Γεγονός καὶ Σχόλιο: «Πυρῆνες δουλειᾶς»

Εἶναι γνωστή ἡ τρομοκρατική ὀργάνωση «Πυρῆνες τῆς φωτιᾶς». Θά πρέπει νά δημιουργηθοῦν καί οἱ «πυρῆνες τῆς δουλειᾶς», ἄν θέλουμε νά ἀντιμετωπίσουμε τήν οἰκονομική κρίση.

Ὁ γνωστός λόγιος φιλόλογος Σαράντος Καργάκος σέ ἕνα ἄρθρο του σέ καθημερινή Ἐφημερίδα ἀσχολεῖται μέ τήν σύγχρονη κρίση καί συνιστᾶ οἱ νέοι νά καλλιεργήσουν τήν ἑλληνική γῆ. Θά παραθέσω ἕνα μεγάλο ἀπόσπασμα.

«Οἱ νέοι μας θά εὐτυχήσουν, ἄν ἀντί νά δημιουργοῦν πυρῆνες φωτιᾶς, δημιουργοῦν πυρῆνες δουλειᾶς.

Τό λέω πιό ἁπλά: Νά δημιουργήσουν, ἀφοῦ "ἀριστεροφέρνουν" ὁμάδες-συνεργεῖα, κάτι σάν κολλεκτίβες, ὅπως κάνουν πολλοί Ἀλβανοί, γιά τό μάζεμα τῆς ἐλιᾶς, τῶν πορτοκαλιῶν, τῶν σύκων, τῶν φιστικιῶν, τῶν ζαρζαβατικῶν, τῶν κερασιῶν, τῶν ροδάκινων καί τῶν λοιπῶν φρούτων. Ἄν μάθουν τό κέντρωμα, τό μπόλιασμα, τό κλάδεμα, τό πότισμα μέ τή μέθοδο "στάγδην", τότε μποροῦν νά κάνουν τήν χώρα μας καί τόν ἑαυτό τους ἕναν εὔφορο ἀγρό. Κι ἔτσι μέ τό κεφτεδάκι θά δικαιοῦνται καί ψωμάκι!

Μποροῦν ἀκόμη νά δημιουργήσουν ἑλληνικοῦ τύπου "κιμπούτς", πού νά τά κάνουν μονάδες παραγωγῆς καί συνάμα ὀάσεις πολιτισμοῦ. Θά μοῦ πεῖτε καί ποῦ θά βροῦν τά χωράφια. Ἀπαντῶ: Ἡ μισή Ἑλλάδα εἶναι χέρσα. Ἄλλοτε πανεύφορες γαῖες ἐδῶ καί δεκαετίες μένουν ἀκαλλιέργητες. Ὁ καρπός πάνω στά δέντρα μένει ἀμάζευτος καί τά δέντρα σιγά-σιγά "μαραγκιάζουν". Οἱ ἰδιοκτῆτες τους εἴτε ἔχουν ἀποδημήσει στό ἐξωτερικό, εἴτε στό ἐσωτερικό εἴτε εἰς... Κύριον! Φρονῶ ὅτι ἐπί τοῦ προκειμένου χωρεῖ ἡ πολιτική πού εἰσηγήθηκε ὁ Γεώργιος Γεμιστός στόν αὐτοκράτορα Μανουήλ Β΄. Ὅποιος δύναται νά μπορεῖ νά καλλιεργεῖ μιά χέρσα γῆ, χωρίς ὡστόσο νά τοῦ ἀναγνωρίζεται ἰδιοκτησία ἀλλά μόνο χρόνος χρησικτησίας. Εἶναι ἀδιανόητο νά μένει χωράφι ἀκαλλιέργητο.

Ἀλλ’ ἐπειδή ὁ Γεμιστός θεωροῦσε τόν ἀγροτικό πληθυσμό ὡς τό καλύτερο ἀνθρώπινο δυναμικό γιά τήν ἀσφάλεια μιᾶς χώρας, ἡ σύγχρονη Ἑλλάς ἔχει ἕνα τέτοιο δυναμικό ἀναξιοποίητο. Κι ἐννοῶ τούς ἀξιωματικούς μας, ἀνθρώπους πολυμορφωμένους καί καλογυμνασμένους, πού οἱ πλεῖστοι ἀποστρατεύονται, στήν καλύτερη περίπτωση, σέ ἡλικία 50-55 ἐτῶν. Μέ τά σημερινά ἡλικιακά δεδομένα πρόκειται γιά ἀνθρώπους πού συνδυάζουν νεότητα καί ὡριμότητα. Σέ αὐτό τό ἐκλεκτό δυναμικό ἔπρεπε νά ἐκχωρεῖται, μαζί μέ τή σύνταξη, καί τμῆμα γῆς (κάτι σάν τά "στρατιωτόπια" τῆς Αὐτοκρατορίας) στίς παραμεθόριες περιοχές καί στά ἀκριτικά νησιά. Ἔτσι θά γεννιόταν μιά νέα κοινωνία ἀκριτῶν. Γνωρίζω ἀνώτατους ἀξιωματικούς πού μέ δική τους πρωτοβουλία ἔχουν δημιουργήσει ἀγροτικά θαύματα στήν ἐπαρχία. Γιατί αὐτό νά μή γενικευθεῖ; Οἱ ἀγρότες-στρατιωτικοί θά ἦσαν τό καλύτερο παράδειγμα γιά τήν ἕρπουσα (ὄχι ὅλη) νεολαία. Ἄν θά σωθοῦμε, δέν θά σωθοῦμε ἀπό τά καινούργια δανεικά. Θά σωθοῦμε ἀπό τά χέρια μας, ἀρκεῖ νά τά μάθουμε νά εἶναι ἐργατικά. Εἶπα κάποτε σ’ ἕνα μηχανουργό πού ἀπόφευγε νά μοῦ δώσει τό χέρι του γιά χαιρετισμό, ὅτι τά πιό καθαρά χέρια εἶναι τά μουτζουρωμένα ἀπό τήν δουλειά χέρια» (Ἑστία 13-9-2013).

Εἶναι μιά πρόταση πρός συζήτηση. Ἀντί νά δημιουργοῦνται «πυρῆνες φωτιᾶς» ἄς δημιουργοῦνται «πυρῆνες δουλειᾶς» καί πάνω ἀπό ὅλα «πυρῆνες καρδιᾶς».
Ν.Ι.