Γεγονός καὶ Σχόλιο: Οἱ γενοκτονίες

Ἡ λέξη γενοκτονία δηλώνει τήν συστηματική καί ὁλοκληρωτική ἐξόντωση μιᾶς φυλῆς ἤ ἑνός ἔθνους, μέ βάση ἕνα σχέδιο τό ὁποῖο καταρτίζεται καί ἐκτελεῖται ἀπό τό ἴδιο τό καθεστώς μιᾶς χώρας. Ἡ μεγαλύτερη γενοκτονία εἶναι τῶν Ἑβραίων, ἀμέσως ἔρχεται τῶν Ἀρμενίων καί ἀκολουθεῖ ἡ γενοκτονία τῶν Ποντίων.

Στό σχόλιο αὐτό θά γίνη μιά ἀναφορά στήν γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων, πού ἄρχισε τήν 24 Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 1915, καί σχεδιάσθηκε ἀπό τόν Τοῦρκο Ὑπουργό Ἐσωτερικῶν Ταλάτ Πασᾶ. Ἐφέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια.

Τό σχέδιο ἐξοντώσεως τῶν Ἀρμενίων ἐκτελέσθηκε σέ τρεῖς φάσεις.

Στήν πρώτη φάση στρατολογήθηκαν περί τούς 60.000 Ἀρμένιοι στόν Ὀθωμανικό στρατό, τούς ἀφόπλισαν καί τούς ἐκτέλεσαν, τήν 24 Ἀπριλίου 1915.

Στήν δεύτερη φάση συνέλαβαν 300 διανοουμένους στήν Κωνσταντινούπολη, ἤτοι δημοσιογράφους, πολιτικούς, συγγραφεῖς, γιατρούς, δασκάλους κλπ. καί ἀργότερα συνέλαβαν καί ἄλλους ἀπό ἄλλες περιοχές. Οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς βασανίσθηκαν καί ἐκτελέσθηκαν καί οἱ ὑπόλοιποι φυλακίσθηκαν, ἐστάλησαν σέ τάγματα θανάτου ἤ ἐκτοπίσθηκαν.

Στήν τρίτη φάση συνελήφθησαν οἱ γυναῖκες, τά παιδιά καί οἱ ὑπερήλικοι, οἱ ὁποῖοι στάλθηκαν στήν ἔρημο τῆς Συρίας. Σέ αὐτήν «τήν πορεία θανάτου οἱ περισσότεροι πέθαναν ἀπό τίς κακουχίες, τίς ἐπιδημίες καί τήν πείνα ἤ σφαγιάσθηκαν ἀπό ἀστυνομικούς, στρατιῶτες καί κούρδους ληστές».
Ἀπό τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1915 μέχρι τόν Δεκέμβριο τῆς ἴδιας χρονιᾶς, μέσα σέ ὀκτώ μῆνες περίπου, οἱ μισοί ἀπό τά 2.000.000 Ἀρμένιοι σφαγιάσθηκαν ἤ ἐκδιώχθηκαν ἀπό τήν Τουρκία.

Ὁ τελικός ἀριθμός τῆς πρώτης γενοκτονίας τοῦ 20οῦ αἰώνα ἦταν 1.500.000 ἄνθρωποι ἀπό τούς ὁποίους τά περισσότερα θύματα ἦταν οἱ γυναῖκες καί τά παιδιά. Σήμερα, στήν Τουρκία ὁ πληθυσμός τῶν Ἀρμενίων ἀπό 2.000.000 πού ἦταν τό 1915 συρρικνώθηκε στίς 50.000 (βλ. Ἀναστάση Βιστωνίτη, Τό Βῆμα, 19-4-2015).

Εἶναι φοβερά αὐτά τά συστηματικά καί ὀργανωμένα ἐγκλήματα ἀπό Κράτη πού καταφέρονται ἐναντίον ὁλοκλήρων λαῶν. Δυστυχῶς, τέτοια ἐγκλήματα γίνονται σήμερα στήν Μέση Ἀνατολή καί δέν ἔρχονται στό φῶς τῆς δημοσιότητας. Γίνεται λόγος σήμερα γιά πολιτισμένη ἀνθρωπότητα, ὅταν γίνωνται τέτοια ἐγκλήματα ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων. Καί πῶς μπορεῖ κανείς νά εἶναι ἤρεμος καί ἥσυχος μέ τήν συνείδησή του, ὅταν τό ἀνθρώπινο αἷμα χύνεται ποταμηδόν;

Πέρα ἀπό τήν φωνή διαμαρτυρίας πρέπει νά συγκροτήσουμε στρατόπεδο προσευχῆς στόν Θεό γιά κάθε ἄνθρωπο πού βασανίζεται, βιάζεται, ἐκτοπίζεται καί ποικιλοτρόπως ὑποφέρει ἀπό τό ὀργανωμένο ἔγκλημα. Δέν πρέπει νά αἰσθανόμαστε καλά, ὅταν ἐμεῖς ζοῦμε σέ εἰρηνικές περιοχές.

Ἀλλά πέρα ἀπό αὐτές τίς γενοκτονίες ὑπάρχουν καί ἄλλες, ὅταν ὁλόκληροι λαοί εἶναι θύματα τοῦ οἰκονομικοῦ πολέμου, πού κυριαρχεῖ σήμερα. Τά θύματα ἑνός τέτοιου πολέμου εἶναι ἡ ἀνεργία, ἡ πείνα, ἡ στέρηση τῶν βασικῶν ἀναγκῶν τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ δαιμονική βαρβαρότητα τῆς ἐποχῆς μας ἀντιμετωπίζεται μέ ἐξορκισμούς, μέ προσευχή, πού ἐκδιώκουν τά δαιμόνια καί τούς δαιμονισμένους.

Ν.Ι. Ἰούνιος 2015