Ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ μηνός: Παρθενομάρτυς Εὐθαλία, 2 Μαρτίου

Ὁ ἁγία Εὐθαλία ἔζησε στήν Σικελία τούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες, τήν περίoδο τῶν διωγμῶν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀκριβής χρονολογία τῆς γέννησης καί τοῦ μαρτυρίου της δέν εἶναι γνωστή. Καταγόταν ἀπό οἰκογένεια εἰδωλολατρική. Ἡ μητέρα της ἦταν αἱμορροοῦσα καί εἶδε σέ ὄνειρο τούς ἁγίους μάρτυρες Ἀλφειό, Φιλάδελφο καί Κυπρῖνο (ἡ μνήμη τους ἑορτάζεται στίς 10 Μαΐου), οἱ ὁποῖοι τῆς εἶπαν ὅτι, ἄν πιστέψη στόν Χριστό καί βαπτισθῆ, θά γιατρευθῆ καί θά σωθῆ. Ὅταν ξύπνησε, διηγήθηκε στήν θυγατέρα της Εὐθαλία τά ὅσα εἶδε καί ἄκουσε στό ὄνειρό της καί στήν συνέχεια κατηχήθηκαν καί βαπτίσθηκαν καί οἱ δύο, καί πράγματι μετά τήν βάπτισή της θεραπεύθηκε. Ὁ ἀδελφός τῆς ἁγίας, ὅμως, πού ἦταν φανατικός εἰδωλολάτρης, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ἡ μητέρα του ἔγινε Χριστιανή τήν κακοποίησε καί ἄν δέν ἐπενέβαινε ἡ ὑπηρέτριά της θά τήν εἶχε θανατώσει. Ἡ ἀδελφή του τοῦ ἔκανε δριμύτατη παρατήρηση γιά τήν συμπεριφορά του ἐναντίον τῆς μητέρας τους καί τότε τήν ἐρώτησε ἄν εἶναι Χριστιανή. Ὅταν ἐκείνη ὁμολόγησε εὐθαρσῶς τήν πίστη της στόν Χριστό, ὁ ἀδελφός της τήν ἐκτύπησε ἀλύπητα καί στήν συνέχεια τήν παρέδωσε σέ ἕναν δοῦλο του γιά νά τήν βιάση. Ἡ ἁγία προσευχήθηκε θερμά καί ὁ δοῦλος τυφλώθηκε. Τότε, ὁ ἀδελφός της, σάν ἄλλος Κάϊν, τήν ἀποκεφάλισε, καί ἔτσι ἡ εὐσεβής παρθένος Εὐθαλία ἔλαβε τό ἀμάραντο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ὁ βίος καί ἡ πολιτεία της μᾶς δίνουν τήν ἀφορμή νά τονίσουμε τά ἀκόλουθα:
Πρῶτον. Ὄνειρο, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Σιναΐτη, τόν συγγραφέα τῆς «Κλίμακος», εἶναι «μία κίνησις τοῦ νοῦ, ἐνῶ τό σῶμα εὑρίσκεται ἀκίνητο». Στήν Ἁγία Γραφή διαβάζουμε ὅτι ἄνθρωποι δίκαιοι εἶδαν ὄνειρα τά ὁποῖα προέρχονταν ἀπό τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος διά τοῦ ὀνείρου τούς ἀποκάλυψε τό θέλημά Του. Διά τοῦ ὀνείρου, ὅμως, ἐνεργεῖ καί ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος ἐπλάνησε πολλούς, γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία διά τῶν ἁγίων Πατέρων προτρέπει τούς πιστούς νά μή δείχνουν ἐμπιστοσύνη στά ὄνειρα. Ἐάν κάποιο ὄνειρο προέρχεται ἀπό τόν Θεό καί δέν τό δεχθῆ κάποιος, προκειμένου νά προφυλαχθῆ ἀπό τήν ὑπερηφάνεια καί τήν πλάνη, τότε ὁ Θεός θά τόν πληροφορήση μέ ἄλλον τρόπο.

Τά ὄνειρα προέρχονται ἀπό διάφορες αἰτίες. Κάποια ἀπό αὐτά ἔχουν σχέση μέ τά γεγονότα τῆς ἡμέρας πού προηγήθηκε, ἄλλα πάλι προέρχονται ἀπό στομαχικές διαταραχές, ὑπερβολική λήψη τροφῆς, ἄλλα ἀπό συνέργεια τοῦ διαβόλου κοκ. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης λέγει ὅτι «τῶν γαστριμάργων τά ὄνειρα εἶναι γύρω ἀπό τίς τροφές καί τά φαγητά, ἐνῶ ἡ νηστεία ἀπελευθερώνει ἀπό τούς μολυσμούς τῶν ὀνείρων». Τά ὄνειρα πού προέρχονται ἀπό τόν διάβολο αὐξάνουν τήν ὑπερηφάνεια ἤ δημιουργοῦν τρόμο, θλίψη, ταραχή καί σύγχυση. Ὁ διάβολος πειράζει τούς ὑπερήφανους καί ἐμπαθεῖς ἀνθρώπους καί τήν ἡμέρα καί τήν νύκτα, καί ὅταν εἶναι ξυπνητοί καί ὅταν κοιμοῦνται. Ἡ μετάνοια, ἡ ταπείνωση καί ἡ προσευχή εἶναι τά δραστικότερα ὅπλα ἐναντίον τοῦ διαβόλου, τά ὁποῖα τόν ἀποτρέπουν ἀπό τό νά δημιουργῆ προβλήματα μέ κάθε τρόπο, καθώς ἐπίσης καί μέ τά ὄνειρα. Γιά ἐκείνους πού ἀγωνίζονται νά ζοῦν μέ μετάνοια, καί γενικά σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, λέγει ὅτι τά ὄνειρά τους «σχετίζονται μέ τήν μέλλουσα κρίση» καί δέν τούς προξενοῦν ταραχή, ἀλλά ἠρεμία καί γαλήνη.

Περισσότερα γιά τά ὄνειρα ἔχουν γραφῆ σέ προηγούμενο ἄρθρο. Αὐτό πού κυρίως θέλουμε νά τονίσουμε ἐδῶ, καί  θά πρέπει νά προσεχθῆ ἰδιαιτέρως, εἶναι τό ὅτι δέν πρέπει νά δίνεται σημασία καί ἐμπιστοσύνη στά ὄνειρα. Αὐτό πού χρειάζεται εἶναι  ἐλπίδα στόν Θεό καί ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στήν Πρόνοιά Του.

Δεύτερον. Οἱ ἀσθένειες εἶναι ἀναπόφευκτες στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου, ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν στιγμή τῆς γεννήσεώς του φέρει μέσα του τήν φθορά καί τόν θάνατο. Αὐτό πρέπει νά τό συνειδητοποιήσουμε, γιά νά εἴμαστε προετοιμασμένοι καί νά μήν αἰφνιδιαζόμαστε ἀπό τίς ἀσθένειες καί τόν θάνατο. Οἱ ἀσθένειες, ὅταν ἀντιμετωπίζονται μέ ὑπομονή, βοηθοῦν τόν ἄνθρωπο νά ὡριμάση. Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος κατά τήν διάρκεια τῆς ἀσθένειάς του δέν γογγύζη, δέν ἀγανακτῆ, ἀλλά προσεύχεται καί δοξολογεῖ τόν Θεό, τότε γεύεται τήν γλυκύτητα τῆς ἀκτίστου Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί γεμίζει ἡ καρδιά του ἀπό παρηγοριά καί γαλήνη. Τό νά παρακαλῆ κανείς τόν Θεό νά τόν ἀπαλλάξη ἀπό τήν ἀσθένειά του δέν εἶναι κακό, τό καλύτερο ὅμως εἶναι νά Τόν παρακαλῆ νά τοῦ δίνη δύναμη καί ὑπομονή γιά νά ἀντέξη μέχρι τό τέλος. Μέ τήν ὑπομονή, καί τά ἀκούσια παθήματα γίνονται ἑκούσια καί ἔτσι μετέχει κανείς στά παθήματα τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ὅποιος θέλει νά γίνη κοινωνός τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά γίνη κοινωνός καί τῶν παθημάτων Του.

Τό νά παρακαλῆ κανείς τόν Θεό νά τόν ἀπαλλάξη ἀπό τήν ἀσθένειά του δέν εἶναι κακό, τό καλύτερο ὅμως εἶναι νά Τόν παρακαλῆ νά τοῦ δίνη δύναμη καί ὑπομονή γιά νά ἀντέξη μέχρι τό τέλος. Μέ τήν ὑπομονή, καί τά ἀκούσια παθήματα γίνονται ἑκούσια καί ἔτσι μετέχει κανείς στά παθήματα τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ ἅγιοι δέν ἔφθασαν στήν θέωση χωρίς κόπο καί πόνο, ἀλλά ἐδοκίμασαν στήν ζωή τους πολλούς καί ποικίλους πειρασμούς καί δυσβάστακτες σωματικές ἀσθένειες. Τά ἀντιμετώπισαν, ὅμως, ὅλα μέ ὑπομονή καί ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί δοξάσθηκαν. Ὡς χαρακτηριστικό παράδειγμα, θά παρατεθῆ μικρό ἀπόσπασμα ἀπό ἐπιστολή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου πρός τόν ἅγιο Εὐσέβιο, Ἐπίσκοπο Σαμοσάτων, στήν ὁποία ὁ μέγας αὐτός Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας περιγράφει τό πόσο ταλαιπωρήθηκε ἀπό τίς σωματικές ἀσθένειες, καί ἀσφαλῶς δέν εἶναι ὁ μόνος.

«Ἦτο ἡ πεντηκοστή ἡμέρα πού ὑπέφερα ἀπό τήν ἀρρώστεια. Εἶχα λυώσει τελείως ἀπό τόν πυρετό, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ δέν εἶχε πλέον ὕλη νά τόν θρέψη περιτυλισσόμενος εἰς αὐτήν τήν ξηράν σάρκα σάν καμμένη θρυαλλίδα, μοῦ ἔφερε μαρασμόν καί χρονίαν ἐξασθένηση. Στήν συνέχεια δέ ἡ παλαιά μου πληγή, αὐτό τό ἧπαρ πού διεδέχθη τόν πυρετό, μέ ἀπέκλεισε ἀπό τήν τροφή, ἀπεμάκρυνε τούς ὀφθαλμούς μου ἀπό τόν ὕπνο, καί μέ ἐκράτησε στά μεθόρια ζωῆς καί θανάτου, καί μοῦ ἐπέτρεπε νά ζῶ τόσο μόνον ὅσο ἀρκοῦσε γιά νά αἰσθάνομαι τήν στενοχώρια πού ἐπροκαλοῦσε... Ἄν καί εἶχα πάντως ἐνοχληθῆ ἀπό αὐτό πολύν χρόνο, ποτέ δέν εἶχα ὑποφέρει τόσον πολύ ὅσο τώρα.  Ἔτσι, ἐμποδίσθηκα ἀπό τό νά συναντήσω τήν ἀληθινή ἀγάπη σου».

Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης εἶπε σέ κάποιον, ὁ ὁποῖος εἶχε καρδιακή ἀνεπάρκεια καί παρακαλοῦσε τόν Θεό νά τόν θεραπεύση, τά παρακάτω ἀξιοπρόσεκτα: «Κάνε ὑπομονή. Μή παρακαλεῖς γιά θεραπεία. Ἔχεις ἕνα βιβλιάριο στόν οὐρανό καί καταθέτεις σέ αὐτό, μή θέλεις νά τό κλείσης. Κάνε ὑπομονή». Αὐτή τήν συμβουλή-προτροπή ἄς προσπαθήσουμε νά τήν ἐφαρμόσουμε καί ἐμεῖς στήν ζωή μας.