Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἐλπίδες ἀθέων - Πλούσια πνευματικά κοιτάσματα

Ἐλπίδες ἀθέων

Ἀσχοληθήκαμε σέ προηγούμενο σχόλιό μας μέ τίς ἀπόψεις τῆς Ἕνωσης Ἀθέων γιά τήν Κρατική Παιδεία καί εἰδικά γιά τό Ὀρθόδοξο Θεολογικό μάθημα καί γενικά γιά τήν θρησκευτική ἀγωγή τῶν μαθητῶν τῶν ἑλληνικῶν σχολείων.

Ἦρθαν κατόπιν καί οἱ ἀπόψεις τῆς νέας ἡγεσίας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, γιά τήν ἀπροϋπόθετη ἀποχή, ὅποιων μαθητῶν θά τό ἐπιθυμοῦσαν, ἀπό τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, οἱ ὁποῖες «ἔδεσαν» μέ ἐκεῖνες τῶν ἀθέων, γεγονός πού κίνησε τήν ἔντονη ἀντίδραση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου. Ἡ Ἕνωση Ἀθέων πάντως χαρακτήρισε τήν στάση τῆς νέας Ἀναπληρώτριας Ὑπουργοῦ Παιδείας ἀπέναντι μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ὡς «ἐλπιδοφόρο ξεκίνημα γιά τήν νέα ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου παιδείας».

Δηλαδή, ἡ νέα ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων γέμισε ἐλπίδες τούς ἀθρήσκους.

Τελικά, εἴμαστε μιά χώρα αὐτοκαταστροφική. Κτίζουμε καί χαλᾶμε. Πολλοί χτίζουν, κοπιάζουν, γιά νά βρεθοῦν λίγοι, ἐλάχιστοι, πού ξέρουν ὅμως νά δημιουργοῦν θόρυβο, πού ξέρουν νά προβάλλουν τόν σκοταδισμό τους γιά προοδευτικότητα, οἱ ὁποῖοι γκρεμίζουν, ἄλλοτε ἀργά, μέ μεθοδικότητα καί ἄλλοτε μονομιᾶς, ὅ,τι ἔκτισαν σέ διαδρομή χρόνων πολλῶν, ἀλλά καί σέ αἰῶνες πολλοί ἄλλοι.

Αὐτό δείχνει νά γίνεται μέ τήν Ἕνωση Ἀθέων πού βρίσκει, ὅπως φαίνεται, εὐήκοα ὦτα στό Ὑπουργεῖο Παιδείας.

Ἀλλά πόσοι εἶναι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, πού δημιουργοῦν τόσο θόρυβο; Διαβάζουμε στήν ἱστοσελίδα τους τό πρακτικό τῆς περσινῆς τους Γενικῆς Συνέλευσης. Γράφει: «Σήμερα Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε ἡ Γενική Συνέλευση μελῶν τῆς Ἕνωσης Ἀθέων παρουσία 20 μελῶν». Μιλᾶμε γιά εἴκοσι ἀνθρώπους! Τόσος χαλασμός, μέ μακροπρόθεσμες συνέπειες γιά τήν νεολαία τῆς πατρίδας μας, ἀπό τίς  ἀθεϊστικές ἐμμονές εἴκοσι ἀνθρώπων!

Πλούσια πνευματικά κοιτάσματα

Ὁ καλύτερος τρόπος γιά νά ἀλλάξης μιά κοινωνία εἶναι νά ἀλλάξης τούς βασικούς προσανατολισμούς τῆς κρατικῆς παιδείας. Ὁ Γκυστάβ Λέ Μπόν στό βιβλίο του «Ψυχολογία τῶν μαζῶν» γράφει: «Ἡ παιδεία πού παρέχεται στή νεολαία μιᾶς χώρας, ἐπιτρέπει νά προεικάσουμε λίγο τό πεπρωμένο αὐτῆς τῆς χώρας». Γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἐνδιαφέρον γιά τήν ποιότητα τῆς παιδείας πού παρέχεται ἀπό τό Κράτος.

Προφανῶς ἡ Ἐκκλησία δέν περιμένει ἀπό τό σχολεῖο νά τήν ὑποκαταστήση στό διδακτικό της ἔργο. Τό σχολεῖο δέν μπορεῖ νά κάνη ποιμαντική. Προσφέρει γνώσεις καί δεξιότητες. Μαθαίνει στούς μαθητές του τό πῶς νά μαθαίνουν. Τούς διδάσκει στοιχειωδῶς τήν ἀνθρώπινη πείρα σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ἀνθρώπινης ἐπιστήμης καί δραστηριότητας.

Ἕνας τέτοιος τομέας, ὅμως, ἕνα ἐρευνήσιμο ἐπιστητό μέ πλούσια κοιτάσματα πνευματικῶν καί πολιτισμικῶν θησαυρῶν, εἶναι ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, σέ ὅλες τίς πτυχές της. Ὄχι, δηλαδή, μόνον ὡς πρός τούς ἀγῶνες της μέ τούς αἱρετικούς, τούς διωγμούς καί τίς ἄλλες ἀναστατώσεις της, ἀλλά καί ὡς πρός τήν εὐεργετική ἐπίδρασή της στίς δομές τοῦ Κράτους, στόν ἐμπλουτισμό, γιά παράδειγμα, τοῦ κοσμικοῦ δικαίου, ὑπό τήν ἐπίδραση τῆς διδασκαλίας της, μέ προοδευτικές ἀρχές κοινωνικῆς δικαιοσύνης.

Πέραν τούτου ἔχει ἕναν πλοῦτο λόγου καί μιά ποικιλία λατρευτικῶν τελετῶν, πού δέν μπορεῖ κανείς εὔκολα νά ἀγνοήση, ἐκτός καί ἄν εἶναι ἰδεολογικά τοποθετημένος στήν ἀντίπερα ὄχθη καί θέλη νά ἀγνοήση ἤ καί νά ἀντιστρατευθῆ ὅ,τι γεννήθηκε ἤ μεταφυτεύθηκε καί εὐδοκίμησε σ’ αὐτόν τόν τόπο.

π.Θ.Α.Β.