Στήν Ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης
Στήν Ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας, πού πραγματοποιήθηκε τήν Πέμπτη 30 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ., ἦταν προσκεκλημένος ὡς εἰσηγητής ἀπό τόν οἰκεῖο Ποιμενάρχη ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ἡ ποιμαντική διακονία τοῦ Ἱερέως κατά τόν Ἅγιον Νεκτάριον».
Ὁ Σεβασμιώτατος σημείωσε κατ' ἀρχήν ὅτι, ἐνῶ ὁ Ἅγιος εἶναι γνωστός στούς περισσότερους κυρίως γιά τά θαύματά του, λίγοι γνωρίζουν ὅτι ταυτόχρονα εἶναι καί ἕνας μεγάλος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας, μέ ἐκτενές καί σπουδαῖο συγγραφικό ἔργο. Ὑπῆρξε Ἐπίσκοπος, ἱεροκήρυκας καί πνευματικός ὁδηγός τῆς γυναικείας Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος Αἰγίνης ἀσκώντας ποιμαντικό ἔργο. Δίδαξε στήν Ριζάρειο Σχολή ἐπί σειρά ἐτῶν, μεταξύ τῶν ἄλλων καί τό μάθημα τῆς ποιμαντικῆς. Τά θεολογικά του ἔργα μάλιστα ἔχουν ἰδιαίτερα μεγάλη ἀξία, ἐπειδή παρά τήν γενική τάση τῆς ἐποχῆς δέν εἶναι ἐπηρεασμένα ἀπό τήν δυτική θεολογία καί ἰδιαίτερα ἀπό τά στοιχεῖα τοῦ ἰδεαλισμοῦ, τοῦ ἠθικισμοῦ καί τοῦ προτεσταντισμοῦ, ἀλλά στηρίζονται στήν ὀρθόδοξη πατερική διδασκαλία καί παράδοση.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό πρῶτο μέρος τῆς εἰσηγήσεώς του παρουσίασε τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου μέ βάση τό διδακτικό ἐγχειρίδιο τῆς Ποιμαντικῆς, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος συνέγραψε καί δίδαξε στήν Ριζάρειο Σχολή. Στό δεύτερο μέρος τῆς εἰσηγήσεως παρουσίασε παραδείγματα τῆς πρακτικῆς ἀσκήσεως τῆς ποιμαντικῆς ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἅγιο Νεκτάριο ἔχοντας ὡς πηγή σωζόμενες ἐπιστολές του πρός τίς Μοναχές τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Αἰγίνης.
Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο τά προσόντα τοῦ Ποιμένος θά πρέπει νά εἶναι:
α. Πνευματικά: Ἡ θερμή ἀγάπη πρός τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ἱερός ζῆλος καί ὄχι ὁ «οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν» ζῆλος, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἔννοια τῆς αἰδοῦς καί τῆς εὐλαβείας, ὁ ὁποῖος προκύπτει ἀπό τήν μυστική ἐμπειρία, καί ἡ σταθερά καί ζῶσα πίστη.
β. Φυσικά - διανοητικά: Τό ἀντιληπτικόν, δηλαδή ἡ ὀξύνοια πού ἐπιτρέπει τήν κατανόηση τῶν διαφόρων ζητημάτων, ἡ ἑτοιμότητα τοῦ πνεύματος, δηλαδή ἡ ταχύτητα τῆς ἀντιλήψεως, καί ὁ διοικητικός νοῦς, δηλαδή ἡ ἀποτελεσματικότητα, ἡ ὀξυδέρκεια καί ἡ ἐπινοητικότητα κατά τήν ἄσκηση τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου.
γ. Ἐπίκτητα διανοητικά προσόντα: Ἡ φιλολογική καί θεολογική παιδεία μέ τήν ἔννοια τῆς συστηματικῆς ἐπιστημονικῆς καί ὄχι εὐκαιριακῆς γνώσεως, ἡ ἐκκλησιαστική μόρφωση (τέλεια γνώση τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως, τῆς λειτουργικῆς, τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως καί μουσικῆς) καί ἡ ἐγκυκλοπαιδική μόρφωση.
Ἀκόμη καί τά σωματικά προσόντα ὅμως, ὅπως ἡ ἀρτιμέλεια καί ἡ ὑγεία, εἶναι χρήσιμα σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Νεκτάριο, στό μέτρο πού αὐτά συνδέονται μέ τήν ἱεροπρεπῆ καί σεμνοπρεπῆ ἐκπλήρωση τῆς διακονίας τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ παρουσίαση στό δεύτερο μέρος τῆς εἰσηγήσεως εἰδικά ἐπιλεγμένων ἀποσπασμάτων ἀπό ποιμαντικές ἐπιστολές τοῦ Ἁγίου πρός τίς μοναχές του ἀπεκάλυψε τήν σοφία καί τήν διάκριση στίς παραινέσεις καί παρεμβάσεις του πρός τίς μοναχές, τίς ὁποῖες καθοδηγοῦσε πνευματικά. Φάνηκε καθαρά ἡ σαφής διάγνωση ἀπό μέρους του τῶν ἀσθενειῶν σέ σωματικές, ψυχολογικές, πνευματικές καί δαινομικές, καί ἡ ἀνάλογη ἀγωγή καί θεραπεία, πού σέ συνδυασμό μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χάριζε τήν ὑγεία. Ἐξῆρε ἐπίσης τό γεγονός ὅτι ὁ σύγχρονος αὐτός Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας δέν ἦταν μόνον ὁ ἴδιος ὑπόδειγμα ἠθικῆς καθαρότητος ἀλλά εἶχε καί τήν ποιμαντική ἱκανότητα καί τό θεῖο χάρισμα νά καθοδηγῆ μέ ἀκρίβεια καί ἀσφάλεια πρός αὐτήν τήν καθαρότητα τίς ψυχές πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος.
Ὁλοκληρώνοντας τήν εἰσήγησή του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου τόνισε χαρακτηριστικά ἀναφερόμενος στόν Ἅγιο Νεκτάριο: «Ἂν ζοῦσε τόν τέταρτο αἰῶνα, θά ἦταν στήν χορεία τῶν μεγάλων Πατέρων, γιατί εἶχε θεολογία, εἶχε καί κατάρτιση, εἶχε καί ὀξύνοια ἀλλά εἶχε καί ἡσυχαστική παράδοση, πράγμα τό ὁποῖο συνιστᾶ τή ζωή τῶν Ἁγίων Πατέρων».
Τήν εἰσήγηση ἀκολούθησε ἡμίωρη συζήτηση μέ ἐρωτήματα ἀπό τούς Ἱερεῖς.
Κατά τήν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στήν Ἔδεσσα ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος δέχθηκε τήν πλούσια ἀδελφική φιλοξενία τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἰωήλ.
- Προβολές: 3109