Γεγονὸς καὶ Σχόλιο: Τό Σύμπαν καί ὁ ἄνθρωπος

Οἱ ἐπιστήμονες διερευνοῦν τόν κόσμο πού μᾶς περιβάλλει καί ὅσο μποροῦν διερευνοῦν καί αὐτό πού χαρακτηρίζεται Σύμπαν. Κάνει ἰδιαίτερη ἐντύπωση ὅτι μέσα σέ ὅλο τό Σύμπαν, τούς γαλαξίες, ἡ μικρή γῆ ἔχει τό προνόμιο νά ἔχη κάτοικο τόν ἄνθρωπο πού προσπαθεῖ νά τό διερευνᾶ.

Οἱ ἐπιστήμονες διερευνοῦν τό πῶς δημιουργήθηκε τό Σύμπαν καί ἡ Γῆ καί μιά ἀπό τίς θεωρίες, ἡ πιθανότερη, εἶναι ὅτι αὐτό ἔγινε μέ τήν λεγόμενη Μεγάλη Ἔκρηξη (Big Bang).

Ὅμως, κάθε ἀρχή ἔχει καί τό τέλος της. Ὁ θάνατος ὑπάρχει μέσα μας καί γύρω μας. Γι’ αὐτό οἱ ἐπιστήμονες τώρα διερευνοῦν τά σχετικά μέ τόν «θάνατο» τοῦ Σύμπαντος.

Σέ κείμενο πού ἔγραψε ὁ Θοδωρῆς Λαϊνᾶς στήν Ἐφημερίδα «τό Βῆμα» (21-8-2016) μέ τίτλο «Τό Σύμπαν πάτησε γκάζι πρός τόν... θάνατό του!» καταγράφει τίς κυριότερες θεωρίες πού ὑπάρχουν σήμερα γιά τό τέλος τοῦ Σύμπαντος.

Ἡ πρώτη θεωρία ὀνομάσθηκε ὡς «Μεγάλη Ψύξη». Σύμφωνα μέ τήν θεωρία αὐτή οἱ Γαλαξίες θά ἀπομακρύνονται συνεχῶς, ὁπότε ὕστερα ἀπό πολλά δισεκατομμύρια ἔτη θά «σβήσουν» καί  τό Σύμπαν θά μετατραπῆ σέ σκοτεινό καί ψυχρό.

Ἡ δεύτερη θεωρία χαρακτηρίσθηκε ὡς «Μεγάλη Σχάση», σύμφωνα μέ τήν ὁποία, καθώς θά τεντώνεται τό Σύμπαν, θά «σχιστεῖ» καί θά καταστραφῆ.

Καί ἡ τρίτη θεωρία γιά τό τέλος τοῦ Σύμπαντος ὀνομάζεται «Μεγάλη Σύνθλιψη», σύμφωνα μέ τήν ὁποία ἡ διαστολή πού γίνεται στό στερέωμα θά σταματήση, θά παύση νά ὑπάρχη χρόνος, καί ἔτσι «ἡ βαρύτητα θά ὑποχρεώσει τό Σύμπαν νά καταρρεύσει καί νά κατασταφεῖ μέσω μιᾶς διεργασίας πού οἱ θιασῶτες τῆς θεωρίας περιγράφουν ὡς ἕνα "ἀντίστροφο Big Bang"». Βέβαια, ἄν γίνη κάτι τέτοιο μπορεῖ νά δημιουργηθοῦν οἱ συνθῆκες, γιά νά γίνη μιά νέα Μεγάλη Ἔκρηξη, ὁπότε θά προκύψη ἕνα ἄλλο Σύμπαν.

Τρεῖς, λοιπόν, οἱ θεωρίες γιά τόν «θάνατο» τοῦ Σύμπαντος, ἤτοι ἡ «Μεγάλη Ψύξη», ἡ «Μεγάλη Σχάση» καί ἡ «Μεγάλη Σύνθλιψη».

Διαβάζοντας τά σχετικά μέ τίς τρεῖς αὐτές θεωρίες γιά τόν «θάνατο» τοῦ Σύμπαντος καί τό τέλος τοῦ κόσμου πού θά συμβοῦν, κατά τούς ἐπιστήμονες μετά ἀπό δισεκατομμύρια ἔτη, σκέφθηκα ὅτι αὐτές εἶναι ὑποθέσεις ἐπιστημονικές πού δημιουργοῦνται σάν νά μή ὑπάρχη Θεός, ὁ ὁποῖος κατευθύνει τόν κόσμο ἤ ἐνδεχομένως περιγράφεται ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον ὁ Θεός ἐπιτρέψη νά τελειώση ὁ κόσμος. Ὅμως, δημιουργός τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Θεός, ἡ οὐσιοποιός καί ζωοποιός ἐνέργεια δημιούργησε καί προνοεῖ γιά τόν κόσμο καί ἑπομένως ὁ Θεός θά ἀποφασίση καί τήν συνέχειά του καί τό τέλος του.

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος γιά τό θέμα αὐτό γράφει στήν καθολική του ἐπιστολή: «῞Ηξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾗ οὐρανοὶ ῥοιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται» (Β΄ Πέτρ. γ΄, 10). Καί ἀμέσως πιό κάτω: «προσδοκῶντας καὶ σπεύδοντας τὴν παρουσίαν τῆς τοῦ Θεοῦ ἡμέρας, δι᾿ ἣν οὐρανοὶ πυρούμενοι λυθήσονται καὶ στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται! καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τό ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ» (Β΄ Πέτρ. γ΄ , 12-13).

Προσμένουμε «καινούς οὐρανούς καί γῆν καινήν». Δέν ἀπογοητευόμαστε ἀπό τό τέλος, ἀλλά προσμένουμε τόν νέον κόσμο.

Ἐπίσης, σκέφτομαι ὅτι μιλᾶμε γιά «Μεγάλη Ψύξη», «Μεγάλη Σχάση» καί «Μεγάλη Σύνθλιψη» τοῦ Σύμπαντος, ἐνῶ αὐτά τά βλέπουμε καί στόν μικρόκοσμο πού ζοῦμε, στίς οἰκογένειες καί τίς κοινωνικές σχέσεις μας. Ἐκεῖ παρατηροῦνται ἡ ψύξη, ἡ σχάση καί ἡ σύνθλιψη. Ὅ,τι γίνεται στόν μεγαλόκοσμο γίνεται μέ τραγικό τρόπο καί στόν μικρόκοσμο. Ψύχεται ἡ ἀγάπη, διαιρεῖται ἡ σχέση καί ἐπικοινωνία μέ ἀγαπητούς ἀνθρώπους, γίνεται σύνθλιψη τῶν ἀνθρώπων λόγω συμφερόντων καί σκοπιμοτήτων.    

Τελικά ἀναπτύσσονται θεωρίες γιά τόν «θάνατο» τοῦ Σύμπαντος καί μᾶς ξεφεύγει ὁ θάνατος πού εἶναι μέσα μας καί γύρω μας, ἀλλά καί ἡ ἀνακαίνιση πού περιμένουμε.

Ν.Ι.