Ἐορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

Ἀπό τήν ἐκδήλωση τῶν Δασκάλων τήν ἡμέρα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

Τήν Παρασκευή 30 Ἰανουαρίου πραγματοποιήθηκε ἡ ἐτήσια συνάντηση τῶν Δασκάλων καί Νηπιαγωγῶν Ναυπακτίας, ἐπ’ εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, προστατῶν τῆς παιδείας. Συνηθίζεται κατά τήν συνάντηση αὐτή νά τιμῶνται Δάσκαλοι πού πρόσφεραν καί προσφέρθηκαν στό βασικότατο αὐτό κοινωνικό λειτούργημα.

Φέτος τιμήθηκαν οἱ συνταξιοδοτηθέντες δάσκαλοι κ. Ἀθανάσιος Χρηστιᾶς, κ. Νικόλαος Καραγεῶργος, κ. Ἀνδρέας Σφήκας καί κ. Μαρία Ραΐκου.
Ἐκ μέρους τῶν τιμηθέντων ἐξεφώνησε συγκινητικότατο λόγο ὁ κ. Ἀθανάσιος Χρηστιᾶς, πρώην Προϊστάμενος τοῦ 5ου Γραφείου Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης Αἰτωλοακαρνανίας. Ἡ ὁμιλία τοῦ κ. Χρηστιά εἶχε πολλά ἀξιόλογα σημεῖα, καί πολλές φορές ἔκανε τούς ἀκροατές νά δακρύσουν.

Μεταξύ ἄλλων εἶπε:
“...Ἐμεῖς παλέψαμε τόσα χρόνια. Προσφέραμε, πέρα ἀπό τήν μάθηση, ἀγάπη σέ τόσα παιδιά. Πέρασαν ἀπό τά χέρια μᾶς μερικές ἑκατοντάδες ψυχές, πού πάνω τους ἀφήσαμε κομμάτια ἀπό τήν ζωή μας. Ἀξιωθήκαμε νά δοῦμε τούς κόπους μας νά καρποφοροῦν καί πληρωθήκαμε μέ κάποια χαμόγελα ἱκανοποίησης, ἀναγνώρισης καί σεβασμοῦ. Ξεκινήσαμε μέ ὄρεξη καί ὄνειρα, νέα παιδιά 23 ἤ 24 ἐτῶν. Δύσκολες ἐποχές, κουρνιασμένοι στά χωριά τῆς πατρίδας μας, χωρίς τίς στοιχειώδεις εὐκολίες καί μέ πενιχρότατο μισθό, δώσαμε κάποιους ἀγῶνες, δουλέψαμε ὅσο ἡ ψυχή μᾶς τό ἄντεχε. Νιώσαμε χαρές καί ἀπογοητεύσεις. Γελάσαμε καί ξεχάσαμε κοντά στά παιδιά. Καί τό σχολεῖο; Κυψέλη - Μονοθέσιο, συνήθως, μέ κάμποσες δεκάδες παιδιῶν. Μοναδική μας χαρά ἡ νιότη μας καί τά ἁγνά καί πανέξυπνα μάτια τῶν μαθητῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἔρχονταν ξυλιασμένοι τό χειμώνα, φέρνοντας ἀπό ἕνα ξύλο γιά τήν σόμπα τοῦ σχολείου. Εἰκόνες χαραγμένες στήν μνήμη μας μέ πυρογράφο. Ἡ ἀμοιβή μᾶς εἶναι αὐτά τά παιδιά, πού ὥριμους πολίτες τά συναντᾶμε καί μᾶς σφίγγουν τό χέρι. Κι ἄλλα, πού δέν τά συναντᾶμε, ἀλλά τά συντροφεύει ἡ σκέψη καί ἡ θύμησή μας καί μαθαίνουμε γιά τόν δρόμο πού ἀκολουθοῦν στήν ζωή τους. Χαρά γιά μᾶς ἡ χαρά τους καί πόνος πολλαπλός ὁ πόνος τους... Καταθέσαμε ἀγάπη καί προσφορά στό χρηματιστήριο τῆς ζωῆς καί εἰσπράξαμε μαζί μέ τά ἄσπρα μαλλιά, ἱκανοποίηση καί συνειδησιακή γαλήνη, κεφάλαιο ἀνεπηρέαστο ἀπό τόν χρόνο καί τά καπρίτσια του...”

Ὁ κ. Χρηστιᾶς μίλησε ἀκόμη καί γιά τήν ὁμόνοια πού πρέπει νά ὑπάρχει μεταξύ των δασκάλων, γιά τόν σκοπό τοῦ σχολείου καί γιά ἄλλα ἐνδιαφέροντα πού σχετίζονται μέ τό λειτούργημα τοῦ δασκάλου. Ὅμως ἡ προσφορά, ἡ ἀγάπη, τό ἐνδιαφέρον γιά τά παιδιά ἦταν οἱ δεσπόζουσες ἔννοιες. Μετά ἀπό τριανταπέντε χρόνια διδασκαλίας καί μέσα ἀπό ὅλη τήν καθημερινή πάλη γιά τό πλάσιμο τῶν ψυχῶν τῶν μαθητῶν, ἀλλά καί γιά τήν ἱκανοποίηση ὁρισμένων δικαίων αἰτημάτων τοῦ κλάδου, τώρα στό τέλος τῆς καριέρας τοῦ ὁ λόγος τοῦ γύρω ἀπό τήν προσφορά καί τήν ἀγάπη περιστρέφεται.

Καί ποιά ἡ κληρονομιά, ἡ παρακαταθήκη ποῦ ἀφήνει σέ μᾶς τούς νεώτερους; “Παραδίδουμε τήν φλόγα τῆς προσφορᾶς καί τῆς ἀγάπης”. Ποῦ τήν παραδίδει; Σέ μιά κοινωνία δικαιωμάτων καί οἰκονομικῶν ἰσολογισμῶν, ὅπου ἡ ἔννοια προσφορά ἔχει συνδεθῆ ἀναπόσπαστα μέ τήν ζήτηση καί τήν ἀνταπόδοση.

Ὅμως, ἐλπίζουμε καί πιστεύουμε – καί ὁ κ. Χρηστιᾶς ἐξέφρασε τήν βεβαιότητα – ὅτι θά βρεθοῦν συνεχιστές ἄξιοι αὐτῶν τῶν παλαιῶν δασκάλων, πού προσέφεραν τόν ἑαυτό τους, μέ μόνον ἐργοδότη τήν συνείδησή τους καί μόνη ἀμοιβή “κάποια χαμόγελα ἱκανοποίησης, ἀναγνώρισης καί σεβασμού”.

Ἄν θέλαμε νά σχολιάσουμε μέ μιά πρόταση τήν ὁμιλία τοῦ κ. Χρηστιά θά λέγαμε ὅτι ἀντανακλᾶ τό φιλότιμό του Ἕλληνα Δασκάλου. Ἦταν μιά ὁμιλία μέ νοσταλγία, ἱκανοποίηση καί αἰσιοδοξία, χωρίς ἴχνος πικρίας. Καί ὅταν ἀναγκάζεται νά ὁμολογήση τήν δυσκολία τοῦ λειτουργήματος: “...εἶναι ψυχοφθόρο το ἔργο μας...”, ἀμέσως συμπληρώνει: “...ἀλλά εἴμαστε οἱ μόνοι ψυχοπλάστες”.

Ὁ κ. Χρηστιᾶς κατέληξε: “Ὁ Ἀριστοτέλης λέει πῶς ἡ πιό εὐτυχισμένη ἀσχολία εἶναι νά εἶναι κανείς ἤ καθηγητής ἤ μαθητής ἤ δάσκαλος. Ἐγώ, ἄν εἶχα ξανά τήν εὐκαιρία νά διαλέξω ἐπάγγελμα, θά γινόμουν πάλι δάσκαλος...”.

Ἐμεῖς μόνο νά συμπληρώσουμε ὅτι τό φιλότιμο αὐτό τῶν Ἑλλήνων Δασκάλων πρέπει νά συγκινῆ τήν Πολιτεία, ὥστε νά βλέπει τούς Δασκάλους μέ τά μάτια τοῦ κ. Χρηστιά καί ὄχι ὡς ἐργάτες ποῦ ἐργάζονται σέ γραμμές παραγωγῆς – τίνος προϊόντος ἄραγε;

Ἐκδήλωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως γιά τούς Ἐκπαιδευτικούς

Ἐπ’ εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, προστατῶν τῆς παιδείας μας, ἡ Ἱερά Μητρόπολη διοργάνωσε ὁμιλία - συζήτηση καί μικρή δεξίωση πρός τιμή τῶν Ἐκπαιδευτικῶν Λειτουργῶν.

Συγκεκριμένα, τήν Πέμπτη 29 Ἰανουαρίου, μετά τόν Ἀρχιερατικό Ἑσπερινό πρός τιμήν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν πού τελέσθηκε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πραγματοποιήθηκε ὁμιλία στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μέ ὁμιλητή τόν Σέβ. Μητροπολίτη μᾶς κ. Ἱερόθεο καί θέμα: “Ὁ δυτικός Διαφωτισμός καί ὁ ὀρθόδοξος φωτισμός”.

Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε κατ’ ἀρχάς τήν ἰδιαίτερη ἀγάπη καί ἐκτίμηση πού τρέφει γιά τό Σχολεῖο καί τούς Ἐκπαιδευτικούς, τῶν ὁποίων τό ἔργο δέν μπορεῖ νά συγκριθῆ μέ τό ἔργο μερικῶν ἄλλων ὑπαλλήλων. Καί αὐτό γιατί ἀναφέρεται σέ παιδικές ψυχές, τίς ὁποῖες πρέπει νά μορφώσουν καί μάλιστα “κατά τήν σημερινή ἐποχή πού ἔχουν κλονισθῆ πολλά ἐρείσματα, τά ὁποῖα ἀποτελοῦσαν τήν κοινωνική συνοχή”.

Στήν συνέχεια ἀνέπτυξε τό θέμα του, ἀναφερόμενος πρῶτα στόν Δυτικό Διαφωτισμό, καί συγκεκριμένα στήν ἱστορία του, τά βασικά χαρακτηριστικά στοιχεῖα του καί τήν ἐπίδρασή του στήν Ἑλλάδα.

Μέσα ἀπό τήν σύντομη ἀνάπτυξη τοῦ συγκεκριμένου θέματος φάνηκε ἡ θετική συμβολή τοῦ Διαφωτισμοῦ στόν χῶρο τῆς Δύσης, ἀλλά καί ἡ μονομέρειά του, ἀφοῦ στηρίχθηκε ἀποκλειστικά στόν ἀνθρώπινο παράγοντα, ἔχοντας μάλιστα ταυτίσει τήν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν λογική. Αὐτή ἡ μονομέρεια δέν ἦταν ἄσχετη ἀπό τήν ταύτιση θεολογίας καί μεταφυσικῆς, πού εἶχε συντελεστεῖ στήν Δύση, καθώς καί ἀπό τήν φεουδαρχία τῶν Φράγκων.

Τό δεύτερο μέρος τῆς εἰσήγησης τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀναφερόταν στήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἐκφράζουν τόν ὀρθόδοξο φωτισμό.

Ὁ Σεβασμιώτατος, ἀναφερόμενος κυρίως στόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, ἔδειξε τόν ὑψηλότατο βαθμό γνώσης τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς φιλοσοφίας καί, γενικότερα, γραμματείας ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Τήν δέ πληρότητα πού χαρακτηρίζει τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων τήν ἔδειξε ἀναλύοντας τόν θαυμάσιο ὁρισμό τοῦ Μ. Βασιλείου γιά τόν ἄνθρωπο. Ο Μ. Βασίλειος διατυπώνει ὅλη τήν ἀνθρωπολογία μέ σαφέστατο καί συνοπτικότατο λόγο, μέσα σέ ὀκτώ θεολογικές προτάσεις.

Μετά τήν ἀνάλυση τοῦ κειμένου τοῦ Μ. Βασιλείου, ὁ Σεβασμιώτατος κατέληξε: “Μέσα σέ αὐτά τά πλαίσια περικλείεται ὁ φωτισμός τῶν ἁγίων Πατέρων. Καί ὅλην αὐτήν τήν διδασκαλία οἱ ἅγιοι Πατέρες τήν διατύπωσαν, ἐμπνεόμενοι ἀπό τήν θεία Ἀποκάλυψη, ἀκριβῶς γιά νά ἀπαντήσουν στά φιλοσοφικά ρεύματα τῆς ἐποχῆς τους. Εἶχαν ἀσφαλῶς ὑπ’ ὄψη τούς τήν ἀρχαία ἑλληνική φιλοσοφία καί τά βασικά σημεῖα της.

Ὁ φωτισμός τῶν Πατέρων ἔχει μιά πληρότητα, εἶναι ὁλοκληρωμένος γιατί ἔχει μιά συγκροτημένη ἀνθρωπολογία, κτισιολογία, σωτηριολογία. Οἱ ἅγιοι Πατέρες βλέπουν τόν ἄνθρωπο, τήν κτίση μέσα ἀπό μιά προοπτική πού δίνει νόημα καί ἀξία. Καί ὅταν ὁ ὀρθόδοξος φωτισμός ἀντιπαρατεθῆ πρός τόν δυτικό διαφωτισμό, ἀποκτᾶ μεγαλύτερη ἀξία καί σπουδαιότητα...”

Μετά τήν εἰσήγηση ἐπακολούθησε συζήτηση μέ τούς Ἐκπαιδευτικούς.

Τέλος, παρατέθηκε δεξίωση, τήν ὁποία εἶχαν ἑτοιμάσει μέ μεγάλο μεράκι κυρίες τῶν Ἐνοριῶν τῆς Ναυπάκτου.

Ν.Γ.