Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἡ ἀδικία κινητοποιεῖ - Μετάδοση ταραχῆς ἤ εὐλογίας;

Ἡ ἀδικία κινητοποιεῖ

Ὅλοι οἱ κοινωνικοί ἀγῶνες, ὅλες οἱ ἀναστατώσεις τῶν λαῶν ἔχουν σάν κινητήρια δύναμη τήν αἴσθηση τῆς ἀδικίας. Τό καλό δέν ἀναστατώνει. Ἡ ἐπικράτηση τῆς δικαιοσύνης δέν κινητοποιεῖ τίς μάζες. Ἡ ἀπουσία καί ἡ ἀναζήτησή της τίς κινητοποιεῖ. Ἄλλωστε, ὅπου ἐπικρατεῖ ἡ δικαιοσύνη δέν ὑπάρχουν μάζες. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι.

Ἡ ἀδικία μπορεῖ νά μελετηθῆ ἀπό πολλές πλευρές.  Μπορεῖ νά μελετηθῆ μέσα στά πλαίσια τῆς κοινωνιολογίας καί τῆς πολιτικῆς ἤ ἀπό τήν σκοπιά μιᾶς ἠθικῆς δεοντολογίας. Μπορεῖ κανείς νά ἐρευνήση τίς μορφές της καί τίς συνέπειές της. Τό πόσο δηλητηριάζει στίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων καί πῶς ἐξαπλώνεται μέσα στίς κοινωνίες.

Ἡ ἀδικία ἔχει μιά ἰδιάζουσα σχέση μέ τήν πολιτική. Ὁ πολιτικός πού μπορεῖ νά τήν διαχειριστῆ ἀποδοτικά, συνήθως ἐπικρατεῖ τῶν ἀντιπάλων του. Ἀναδεικνύεται ἡγέτης-εὐεργέτης· «οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτῶν εὐεργέται καλοῦνται». Ὁ ἡγέτης-εὐεργέτης μπορεῖ νά φθάση τήν ἐξουσία του μέχρι τήν δικτατορία καί παρά τήν στέρηση τῆς ἐλευθερίας μεγάλες μάζες τοῦ λαοῦ νά τόν θεωροῦν «πατέρα τοῦ ἔθνους». Ὑπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα, ἀκόμη καί στίς μέρες μας.

Ὁ Χριστός, βέβαια, εἶπε στούς μαθητές Του, ἀλλά καί σέ μᾶς: «ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως...». Οὔτε πρέπει νά ἀδικοῦμε, οὔτε νά ἐξουσιάζουμε ὡς δῆθεν εὐεργέτες. Πρέπει νά ἐξουσιάζουμε τά πάθη μας καί νά διακονοῦμε μέ ἀνιδιοτέλεια τούς ἀδελφούς μας. Καί ὅσοι ἀπό ἐμᾶς ἐνδιαφέρονται γιά τά κοινά, νά τό κάνουν μέ πνεῦμα διακονίας. Οὔτε νά ἐκμεταλλεύονται τήν ὀργή καί τήν πίκρα τῶν ἀδικημένων, οὔτε πρό παντός νά ὑποβάλλουν στίς πολυπληθέστερες ὁμάδες τοῦ λαοῦ (γιά ἴδιον ὄφελος) τήν αἴσθηση τῆς ἀδικίας.

Ὁ ὅσιος Παΐσιος ἔλεγε: «Ἡ ἀδικία εἶναι μεγάλη ἁμαρτία. Ὅλες οἱ ἁμαρτίες ἔχουν ἐλαφρυντικά, ἡ ἀδικία δέν ἔχει· μαζεύει ὀργή Θεοῦ». Τά μάτια του δέν ἔβλεπαν τήν ἀδικία μέ «πολιτική ἰδιοτέλεια». Ἔβλεπαν μέ τό φῶς τοῦ Θεοῦ· μέ ἀγάπη γιά τόν κάθε ἄνθρωπο καί μέ γνώση τοῦ πῶς δημιούργησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο καί ποῦ τό κατάντησε ἡ πολύμορφη ἁμαρτία. Γι’ αὐτό ἤξερε, χωρίς νά κάνη στατιστικές μελέτες, ὅτι «τά περισσότερα κακά πού συμβαίνουν εἶναι ἀπό ἀδικίες».

Μετάδοση ταραχῆς ἤ εὐλογίας;

Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη ἡ ἄποψη τοῦ ὁσίου Παϊσίου γιά τίς κοινωνικές διαστάσεις τῆς ἀδικίας, ἀλλά καί τῆς ἀγάπης. Ἔλεγε: «Ὁ ἄδικος, καί γενικά κάθε ἔνοχος, ὅταν δέν ζητήση συγχώρηση, ταλαιπωρεῖται ἀπό τήν συνείδησή του καί ἐπιπλέον ἀπό τήν ἀγανάκτηση τοῦ ἀδικημένου. Γιατί, ὅταν ὁ ἀδικημένος δέν τόν συγχωρήση καί γογγύζη, τότε ὁ ἄδικος ταλαιπωρεῖται πολύ, βασανίζεται. Δέν μπορεῖ νά κοιμηθῆ. Σάν νά τόν χτυποῦν κύματα καί τόν φέρνουν σβούρα. Εἶναι μυστήριο πράγμα τό πῶς τό πληροφορεῖται!»

Καί ἐξηγεῖ πῶς τό πληροφορεῖται: «ὅπως, ὅταν ἕνας ἀγαπᾶ κάποιον καί τόν σκέφτεται μέ τήν καλή ἔννοια, ἐκεῖνος τό πληροφορεῖται, ἔτσι καί σ’ αὐτήν τήν περίπτωση». Σκέψη «μέ τήν καλή ἔννοια» ἐννοεῖ αὐτήν πού γεννιέται ἀπό τήν ἀνιδιοτελῆ, καθαρή ἀγάπη, χωρίς χαμέρπειες.

Ἤξερε ὁ ὅσιος Παΐσιος ὅτι ἡ ταραχή τῆς ἀδικίας εἶναι μεταδοτική, ὅπως καί ἡ εἰρήνη καί ἡ χαρά πού πηγάζουν ἀπό τήν ἀληθινή ἀγάπη εἶναι ἐπίσης μεταδοτικές.
Mᾶς θυμίζει, μέ τόν τρόπο του, ὁ Ὅσιος, ὅτι ὁ καθαρός, ἐξαγιαζόμενος ἄνθρωπος εἶναι χαρά καί εὐλογία ὅλου τοῦ κόσμου.

π.Θ.Α.Β.