Λόγος εὐχαριστήριος Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου

Ἀπομαγνητοφωνημένη προσφώνηση, στήν ἀπόλυση τῆς θείας Λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Ἱεροθέου. Ἱερός Ναός Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου (4-10-2015).

Μακαριώτατε, πάτερ καί Δέσποτα καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί Ἱεράρχες,

Θά ἤθελα νά σᾶς εὐχαριστήσω θερμά, γιατί ἤρθατε σήμερα στήν Ναύπακτο, τήν ἡμέρα τῆς ὀνομαστικῆς μου ἑορτῆς, πού εἶναι καί ἡ ἐπέτειος τῶν εἴκοσι ἐτῶν ἀπό τῆς ἀναδείξεώς μου σέ Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, τό 1995.

Σήμερα θυμόμουν ἔντονα μιά ὁμιλία, τήν ὁποία ἔκανε ὁ ἀείμνηστος π. Δημήτριος Στανιλοάε πρίν ἀπό σαράντα χρόνια στήν Ἀθήνα, ὁ ὁποῖος κοιμήθηκε σάν σήμερα, ἡμέρα τοῦ ἁγίου Ἱεροθέου. Ὁ μεγάλος αὐτός Ρουμάνος θεολόγος, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυσσε ἐπί τῇ βάσει τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ τό θέμα τῆς κτίσεως ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ. Καί εἶχε πεῖ τότε ὅτι ὅλος ὁ κόσμος, ὅλη ἡ κτίση εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Ἀλλά αὐτό ἀκριβῶς εἶναι καί ἕνας σταυρός. Τό νά δέχεται κανείς τό δῶρο εἶναι σταυρική ζωή, γιατί πρέπει ὁ νοῦς του νά μήν προσκολλᾶται στό δῶρο, ἀλλά νά ἀνεβαίνη σέ αὐτόν ὁ ὁποῖος ἔδωσε τό δῶρο, τόν δωρεοδότη Θεό. Ὁπότε, ὅταν προσκολλᾶται κανείς στό δῶρο καί δέν εὐγνωμονῆ τόν Θεό πού ἔδωσε τό δῶρο, τότε αὐτό ἔχει ἕνα πρόβλημα στήν ζωή του.

Καί αὐτές τίς μέρες σκέφτομαι πάρα πολύ τά δῶρα τά ὁποῖα μοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός∙ πολλά δῶρα, ὅπως καί σέ κάθε Χριστιανό καί σέ κάθε κληρικό.

Πρῶτα πρῶτα, ἐκτός τοῦ ὅτι ἔγινα κληρικός, πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ὑπηρέτησα γιά πολλά χρόνια, μέ ἀνέδειξε στόν ὕπατο βαθμό τῆς Ἀρχιερωσύνης, εἰς Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου. Σημαντικές αὐτές οἱ ἡμερομηνίες: 19 Ἰουλίου, ἡμέρα κατά τήν ὁποία γιορτάζει καί ἡ ἁγία Μακρίνα, ἡ ἀδελφή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Νύσσης, τήν ὁποία τόσο πολύ ἀγαποῦσα καί ἔγραψα γιά αὐτήν στό παρελθόν. 20 Ἰουλίου, ἡμέρα τοῦ Προφήτου Ἠλία, πού στήν Ἔδεσσα ὅπου ὑπηρετοῦσα, μαζί μέ τόν ἅγιο Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ, παραδερφό μου, ἐκεῖ ὑπῆρχε ἕνα ἐκκλησάκι καί ἔκανα ἕνα ἡσυχαστήριο καί πήγαινα πολλές φορές γιά νά διαβάσω καί νά αἰσθανθῶ μιά ἠρεμία. Καί βεβαίως ἡ ἐνθρόνιση ἔγινε 10 Σεπτεμβρίου καί ἐκεῖνες τίς μέρες πρίν σαράντα τόσα χρόνια, 12 Σεπτεμβρίου, τό 1971, ἔγινε ἡ κουρά μου εἰς μοναχόν καί μοῦ ἔδωσε ὁ μακαριστός Γέροντάς μου, Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κυρός Καλλίνικος, τό ὄνομα τοῦ Ἱεροθέου, πού εἶναι πραγματικά ἕνας πολύ μεγάλος θεολόγος στήν Ἐκκλησία. Τό πρῶτο αὐτό μεγάλο δῶρο.

Τό δεύτερο δῶρο πού μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός εἶναι ὅτι μεγάλωσα σέ μία οἰκογένεια εὐσεβῆ. Οἱ γονεῖς μου ἦταν ἅγιοι ἄνθρωποι καί μεγαλώσαμε μέ τίς ὀρθόδοξες παραδόσεις. Ἀλλά μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός πέρα ἀπό τούς καλούς σαρκικούς γονεῖς μοῦ ἔδωσε καί καλούς Πνευματικούς Πατέρες. Ὁ πρῶτος Πνευματικός μου Πατέρας μέχρι τά φοιτητικά μου χρόνια ἦταν ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κυρός Σεβαστιανός, ἦταν πραγματικά ἕνας ἄγγελος τοῦ Θεοῦ. Στήν συνέχεια μοῦ ἔστειλε ὁ Θεός ἕναν ἄλλον Πνευματικό Πατέρα, Γέροντα, πού μοῦ ἔδωσε τήν ἱερωσύνη, τόν Μητροπολίτη Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κυρό Καλλίνικο, πού δημοσίως πρέπει νά πῶ, ὅπως τό ἔχω γράψει, ὅτι ἦταν ἕνας ἅγιος Ἐπίσκοπος καί τό ξέρω καί τό καταλαβαίνω κι ἐγώ καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἐδέσσης, νῦν διάδοχός του Ἰωήλ. Καί ἐπειδή γνωρίζουμε τήν θεολογία, ξέρουμε τί σημαίνει νά λέμε ὅτι κάποιος εἶναι ἀσκητής Ἐπίσκοπος καί ἅγιος Ἐπίσκοπος, πού πραγματικά εἶχε ὅλα τά τεκμήρια καί τά στοιχεῖα τῆς ἁγιότητος.

Καί μετά ἐπέτρεψε ὁ Θεός, Μακαριώτατε, νά ἔχω ἐσᾶς Γέροντα καί Πνευματικό Πατέρα, διότι στόν ὕπνο μου ὁ μακαριστός Καλλίνικος μοῦ εἶπε: «Τώρα θά πᾶς στόν Ἱερώνυμο τῶν Θηβῶν καί ἐκεῖνος θά σέ προστατεύη καί θά σέ ἐνισχύη». Καί πράγματι μέ προστατεύατε καθ’ ὅλα τά χρόνια πού ἤμουν Ἱεροκήρυξ καί στήν Θήβα καί στήν Ἀθήνα καί συνετελέσατε πάρα πολύ στό νά γίνη ἡ ἐκλογή μου καί ἡ χειροτονία μου γιά τήν Ἱερά αὐτή Μητρόπολη. Καί δέν θά ξεχάσω ποτέ ὅτι τήν ἡμέρα τῆς χειροτονίας μου τό πρωΐ πού ἤρθατε στό ἱερό Βῆμα μοῦ εἴπατε ὅτι: «Τά ξημερώματα στόν ὕπνο μου ἦρθε ὁ Καλλίνικος καί μοῦ εἶπε: Σᾶς εὐχαριστῶ γιά ὅ,τι κάνατε γιά τόν Ἱερόθεο». Καί εἶστε τώρα Γέροντάς μου καί Πνευματικός μου Πατέρας, οἰακοστρόφος σοφός, ὅπως εἶπε ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, τῆς Ὀρθοδόξου ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καί εἶμαι βαθύτατα εὐγνώμων. Καί τό θεωρῶ, πράγματι, ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ νά ἔχω τέτοιους ἐκλεκτούς καί σεβαστούς ἀγαπητούς Πατέρες.

Τό τρίτο δῶρο πού μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός εἶναι ὅτι εἶχα καλούς διδασκάλους. Μόλις προχθές ἔλαβα ἕνα γράμμα ἀπό τόν πρώην κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης κ. Μιχαήλ Τρίτο, ὁ ὁποῖος μέ συνέχαιρε γιά τήν ἐπέτειο αὐτή καί μοῦ ἔλεγε: εἴχατε τήν ἐξαιρετική εὐλογία ἀπό τόν Θεό νά ἔχετε τρεῖς γίναντες τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας ἀπό ἀκαδημαϊκῆς καί ἐμπειρικῆς ζωῆς, καθηγητές καί διδασκάλους, ὅπως τόν Παναγιώτη Χρήστου, διδάσκαλο, ἄριστο δογματολόγο, μᾶς εἰσήγαγε στή θεολογία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, στήν συνέχεια τόν π. Ἰωάννη τόν Ρωμανίδη –ὄχι τόσο ὡς δάσκαλο, ἀλλά μετά τόν γνώρισα καί μέ εἰσήγαγε σέ ὅλη τήν νηπτική καί ἡσυχαστική παράδοση– καί τόν Γέροντα Σωφρόνιο τοῦ Ἔσσεξ, πού μοῦ ἔμαθε τί θά πῆ ἐσωτερική πνευματική ζωή.

Καί τέλος, ὁ Θεός μοῦ χάρισε πάρα πολλά δῶρα, ἐκλεκτούς ἀδελφούς, ἐκλεκτά πνευματικά παιδιά, μεταξύ τῶν ὁποίων ἐδῶ ἐκλεκτοί ἀδελφοί εἶναι οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Καστορίας Σεραφείμ, Πειραιῶς Σεραφείμ –σήμερα λειτουργοῦσα μεταξύ δύο ἀρχαγγελικῶν Σεραφείμ– ὁ Μητροπολίτης Ἐδέσσης Ἰωήλ, ὁ Πατρῶν Χρυσόστομος, ὁ Θηβῶν Γεώργιος, ὁ Φωκίδος Θεόκτιστος, ὁ Ἰλίου Ἀθηναγόρας καί ὁ Κηφισίας Κύριλλος, ὅλοι αὐτοί ἀγαπητοί, ἐκλεκτοί Ἱεράρχαι πού κοσμοῦν τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί ἀγαπητοί σέ μένα ἐν Χριστῷ ἀδελφοί πού μέ βοηθοῦν στό ἔργο τό ὁποῖο ἐπιτελῶ καί στήν τοπική Ἐκκλησία καί γενικότερα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά ὁ Θεός μοῦ δώρισε καί πολλά καί καλά πνευματικά τέκνα, πού ὅλα ἐπιθυμοῦν τήν σωτηρία τους καί τήν θέωσή τους καί τόν ἁγιασμό καί ὅσο μπορῶ προσφέρομαι σ’ αὐτούς. Ὅπως ἐπίσης τήν τοπική Ἐκκλησία τήν ὁποία ἀγαπῶ καί ἀγαπῶμαι.

Καί θέλω νά εὐχαριστήσω καί τούς ἄρχοντες πού εἶναι παρόντες σήμερα: Τόν περιφερειάρχη Δυτικῆς Ἑλλάδος κ. Ἀπόστολο Κατσιφάρα, τόν Δήμαρχο Ναυπακτίας κ. Παναγιώτη Λουκόπουλο, τήν Ἀντιπεριφερειάρχη Αἰτωλοακαρνανίας κ. Χριστίνα Σταρακᾶ, τόν Δήμαρχο Θέρμου κ. Σπυρίδωνα Κωνσταντάρα, τόν πολιτευτή κ. Χρῆστο Παΐσιο καί ὅλους τούς ἄλλους, τόν κ. Διονύσιο Πελέκη, ὁ ὁποῖος μᾶς βοηθάει ὡς νομικός σύμβουλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τόν κ. Κωνσταντῖνο Εὐθυμίου καί ἄλλους, δέν θέλω νά μνημονεύσω περισσότερους, ὅλους οἱ ὁποῖοι εἶναι συμπαραστάτες στό ἔργο μας. Γιατί δέν εἶναι μόνο ἔργο πνευματικό, ἀλλά εἶναι καί ἔργο νομικό πού πρέπει νά κάνουμε καί οἰκονομικό ἀπό τήν ἄποψη ὅτι ἡ Μητρόπολη πρέπει νά στηριχθῆ σέ ὅλα αὐτά τά ἔργα.

Εὐχαριστῶ τούς Ἱερεῖς πού συλλειτούργησαν μαζί μου σήμερα, εὐχαριστῶ τά Ἐκκλησιαστικά Συμβούλια καί τούς Συνδέσμους Ἀγάπης, πού ἐπιτελοῦν ἕνα θαυμαστό ἔργο, τά παιδιά τῶν σχολείων πού εἶναι παρόντα. Εὐχαριστῶ καί τόν Διευθυντή καί τόν διοικητή τῆς Ἀστυνομίας, τῆς Τροχαίας, τῆς Πυροσβεστικῆς καί ὅλους ἐσᾶς πού ἤρθατε ἐδῶ.

Ἰδιαίτερα νά εὐχαριστήσω τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο, γιατί ἐκτός τοῦ ὅτι παρέστη προσωπικῶς καί συλλειτουργήσαμε, ἔστειλε καί τόν τηλεοπτικό σταθμό τῆς Μητροπόλεώς του, τόν «Λύχνο» καί ἀναμετέδωσε τίς ἐκδηλώσεις. Καί μάλιστα τό σημερινό συλλείτουργο ἀναμεταδόθηκε ἀπό συνδρομητικό δορυφορικό κανάλι στό ἐξωτερικό, στήν ὁμογένεια καί τό παρακολούθησαν ἕνα ἑκατομμύριο τηλεθεατές, ὅπως μοῦ εἶπε.

Καί σ’ αὐτά τά μεγάλα δῶρα τά ὁποῖα μοῦ δίνει ὁ Θεός τί μπορῶ νά προσφέρω καί τί μπορῶ νά πῶ; Μπορῶ νά πῶ ὅτι κάθε δῶρο πρέπει νά ἔχη καί τό ἀντίδωρο. Ἐφόσον ὁ Θεός μοῦ ἔδωσε τόσα δῶρα πρέπει κι ἐγώ νά προσφερθῶ ὡς ἀντίδωρο στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Σέ σᾶς, Μακαριώτατε, κι ἔτσι τό αἰσθάνομαι γιατί εἶμαι βαθύτατα εὐγνώμων ἀπέναντί σας καί γιά τότε, μετά τήν κοίμηση τοῦ Μητροπολίτου, τοῦ Γέροντός μου, πού ἐσεῖς ἀποδειχθήκατε ἕνας στοργικός πνευματικός πατέρας καί ἐξακολουθεῖτε αὐτό νά τό κάνετε, καί χαίρομαι πάρα πολύ διότι ἔχουμε ἕναν τέτοιο Ἀρχιεπίσκοπο στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Καί στούς ἐκλεκτούς ἀδελφούς, τούς ὁποίους εὐχαριστῶ. Ἔτσι, θέλω νά προσφερθῶ ὡς ἀντίδωρο στό Θεό, στόν Μακαριώτατο, στήν Ἐκκλησία, στήν Ἱεραρχία, στήν τοπική Ἐκκλησία, σέ ὅλους ἐσᾶς, ὥστε ἔτσι μέ αὐτήν τήν κένωση τοῦ ἀντιδώρου νά δεχθοῦμε καί περισσότερα πνευματικά δῶρα.

Μακαριώτατε, ἄν θέλετε ἀπευθύνετε ἕνα λόγο στήν τοπική αὐτή Ἐκκλησία.