Εἰδήσεις - Φωτογραφικὰ στιγμιότυπα Ὀκτωβρίου 2013

Ἐκδήλωση στήν Ναύπακτο γιά τήν Κατάθλιψη

Τήν Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου καί στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου πραγματοποιήθηκε Ἐνημερωτική Ἰατροκοινωνική ἐκδήλωση πού συνδιοργάνωσαν ὁ Δῆμος Ναυπακτίας σέ συνεργασία μέ τό Κοινωνικό Ἰατρεῖο Ψυχικῆς Ὑγείας καί τό ΚΕ.ΚΟΙ.ΨΥ. μέ θέμα τήν κατάθλιψη.  Ἡ Ὀργανωτική Ἐπιτροπή, ἀλλά καί ἡ Ἐπιστημονική ἀποτελοῦνταν ἀπό ἀξιόλογα μέλη. Πρόεδρος τῆς Ὀργανωτικῆς ἦταν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Ἰερόθεος, ἐνῶ τῆς Ἐπιστημονικῆς ὁ κ. Μανωλέσος Γεώργιος-Ψυχίατρος. Τ. Διευθυντής Ε.Σ.Υ., Πρόεδρος ΚΕ.ΚΟΙ.ΨΥ.

Ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος, παρουσίασε τήν εἰσήγηση μέ θέμα «Ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τήν κατάθλιψη» (βλ. Θλίψη καί κατάθλιψη κατά τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας). Ὁ Δῆμος Ναυπακτίας σέ συνεργασία μέ τό Κέντρο Κοινοτικῆς Ψυχιατρικῆς Νοτιοδυτικῆς Ἑλλάδας (ΚΕ.ΚΟΙ.ΨΥ) ἔχει δημιουργήσει Κοινωνικό Ἰατρεῖο Ψυχικῆς Ὑγείας γιά τήν στήριξη εὐπαθῶν ὁμάδων. Τό ΚΕ.ΚΟΙ.ΨΥ. εἶναι ἕνα σωματεῖο μή κερδοσκοπικοῦ χαρακτήρα, πού δραστηριοποιεῖται στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Νοτιοδυτικῆς Ἑλλάδος ἀπό τό 1994. Μέλη του εἶναι ἐθελοντές, εἰδικοί ψυχικῆς ὑγείας διαφόρων εἰδικοτήτων, πού προσφέρουν ὑπηρεσίες σέ συμπολίτες πού ἔχουν ἀνάγκη. Τό Κοινωνκό Ἰατρεῖο ἔχει ὡς στόχο νά στηρίξη οἰκογένειες καί ἀνθρώπους μέ ψυχικά καί ψυχοκοινωνικά προβλήματα. Ἔχει στελεχωθῆ ἀπό εἰδικούς ψυχικῆς ὑγείας, λειτουργεῖ δωρεάν καί ἀπευθύνεται σέ πολίτες πού εἶναι ἄνεργοι, ἀνασφάλιστοι καί ἀσφαλισμένοι ἄλλων φορέων μέ χαμηλό ἐτήσιο οἰκονομικό εἰσόδημα. Ἡ λειτουργία του ἔχει ξεκινήσει ἀπό τόν Μάρτιο τοῦ 2013. Συγκεκριμένα ὑπηρεσίες πού παρέχονται εἶναι οἱ ἑξῆς: α) Ὁμάδα γιά τήν ψυχική ὑγεία, ἡ ὁποία ἀσχολεῖται σέ ἀτομικό ἐπίπεδο μέ ἄτομα μέ προβλήματα ψυχικῆς ὑγείας, β) Συμβουλευτικός Σταθμός γιά τό παιδί καί τήν οἰκογένειά του, καί προσφέρει τήν ὑποστήριξη σέ γονεῖς, παιδιά καί ἐφήβους μέ ψυχοκοινωνικά προβλήματα.

Ρ.Κ.

 Διάλεξη στό 2ο Συμπόσιο Νοσηλευτικῆς Ὀγκολογίας

Τό διήμερο 18-19 Ὀκτωβρίου ἔλαβε μέρος τό 2ο συμπόσιο Νοσηλευτικῆς Ὀγκολογίας στό Γενικό Νοσοκομεῖο τῆς Ἀεροπορίας 251. Τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ συμποσίου ἦταν προσκεκλημένος ὁμιλητής καί ὁ Μητροπολίτης κ. Ἱερόθεος καί τό θέμα τῆς διάλεξης πού τοῦ εἶχε ἀνατεθῆ ἦταν:«Οἱ θεραπευτικές δυνατότητες τῆς Ὀρθόδοξης Πνευματικότητας».

Τό προεδρεῖο ἀποτελεῖτο ἀπό τόν κ. Παπαγεωργίου Δημήτριο καί τήν κ. Χαρίτου Ἰωάννα. Ὁ κ. Παπαγεωργίου, Καθηγητής Ἐφαρμογῶν τοῦ Τμήματος Νοσηλευτικῆς Β΄ τῆς Σ.Ε.Υ.Π. τοῦ ΤΕΙ Ἀθήνας, προλογίζοντας τόν Σεβασμιώτατο ἀνέφερε: “...Γνωριστήκαμε στό μοναστήρι καί κάθισε μαζί μας 1,5 ὥρα καί κρεμόμασταν ἀπό τό στόμα του…καί εἶπα ὅτι ἀπό ἐδῶ καί πέρα,ὅταν λέμε νά κάνουμε γιά θέματα πού ἀφοροῦν τήν ψυχή καί τόν ἄνθρωπο, θά φωνάζουμε τόν Δεσπότη μας νά μιλάη, γιατί εἶναι πολύ καλός”.

Ὁ Σεβασμιώτατος ξεκινώντας τήν ὁμιλία του ἐπεσήμανε ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι μιά ἰδεολογία, οὔτε ἁπλῶς μιά θρησκεία γιά νά ἱκανοποιήση τίς ἰδεολογικές καί συναισθηματικές καταστάσεις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά εἶναι μιά πνευματική οἰκογένεια καί ἕνα πνευματικό θεραπευτήριο/νοσοκομεῖο». Πρόσθεσε ὅτι «ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι θεραπευτική» καί ὅτι «ὁ Χριστός ἀποκαλεῖται σέ ὅλα τά εὐαγγελικά, λειτουργικά καί πατερικά κείμενα ἰατρός». Συνεχίζοντας ὑπογράμμισε ὅτι «ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τρεῖς βασικές ἀλήθειες. 1ον ψάχνει τήν πραγματική ἀγάπη, 2ον ἐνδιαφέρεται νά βρῆ τήν ἀληθινή ἐλευθερία καί 3ον ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τήν ἡσυχία». Τόνισε ὅτι ἡ ὀρθόδοξη θεολογία «δέν εἶναι μιά ξεχωριστή θεωρία, ἀλλά συνδέεται ἀπόλυτα μέ τήν ὅλη ἐκκλησιαστική ζωή».

Ἀξιοσημείωτη ἦταν ἡ ἀναφορά στό ἔγκριτο ἐγχειρίδιο ψυχοθεραπείας καί θρησκευτικῆς ποικιλομορφίας τῆς ἀμερικανικῆς ψυχολογικῆς ἑταιρείας, στό ὁποῖο γράφεται ὅτι «ἡ ἐξομολόγηση καί ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ ἔχουν καί ἠρεμιστικό ἀποτέλεσμα». Γιά τό θέμα τοῦ καρκίνου εἶπε ἰδιαίτερα ὅτι «στίς περιπτώσεις αὐτές φαίνεται ἰσχυρότερη ἡ ἐπίδραση (τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας), γιατί οἱ ἄνθρωποι αὐτῆς τῆς κατηγορίας ἔχουν ἔντονο ὑπαρξιακό πρόβλημα γιατί τούς ἀπασχολεῖ ὁ θάνατος, τόν ὁποῖον βλέπουν καθημερινά νά τούς πλησιάζη καί νά τούς διεκδικῆ”. Ἀνέφερε δυό παραδείγματα ἀπό τήν ποιμαντική του διακονία πού δείχνουν τή σημαντική ἐπίδραση τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας:

1. Τήν προσπάθεια πού γίνεται ἀπό τόν καθηγητή Βιοηθικῆς Παῦλο Κυρίλα γιά τήν ἵδρυση θεραπευτικοῦ κέντρου, ὅπου οἱ καρκινοπαθεῖς θά λαμβάνουν α)χημειοθεραπεία, β)ἐκπαίδευση γιά τήν τροφική ἀλλαγή, γ)ὀρθόδοξη ψυχοθεραπεία (βασισμένη στό βιβλίο τοῦ Σεβασμιωτάτου) μέ σκοπό τήν μεταμόρφωση τοῦ ψυχικοῦ τους κόσμου μέ τήν βοήθεια τῆς θεολογίας.
2. Τήν ἐφαρμοσμένη ὀρθόδοξη ψυχοθεραπεία σέ προσωπικό ἐπίπεδο,ὅπως συναντᾶται στό βιβλίο τῆς Μαρίνας Λασηθιωτάκη «Ὑπόσχεση» (βλ. προηγούμενο φύλλο Ε.Π.),ἡ ὁποία σέ ἐπιστολή της πρός τόν Σεβασμιώτατο ἀναφέρει: «Ἡ διδασκαλία καί ὁ λόγος τῆς χριστιανικῆς πίστης ὡς θεραπευτικῆς ἀγωγῆς πού διατυπώνεται μέσα ἀπό τά ἔργα σας μέ ἔσωσαν πνευματικά καί ψυχικά.Καρδιακά τά μετέδωσα στό ἄρρωστο παιδί μου καί αὐτό μέ τή σειρά του μοῦ τό ἀνταπέδωσε στήν πράξη καί ἔτσι διδάχτηκα πολλά καί ἀπό τούς δυό σας».

Κλείνοντας τόνισε ὅτι «πολλοί ἄνθρωποι σήμερα, ἀκόμη καί κληρικοί, ἔχουν μιά κακή ἀντίληψη στήν πράξη γιά τήν Ἐκκλησία. Ὅμως ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει πολλές θεραπευτικές δυνατότητες πού, δυστυχῶς, παραμένουν ἄγνωστες,ἀναξιοποίητες.Ἡ Ἐκκλησία ἀποβλέπει στήν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου, ἀρκεῖ νά βρεθοῦν οἱ κατάλληλοι ἄνθρωποι νά κάνουν αὐτό τό ἔργο».

Αθ.Κ.

Ἡ Ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου καί ὁ ἑορτασμός της

Ἡ ἐπέτειος τῆς Ναυμαχίας τῆς Ναυπάκτου εἶναι ἕνα γεγονός σημαντικό γιά τήν ἱστορία καί τήν πόλη μας, μέ τήν ὁποία ἔχει συνδεθῆ. Καί φέτος ἔγιναν πολλές ἐκδηλώσεις μορφωτικές καί πολιτιστικές πού διοργάνωσε ὁ Δῆμος Ναυπακτίας. Ἀπό αὐτές τίς ἐκδηλώσεις μποροῦμε νά διακρίνουμε ὡς νέο στό πρόγραμμα τῶν ἑορτασμῶν τίς καθημερινές διαλέξεις πού δόθηκαν στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας γιά ὅλη τήν ἑβδομάδα τοῦ ἑορτασμοῦ μέ ἐνδιαφέροντα ἱστορικά θέματα μέ ἐπίκεντρο τήν Ναυμαχία. Ὁμίλησαν οἱ ἐπιστήμονες: 

• Ν. Μοσχονᾶς, «Ἡ μεσόγειος τῶν τριῶν κόσμων».
• Ἑλ. Κονδύλη, «Ἡ ἀνάδυση καί ἐπέκταση τοῦ Ἰσλάμ»
• Ἠ. Γιαρένης, «Ἄραβες καί Βυζαντινοί, ἀνταγονισμοί ἀντιπαραθέσεις καί σχήματα (6ος-10ος αι)»
• Μ. Ντούρου-Ἠλιοπούλου, «Ἡ Reconquista τῆς Ἰβηρικης χερσονήσου»
• Σ. Πατούρα, «Χριστιανικές κοινότητες στόν ἰσλαμικό κόσμο»
• Χ. Γάσπαρης, «Θρησκεία καί κέρδος, τό ἐμπόριο χριστιανῶν πρός τόν μουσουλμανικό κόσμο (14ος -15ος αι.)»
• Λ. Κωτσαλᾶς, «Συμβιώνιντας ἐκόντες ἄκοντες, ἐτερόδοξοι πληθυσμοι καί δουλοκτησία στή Μαγιόρκα»
• Ν. Μοσχονᾶς, «Ἡ σταυροφορική κίνηση»
• Στ. Κορδώσης, «Ἡ ἐμφάνηση τῶν Τούρκων καί ἡ τουρκική ἐπέκταση»
• Π. Κονόρτας, «Πατριαρχεῖο Κωνσταντινούπολης, Ὀθωμανοί σουλτάνοι καί Ρωμαιοκαθολικός κόσμος ( 15ος -16ος αι)»
• Ἰ. Χασιώτης. «Ἡ Μεσόγειος ὡς γέφυρα ἀνάμεσα στήν Ἀνατολή καί στή Δύσηἀπό τόν ὕστερο Μεσαίωνα ὡς τόν 17ο αἰῶνα» καί «Ἡ ναύπακτος στούς πολιτικούς συμβολισμούς τῆς Ἱσπανίας ἀπό τήν ἐπαύριον τῆς ναυμαχίας καί ἐξῆς»

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος στόν κήρυγμά του τήν Κυριακή τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ναυμαχίας εἶπε ὅτι «μέ τίς ἐκδηλώσεις πού γίνονται στήν Ναύπακτο γιά τήν ἐπέτειο τῆς Ναυμαχίας θυμόμαστε τά ἑλληνικά πληρώματα, τά ρωμέϊκα πληρώματα, πού ὑπέστησαν αὐτήν τήν πανωλεθρία». Ὁ Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Ἰωάννης Μπουλές ἔκανε ἐπίσης μιά ἐνδιαφέρουσα δήλωση (Ἐμπρός 18/10/13) γιά τό θέμα:

«Τό γεγονός τῆς «ΝΑΥΜΑΧΙΑΣ» πρέπει νά γίνει συνείδηση, γιατί ἔχουμε μιά πολύ μεγάλη συμβολή ὡς ἑλληνισμός. Εἴχαμε τά περισσότερα θύματα καί ἀπό τίς δυό πλευρές τῶν ἀντιμαχομένων. Ἦταν οἱ δοῦλοι (εἴτε στά καράβια τῶν Ὀθωμανῶν εἴτε στά καράβια τῶν Χριστιανῶν), οἱ ὁποῖοι τελικά εἶχαν καί τίς μεγαλύτερες ἀπώλειες. Οἱ Ἕλληνες πλήρωσαν βαρύ τό φόρο αἵματος. Τιμώντας, λοιπόν, τήν μνήμη ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί ὅλων ὅσων πάλεψαν γιά τήν ἐλευθερία σ’ αὐτήν τήν περιοχή, κάνουμε ὅλες αὐτές τίς ἐκδηλώσεις πού ἔχουν ἐπίκεντρο τήν πόλη μας. Ἐπενδύουμε σ’ αὐτό τό μεγάλο πολιτιστικό γεγονός, τοῦ ὁποίου ἡ κορύφωση ἦταν τό Σάββατο τό βράδυ μέ τήν Ἀναπαράσταση τῆς Ναυμαχίας, ὅπου κινητοποίησε τό ντόπιο δυναμικό. Πνευματικούς ἀνθρώπους, τά σχολεῖα, τά Καλλιτεχνικά Ἐργαστήρια τοῦ Δήμου, τό δυναμικό πού ἔχει νά κάνει μέ τούς ἀνθρώπους πού δουλεύουν στήν πόλη μας καί δέν ἔχουμε τίποτα νά ζηλέψουμε ἀπό αὐτούς πού ἀκριβοπληρώναμε στό παρελθόν, γιά νά μᾶς δώσουνε πράγματα τά ὁποῖα δέν συνάδουν οὔτε μέ τόν πολιτισμό μας, ἀλλά οὔτε καί μέ τό χαρακτήρα τῆς ἐκδήλωσης. Αὐτή, λοιπόν, ἡ προσέγγιση μέ τήν οἰκονομία στό λόγο, στό θέαμα καί τό σεβασμό στούς πεσόντες εἶναι ὅ,τι καλύτερο ἔχει νά δώσει ὁ Δῆμος μας στή νέα γενιά καί στούς ἐπισκέπτες τῆς πόλης μας. Νομίζω ὅτι αὐτό ἀναγνωρίζεται καί εἴμαστε περήφανοι γιά τή δουλειά πού κάναμε μαζί μέ ὅλους τούς συνδημότες μας.

Ἄν δέν ἐπενδύσουμε στή γνώση τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος γιά νά ἀποκτήσουμε καί βιωματική προσέγγιση, ποτέ δέν θά καταφέρουμε νά ἔχουμε αὐτό τό γεγονός τῆς πόλης μας ὡς κορυφαῖο».

 Ὁμιλία γιά τήν μεταπατερική θεολογία στόν Πύργο Ἠλείας

Τήν Τετάρτη 23 Ὀκτωβρίου, ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος προσκεκλημένος ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἠλείας κ. Γερμανό, μίλησε σέ Ἱερατική Σύναξη τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἠλείας, πού πραγματοποιήθηκε στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στόν Πύργο. Τό θέμα τῆς ὁμιλίας, τό ὁποῖο ἦταν ἐπιλογή τῶν Κληρικῶν καί Θεολόγων, ἦταν: Ἡ μεταπατερική θεολογία. Ὁ Μητροπολίτης κ. Γερμανός μαζί μέ τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Ὠλένης κ. Ἀθανάσιο ὑποδέχθηκε τόν Μητροπολίτη μας στό Γραφεῖο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγ. Νικολάου καί ἀπό ἐκεῖ μετέβησαν στήν αἴθουσα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου, ὅπου ἦταν συγκεντρωμένοι οἱ Κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ὁ Μητροπολίτης Ἠλείας παρουσίασε μέ λίγα, ἀλλά θερμά λόγια τόν Μητροπολίτη μας στούς Κληρικούς τῆς Μητροπόλεώς του, μέ τούς ὁποίους καί ἄλλες φορές συναντήθηκε στό παρελθόν σέ παρόμοιες εὐκαιρίες. Γιά τήν μεταπατερική θεολογία, τό θέμα πού ἀνέπτυξε ὁ Μητροπολίτης μας στόν Πύργο, ἔχει ἐκδώσει εἰδικό βιβλίο, ὁπότε τό ἔχει μελετήσει σέ βάθος ἀπό θεολογικῆς καί ἱστορικῆς πλευρᾶς. Στούς Κληρικούς τῆς Μητροπόλεως Ἠλείας τό ἀνέπτυξε μέ προφορικό, ἁπλό καί ζωντανό τρόπο, μέ πληρότητα ἀλλά καί περιεκτική συντομία.

Διαίρεσε τήν ὁμιλία του σέ τρία κύρια μέρη.

Στό πρῶτο μέρος περιέγραψε, μέ βάση τήν διδασκαλία τῶν τεσσάρων Πατέρων, στούς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία ἀπένειμε τόν τίτλο τοῦ Θεολόγου, δηλαδή τούς ἁγίους Ἰωάννη τόν Θεολόγο, Γρηγόριο τόν Θεολόγο, Συμεών τόν Νέο Θεολόγο καί Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ ὀρθόδοξη θεολογία κατά τήν βιβλικοπατερική παράδοση. Θεολόγος εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος ἔχει ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καί ἀποκτᾶ τήν γνώση τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Αὐτός λέγεται θεόπτης. Θεολόγοι ὅμως εἶναι καί αὐτοί οἱ ὁποῖοι μεταδίδουν τήν ἐμπειρία τῶν θεοπτῶν ἁγίων.

Στό δεύτερο μέρος ἀναφέρθηκε στό τί ἀκριβῶς σημαίνει μεταπατερική θεολογία, καί ἔδωσε δύο σημασίες τοῦ ὅρου. Ἡ μία εἶναι χρονική καί ἡ ἄλλη τροπική-κριτική. Στήν χρονική σημασία κυριαρχεῖ ἡ ἄποψη ὅτι ἡ περίοδος τῶν ἁγίων Πατέρων τελείωσε τόν ὄγδοο αἰώνα μ.Χ. Στήν συνέχεια ἀναπτύχθηκε ἡ Σχολαστική θεολογία, κατ' ἀρχάς ἡ προσχολαστική 9ο-11ο αἰώνα καί στήν συνέχεια ἡ κυρίως σχολαστική θεολογία ἀπό τόν 11ο-13ο αἰώνα πού εἶναι ἀνώτερη άπό τήν πατερική. Ἔπειτα, ἀκολούθησε ἡ Ἀναγέννηση, ἡ Μεταρρύθμιση, ὁ Διαφωτισμός καί ἀκολούθως ἡ Ρωσική θεολογία, ἡ ὁποία θεωρήθηκε ὅτι εἶναι ἀνώτερη καί ἀπό τήν Πατερική καί ἀπό τήν Σχολαστική. Τήν ἄποψη αὐτή ἐξέφρασε ὁ Ἀλέξης Χωμιακώφ καί τόν ἀκολούθησαν οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς. Στήν τροπική-κριτική σημασία τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψη ὅτι ἡ θεολογία τήν ὁποία ἐξέφραζαν οἱ Πατέρες ἀνταποκρινόταν στόν πολιτισμό τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καί κυρίως στήν νεοπλατωνική φιλοσοφία. Ὁπότε, σήμερα θά πρέπει νά γίνη νέα ἀνάγνωση καί ἑρμηνεία τῶν πατερικῶν κειμένων μέ νέα προοπτική.

Στό τρίτο μέρος τῆς ὁμιλίας ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε συγκεκριμένες ἐφαρμογές τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας, ὅπως εἶναι ἡ Τριαδολογική ἑρμηνεία τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὀντολογία τοῦ προσώπου, ἡ εὐχαριστιακή ἐκκλησιολογία καί ἡ διάσπαση μεταξύ τῆς δόξας τοῦ Σταυροῦ καί τῆς δόξας τῆς Ἀναστάσεως. Ἀνέλυσε καί τά τέσσερα αὐτά σημεῖα, παρουσιάζοντας τήν βιβλικοπατερική παράδοση καί τονίζοντας ὅτι ὑπάρχει σαφής ἑνότητα μεταξύ Προφητῶν Ἀποστόλων καί Πατέρων, καίτοι χρησιμοποιεῖται διαφορετική ὁρολογία.

Τέλος, ἀναφέρθηκε ὅτι μέ τήν μεταπατερική θεολογία συνδέεται καί ἡ λεγόμενη συναφειακή θεολογία, ἡ ὁποία ἐπιλέγει νά παραθεωρῆ τίς διαφορές μεταξύ τῶν ὁμολογιῶν καί τῶν θρησκειῶν ἤ καί ἰδεολογιῶν καί ἀσχολεῖται μόνο μέ τίς «συνάφειες», δηλαδή τά κοινά σημεῖα πού μπορεῖ νά ὑπάρχουν ἀνάμεσά τους. Ἀνέφερε σχετικό παράδειγμα τοῦ Ὀλιβιέρ Κλεμάν, τό πῶς ἔβλεπε τά κοινά σημεῖα μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἰουδαϊσμοῦ, Ἰσλαμισμοῦ καί Ἀνατολικῶν Θρησκειῶν. 

Τήν ὁμιλία ἀκολούθησε συζήτηση, ἡ ὁποία διασάφησε καί ἐπέκτεινε διάφορα σημεῖα τῆς ὁμιλίας. Μετά τήν ὁμιλία ὁ Μητροπολίτης Ἠλείας κ. Γερμανός παρέθεσε στόν Μητροπολίτη μας καί τήν συνοδεία του γεῦμα στό Μητροπολιτικό οἴκημα, μέσα σέ θερμή ἀτμόσφαιρα, μέ συζητήσεις μέσα ἀπό τίς ὁποῖες ἐκφραζόταν ἡ ἁπλότητα, ἡ ἐκκλησιαστική ἐμπειρία, ἡ ποιμαντική σοφία καί ἡ σταθερότητα στίς καθαρές ἐκκλησιολογικές τοποθετήσεις τοῦ Μητροπολίτου Γερμανοῦ.

π.Θ.

 Ἡ Ναύπακτος γιόρτασε τόν Ἅγιο Δημήτριο

Μέ λαμπρότητα γιορτάστηκε καί φέτος ἡ ἑορτή τοῦ πολιούχου τῆς Ναυπάκτου, ἁγίου Δημητρίου. Τήν παραμονή τελέσθηκε ὁ Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός στόν ὁποῖο χοροστάτησε καί κήρυξε τόν ἑορταστικό λόγο ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος. Στήν ἀκολουθία συμμετεῖχαν οἱ Κληρικοί τῆς πόλεως καί τῆς γύρω περιοχῆς, οἱ ἀρχές καί πλῆθος κόσμου. Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἀναφέρθηκε στήν ἀγάπη τοῦ ἁγίου Δημητρίου πρός τόν Χριστό, πού τόν ὁδήγησε μέχρι τό μαρτύριο, μιά ἀγάπη πού ὀφειλόταν στήν γνώση τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία κατεῖχε ὁ ἅγιος Δημήτριος. Στήν συνέχεια μέ ἀναφορές στόν ἅγιο Νικόλαο Καβάσιλα καί τόν ὅσιο Σιλουανό τόν Ἀθωνίτη ἀναφέρθηκε στήν σχέση τῆς γνώσεως μέ τήν ἀγάπη, τό πῶς ἡ γνώση γεννᾶ τήν ἀγάπη, ἀλλά καί πῶς ἡ ἀγάπη γεννᾶ τήν γνώση.

Στό ἐρώτημα: ποιά προηγεῖται, παρουσίασε τόν ἱερό Καβάσιλα νά διδάσκη ὅτι ἡ γνώση γεννᾶ τήν ἀγάπη, ἐνῶ τόν ὅσιο Σιλουανό ὅτι ἡ ἀγάπη γεννᾶ τήν γνώση. Ὡς λύση τῆς ἀντίθεσης εἶπε ὅτι ἡ γνώση καί ἡ ἀγάπη εἶναι σύμφυτες καί ἡ μία ἐνισχύει τήν ἄλλη, ἀλλά γιά τό ποιά προηγεῖται εἶναι κάτι πού ἔχει σχέση μέ τόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά, μέ τόν ἰδιαίτερο χαρακτήρα του. Προσκυνητές τῆς ἱερᾶς εἰκόνος καί τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου προσέρχονταν στόν Ἱερό Ναό μέχρι πολύ ἀργά τό βράδυ. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς στόν Ὄρθρο καί στήν Θ. Λειτουργία προεξῆρχε ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος συμπαραστατούμενος ἀπό τούς Ἱερεῖς τῆς πόλεως. Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στήν θυσία τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ὁ ὁποῖος νέος, μόλις εἴκοσι πέντε ἐτῶν, μέ μόρφωση καί κοινωνική καί διοικητική θέση μέσα στό σύστημα διοικήσεως τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας (ἦταν στρατιωτικός καί πολιτικός διοικητής ὅλης τῆς Θετταλίας, δηλαδή τῆς Μακεδονίας καί τῆς Θεσσαλίας), παρά ταῦτα τά θυσίασε ὅλα γιά τόν Χριστό. Δέν σκέφθηκε θέσεις καί ἀξιώματα, γιά τά ὁποῖα ἄλλοι παλεύουν κάνοντας πολλές παραχωρήσεις στίς ἀπόψεις τους. Αὐτός δέν ὑπέκυψε στίς ἀπειλές. Ἦλθε σέ εὐθεία ἀντίθεση μέ τόν αὐτοκράτορα, γνωρίζοντας ὅτι αὐτό τελικά θά τοῦ στοίχιζε τήν ζωή. Εἶναι ἕνα παράδειγμα ἀληθινοῦ ἡγέτη, πού δέν δίσταζε νά εἶναι ταυτόχρονα ὁ κατηχητής τῶν νέων τῆς Θσσαλονίκης, μέ συνάξεις σέ ἕναν τόπο πού τό ὀνόμαζαν Καταφυγή. Πλῆθος κόσμου συμμετεῖχε στήν Θ. Λειτουργία, οἱ ὁποῖοι κατόπιν ἀκολούθησαν τήν Λιτανεία, ἡ ὁποία λόγῳ τοῦ λαμπροῦ φθινοπωρινοῦ ἥλιου, τῆς τάξεως κατά τήν πομπή, τοῦ πλήθους τῶν εὐλαβικά ἀκολουθούντων πιστῶν, τελέσθηκε μέ ἰδιαίτερα ἱεροπρεπῆ ἁπλότητα καί μεγαλοπρέπεια.

Στό τέλος τῆς Λιτανείας ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τίς Ἀρχές γιά τήν παρουσία τους, τά ὄργανα τῆς τάξεως γιά τήν μέριμνά τους, τούς Ἱερεῖς, Ἱεροψάλτες, Ἐκκλησιαστικούς Ἐπιτρόπους καί τόν Σύνδεσμο Ἀγάπης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ γιά τήν ἑτοιμασία τῆς γιορτῆς. Στήν συνέχεια σέ ὅλους τούς συνεορταστές: Ἀρχές, Κλῆρο καί λαό, τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο καί ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Δημητρίου παρέθεσαν στήν αἴθουσα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἑορταστική δεξίωση.

π.Θ.Β.

 «Ἀπαγγέλλοντας καί τραγουδώντας γιά τό Ἔπος τοῦ ‘40»

Τήν Κυριακή, 27 Ὀκτωβρίου 2013, στίς 7 τό απόγευμα, πραγματοποιήθηκε στήν Παπαχαραλάμπειο Αἴθουσα, ἡ ἑορταστική ἐκδήλωση: «Ἀπαγγέλλοντας καί τραγουδώντας γιά τό Ἔπος τοῦ ’40», πού συνδιοργάνωσαν ὁ Σύνδεσμος Φιλολόγων Ναυπακτίας, ἡ Μικτή Χορωδία Ναυπάκτου καί ὁ Δῆμος Ναυπακτίας. Μετά τούς καθιερωμένους Χαιρετισμούς ἀπό τόν  Μητροπολίτη μας κ. Ἱερόθεο καί τόν Δήμαρχο Ναυπακτίας κ. Ἰ. Μπουλέ, οἱ ὁποῖοι ἐξῆραν τήν σημασία τέτοιων ἐκδηλώσεων, ἡ φιλόλογος κ. Ξάνθη-Λαμπροπούλου Αἰκατερίνη, ὀργανωτικός Γραμματέας τοῦ Συνδέσμου Φιλολόγων Ναυπακτίας καί μέλος τοῦ Δ.Σ. τῆς Μικτῆς Χορωδίας Ναυπάκτου, στήν ἐπίκαιρη ὁμιλία της μέ τίτλο: «Ἱστορία-Μνήμη-Σύμβολα», ἀναφέρθηκε στά συγκλονιστικά ἱστορικά γεγονότα τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στόν ἡρωϊκό ἀγώνα καί τήν Ἀντίσταση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Στό πρῶτο μέρος τῆς ὁμιλίας της παρουσίασε τήν Πορεία πρός τό Μέτωπο, τόν ἐνθουσιασμό, τό ἀκοίμητο φρόνημα, τόν ἀγώνα τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ. Στό δεύτερο μέρος τόν ἀντίκτυπο τοῦ πολέμου στήν κοινωνία καί τήν ζοφερή περίοδο τῆς Κατοχῆς. Στό τρίτο καί τελευταῖο μέρος ἀναφέρθηκε στήν ἡρωϊκή ἀντίσταση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀπέναντι στόν κατακτητή καί τό ὅραμα τῆς εἰρήνης μετά τήν ἦττα καί τήν ἀποχώρηση τῶν φασιστικῶν δυνάμεων ἀπό τήν πατρίδα μας. Ὅλη ἡ ὁμιλία ἦταν διανθισμένη ἀπό λογοτεχνικές ἀναφορές στά συγκλονιστικά γεγονότα.

Στήν συνέχεια μέλη τοῦ Συνδέσμου Φιλολόγων Ναυπακτίας ἀπήγγειλαν ποιήματα καί παρουσίασαν ἀποσπάσματα ἔργων Ἑλλήνων καί ξένων δημιουργῶν. (Ὀδυσ. Ἐλύτης, Γ. Ρίτσος, Ἄγγ. Σικελιανός, Μ. Ἀναγνωστάκης, Μπέρλοτ Μπρέχτ, Ε. Ἰονέσκο κ. ἄ.) Ἐνδιάμεσα ἡ Μικτή Χορωδία Ναυπάκτου ὑπό τήν διεύθυνση τοῦ Todor kabakchiev ἀπέδωσε μέ ἐπιτυχία μελοποιημένη ποίηση ἐμπνευσμένη ἀπό τό ἔπος τοῦ ’40 καί ἀπό τήν γενναία ἀντίσταση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στήν λαίλαπα τοῦ φασισμοῦ. Τήν χορωδία συνόδευσε μέ πιάνο ἡ κ. Ζιζή Κορκοντζέλου. Τήν ἐκδήλωση παρακολούθησαν, ἐκτός ἀπό τούς ἐπισήμους, καί πολυάριθμο ἀκροατήριο ἀπό καθηγητές, μαθητές καί πολλούς ἄλλους πολίτες τῆς Ναυπάκτου.

Μ.Κ.-Σ.

Ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας

Συνῆλθε τήν Τρίτη, 15 Ὀκτωβρίου 2013, σέ πρώτη τακτική Συνεδρία ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπό τήν Προεδρία τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου.  Συνεκροτήθη ἡ Ἐπιτροπή Τύπου ἀπό τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεο, Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου, Κέας καί Μήλου κ. Δωρόθεο καί Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως κ. Ἀθηναγόρα. Στήν εἰσηγητική του ὁμιλία ὁ Μακαριώτατος ἀποσπασματικά εἶπε:

«Μέσα στήν πολυμορφία τῆς κρίσεως, ἡ κοινωνία μας δοκιμάζεται ἀπό τήν φτώχεια, τήν κοινωνική ἀδικία, ἐθνικές προκλήσεις, ἀπειλές ἐθνικοῦ διχασμοῦ καί ἐκδηλώσεις μισαλλοδοξίας. Κυριαρχεῖ ἡ ἐξυπηρέτηση τοῦ κέρδους καί τοῦ ἰδίου ὀφέλους, πού καθηλώνουν τόν ἄνθρωπο σέ προκρούστεια «οἰκονομικά» σχήματα. Σήμερα περισσότερο ἀπό ποτέ, ὁ ἄνθρωπος λογίζεται ὡς μονάδα πρός ἐκμετάλλευσιν. Ὅπως διεῖδε σοφά ἕνας σημαντικός θεολόγος, ὁ Olivier Clement, «ἡ Δύση θέτει τήν ἀνθρωπότητα μπροστά στά ἔσχατα προβλήματα. Ὁ ἄνθρωπος, σήμερα, γίνεται ὅλος ἕνα πρόβλημα». Ὁ τεχνολογικός εὐδαιμονισμός τοῦ πολιτισμοῦ μας ἔχει ἀποκοπεῖ ἀπό τήν πνευματική ὁλοκλήρωση. Οἱ πνευματικές φωνές στόν τόπο μας μοιάζουν νά ἔχουν σιγήσει. Οἱ νέοι μας μεταναστεύουν. Οἱ πολίτες ἔχουν κυριευθεῖ ἀπό ἀπογοήτευση καί τυφλή ὀργή κατά πάντων, ἐνῶ οἱ ἐκπρόσωποι τῶν κομμάτων διαξιφίζονται ὑπεραμυνόμενοι τίς ἀπόψεις τους μέ κύριο μέλημα τή διατήρηση τῆς ἐξουσίας. Ἡ οἰκογένεια διαλύεται, ἐνῶ συγχρόνως αὐξάνει ὁ ἀριθμός τῶν αὐτοκτονιῶν. Ἡ ἔλλειψη ἀνθρωπιᾶς καί ἀλληλεγγύης, πού χαρακτηρίζει τή σύγχρονη κοινωνία, ὑποδαυλίζει τήν εὐκολία μέ τήν ὁποία καταλήγει κάποιος στήν ἀπόφαση νά ἀφαιρέσει τή ζωή του. Δέν γίνεται ὅμως νά μᾶς διαφεύγει τό γεγονός ὅτι ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας ἀποτελεῖ διαχρονικά το πιό ἐγγυημένο καί ἀσφαλέστερο κοινωνικό πλαίσιο γιά τήν ὀρθή διαπαιδαγώγηση καί τήν ἐν Χριστῷ ἀγωγή τῶν νέων μελῶν τῆς κοινωνίας μας. Ἡ οἰκογένεια διαπλάθει τίς παιδικές ψυχές καί προετοιμάζει τούς πολιτικούς, τούς καθηγητές, τούς καλλιτέχνες, τούς κληρικούς, τούς ἠγέτες τοῦ τόπου μας. Ἔχουμε χρέος νά τήν κρατήσουμε ἑνωμένη καί ἰσχυρή. Ἡ χριστιανική οἰκογένεια διαφυλάσσει ἀπό τό μίσος, διδάσκει τήν ἀγάπη, διαμορφώνει ὁλοκληρωμένους ἀνθρώπους, ἀνορθώνει τίς συνειδήσεις, ἀνασταίνει πνευματικά τέκνα, συγκροτεῖ πρόσωπα ἐλεύθερα καί ὄχι προσωπεῖα πάσης χρήσεως.
… … …
Ἡ σημερινή κατάσταση μᾶς βρίσκει σέ ἕναν ταραγμένο καί συνεχῶς μεταβαλλόμενο κόσμο. Χάρις στή σύγχρονη τεχνολογική ἐπανάσταση, ἡ χρήση τῶν λεγομένων κοινωνικῶν δικτύων μπορεῖ νά μεταφέρει κάθε πληροφορία σέ χρόνο ἐκπληκτικά γρήγορο. Ἡ ἐξέγερση τῆς Αἰγύπτου χρειάστηκε μόλις μίαν ἑβδομάδα διαδικτυακῆς κινητοποιήσεως γιά νά συγκεντρωθοῦν ἑκατομμύρια νέοι στήν πλατεία Ταχρίρ. Τά ἀποτελέσματα τά βλέπουμε ἀκόμη. Στή χώρα μας παρατηρεῖται μιά βίαιη ἀναδιανομή κεφαλαίων σέ νέα χέρια. Εἴτε ὡς θεατές, εἴτε ὡς μέρος τῶν ἀλλαγῶν αὐτῶν, παρατηροῦμε τίς ἐξελίξεις. Ὅλοι μας, καί προσωπικά ἡ ἐλαχιστότης μου, ἔχουμε μερίδιο εὐθύνης γιά ὅσα βιώνουμε τά τελευταῖα ἔτη. Πρῶτος ἐγώ ἀναγνωρίζω τή δυσκολία παρακολούθησης τῶν παγκοσμίων ἀλλαγῶν. Εἶναι πρόδηλο ὅμως τό βαθύ ἐνδιαφέρον καί ἡ ἀγωνία ὅλων μας. Προσεύχομαι μέ ὅλη μου τήν ψυχή νά φωτίσει ὁ Θεός αὐτούς πού ἀσκοῦν ἐξουσία, ὥστε νά σκεφτοῦν φιλανθρώπως. Ἀπαιτεῖται εἰδικά νά συνειδητοποιήσουμε πώς ὅσα τραγικά διαδραματίζονται στήν κοντινή μας Συρία δέν μποροῦν νά μᾶς ἀφήνουν ἀδιάφορους. Πρέπει νά καταστεῖ σαφές πρός κάθε κατεύθυνση ὅτι δέν εἶναι δυνατόν οἱ θρησκεῖες νά χρησιμοποιοῦνται ὡς ἰδεολογικό πρόσχημα πρός ἐξυπηρέτηση πολεμικῶν συγκρούσεων καί ἀτομικῶν ἐπιδιώξεων.
… … …
Ἡ σύγχρονη πραγματικότητα ἐπιτάσσει νά διατηρήσουμε πάνω ἀπ’ ὅλα τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα, τόν σύνδεσμο τῆς εἰρήνης τοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας καί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος γενικότερα. Ἐπιτρέψτε μου ἐπ’ αὐτοῦ νά προσθέσω κι ἕναν ἀκόμη προβληματισμό. Πολλοί ἐπιχειροῦν νά ταυτίσουν τήν Ἐκκλησία μέ μέρος τοῦ κοινωνικοῦ καί πολιτικοῦ συστήματος. Νά μᾶς παρουσιάσουν σάν συνδιαχειριστές κοσμικῆς ἐξουσίας. Δέν ὑπάρχει τίποτα πιό ἐπικίνδυνο ἀπό αὐτό. Ἡ Ἐκκλησία, παρ’ ὅ,τι συνιστᾶ σάρκα ἀπό τή σάρκα τοῦ τόπου μας καί ἔχει συνδεθεῖ ἀδιαχώριστα μέ τήν ἱστορική του πορεία, οὔτε ταυτίζεται μέ κόμματα οὔτε ἀντλεῖ τήν ὕπαρξή της ἀπό τήν Πολιτεία. Ἐντάσσεται φυσιολογικά σέ ἕνα εὐνομούμενο κράτος, σεβομένη τούς νόμους πού διέπουν τό δημοκρατικό πολίτευμα. Κάθε ἄλλη προσέγγιση ὑπαγορεύεται ἀπό κοσμικά κριτήρια. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι γιά μᾶς «ἐχθές καί σήμερον ὁ αὐτός, καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8). Οὔτε συναποτελοῦμε μέρος τοῦ συστήματος, οὔτε ἀντιπροσωπεύουμε κάποιο συστημικό μόρφωμα. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει πνευματική ἀποστολή νά ὁδηγεῖ τά μέλη της πρός τή σωτηρία καί νά εὐαγγελίζεται «Χριστόν, καί τοῦτον ἐσταυρωμένον» (Α΄ Κορ. 2, 2). Ἀγαπᾶ, συγχωρεῖ, ἐλέγχει, βοηθεῖ, στηρίζει, καί πάνω ἀπ’ ὅλα δίνει καί τή ζωή της ἀκόμη γιά τήν ἱστορική συνέχιση αὐτοῦ τοῦ τόπου. Αἰσθάνεται τό χρέος νά ἐνισχύσει τήν συνοχή καί τήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ, πού ἀποτελεῖ ἐγγύηση γιά τό μέλλον, καί ὕστερα νά καλύψει, στό μέτρο τῶν δυνάμεών της, τίς ἀνάγκες τῆς ἐποχῆς. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι καλύπτονται πολλές ἀνάγκες, ἀλλά κύριο ἔργο της εἶναι νά στηρίξει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί νά ἐνισχύσει τήν πίστη ὅτι μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ μποροῦμε νά ὑπερνικήσουμε κάθε δυσκολία καί κρίση».

Τήν Τετάρτη, 16 Ὀκτωβρίου 2013, ἀκολούθησε ἡ ἐπεξεργασία τοῦ κεντρικοῦ θέματος τῆς Τακτικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μέ τόν γενικό τίτλο : «Ὁ Θεσμός τῆς Οἰκογενείας». Πρῶτος ἀνέγνωσε τήν εἰσήγησή του ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἱερεμίας, μέ θέμα: «Θεολογική καί ἀνθρωπολογική θεώρησις τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας». Ὁ Σεβασμιώτατος μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε :

1. Ἡ οἰκογένεια συνδέεται μέ τόν γάμο ἀπό τόν ὁποῖο προέρχεται. Ὁ γάμος ἐδημιουργήθη "ἀπ’ἀρχῆς" (Ματθ. 19, 4) ἀπό τόν Θεόν στόν Παράδεισο. Ἂν δέν ἁμάρταναν οἱ πρωτόπλαστοι, θά ἐπολλαπλασιάζοντο κατ’ ἄλλον τρόπο.
2. Ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων ἔφερε διαταραχή στή σχέση τους, χάθηκε τό μεταξύ τους ἁρμονικό καί ἀρχίζουν δράματα στήν οἰκογένεια τῶν ἀνθρώπων
3. Ἡ Παλαιά Διαθήκη ἀνεβάζει ἀπό τήν πτώση αὐτή, τήν σχέση τοῦ ἀνδρογύνου μέ τήν ὑψηλή της διδασκαλία :
4. Γενικά, ἡ βασική ἀρχή πού πρέπει νά ρυθμίζει τήν σχέση ἀνδρός καί γυναικός εἶναι αὐτή. Ἡ γαμική σχέση τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας μόνο μέ τό μυστήριο τοῦ γάμου εἶναι εὐλογημένη, ἐνῶ ἔξω ἀπό αὐτό συνιστᾶ ἁμαρτία, ἡ ὁποία κωλύει ἀπό τήν κοινωνία τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.  Πρός τήν ἀρχήν αὐτήν ἀντίθετοι εἶναι :  Οἱ προγαμιαῖες σχέσεις τῶν νέων, ὁ πολιτικός γάμος καί οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις μεταξύ Ὀρθοδόξων καί ἀλλοθρήσκων.
5. Διά τό ὑπάρχον οἰκονομικό πρόβλημα, τό ὁποῖο φέρει ταραχή καί διενέξεις στήν σημερινή οἰκογένεια, ἡ Ἐκκλησία πέραν τῆς ἀπαραιτήτου φιλανθρωπικῆς βοηθείας διά τῆς παροχῆς τροφίμων καί χρημάτων στούς ἔχοντες ἀνάγκη, φροντίζει νά τονώσει τήν ψυχή τοῦ λαοῦ της μέ τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα στόν Θεό.

Στή συνέχεια ἀνέγνωσε τήν εἰσήγησή του, ὁ Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, μέ θέμα : «Ὁ ρόλος τῆς οἰκογενείας στή σύγχρονη ἐποχή». Ὁ Σεβασμιώτατος στήν εἰσήγησή του τόνισε :

1. Ἡ οἰκογένεια ἀποτελεῖ τόν βασικότερο βιοκοινωνικό θεσμό, ὁ ὁποῖος ἐπηρεάζεται ἀπό τό κοινωνικό γίγνεσθαι καί μέ τή σειρά του τό ἐπηρεάζει.
2. Ἡ "ἐποχή" μας, ὡς τό συγκεκριμένο ἱστορικό πλαίσιο, στό ὁποῖο ζεῖ ἡ οἰκογένεια, ἔχει τα ἑξῆς βασικά χαρακτηριστικά: Ἡ ὑλιστική ἰδεολογία,πού ὀνομάζεται "ἀγορά" εἶναι ἡ νέα θεότης, ἡ ὁποία φαίνεται νά προδίδει τόν λάτρη της ἄνθρωπο.
3. Ἡ οἰκογένεια (οἶκος + γένος) δέν μένει ἀναλλοίωτη στό χρόνο. Ἔλαβε πολλές μορφές στό παρελθόν καί τό παρόν. Γνωρίστηκε ὡς ἐκτεταμένη, πολυγαμική, ἐνῶ ἐσχάτως ἐμφανίζεται ὡς πυρηνική ἡ συζυγική, μονογονεϊκή, ἀνασυγκροτημένη, χωλή καί ἀντ’ αὐτῆς προτιμῶνται ἀπό ἀρκετούς οἱ ἐλεύθερες διαφόρων τύπων συμβιώσεις.
4. Ἡ ποιμαντική φροντίδα τῆς οἰκογένειας θεωρεῖται αὐτονόητη ἐκκλησιαστική διακονία, ἡ ὁποία ἐπιτελεῖται σέ Συνοδικό, Μητροπολιτικό καί Ἐνοριακό ἐπίπεδο καί ἀγκαλιάζει τίς πνευματικές ἀλλά καί ὑλικές ἀνάγκες της.

Τήν Πέμπτη, 17 Ὀκτωβρίου 2013, συνεχίσθηκε ἡ ἐπεξεργασία τοῦ κεντρικοῦ θέματος τῆς Τακτικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μέ τόν γενικό τίτλο : «Ὁ Θεσμός τῆς Οἰκογενείας». Πρῶτος ἀνέγνωσε τήν εἰσήγησή του ὁ Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ, μέ θέμα: «Θεολογικαί καί κοινωνικαί ἀλλοιώσεις εἰς τόν οἰκογενειακόν θεσμόν». Ἡ Εἰσήγηση χωριζόταν σέ δυό μέρη. Στό πρῶτο μέρος ἀναπτύχθηκε ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν κατ’ οἶκον Ἐκκλησία, δηλαδή τήν οἰκογένεια, πῶς οἱ Πατέρες ἑρμηνεύουν τήν φράση «κατ’ οἶκον Ἐκκλησία» καί τί λέγουν οἱ σύγχρονοι θεολόγοι γιά τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας. Στό δεύτερο μέρος παρουσιάσθηκαν οἱ θεολογικές καί κοινωνικές ἀποκλίσεις τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Πρόκειται γιά τήν ἐλεύθερη συμβίωση, τόν πολιτικό γάμο, τήν ὁμοφυλοφιλική οἰκογένεια, τή μή σωστή ἀξιολόγηση τῆς βαρύτητας τῆς κατά Χριστόν συζυγίας, τή διάλυση τῆς ἱερατικῆς οἰκογένειας, τά εἰκονικά διαζύγια, τίς μονογονεϊκές οἰκογένειες. Στή συνέχεια ἀνέγνωσε τήν εἰσήγησή του, ὁ Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, μέ θέμα : «Ἐκτροπές τοῦ οἰκογενειακοῦ θεσμοῦ στή σημερινή πραγματικότητα – νομικές, ἠθικές καί κοινωνικές προεκτάσεις». Ὁ Σεβασμιώτατος στήν εἰσήγησή του τόνισε ὅτι σύγχρονα σχήματα ὀργάνωσης τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων – ἐναλλακτικές μορφές οἰκογένειας, κατά τήν Κοινωνία τῆς σύγχρονης οἰκογένειας – γιά τήν Ἐκκλησία καί τήν θεολογία της περί γάμου καί οἰκογένειας συνιστοῦν «ἐκτροπές» τοῦ οἰκογενειακοῦ θεσμοῦ, ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε καί λειτούργησε ἐπί αἰῶνες στή ζωή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ὁ γάμος καί ἡ οἰκογένεια, γεγονός κατ’ ἐξοχήν ἐκκλησιαστικόν καί κοινωνικός θεσμός θεμελιώδους σημασίας γίνεται, ὅλο καί περισσότερο, ἀτομική ὑπόθεση πού ἐντάσσεται στή σφαίρα τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου.

Φαινόμενα – «ἐκτροπές», ἐξαιρετικά ἐπίκαιρα καί γιά τήν ἑλληνική πραγματικότητα, εἶναι ὁ πολιτικός γάμος, ἡ μονογονεϊκή οἰκογένεια, ἡ ἐλεύθερη συμβίωση καί ὁ λεγόμενος γάμος τῶν ὁμοφυλοφίλων. Τελικά ὑπεγράμμισε ὅτι ἡ βαθύτερη αἰτία αὐτῶν τῶν «ἐκτροπῶν» εἶναι ἡ προϊοῦσα ἀποχριστιανοποίηση τῶν συγχρόνων κοινωνιῶν παρά τό πλούσιο χριστιανικό παρελθόν τους. Τήν Παρασκευή, 18 Ὀκτωβρίου 2013, ἔγινε ἡ διαδικασία τῆς πληρώσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀργολίδος καί ἀνεδείχθη Μητροπολίτης ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Νεκτάριος Ἀντωνόπουλος.

(Ἀπό τά Δελτία Τύπου τῆς Ἱεραρχίας)