Γεγονότα καὶ Σχόλια: Εἰδωλολατρία βοηθητική τοῦ ἐμπορίου - Πολιτιστική καί πνευματική ἐπανεκκίνηση

Εἰδωλολατρία βοηθητική τοῦ ἐμπορίου

Εἴμαστε μιά ζαλισμένη κοινωνία. Οἱ Ἕλληνες ἀποδεικνυόμαστε διαρκῶς ἕνας τραγικός λαός, μέ μεγάλη ἱστορία, βαρύ πολιτισμικό παρελθόν, πλούσια θεολογική παράδοση, ἀλλά σήμερα πάμφτωχοι καί μίζεροι, μέ τά μάτια μας στραμμένα φθονερά στήν ἀλλοτριωτική τηλεόραση καί τό διαδίκτυο, θηρεύοντας καί μιμούμενοι ὅ,τι ἔρχεται ἀπό ἔξω, ὅ,τι δέν εἶναι δικό μας, ὅ,τι ἐκτιμοῦν στήν Εὐρώπη καί τήν Ἀμερική, ἀπεμπολώντας, σχεδόν μισώντας, ὅ,τι εἶναι δικό μας, τῆς παραδόσεώς μας, τῆς πίστης μας.

Αὐτές οἱ διαπιστώσεις, οἱ ὁποῖες ἐδῶ καί χρόνια διατυπώνονται μέ αὐξομειούμενη ἔνταση, φρεσκαρίστηκαν καί φέτος ἀπό τόν κοσμικό ἑορτασμό τῶν Χριστουγέννων, γενικά τοῦ Δωδεκαημέρου, μέσα στόν ὁποῖο ἀποκαλυφθήκαμε σάν νά εἴμαστε ἕνας λαός πού δέν πέρασε πνευματικά στήν μετά Χριστόν ἐποχή, ἀλλά ζῆ μέ τά εἴδωλα, μέ παραμύθια πού διαστρέφουν τήν πίστη μας, πού δημιουργοῦν στά παιδιά θρησκευτικές εἰκόνες ὁμόλογες μέ τά κελεύσματα τῆς ἐλεύθερης ἀγορᾶς. Μιά εἰδωλολατρία βοηθητική τοῦ ἐμπορίου, τῆς σπατάλης ἀκόμη καί στόν καιρό τῆς οἰκονομικῆς κρίσης.

Ὁ κοκκινοντυμένος ἅϊ-Βασίλης, δηλαδή ὁ Σάντα Κλάους τῆς κόκα κόλα, πού ἀποτελεῖ μιά προσβολή καί διακωμώδηση τοῦ ἀληθινοῦ ἁγίου Βασιλείου, μαζί μέ τά ξωτικά του, πού μᾶς ἔρχονται ἀπό «ὑπερβόρειες μυθολογίες», δομοῦν στίς συνειδήσεις τῶν παιδιῶν μιά εἰδωλολατρική θρησκευτικότητα τῆς κατανάλωσης, μιά πίστη σέ ἀνύπαρκτα ὄντα, μυθολογικά, στερρώντας ἀπό τά παιδιά τήν ζωντανή σχέση μέ τήν ἱστορία τοῦ Χριστοῦ καί μέ τά ἱστορικά πρόσωπα τῶν ἁγίων Του.

Ὁ δικός μας ἅγιος Βασίλειος, ὁ Μέγας Βασίλειος τῆς ἐθνικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας μας, ἔρχεται ἀπό τήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, σύμφωνα μέ τά παραδοσιακά κάλαντα, κρατώντας «εἰκόνα καί χαρτί, χαρτί καί καλαμάρι», ὡς ἐκφραστής καί δάσκαλος τῆς θεολογίας καί τῆς παραδοσιακῆς παιδείας μας. Δέν ἔρχεται ἀπό τά βόρεια τῆς Φιλανδίας μέ ἔλκυθρο πού σέρνουν τάρανδοι. Δέν τρυπώνει στά σπίτια ἀπό καμινάδες. Ἔρχεται βαδίζοντας. Ὁ Φώτης Κόντογλου, στό κείμενό του Γιάννης ὁ Βλογημένος, τόν παρουσιάζει νά «διακινεῖται ἀπαρατήρητα ὡς πρός τήν ἐμφάνιση, ἀφοῦ παρουσιάζεται ὡς  ἀκτήμων μοναχός καί συνηθισμένος ταξιδιώτης. Ἐπιπλέον, δέν μοιράζει δῶρα ἀλλά ἀντιθέτως ζητάει: ἡ πρόθεσή του εἶναι νά ἀνακαλύψει μιά καθαρή καρδιά. Κινεῖται φανερά στήν περιοχή τῆς πνευματικῆς ὡριμότητας καί τῆς ἠθικῆς ταπεινότητας καί εἶναι ἀπολύτως ξένος πρός τόν ἰδιοκτησιακό –ἑπομένως ἄκρως ἐγωκεντρικό καί ἀτομικοκεντρικό– εὐδαιμονισμό τῶν παροχῶν»(Ἀπ. Β. Ζορμπᾶ, Γιά τόν Ἑλληνικό ἅϊ-Βασίλη).

Ὁ δικός μας ἅϊ-Βασίλης εἶναι πολύ ἀνθρώπινος, ἁπλός καί ταυτόχρονα σοφός καί θεῖος, φίλος γνήσιος τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ.

Πολιτιστική καί πνευματική ἐπανεκκίνηση

Οἱ ἑορταστικές εἰδήσεις τῶν φετινῶν Χριστουγέννων ἔδειχναν τό πόσο οἱ λεγόμενοι χριστιανικοί λαοί ἔχουν ἀπομακρυνθῆ ἀπό τόν Χριστό. Ἔδειχναν τό πόσο ὁ Χριστός ἦταν ξένος πρός τούς ἑορταστές. Στίς προβαλλόμενες ἑορταστικές ἐκδηλώσεις, παρά τήν φαντασμαγορία τους, ὑπῆρχε μιά παγερή ἀπουσία νοήματος. Ὁ Χριστός ἦταν ἀπών.

Σέ ἀρκετές περιπτώσεις, ἄν δέν ὑπῆρχαν κάποια σύμβολα πού ἔχουν συνδεθῆ μέ τήν γιορτή τῶν Χριστουγέννων, ὅπως τό χριστουγεννιάτικο δένδρο, θά ἔλεγε κανείς ὅτι ἔχουν ξεκινήσει οἱ ἀποκριές, ὅτι ὁ κόσμος ἄρχισε νά διασκεδάζη μέ κάποιες πρώϊμες καρναβαλιστικές μεταμφιέσεις.

Εἶναι πολύ λυπηρό νά χάνεται τό θεολογικό νόημα τῆς μεγάλης γιορτῆς τῶν Χριστουγέννων μέσα στόν θόρυβο ἐκδηλώσεων πού προσιδιάζουν στόν ἔκφυλο χαρακτήρα διονυσιακῶν τελετῶν καί ὄχι στήν σεμνή μεγαλοπρέπεια τῶν ὀρθόδοξων Χριστιανικῶν τελετῶν.

Χρειαζόμαστε πολιτιστική καί πνευματική ἐπανεκκίνηση.

π. Θ.Α.Β.