Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἑκούσια καί ἀκούσια ἀσυδοσία - Μέ ὑπακοή καί ἐργασία τό Θαῦμα

Ἑκούσια καί ἀκούσια ἀσυδοσία

Στίς μέρες μας τό «ἰδανικό» τῆς ἀσυδοσίας φαίνεται ὅτι ἔχει ἐμπνεύσει πολλούς Ἕλληνες πολίτες, γι’ αὐτόν μᾶλλον τόν λόγο οἱ ὑπόλοιποι δυναστεύονται τώρα ἀπό τίς ὑπερβολικές οἰκονομικές ὑποχρεώσεις τους πρός τό Κράτος, σέ σημεῖο πού ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀσύδοτου νά κυριεύη τόν νοῦ τους, σάν ἕνα πολύ μακρινό, ἀλλά θελκτικό ὄνειρο. Κι’ αὐτό γιατί στήν κυριολεξία ἀσύδοτος εἶναι ὁ ἀπαλλαγμένος ἀπό «δοσίματα», δηλαδή φόρους.

Βέβαια, ἡ μεταγενέστερη σημασία τῆς λέξης εἶναι αὐτή μέ τήν ὁποία τήν χρησιμοποιοῦμε στίς μέρες μας. Σημαίνει τόν ἀνεξέλεγκτο στά λόγια καί τίς πράξεις, αὐτόν πού δέν περιορίζεται ἀπό ἠθικούς ἤ νομικούς φραγμούς.

Στίς μέρες μας εἶναι γεγονός ὅτι πολλοί δέν μποροῦν νά σηκώσουν τό βάρος τῆς φορολογίας, δέν ἔχουν νά πληρώσουν, γι’ αὐτό ὅσους διακανονισμούς καί νά κάνουν μέ τό Κράτος, αὐτό πού τελικά τοῦ λένε εἶναι τό «οὐκ ἄν λάβοις παρά τοῦ μή ἔχοντος». Ἐξαναγκάζονται νά γίνουν ἀσύδοτοι. Δέν εἶναι ἀνεξέλεγκτοι στά λόγια ἤ τίς πράξεις, ἁπλῶς δέν μποροῦν νά ἀνταποκριθοῦν στά ἐπιβαλλόμενα «δοσίματα».

Κάποιοι ἄλλοι ὅμως ἐπέλεξαν νά γίνουν ἀσύδοτοι, ἐπέλεξαν νά διαρρήξουν ἠθικούς καί νομικούς φραγμούς, ἐνῶ συγκαταλέγονταν σ’ ἐκείνους ἀπό τούς ὁποίους μποροῦσε τό Κράτος νά «λάβη» φόρους, ἀφοῦ ἦταν ἀπό τούς πολλά «ἔχοντας».

Μέ ὑπακοή καί ἐργασία τό Θαῦμα

Ἡ κατάσταση τοῦ ἀσύδοτου, μέ τήν πρωταρχική σημασία τῆς λέξης, εἶναι ἡ φυσική κατάσταση τῶν «υἱῶν τοῦ Θεοῦ», οἱ ὁποῖοι, ὅμως, παρά τήν ἐξουσία πού ἔχουν, δέν ἀρνοῦνται τήν χρηματική φορολογία, γιά νά μή σκανδαλίζουν αὐτούς πού δέν ἔχουν τήν δική τους γνώση.

Εἶναι χαρακτηριστική ἡ διήγηση τοῦ εὐαγγελιστῆ Ματθαίου γιά τήν συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ τούς «τὰ δίδραχμα λαμβάνοντες».

Οἱ φοροεισπράκτορες πλησίασαν τόν Πέτρο καί τόν ρώτησαν ἄν ὁ Διδάσκαλος δίνει τόν φόρο τοῦ διδράχμου. Ὁ Πέτρος ἀπάντησε καταφατικά. Καί ὅταν μπῆκαν «εἰς τὴν οἰκίαν», πρίν ὁ Πέτρος ἀναφέρει ὁτιδήποτε στόν Ἰησοῦ, ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «τί σοι δοκεῖ, Σίμων; οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ τίνων λαμβάνουσι τέλη ἢ κῆνσον; ἀπὸ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων;». Καί ἐπειδή τά γνήσια παιδιά τῶν βασιλέων ἦταν ἀπαλλαγμένα ἀπό κάθε φόρο, ὁ ἀπ. Πέτρος ἀπάντησε: «ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων». Τοῦ λέει κατόπιν ὁ ᾿Ιησοῦς ὑπαινικτικά, ἀνεβάζοντας τόν νοῦ τοῦ Ἀποστόλου σέ ὑψηλό θεολογικό νόημα: «ἄραγε ἐλεύθεροί εἰσιν οἱ υἱοί».

Ὁ Ἰησοῦς δέν σταμάτησε σέ αὐτόν τόν ὑπαινιγμό. Προχώρησε σέ ἔργο ἀποδεικτικό τῆς δικῆς του ἐξουσίας καί τῆς γνήσιας βασιλικῆς υἱότητος τοῦ Πέτρου. Λέει, λοιπόν, στόν Πέτρο: Γιά νά μή σκανδαλίσουμε τούς φοροεισπράκτορες, πήγαινε στὴν θάλασσα, ρίξε ἀγκίστρι καὶ τὸ πρῶτο ψάρι πού θά ἀνεβάσης πάρτο, ἄνοιξε τό στόμα του καί θά βρῆς στατῆρα, τόν ὁποῖο «δὸς αὐτοῖς ἀντὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ».

Μιά ἀσήμαντη παρατήρηση γιά τούς ἀναίτια ἀσύδοτους. Ὁ Χριστός ὡς φυσικός Βασιλέας τῆς κτίσεως ἔδωσε ἁπλῶς ἐντολή στόν Πέτρο. Ὁ Πέτρος ὅμως γιά νά βρῆ τόν στατῆρα καί νά πληρώση τόν φόρο ἐξάσκησε κατά τήν ἐντολή τήν ἁλιευτική του τέχνη, τό ἔργο τοῦ ἐπαγγέλματός του. Μέ ὑπακοή καί ἐργασία εἰσέπραξε μέ θαυμαστό τρόπο τήν δόση τοῦ ὀφειλόμενου φόρου.

π.Θ.Α.Β.