ καὶ νέες γνώσεις, τὰ ὁποία θὰ μεταφέρουν στὶς κατὰ τόπους συναντήσεις τῶν Κατηχητῶν τῶν Μητροπόλεών τους.

Σπύρου Σκαλτσᾶ:  Τὰ ἐκατόχρονα τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Τερψιθέας

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια ἀπὸ τὴν θεμελίωση τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τὸ 1913. Ἡ παλαιὰ ἐκκλησία εἶχε κτισθῇ ἢ ἀναδομηθῇ στὴν θέση παλαιότερης, τὸ 1835, ὅμως παρουσίασε νωρὶς προβλήματα (ἴσως λόγῳ σεισμῶν). Οἱ χωριανοί μας στὴν ἀρχὴ μάζευαν λεφτὰ γιὰ ἀνακαίνιση τοῦ παλαιοῦ κτιρίου, περνῶντας ὅμως τὰ χρόνια ἀποφάσισαν νὰ μεταφέρουν τὸ Νεκροταφεῖο (τὸ 1890) γιὰ νὰ φτιάξουν στὴ θέση του μιὰ νέα ἐκκλησία μὲ προδιαγραφές. Τὸ παλιὸ Νεκροταφεῖο ἦταν μεταξὺ τῆς παλαιᾶς ἐκκλησίας καὶ τῶν Σχολείων. Ἱερεῖς τότε στὴν Βετολίστα ἦταν ὁ Ἀνδρέας Παπαναγιώτου καὶ Κων/νὸς Χριστόπουλος. Τὴν ἴδια ἐποχὴ προσπαθοῦσε ἡ ἀντίζηλος Λομποτινὰ (ὅπως λέει ὁ Καρκαβίτσας), νὰ φτιάξη ἐκκλησία. Ἡ Λομποτινὰ ἔφτιαξε Σύνδεσμο γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸν τὸ 1895 καὶ σχεδὸν σὲ δέκα χρόνια ἔφτιαξε, μὲ τοὺς δικούς της μαστόρους, τὴν σημερινὴ Ἁγία Παρασκευή, μιὰ πανέμορφη ἐκκλησία. Αὐτὸ προσπαθοῦσε καὶ ἡ Βετολίστα, ἀλλὰ μὲ τόσο ἀργοῦς ρυθμούς, ποῦ φάνταζε ἄπιαστο ὄνειρο τὸ χτίσιμο. Τὰ χρόνια περνοῦσαν καὶ δὲν γινόταν τίποτα (μεσολάβησε ὁ πόλεμος τοῦ 1897 καὶ ἡ πτώχευση). Οἱ μορφωμένοι τοῦ χωριοῦ ἄρχισαν νὰ δραστηριοποιοῦνται. Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1905 ἔφτιαξαν Σύνδεσμο (ποῦ ἐγκρίθηκε τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1907), μὲ ἀναφορὰ στὸ ἄρθρο 6 τὴν «κατασκευὴν ναοῦ ἐν τὼ Νεκροταφείῳ» (ἐννοεῖται στὴν παλιὰ θέση τοῦ Νεκροταφείου). Πρόεδρος ὁ γιατρὸς Ἰω. Λαζαρόπουλος, Ἀντιπρόεδρος ὁ ἑλληνοδιδάσκαλος Κων. Λ. Κοζώνης, Γραμματέας ὁ ἔμπορος (πρώην γραμματιστὴς) Χρ. Κοντοκώστας καὶ Σύμβουλοι οἱ κτηματίες Ἰω. Κράρας, Ἐπαμεινώνδας Μακρής, Παν. Γκολιάς, Θέμ. Παπαδογιάννης καὶ ὁ Σταῦρος Παπασταυρίδης (συνταξιοῦχος δάσκαλος). Ἀπὸ αὐτοὺς οἱ Ἰω. Λαζαρόπουλος, Κ. Ν. Κοζώνης, Χρ. Κοντοκώστας, Θέμ. Παπαδογιάννης ἀντικαθιστοῦν τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1908 τὸ ἀπολυθὲν Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο ποῦ μηνύθηκε «ἐπὶ καταχρήσει καὶ νοσφίσει» (μὴ ξεχνᾶμε ὅτι εἴχαμε καὶ τὸ ἀνορθωτικὸ κίνημα ποῦ ὁδήγησε στὴν ἐπανάσταση τοῦ 1909). Τὸ 1909 ἀπεβίωσε ὁ ἱερέας Ἀνδρέας Παπαναγιώτου. Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1910 ὁ Ἀνδρέας Σκαλτσὰς σὲ ἀνταπόκρισή του ἀπὸ τὴν Βετολίστα προτείνει νὰ ἀναλάβη ὁ γιατρὸς Ἰω. Λαζαρόπουλος τὸ τιτάνιο αὐτὸ ἔργο καὶ τὸν Ἰούλιο σὲ ἄλλη ἀνταπόκριση μαθαίνουμε ὅτι παρήγγειλαν 30 χιλιάδες ὀκάδες ἀσβέστου. Στὸ ταμεῖο ἄρχισαν νὰ εἰσρέουν καὶ δωρεὲς ὁμογενῶν (π.χ. ὅπως ἡ βαρύτιμος δωρεὰ τοῦ Ν. Παπαλιβερίου καὶ ἡ τοιαύτη τοῦ Στ. Παπασταύρου).

Μὲ τὶς νῖκες τοῦ 1912, τὸν ἐπαναπατρισμὸ τῶν φαντάρων καὶ τὴν κατάργηση τῶν ἁμαρτωλῶν Δήμων, ἡ Βετολίστα ἀνασκουμπώνεται πάλι. Τὸ 1913 ἡ ἐπιτροπὴ ἔβγαλε τὰ σχέδια τοῦ ναοῦ σὲ γνωστὸ μηχανικὸ (ἀκόμα δὲν βρῆκα τὸ ὄνομά του). Ἴσως βοήθησε τὸ σόϊ τῆς Ἀλεξάνδρας Ζερβοῦ, συζύγου τοῦ Ἰω. Λαζαροπούλου. Ὁ μηχανικὸς προϋπολόγισε τὸ ἔργο στὸ ποσὸν τῶν 45.000 δραχμῶν. Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1913 ἡ Βετολίστα συγκέντρωσε μέσῳ δεκαμελοῦς πληρεξούσιας ἐπιτροπῆς (ἱερεὺς Ἰω. Γρούμπας, ἱερεὺς Κ. Χριστόπουλος, Ἰω. Λαζαρόπουλος, Κ. Λ. Κοζώνης, Κ. Ν. Κοζώνης, Στ. Χ. Παπασταύρου, Κ. Κοντοκώστας, Γ. Σερέτης, Παν. Γκολιάς, Γ. Βασιλείου) τὸ ποσὸν τῶν 11.000 δρχ. Ἀκολούθως ἔγινε, μᾶλλον τὸν Αὔγουστο, ἡ θεμελίωση τοῦ ναοῦ ὑποθέτω ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ναυπακτίας καὶ Εὐρυτανίας Σεραφεὶμ Δομβοΐτη. Κάτι ἄρχισε νὰ κινεῖται. Πάλι ὅμως λόγῳ καὶ τῶν πολέμων τὸ ἔργο καθυστεροῦσε. Τὸ 1918 ὁ ἱερέας Κ. Χριστόπουλος μετατίθεται στὴν Σκάλα καὶ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Ἐλατοῦ (ὅπου ἦταν παπᾶς καὶ δάσκαλος) ἐφημέριος ὁ Ἰωάννης Γρούμπας. Ὅμως στὶς 12 Ἀπριλίου 1928, τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης, κάηκε ἡ παλιὰ ἐκκλησία, ὁπότε ἡ ἀποπεράτωση τοῦ ναοῦ ἔγινε ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη. Ἀμέσως, τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα στὶς 15 Ἀπριλίου 1928, ἡ ἐπιτροπὴ (πρόεδρος Δ. Λαζαρόπουλος, ταμίας Δήμ. Στ. Παπασταύρου, μέλη Παπαγιάννης Γρούμπας, Ἰω. Λαζαρόπουλος, Χρ. Κράρας, Π. Σερέτης, Π. Ζαγορίσιος, Β. Σπηλιώτης, Ἰω. Σπορίτης, Ἀθ. Γκολιὰς) ἔκανε ἔρανο καὶ συγκέντρωσε 100.000 δρχ . Τὸ κόστος κατασκευῆς τῆς στέγης ἀνέλαβε ἀπὸ τότε ἡ ὁμογενὴς Δέσποινα Κοντοκώστα. Τὸ ὕψος τῆς ἐκκλησίας ἦταν περίπου στὸ 1 μέτρο.

Ὁ Παπαγιάννης ὁ Γρούμπας ἐπιστράτευσε ἀμέσως τὸν ἀνηψιὸ τοῦ Ἰω. Φινινὴ (ἀριστοῦχο Πολιτικὸ Μηχανικὸ τοῦ Ε.Μ.Π.). Ὁ Φινινὴς ἀντέγραψε τὸ σχέδιο μὲ μιὰ μικρὴ τροποποίηση στοὺς θόλους τῶν καμπαναριῶν καὶ ρίχτηκε στὴν δουλειά. Ἀνέλαβε τὴν ἐκτέλεση καὶ ἐπιστασία τοῦ ἔργου. Στὸ χτίσιμο πρωτοστάτησαν Ἀνωχωρίτες μάστορες. Τὸ συνεργεῖο ἦταν τοῦ Κ. Παπαμιχαλόπουλου ἢ Καραβάνα καὶ συμμετεῖχαν ὁ Ἰωάννης Νίκας ἢ Νικόπουλος, θεῖος τοῦ Φινινή, ὁ Κώστας ὁ Λιακώνης μὲ τὸ γιὸ τοῦ Βασίλη, κατοπινὸ Πρόεδρο Ἄνω Χώρας, ὁ Μῆτρος ὁ Σαλοῦρος καὶ ὁ παπποῦς μου Βασίλης Πετσίνης, ὡς πελεκάνος. Ἀπὸ τὴν Τερψιθέα δούλεψαν οἱ Χρ. Μοῦρτος, Γ. Ἀγγελόπουλος, Πάνος Σερέτης ξυλουργός, Νῖκος Κοϊτσάνος ξυλουργὸς καὶ ἄλλοι. Ξυλεία ἔφεραν ἀπὸ τὸ δάσος Γαλανὴ καὶ πουριὰ ἀπὸ τὰ Μελανὰ Λιθάρια. Πολλὴ πέτρα βγάλανε ἀπὸ τὸ λατομεῖο στὴ θέση ποῦ εἶναι τὸ παλαιὸ Ἰατρεῖο καὶ τὸ μαγαζὶ τοῦ Σωτηρόπουλου. Σὲ ὅλες τὶς βοηθητικὲς ἐργασίες δούλεψαν ἐθελοντικὰ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς κατοίκους. Τὸ 1929 ἀπεβίωσε ὁ βασικὸς πρωτεργάτης ἰατρὸς Ἰω. Λαζαρόπουλος, ὅμως πλέον τὸ ἔργο προχωροῦσε μὲ ταχεῖς ρυθμοὺς μὲ ἐγγυητὴ τὸν Ἰω. Φινινὴ ὁ ὁποῖος παρέμεινε ὁ Μηχανικὸς καὶ ἀμισθὶ σύμβουλος τῆς ἐκκλησίας μέχρι τὸ τέλος τοῦ βίου του, τὸ 1987. Τὸ 1930 ἔρχεται ἐφημέριος στὴν Τερψιθέα ὁ Ἀνωχωρίτης Δημήτριος Παπαγεωργίου ἢ Παπασόρλας. Ὁ Παπαγιάννης Γρούμπας ἀρρώστησε καὶ ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1932 μὲ τὸ τελείωμα τῆς λιθοδομῆς τοῦ ναοῦ. Τὸν Αὔγουστο τοῦ 1932 μαθαίνουμε ἀπὸ δημοσίευμα ὅτι δαπανήθηκαν πάνω ἀπὸ 600.000 δρχ (πληθωρισμένες δραχμές, διότι εἴχαμε παγκόσμια οἰκονομικὴ κρίση τὸ 1929) καὶ γινόταν ἔκκληση γιὰ τὸ ποσὸν τῶν 25.000 δρχ γιὰ νὰ τελειώση ἡ στέγη (ἡ ἀμερικάνικη βοήθεια πρέπει νὰ εἶχε πρόβλημα λόγῳ τῆς κρίσης). Ἐν τέλει τὰ Χριστούγεννα τοῦ ἴδιου χρόνου ἡ Τερψιθιῶτες ἐκκλησιάστηκαν γιὰ πρώτη φορὰ στὸν μεγαλοπρεπῆ καὶ ταπεινὸ συγχρόνως ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Τὰ ἐγκαίνια ἔγιναν τὸ καλοκαίρι τοῦ 1933 ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας (εἶχε καταργηθῇ γιὰ λίγο ἡ Μητρόπολη Ναυπακτίας) Κωνσταντῖνο Κωνσταντινίδη.

Σὰν κατακλεῖδα, μέσα σὲ ἑκατὸ χρόνια καταφέραμε καὶ φτιάξαμε ἕναν ἀπὸ τοὺς ὡραιότερους ναοὺς τῆς περιοχῆς, ἀντάξιον τῆς δόξης τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ τιμωμένου πολιούχου μας Ἁγίου Νικολάου. Εἴθε νὰ πρεσβεύουν γιὰ τὴν σωτηρία μας.