Γεωργίου Γαλανόπουλου: Ἰερεὺς π. Ἰωάννης Σάλτος (1913 - 2017)

τοῦ Γεωργίου Γαλανόπουλου, δικηγόρου Α.Π. - ἀναγνώστου

Πλήρης ἡμερῶν καί διάγων τό 104ον ἔτος τῆς ἡλικίας, ἔλιπε τά ἐγκόσμια μετατεθείς εἰς τήν θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν ὁ ἀοίδιμος Πρεσβύτερος καί ἄριστος πνευματικός καθοδηγητής - ἐξομολόγος π. Ἰωάννης Σαλτός, καταγόμενος ἀπό τό χωριό Στάβλοι Εὐρυτανίας, πατήρ 5 καλῶν τέκνων, με ἐγγόνια καί δισέγγονα.

Ἐχειροτονήθη τό ἔτος 1957 ἀπό τόν ἀοίδιμον Μητροπολίτην Ναυπακτίας καί Εὐρυτανίας κυρόν Χριστοφόρον. Ὑπηρέτησεν ὡς Ἱερεύς εἰς τήν ἐνορίαν τοῦ Νεοχωρίου Ναυπακτίας με μεγάλη δράση καί προσφορά, ἀναλωθείς κυριολεκτικῶς ἐπί τριακονταετίαν ὑπέρ τοῦ λογικοῦ ποιμνίου.

Ὑπῆρξε μειλίχιος, ἁπλοῦς, ταπεινός, πρᾷος, μέ ἁγίαν ὄντως βιοτήν καί σωστήν Ἱερατικήν συνείδησιν, πραγματικόν ὑπόδειγμα Ἱερέως καί πολύ ἀγαπητός εἰς τήν εὐρυτέραν περιοχήν, ἀφοῦ μετέβαινε τακτικά πρός ἐξομολόγησιν τῶν πιστῶν, ἔστω καί κουτσαίνοντας λιγάκι, ἀπό τό Νεοχώριον εἰς τά πέριξ χωριά Ἀράχωβα, Κλεπά, Περδικόβρυση, Ἅγιο Δημήτριο καί ἄλλα. Τό διάστημα τῆς ἱερατείας του ἦταν μία ἡ Μητρόπολις τῆς περιοχῆς, ὡς Ναυπακτίας καί Εὐρυτανίας. Ὅταν συνταξιοδοτήθηκε, τήν ἐνορίαν τοῦ Νεοχωρίου ἀνέλαβεν ὁ π. Νικόλαος Μασγάλας, που σήμερον ὡς συνταξιούχος καί αὐτός ἐξυπηρετεῖ τό Νεοχώριον καί ἄλλα τρία ὅμορα χωριά, με θυσιαστικήν αὐταπάρνησιν.

Ὡς συνταξιοῦχος ὁ π. Ἰωάννης ἐξυπηρετοῦσε, ὅσο οἱ δυνάμεις του τό ἐπέτραπαν τούς Στάβλους κατά τούς θερινούς μήνας, ἀφοῦ τό χειμῶνα ἔμεινε στήν Ἀθήνα. Τά τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς του ἦταν τυφλός, ἀλλ’ εἶχε σώας τάς φρένας καί ἀγογγύστως προσηύχετο ἀεί, εὐχαριστῶν τόν Θεόν διά τάς πλουσίας δωρεάς Του. Ἡ προαποβιώσασα Πρεσβυτέρα αὐτοῦ, εἷλκε τήν καταγωγήν ἀπό τό Κρίκελλον Εὐρυτανίας.

Ἡ κηδεία καί ἡ ταφή τοῦ π. Ἰωάννου, που εἶχεν ἔντονον πνευματικόν σύνδεσμον με τούς ἀειμνήστους Ἀρχιμανδρίτας καί Ἱεροκήρυκας π. Χρήστον Μέρμηγκαν καί π. Ἀρσένιον Κομπούγιαν, καί γιά τόν ὁποῖον ὡμίλησαν μέ ἐπαινετά λόγια ὁ π. Νικόλαος Μασγάλας σύν ἄλλα τρία ἐξέχοντα πρόσωπα, ἔγινε εἰς τούς Στάβλους μέ τήν παρουσίαν τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Καρπενησίου κ.κ. Γεωργίου, πού κατέκλεισε τάς ὁμιλίας τῶν προλαλησάντων με ἀγαθά ῥήματα ζωῆς, νουθεσίας καί εὐχάς.

Παρέστη πλῆθος ἀνθρώπων καί ἰδίως Νεοχωριτῶν, πού ἦρθαν καί ἀπό πολύ μακριά (Ἀγρίνιο, Λαμία, Ἀθήνα, Νεοχώριον), καί ἐτίμησαν εὐγνωμόνως τήν μνήμην τοῦ προσφιλοῦς αὐτῶν λευΐτου, πού τόσα σημαντικά προσέφερε καί μετέδωκε μέ γαλήνια ἀγάπη πρός ὅλους. Τοῦ χοροῦ τῶν Ἱεροψαλτῶν προέστη ὁ ὑπογραφόμενος, πού μέ τόν Ἀρχιμανδρίτη π. Γαβριήλ, πῆγαν ἀπό τήν Ἀράχωβα εἰς τούς Στάβλους, διά να ἀποτίσουν τόν ἐλάχιστον, ἀλλ’ ἀξιόχρεον φόρον τιμῆς εἰς τόν ἀγαθόν Ἱερέα, μετά τοῦ ὁποίου, ὅσο ἦταν ἐν ζωῇ, εἶχαν συχνή ἐπωφελῆ ἐπικοινωνία.

Τοῦ ἐφ’ ἑξήκοντα ἔτη Πρεσβυτέρου ἀοιδίμου Ἰωάννου Σαλτοῦ, εἴη αἰωνία ἡ μνήμη.