Γεγονὸς καὶ Σχόλιο: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος

Μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια –περίπου τριάντα (30) χρόνια– εἴχαμε στενή καί ἀδιατάρακτη συνεργασία σέ ἐκκλησιαστικά ζητήματα καί γνωρίζω τόν χαρακτήρα του καί τόν τρόπο τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί ποιμαντικῆς διακονίας του.

Παρατηρῶ τήν σκέψη του, τίς κινήσεις του, τόν τρόπο δράσεώς του καί καταλαβαίνω ὅτι διαθέτει ὅλα τά προσόντα ἑνός μεγάλου ἐκκλησιαστικοῦ Ἡγέτη.

Κατ’ ἀρχάς γνωρίζει τόν «ἐκκλησιαστικό χῶρο», τόσο στήν ποιμαντική διακονία, ὅσο καί στήν διοίκηση, διότι τόν διακονεῖ ἀπό τά μικρά του χρόνια, γνωρίζει τά θετικά καί ἀρνητικά του σημεῖα, τό πῶς ἐργάζεται ὁ Θεός, ἀλλά καί πῶς ἐκφράζεται ὁ ἄνθρωπος μέ τά πάθη του καί τίς ἀδυναμίες του. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα Χριστοῦ, Κεφαλή της εἶναι ὁ Χριστός, ἡ ἁγιαστική ἐνέργεια πού ὑπάρχει στήν Ἐκκλησία προέρχεται ἀπό τήν κεφαλή της, τόν Χριστό. Ὅμως, καί τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀναλογικά μέ τίς ἰδιορρυθμίες τους, προκαλοῦν διάφορα προβλήματα. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος γνωρίζει ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα καί δρᾶ ἀναλόγως.

Ἔπειτα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος γνωρίζει τήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας, ἐκφράζεται μέ καθαρό τρόπο, γνωρίζει τί σημαίνει ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί γι’ αὐτό κινεῖται σταθερά μέσα στήν Ἐκκλησία καί πηδαλιουχεῖ τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας μέ εὐχέρεια.

Ἀκόμη, πάντοτε ὡς χαρακτήρας ἦταν νηφάλιος, διακριτικός, ἀνεκτικός καί ἀνοικτός, συνθετικός, μέ εὐρεῖς ὁρίζοντες πού τόν ἔκαναν νά ἐργάζεται μέ σοφία. Ὅποιος τόν πλησιάσει καί συζητήσει μαζί του καταλαβαίνει τήν σοφία του, τήν ψυχραιμία του καί τήν μεθοδικότητά του. Ὅλα αὐτά εἶναι ἀπαραίτητα γνωρίσματα ἑνός Ἡγέτη, καί μάλιστα ἐκκλησιαστικοῦ.

Μέ τέτοια προσόντα ἀποτελεῖ τόν συνεκτικό καί συνδετικό κρίκο τῶν Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι διακρίνονται ἀπό διαφορετικούς χαρακτῆρες καί διαφορετικές ἀπόψεις πάνω σέ ἐκκλησιαστικά ζητήματα, κυρίως ζητήματα ἐκκλησιαστικῆς τακτικῆς. Μέ τόν νηφάλιο λόγο του, τήν εἰλικρίνειά του, τήν αὐθεντικότητά του καί τήν διακριτική σοφία του ἀποτελεῖ συνεκτική δύναμη τῆς Ἱεραρχίας μας.

Αὐτός ὁ χαρισματικός τρόπος προσεγγίσεως τῶν πραγμάτων τόν κάνει νά ἀποσπᾶ καί τήν ἐμπιστοσύνη ὅλων τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν, καί γενικότερα τῶν ἡγετῶν τοῦ πολιτικοῦ χώρου, πού ἀποδέχονται τόν νηφάλιο καί ἔξυπνο λόγο του καί εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά ἑνώνη καί τά πολιτικά διεστῶτα, καί νά ἐμπνέη τόν σεβασμό ὅλων.

Ἕνας τέτοιος σοφός καί χαρισματικός ἡγέτης, πού ξέρει νά σιωπᾶ καί νά ὁμιλῆ ὅταν πρέπει καί ὅπως πρέπει εἶναι μιά εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ στήν ἐποχή μας, σέ αὐτούς τούς δύσκολους καί ταραγμένους καιρούς. Αὐτός ἑνώνει χωρίς νά διαιρῆ, παρηγορεῖ χωρίς νά ψεύδεται, ὁμιλεῖ μέσα ἀπό τόν χῶρο τῆς δημιουργικῆς σιωπῆς χωρίς νά προκαλῆ, κινεῖται χωρίς νά προβληματίζη, ὁμιλεῖ χωρίς νά γκρεμίζη, διορθώνει χωρίς νά παραμορφώνη, κυριαρχεῖ χωρίς νά ἐπιβάλλεται.

Ὁ Θεός νά τόν κρατήση πολλά χρόνια στήν ζωή.

Ν.Ι.