Γεγονότα καὶ Σχόλια: Τό ὄνομα τῶν Χιλιαστῶν - Περίοδος προσευχῆς

Τό ὄνομα τῶν Χιλιαστῶν

Οἱ ἔρευνες, κυρίως τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, ἔχουν ἀποδείξει, ὅτι οἱ λεγόμενοι “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά” δέν ἀποτελοῦν “Ἐκκλησία”, δέν εἶναι πιστοί μιᾶς νέας θρησκείας ἤ αἱρέσεως, εἶναι μέλη καί ἐργάτες - ἤ πιό σωστά “ὑπηρέτες” - ἑνός ἐκδοτικοῦ ὀργανισμοῦ, τῆς φυλλαδικῆς ἑταιρείας “Σκοπιά”, πού ἔχει τήν ἕδρα της στό Μπρούκλιν καί πού οἱ δημιουργοί της ἐμπνεύστηκαν ὡς τρόπο διαδόσεως τῶν ἐντύπων της τήν προβολή μεσσιανικῶν θρησκευτικῶν στοιχείων, θέλησαν δηλαδή νά καλύψουν τίς ἐμπορικές ἐπιδιώξεις τους μέ θρησκευτικό μανδύα.

Ὁ Κάρολος Ράσσελ, ἱδρυτής τῆς Ἑταιρείας γράφει σέ Βιβλίο του: “Βιβλική καί Φυλλαδική Ἑταιρεία Σκοπιά, Ἕδρα Μπρούκλιν. Αὐτό εἶναι τό ὄνομα μιᾶς ἐμπορικῆς ἐπιχειρήσεως, ἡ ὁποία ἐκπροσωπεῖ ἕνα ταμεῖο...”. Ὁ διάδοχός του Ρόδερφορδ προχώρησε ὅμως παρά πέρα καί διακήρυξε: “αὐτή ἡ Ἑταιρεία ἀντιπροσωπεύει τόν θεό σ’ ὅλη τή γῆ, ὅτι εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ ἡ λατρεία του νά ἀντικατασταθεῖ μέ τήν δραστηριότητα γιά τήν διάδοση τῶν ἐντύπων της Ἑταιρείας ἀπό σπίτι σέ σπίτι καί πῶς αὐτό εἶναι “ἡ ἁγνή λατρεία τοῦ Ἰεχωβά”...”.

Μελετώντας ὅλα τα στοιχεῖα τά σχετικά μέ τήν ὀργάνωση τῶν Χιλιαστῶν τό Ἐφετεῖο Χανίων τήν χαρακτήρισε ὡς “θρησκεία μή γνωστή”, δέν μπορεῖ δηλαδή νά ἀντιμετωπίζεται ἀπό τό Κράτος ὡς γνωστή θρησκεία. Ἄν λάβουμε μάλιστα ὑπόψη ὅτι ἡ Ἑταιρεία ἀλλάζει προσωπεῖο ἀνάλογα μέ τό θρησκευτικό περιβάλλον στό ὁποῖο ἀναπτύσσεται (στήν Ἰνδία γιά παράδειγμα φορᾶ ἰνδουϊστικό προσωπεῖο), δέν μπορεῖ πολύ περισσότερο νά χαρακτηρισθῆ χριστιανική αἵρεση, ὁπότε δέν μποροῦν τά μέλη της νά ὀνομασθοῦν “Χριστιανοί μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά”.

Ἡ Διεύθυνση σπουδῶν Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ἔχει, ὅμως, διαφορετική γνώμη. Σέ ἔγγραφό της πρός τίς Διευθύνσεις καί τά Γραφεῖα Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης ὅλης της χώρας λέει ὅτι “ἐφόσον ἡ Δ/νσή Ἑτεροδόξων καί Ἐτεροθρήσκων ἔχει χορηγήσει ἄδειες εὐκτηρίων οἴκων μέ τίς ὀνομασίες “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά” καί “Χριστιανοί Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά” τά σχολεῖα μποροῦν νά δέχονται ὑπεύθυνες δηλώσεις τῶν γονέων τῶν μαθητῶν - πού ἀκολουθοῦν τό δόγμα αὐτό - μέ ὅποια ἀπό τίς δύο ὀνομασίες κατατίθενται οἱ δηλώσεις αὐτές”.

Μετά ἀπό αὐτό, τά ἐρωτήματα ποῦ διατύπωσαν ἀναγνῶστες μας σέ ἐπιστολή τούς εἶναι εὔλογα: “ἡ ἐν λόγω ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου ποῦ στηρίζεται;...Γιά ἕνα τόσο μεγάλο θέμα εἶναι δυνατό νά ἐκδίδονται βεβιασμένα ἀποφάσεις ἀπό κάποιο Διευθυντή τοῦ Ὑπουργείου...; Ποιοί ἐπιτέλους ἀποφασίζουν γιά τόσο ζωτικά θέματα;”.

Περίοδος προσευχῆς

Ὁ Χριστός στήν Γεθσημανή εἶπε στούς μαθητές τοῦ “γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε ἴνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν• τό μέν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δέ σάρξ ἀσθενής”. Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶπε τό γνωστό “πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε”.

Ἔτσι ἡ προσευχή πέρασε στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας συνδεδεμένη μέ τό πάθος καί τόν σταυρό, ἀλλά καί μέ τήν χαρά, δηλαδή μέ κάθε στιγμή καί κάθε περίσταση τοῦ βίου.

Τελικά ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας συνίσταται στήν διδασκαλία καί τήν ἄσκηση τῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς. Αὐτό εἶναι τό ἔργο τῶν ποιμένων καί διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἐντός του μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας ἄσκηση καί διδασκαλία τῆς προσευχῆς στό ὄνομα τοῦ Κυρίου. Οἱ ὀλιγόλεπτες προσευχές δυτικοῦ τύπου, ὡς παγερό καθῆκον πρός τόν Θεό, χωρίς αἴσθηση τῆς παρουσίας καί τῆς ἀγάπης τοῦ δί’ ἠμᾶς Σταυρωθέντος, εἶναι ἄγνωστες στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Τό Τριώδιο μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά ξαναβροῦμε τόν ὀρθόδοξο ἑαυτό μας στήν ἄσκηση τῆς προσευχῆς τῆς συνδεδεμένης μέ τόν τελωνικό στεναγμό, πού συντρίβει τήν ἔπαρση τοῦ ὑψηλόφρονος Φαρισαίου.

π.Θ.Α.Β.