Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἐπιχειρήματα καί πίστη - Πολιτική σύνεση καί θεολογική καθαρότητα

Ἐπιχειρήματα καί πίστη

Σ’ ἕνα διάλογο ἤ σέ μιά σύγκρουση ἀπόψεων (ὅπως εἶναι ἡ σχετική μέ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στά ἑλληνικά σχολεῖα) σέ πλεονεκτική θέση εἶναι πάντα αὐτός πού ἔχει καθαρές καί σαφεῖς θέσεις.

Πρέπει νά ποῦμε ὅμως ὅτι ἡ πλεονεκτικότητα τῶν καθαρῶν καί σαφῶν θέσεων χρειάζεται ἰσχυρή προβολή, ἡ ἀποτελεσματικότητα τῆς ὁποίας δέν σχετίζεται μόνο μέ τήν διαλεκτική ἱκανότητα τοῦ συνομιλητῆ, ἀλλά πρωτίστως μέ τήν «ἐνδιάθετη» πίστη του στίς θέσεις αὐτές, πίστη πού φανερώνεται ἀπό τίς καθημερινές «συναναστροφές» καί πράξεις του.

Ἕνα δυνατό παράδειγμα, πού δείχνει ὅτι ἡ ἔμπρακτη πίστη «ἐξουθενώνει» μέ ἁπλές κουβέντες τίς θέσεις τῶν ἀντιτιθεμένων, μᾶς ἔδωσε ὁ Μανώλης Γλέζος μέ τήν ἀπάντησή του στόν Ὑπουργό Παιδείας, μέσῳ τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ ALFA, σχετικά μέ τήν δράση τῆς Ἐκκλησίας ἰδιαίτερα στήν Κατοχή.

Ὁ κ. Γλέζος εἶπε: «Ὅποιος καταφέρεται ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν δῆθεν ἀδράνειά της στήν διάρκεια τῆς Κατοχῆς εἶναι βλάσφημος. Ὅταν ὁ Στρατηγός Σταυράκος, διοικητής στρατιωτικός τῶν Ἀθηνῶν καί τῆς Ἀττικῆς, κάλεσε τούς δημάρχους, τίς ἀρχές καί τούς περιφερειάρχες νά ἔρθουν στούς Ἀμπελοκήπους γιά νά παραδώση τά κλειδιά τῆς πόλης στούς κατακτητές, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τότε ἀρνήθηκε καί δήλωσε ὅτι ἡ Ἐκκλησία παρίσταται στήν ἀπελευθέρωση τῶν λαῶν καί ὄχι στήν σκλαβιά τους. Αὐτή ἦταν ἡ πρώτη ἀντίσταση τήν ἡμέρα τῆς κατοχῆς τῆς Ἀθήνας ἀπό τά γερμανικά στρατεύματα. Ὁ ἴδιος ἀρνήθηκε νά ὁρκίση τήν κυβέρνηση Τσολάκογλου καί ὅταν τόν κάλεσαν (οἱ Γερμανοί) νά τελέση δοξολογία γιά τήν κατοχή τῆς Ἑλλάδος στούς Γερμανούς ἀρνήθηκε».

Ὁ κ. Γλέζος συμπλήρωσε, σχολιάζοντας ὅσα εἶπε ὁ Ὑπουργός Παιδείας: «Ἡ πρώτη ἀντίσταση στήν Ἑλλάδα ἔγινε ἀπό τήν Ἐκκλησία. Εἶναι νά κλαίη καί νά γελάη κανείς (μέ αὐτά πού λέει ὁ κ. Φίλης)»(romfea.gr).

Ἡ ἱστορική ἀναφορά τοῦ κ. Γλέζου εἶναι ἰσχυρότατο ἐπιχείρημα ἐναντίον τῶν ἀπόψεων τοῦ κ. Ὑπουργοῦ. Ἐπιπλέον, ὅμως, ἐπειδή λέγεται ἀπό τόν Μανώλη Γλέζο, τό σύμβολο τῆς ἀντίστασης ἐναντίον τῶν κατακτητῶν Γερμανῶν, καθιστᾶ στήν συνείδηση τῶν πολλῶν τά ὅσα ἰδεολογοληπτικά εἶπε ὁ κ. Ὑπουργός «γιά γέλια καί γιά κλάματα».

Πολιτική σύνεση καί θεολογική καθαρότητα

Μετά τήν παρέμβαση τοῦ κ. Γλέζου ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν σχολιαστῶν στά Μ.Μ.Ε. καταφέρεται ἐναντίον τοῦ κ. Ὑπουργοῦ Παιδείας γιά ὅσα μειωτικά εἶπε γιά τήν Ἐκκλησία, ἐντούτοις ἀρκετοί μιλοῦν γιά τήν ἀνάγκη ἀνανέωσης τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἀποδεχόμενοι οὐσιαστικά ὅσα (ἀντίθετα πρός τίς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας) σχεδίασε ὁ κ. Ὑπουργός μέ τούς ἐπιτελεῖς του, γιά τό νέο διαθρησκειακό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος, στό ὁποῖο ἀπ’ ὅλες τίς «ὁμότιμες» (γιά τούς ἐμπνευστές του) θρησκεῖες ρίχνεται σχετικό βάρος στήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη.

Ἄς εἴμαστε ρεαλιστές. Οἱ ἀντιρρήσεις γιά τά «νέα θρησκευτικά», ἐνῶ στηρίζονται σέ ἰσχυρότατα ἐπιστημονικά, παιδαγωγικά, ἱστορικά, θεολογικά καί νομικά ἐπιχειρήματα, σέ πολύ λαό φαίνονται ὡς φανατισμοί.

Κι αὐτό διότι τό μεγάλο ἀκατήχητο τμῆμα τοῦ λαοῦ, ὅταν ἀκούη διαφημιζόμενες ὡς πράξεις σύνεσης, ἀποτρεπτικές διενέξεων, κάποιες διαθρησκειακές συναντήσεις καί συμπροσευχές, μέ συμμετοχή Ὀρθοδόξων, Παπικῶν, Προτεσταντῶν, Ἀγγλικανῶν, Μονοφυσιτῶν, Ἑβραίων, Μουσουλμάνων, Βουδιστῶν κ.λπ., δέν μπορεῖ νά πειστῆ ὅτι ἕνα διαθρησκειακό μάθημα Θρησκευτικῶν εἶναι βλαπτικό γιά τά παιδιά. Στόν νοῦ του οἱ ἀβυσσαλέες θεολογικές διαφορές σχετικοποιοῦνται ἀπό τίς διαθρησκειακές πολιτικές.

Τίς ἀντιρρήσεις μας ἐναντίον τοῦ διαθρησκειακοῦ μαθήματος ἰσχυροποιοῦν ἡ πολιτική σύνεση συνδυασμένη μέ καθαρότητα θεολογική καί εἰλικρινῆ πίστη στά ἀκραιφνῆ δόγματα.

π.Θ.Α.Β.