Ἐπίκαιροι Σχολιασμοί: Ἡ Συγγνώμη τοῦ 2000 μ.Χ

του Πρωτ. π. Θωμά Βαμβίνη

Το έτος 2000 μ.Χ. ο Παπισμός ετοιμάζεται να ζητήση, δια στόματος του Πάπα, συγγνώμη “από όσους αδίκησε με ενέργειες ή παραλήψεις” του κατά την διάρκεια της χιλιετίας που λήγει. Είναι μια χιλιετία αυτόνομης πορείας του, στην αρχή της οποίας οριστικοποιήθηκε η άλωση του Πατριαρχείου της πρεσβυτέρας Ρώμης από τους Φράγκους, που είχε ως συνέπεια την αποκοπή του από το σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Το “σχέδιο συγγνώμης” του Παπισμού νομίζω ότι αποκαλύπτει τα εσωτερικά προβλήματά του, αλλά και την εκκλησιολογία του.

Η “συγγνώμη” συνδέεται άμεσα με την μετάνοια, την συναίσθηση της αμαρτίας ή του λάθους, που διατάραξε την σχέση και κοινωνία με τον Θεό και τους ανθρώπους. Αυτό ισχύει για τα πρόσωπα. Ποιό είναι, όμως, το νόημα της “συγγνώμης” μιας αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας; Πώς μπορεί μια “Εκκλησία”, που πιστεύει ότι έχει ως ιδιότητά της την αγιότητα, να ζητά συγνώμη για ανομήματα; Το παπικό “σχέδιο συγγνώμης”, μπορεί να είναι μια διπλωματική κίνηση εντυπωσιασμού, υποδηλώνει, όμως, ότι ο Παπισμός δεν έχει την συνείδηση ότι αποτελεί Εκκλησία, σώμα του ζώντος Θεού, του οποίου η αγιότητα δεν εξαρτάται από τα μέλη της, αλλά από την Κεφαλή της, που είναι ο Χριστός. Ο Παπισμός ομολογεί με την “ευγενική” αυτή πράξη του, ότι έχει την αυτοσυνειδησία μιας εγκόσμιας οργάνωσης, ενός ανθρωποκεντρικού οργανισμού. Έτσι, οι αμαρτίες των μελών του είναι αμαρτίες της “εκκλησίας” του.

Αφορμή για όσα γράφουμε μας έδωσε ένα άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Χριστοδούλου, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Μητροπόλεώς του “Πληροφόρηση”. Ο Σεβ. Δημητριάδος για το θέμα αυτό σημειώνει: “Οι ιστορικοί έχουν επισημάνει 99 περιπτώσεις που η Εκκλησία αυτή βρέθηκε να υπηρετεί το άδικο, τη μισαλλοδοξία, το ψεύδος... Για τις αδικίες που έγιναν σε βάρος της Ορθοδοξίας δεν είδαμε να γίνεται πουθενά λόγος. Ούτε πολύ περισσότερο για εκζήτηση συγγνώμης από τους ορθοδόξους. Σε βάρος των οποίων η Εκκλησία αυτή έδρασε όχι μόνο αφιλάδελφα, αλλά και εχθρικά”. Και αναφέρει στη συνέχεια τις Σταυροφορίες, τους εκβιασμούς των ορθοδόξων στη Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας, τις ορδές των μισσιοναρίων κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας, τον Δούρειο Ίππο της Ουνίας, που συνεχίζει και σήμερα το έργο της, τους επαίνους του Πάπα προς τον Κεμάλ, κατά την Μικρασιατική Καταστροφή, την παγερή σιωπή του Βατικανού για την άδικη ιταλική επιδρομή κατά της χώρας μας. Και καταλήγει: “Για όλα αυτά και άλλα πολλά δεν θα έπρεπε να ζητήση συγγνώμην η Ρκαθολική Εκκλησία; Δεν το κάνει, ίσως γιατί δεν προσδοκά τίποτε από τους ορθοδόξους, είτε διότι δεν τους φοβάται επειδή δεν τους υπολογίζει. Το κάνει βέβαια για την Ιερά Εξέταση επειδή έχει να αντιμετωπίσει την παγκόσμια κατακραυγή της επιστήμης. Το κάνει για τους Λουθήρους, γιατί πρέπει να απολογηθή για τα αισχρά ανομήματά της που προκάλεσαν τη Μεταρρύθμιση. Το κάνει για τους Εβραίους, για να γλυτώσει από τον επισειόμενο κίνδυνο να δη να δημοσιεύονται ντοκουμέντα όχι μόνο για την εκδίωξη των εβραίων από την Ισπανία, αλλά και για τις ευθύνες της στο Ολοκαύτωμα και κατόπιν στην προστασία των Ναζιστών εγκληματιών πολέμου. Η Ορθοδοξία βλέπεις δεν μιλά, δεν εκβιάζει, δεν φωνάζει, όπως οι άλλοι...”.

Πρέπει να σημειώσουμε, ότι η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού, δεν είναι μια ανθρώπινη οργάνωση, ούτε πολύ περισσότερο ένα κράτος με κοσμική οργάνωση και πολιτική. Είναι “στύλος και εδραίωμα της αληθείας”, γιατί κεφαλή της είναι ο Χριστός –η αλήθεια– και τα “φωτόμορφα τέκνα” της έχουν “νούν Χριστού”. Η Εκκλησία, λοιπόν, που είναι Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, δεν κάνει λάθη οπότε δεν έχει ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη· λάθη κάνουν ορισμένα μέλη της, που δεν έχουν απαλλαγεί από τις ενέργειες των παθών. Αυτά τα μέλη της πρέπει να μετανοούν και να ζητούν συγγνώμη με τις πράξεις τους που δεν συμφωνούν, με την διδασκαλία της Εκκλησίας.

Αν ο Πάπας ήθελε ειλικρινά να ζητήσει συγγνώμη, έπρεπε να καταργήσει το κοσμικό κράτος του, να αποβάλη το εωσφορικό αλάθητο και τις παραχαράξεις των δογμάτων της πίστεως και να επανέλθη στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, από την οποία έχει αποκοπεί.

Με την συγγνώμη που σχεδιάζει να ζητήσει το 2000 μ.Χ. επιλεκτικά –καί λεκτικά– από ορισμένες τάξεις ανθρώπων εντάσσει και την “μετάνοιά” του στις πολιτικές του σκοπιμότητες.