Γεγονότα καὶ Σχόλια: Διαδικασία πρός τόν θρησκευτικό Γάμο - Οἱ τύποι δέν συγκινοῦν

Διαδικασία πρός τόν θρησκευτικό Γάμο

Στήν ἐκκοσμικευμένη κοινωνία μας δέν ἔχει ἐκλείψει τελείως ἡ πίστη· ἀκόμη καί στούς παντελῶς ἀδιάφορους ὑφέρπει λανθάνουσα.

Πῶς τό καταλαβαίνουμε αὐτό; Ἕνα φαινόμενο πού προβληματίζει τούς ὑπεύθυνους ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ «διαδικασία» πού ἀκολουθοῦν κάποιοι νέοι ἄνθρωποι μέχρι νά φθάσουν στόν «θρησκευτικό γάμο». Ἀνοίγουν τό σπίτι τους καί συμβιώνουν μέ τόν ἤ τήν σύντροφό τους πολύ πρίν ἀπό τόν γάμο. Ἀκολουθεῖ ἡ πολιτική νομιμοποίηση τῆς συμβίωσης μέ τόν πολιτικό γάμο. Ἐν τῷ μεταξύ σέ ὁρισμένους προκύπτει ἡ γέννηση παιδιοῦ, ὁπότε, ὅταν κατόπιν προσέρχονται στό μυστήριο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ γάμου, ζητοῦν συνήθως νά συνδυαστῇ μέ τήν Βάπτιση τοῦ παιδιοῦ τους, ὥστε νά ἀποφύγουν (ὅπως σκέπτονται) τά διπλά ἔξοδα καί τήν διπλή «ταλαιπωρία». Νά ποῦμε, βέβαια, ὅτι αὐτή ἡ «τακτοποίηση» εἶναι ἔξω ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί δέν συμφωνεῖ μέ τό νόημα καί τό πνεῦμα τῶν μυστηρίων.

Νά σημειώσουμε ἐπιπλέον ὅτι τά διπλά ἔξοδα ἀφοροῦν κάποιους περίεργους στολισμούς καί κοσμικά παρελκόμενα τῶν τελετῶν. Δέν ἀπαιτοῦνται ἀπό τά μυστήρια, ἡ ἁπλότητα καί ἱεροπρέπεια τῶν ὁποίων δέν κοστίζει.

Πάντως σέ περιπτώσεις, ὅπως οἱ παραπάνω, δέν ἔχουμε ἀπουσία τῆς πίστης. Κάτι ὑπάρχει. Κάτι σέρνει τό ζευγάρι στήν Ἐκκλησία γιά τήν ἑτεροχρονισμένη εὐλογία τοῦ γάμου του. Διαφορετικά θά τοῦ ἦταν ἀρκετό ἕνα σύμφωνο συμβίωσης καί ἡ δήλωση τῶν παιδιῶν του στό Ληξιαρχεῖο μέ τό ὄνομά τους.

Ἡ πίστη, ὅμως, πού ὑπάρχει εἶναι ἀναιμική καί θολή. Ἴσως ἀκόμη νά ἔχῃ καί χαρακτήρα παγανιστικό, σάν μιά παράδοση τοῦ τόπου, θρησκεία τῶν γονέων, πού ἀπαιτεῖ κάποιες τελετές προκειμένου κανείς νά δηλωθῇ στό Ληξιαρχεῖο Ὀρθόδοξος Χριστιανός.

Πιστεύουμε ὅμως ὅτι ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν νέων θέλουν τόν θρησκευτικό γάμο, ἔχοντας τήν συνείδηση τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ. Μόνο πού ἡ συνείδηση αὐτή ἔχει φαλκιδευτῇ μέσα στό «πνεῦμα τῆς νέας ἐποχῆς», πού ἔχει ἀποϊεροποιήσει τήν ζωή καί ἔχει ἱεροποιήσει τήν ἀχαλίνωτη ἐπιθυμία.

Οἱ τύποι δέν συγκινοῦν

Ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς κοινωνίας τῶν δηλωμένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀποδεικνύεται ἀπό τήν παραθεώρηση τῶν μυστηρίων, κυρίως τοῦ γάμου καί τῆς Βαπτίσεως, μέ τόν ἑτεροχρονισμό τους.

Αὐτή ἡ παραθεώρηση εἶναι ἕνας δείκτης τῆς πνευματικῆς μας εὐαισθησίας. Δείχνει τό κατά πόσο ἔχουμε αἴσθηση τῆς Χάριτος πού μεταδίδεται ἀπό τά μυστήρια, τό κατά πόσο, κατ’ ἀρχήν, αἰσθανόμαστε βαπτισμένοι καί χρισμένοι Χριστιανοί, δηλαδή ἀναγεννημένοι, ἐνδεδυμένοι τόν Χριστό, καί ἔχοντας ἐνεργό μέσα μας τό φῶς τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο μᾶς δίνει τήν βέβαιη καί ἄληστη πνευματική γνώση, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου: «καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου, καὶ οἴδατε πάντα»(Α΄ Ἰω. 2,20).

Ἡ ἀναζωογόνηση αὐτῆς τῆς αἴσθησης τῆς Χάριτος χρειάζεται ἰδιαίτερη ποιμαντική μέριμνα. Δέν μπορεῖ πάντως νά κατορθωθῇ μέ τό νά θεωροῦμε (οἱ ἐκκλησιαστικοί) ἔγκυρο τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν, ἁπλά καί μόνον γιατί τηροῦν κάποιους ἐξωτερικούς τύπους, ἐνῷ ἔχουν μεγάλη ἀπόκλιση ἀπό τήν ὀρθή ἀποστολική πίστη.

Οἱ τύποι δέν συγκινοῦν τούς νέους. Θέλουν ζωντανό Πνεῦμα. Θά πρέπει, λοιπόν, μέ κάποιο τρόπο νά τό γευθοῦν, ὥστε νά καταλάβουν ὅτι τά μυστήρια δέν εἶναι ἁπλῶς «ἐξωτερικοί τύποι», ἀλλά ἀγωγοί τῆς μεθεκτῆς ἀπό τόν ἄνθρωπο Χάριτος τοῦ Θεοῦ.

π.Θ.Α.Β.