Γεγονότα καί Σχόλια: Τά θρησκευτικά της Γ'Λυκείου - Ὁ τέταρτος “Ἱεράρχης”

Τά θρησκευτικά της Γ'Λυκείου

Ἀπό πίνακες πού δημοσιεύθηκαν στόν ἡμερήσιο τύπο προκύπτει ὅτι τό Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων προγραμματίζει τήν περικοπή τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν κατά μία ὥρα στή Β’ Λυκείου. Τό μάθημα ἔχει ἤδη περικοπεῖ κατά μία ὥρα ἀπό τήν Γ’ Λυκείου, ὁπότε διαφαίνεται μιά τάση περαιτέρω περιορισμοῦ του στό ἑβδομαδιαῖο πρόγραμμα τοῦ Γενικοῦ Λυκείου.

Ὁ θεολόγος Στέλιος Ἀραβαντινός σέ ἀντίλογό του πρός τή συγκεκριμένη πρόταση μειώσεως τῶν ὡρῶν διδασκαλίας τῶν θρησκευτικῶν στή Β’ Λυκείου, μεταξύ ἄλλων ἐπισημαίνει:

“Η ὕλη πού διδάσκεται στήν Β’ Λυκείου ἔχει τίτλο: “Χριστιανισμός καί Θρησκεύματα”. Ἑπομένως περικόπτεται κατά 50% διδακτέα ὕλη μεγάλης σημασίας ἀπό ἄποψη γνώσεων. Αὐτό ἔρχεται σέ ἀντίφαση μέ τούς σκοπούς τοῦ Γενικοῦ Λυκείου. (Εἶναι ἄκρως ἀντιφατικό ἀπό τή μιά νά θέλεις “Γενικό Λύκειο” καί ἀπό τήν ἄλλη νά περικόπτεις ὕλη τέτοιας σημασίας).

Ἡ ἐξελικτική ψυχολογία διδάσκει ὅτι στήν ἡλικία πού βρίσκονται οἱ μαθητές καί μαθήτριες τοῦ λυκείου (ἐφηβεία) ἔχουν ἀπόλυτη ἀνάγκη ἀπό διδακτέα ὕλη πού ἐγγίζει καί ἀναλύει σοβαρά ὑπαρξιακά προβλήματα. Τέτοια εἶναι ἡ ὕλη τῶν Θρησκευτικῶν, δηλαδή τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας.

Ἡ περικοπή τοῦ μαθήματος ὑποβαθμίζει τήν θέση τῶν Θεολόγων, δηλαδή τῶν ἀνθρώπων, πού λόγω τῆς φύσεως τοῦ μαθήματος, ἔχουν τήν δυνατότητα (ὕλης καί χρόνου) ν’ ἀσχολοῦνται μέ τά ὑπαρξιακά θέματα καί τίς εὐρύτερες ἀναζητήσεις τῶν ἐφήβων μαθητῶν - μαθητριών”.

Ὁ κ. Ἀραβαντινός, ἐκτός ἀπό τίς παραπάνω θέσεις του, πού θίγουν τόν πνευματικό προσανατολισμό πού πρέπει νά ἔχη ἡ ἐθνική μας παιδεία, ὥστε στά σχολεῖα νά καταρτίζονται ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες καί ὄχι μαθητές - λογισμικές μηχανές μέ ἀποθηκευμένες οὐδέτερες γνώσεις, ἐπισημαίνει ἐπίσης δύο ἐπιπτώσεις στίς “ἐξωτερικές” μᾶς σχέσεις, πού εἶναι πολύ σοβαρές. Ἀφοροῦν τόν ἀπόδημο ἑλληνισμό καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Ὁ ἀπόδημος ἑλληνισμός στηρίζεται κυρίως στήν Ἐκκλησία καί τήν θεολογία της, ὁπότε “ἡ περικοπή θά προκαλέσει δυσάρεστα συναισθήματα” σ’ αὐτόν. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἐπίσης, προσπαθεῖ νά ἀνοίξη πάλι ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης. Ἡ περικοπή τῶν Θρησκευτικῶν “ἔμμεσα θά ἀποδυναμώσει τήν προσπάθεια τού” αὐτή.

Ὁ τέταρτος “Ἱεράρχης”

Ἀκούστηκε καί αὐτό ἀπό τηλεοράσεως. Ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης, ὁ ὁποῖος ἀπό ἱστορικούς, φίλους του νεοπαγανισμοῦ, δέν ἀποκαλεῖται Παραβάτης, ἀλλά “Μέγας” (βλέπε ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους τῆς Ἐκδοτικῆς Ἀθηνῶν), προβλήθηκε τελευταία ἀπό τηλεοράσεως ὡς ὁ τέταρτος “Ἱεράρχης”, πού μαζί μέ τούς Τρεῖς Ἱεράρχες - τούς φωστῆρες τῆς τρισηλίου θεότητος - ἀπαρτίζει τήν τετράδα τῶν προστατῶν τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. Βέβαια, τό θέμα δέν παρουσιάστηκε τόσο ὠμά καί ἄκομψα. Σέ μιά “Ἐκπομπή”, κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας γινόταν συζήτηση γιά τόν Μ. Βασίλειο καί τήν σχέση του μέ τόν Ἰουλιανό, ὡς ἀπόσταγμα τῶν ἀπόψεων ποῦ ἐξέφρασαν κάποιοι προσκεκλημένοι, ὁ δημοσιογράφος ἔθεσε τό ἐρώτημα: μήπως πρέπει νά μιλᾶμε γιά ἕνα τέταρτο Ἱεράρχη - τόν Ἰουλιανό - ἐκτός ἀπό τούς τρεῖς προστάτες τῆς παιδείας; Γιατί ὁ ἀγώνας τοῦ ἦταν ὑπέρ τῆς φιλοσοφίας...

Μιᾶς φιλοσοφίας, ὅμως, βαπτισμένης στά αἵματα πολλῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί μιᾶς ἀγάπης γιά τήν ἑλληνική παιδεία πού τόν ἔκανε νά ἐκδιώξει ἀπό τίς διδασκαλικές ἕδρες ὅλους τους Χριστιανούς δασκάλους, ἐπειδή, κατά τήν ἀποψή του, δέν μποροῦσαν νά διδάσκουν τήν ποίηση τοῦ Ὁμήρου ἤ τοῦ Ἡσιόδου αὐτοί πού δέν δέχονταν τήν πίστη τους.

Κάποιοι νεοέλληνες, σάν τόν Ἰουλιανό, φαίνεται ὅτι ἔμειναν αἰῶνες πίσω ἀπό τίς ἱστορικές ἐξελίξεις.

π.Θ.Α.Β.