Γεγονότα καὶ Σχόλια: Παραδόσεις πού δέν χωρίζουν ἀπό τόν Θεό - Παιδιά τῆς Παναγίας, ἔστω ἄτακτα

Παραδόσεις πού δέν χωρίζουν ἀπό τόν Θεό

Εἶναι πολύ σημαντικό νά κρατοῦμε τίς παραδόσεις μας. Αὐτές πού δοκιμάστηκαν σέ δοκιμαστήρια σκληρῶν περιστάσεων μέσα στήν διαδρομή πολλῶν αἰώνων καί ἄντεξαν.

Δέν μιλᾶμε προφανῶς γιά παραδόσεις πού τώρα τελευταῖα ὅλο καί πιό συχνά ἀνθίζουν ἐνισχυόμενες ἀπό ἕνα σύμμικτο «λίπασμα» μυωπικοῦ τοπικισμοῦ καί τουριστικοῦ πολιτισμοῦ, παραδόσεις πού ἀνασύρονται ἀπό τήν λήθη, ὅπου τίς εἶχαν καταχωνιάσει καί ἐγκαταλείψει πρό πολλῶν αἰώνων οἱ προπάτορές μας, ὅταν ἐλευθερώθηκαν ἀπό τίς φαντασίες καί τά πάθη τῆς εἰδωλολατρίας.

Τώρα, ἀφήνοντας ἀτιθάσευτα τά πάθη, παραθεωρώντας ἤ περιθωριοποιώντας τήν πίστη πού μᾶς ἄνοιξε τά μάτια, ξαναβυθιζόμαστε «ὑπερήφανοι σάν Ἕλληνες» στό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας.

Πρέπει νά κρατοῦμε τίς παραδόσεις πού εἶναι κατεργασμένες μέσα στήν διαρκῆ καθαρτική καί φωτιστική παρουσία τοῦ Θεοῦ τῶν πατέρων μας, πού μεταμόρφωσε (καί μεταμορφώνει) τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων, ὅσων μετέχουν τῆς ἀποστολικῆς καί πατερικῆς παιδείας, δηλαδή τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία.

Μέσα σ’ αὐτές τίς παραδόσεις ζῆ ὁ ἄνθρωπος τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τῆς Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων Του, παρά τίς πιθανές ἀδυναμίες του. Γι’ αὐτό εἶναι σημαντικό νά καίη μέσα του ἡ πίστη τῶν πατέρων του, ἡ ὀρθή πίστη στόν Χριστό, στήν Ἁγία Τριάδα, στήν Μητέρα τοῦ Χριστοῦ καί στούς φίλους τοῦ Χριστοῦ, τούς ἀπ’ αἰῶνος ἁγίους.

Μέσα σέ αὐτές τίς παραδόσεις δέν ἀποξενώνεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν Θεό, μᾶλλον γίνεται οἰκειότερος τοῦ Χριστοῦ.

Παιδιά τῆς Παναγίας, ἔστω ἄτακτα

Ἔχει πολλή χάρη ἕνα περιστατικό ἀπό «μοναχικό» πανηγύρι στήν Ρωσία, ὅπου κάποιοι μοναχοί στήν χαρά τῆς γιορτῆς ἔφυγαν λίγο πάνω ἀπό τά ἀνεκτά γιά μοναχούς (καί ἀνθρώπους) ὅρια στήν χρήση τοῦ οἴνου. Ἡ πίστη τους ὅμως στό Χριστό καί ἡ ἀγάπη τους γιά τήν Παναγία, παρά τήν παραχώρηση πού ἔκαναν στόν πειρασμό τοῦ οἴνου, δέν τούς ἄφησαν νά ὑποστοῦν τό μεγάλο κακό, γιά τό ὁποῖο μᾶλλον τούς προετοίμαζε ὁ πειράζων. Τήν διήγηση τοῦ περιστατικοῦ μᾶς τήν παρέδωσε ὁ ὅσιος Παΐσιος. Βρίσκεται στόν ἕκτο τόμο τῶν λόγων του (σ.91-92). Διηγεῖται ὁ Ὅσιος:

«Δύο γειτονικά μοναστήρια σέ μιά περιοχή τῆς Ρωσίας τά χώριζε μιά γραμμή τραίνου. Σέ ἕνα πανηγύρι κάποιοι μοναχοί ἀπό τό ἕνα μοναστήρι πῆγαν στό ἄλλο καί μέθυσαν. Καθώς ἐπέστρεφαν στό μοναστήρι τους, πῆγαν καί ξάπλωσαν ἐπάνω στίς ράγες τῆς σιδηροδραμικῆς γραμμῆς καί τούς πῆρε ὁ ὕπνος. Παρουσιάζεται τότε ἡ Παναγία στόν σταθμάρχη καί τοῦ λέει: “Τά γουρουνάκια μου θά τά κόψη τό τραίνο”. “Τί νἆναι αὐτό; Λέει ἐκεῖνος, ποιά γουρουνάκια θά κόψη τό τραῖνο;”. Γιά δεύτερη φορά παρουσιάζεται ἡ Παναγία καί ἐπαναλαμβάνει τά ἴδια: “Τά γουρουνάκια μου θά τά κόψη τό τραίνο”. “Βρέ, τί γουρουνάκια;”, λέει ὁ σταθμάρχης. Νόμιζε ὅτι εἶναι κανένα κοπάδι γουρουνάκια στίς σιδηροδρομικές γραμμές. Πῆγε νά δῆ καί τούς βρῆκε νά κοιμοῦνται. Πρόλαβε καί τούς ξύπνησε. Θά περνοῦσε τό τραῖνο καί θά τούς σκότωνε».

Ὁ ὅσιος Παΐσιος συμπληρώνει τήν διήγηση μέ τήν παρατήρηση: «Βλέπετε, ἡ Παναγία σάν καλή Μητέρα προστατεύει καί προνοεῖ ἀκόμα καί γιά τά ἄτακτα παιδιά Της».

Εἶναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό νά παραμένουμε παιδιά τῆς Παναγίας, ἔστω ἄτακτα, καί ὄχι νά ἀποχωριζόμαστε ἀπό Αὐτήν καί τόν Υἱό Της, ἀνασύροντας «παραδόσεις» πού πέθαναν στίς συνειδήσεις τῶν προγόνων μας μαζί μέ τούς θεούς τοῦ Ὀλύμπου.

π.Θ.Α.Β.