Γεγονὸς καὶ Σχόλιο: Ἡ «ζώνη τοῦ θανάτου»

Ἡ ὀρειβασία θεωρεῖται ἄθλημα καί εἶναι ἀνάβαση στά βουνά, καί μάλιστα σέ ψηλά βουνά, χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα γιά τήν ἀναρρίχηση. Ὅταν πρόκειται ὅμως γιά ὀρειβασία στό Ἔβερεστ, πού εἶναι ἡ ὑψηλότερη κορυφή τῶν Ἰμαλαΐων καί τοῦ κόσμου, τότε εἶναι ἄθλημα πολύ συναρπαστικό καί ἐπικίνδυνο.

Μέ ἀφορμή πού ἡ Ἀλίκη Ἀναστασοπούλου πρόσφατα (21 Μαΐου 2019) πάτησε τό Ἔβερεστ ἐγράφησαν διάφορα δημοσιεύματα καί ἔγιναν σχετικές ἀναφορές στόν ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό τύπο.

Ἀπό σχετικό δημοσίευμα (Καθημερινή 2-6-2019) πληροφορούμαστε, ὅτι τό ὑψόμετρο στήν ὑψηλότερη κορυφή τοῦ κόσμου, τό Ἔβερεστ, βρίσκεται στά 8.848 μέτρα καί ἀποτελεῖ τόν στόχο τῶν ὀρειβατῶν. Φέτος τό Νεπάλ ἐξέδωσε 381 ἄδειες ἀνάβασης στήν νότια πλευρά καί 140 ἄδειες γιά τήν βόρεια πλευρά τοῦ Θιβέτ, πού σημαίνει ὅτι αὐτός ὁ στόχος παρακινεῖ πολλούς ἀνθρώπους. Πέρυσι τό ρεκόρ ἀναβάσεως ἦταν ὑψηλότερο, ἀφοῦ 807 ἄνθρωποι πάτησαν στήν κορυφή.

Βέβαια, μιά τέτοια ἀνάβαση εἶναι ἕνα δύσκολο ἐγχείρημα, μιά πολύ δύσκολη καί ἐπικίνδυνη ἀποστολή, πού χρειάζεται μεγάλη προετοιμασία, ἰδιαίτερη γνώση καί ἄσκηση, καί χρήση τῶν ἀπαραίτητων μέσων.

Ὅπως γράφεται στό δημοσίευμα «πάνω ἀπό τά 8.000 μέτρα ξεκινάει ἡ ἀποκαλούμενη "ζώνη τοῦ θανάτου"». Ὅσο παραμένει περισσότερο κανείς ἐκεῖ, τόσο αὐξάνεται ὁ κίνδυνος, γιατί τό λιγοστό ὀξυγόνο κάνει τό περιβάλλον ἀφιλόξενο. Καί αὐτό αὐξάνεται ἀνάλογα μέ τίς καιρικές συνθῆκες. Πέρυσι καταγράφησαν 11 θάνατοι ὀρειβατῶν, ἀλλά καί ἡ φετεινή χρονιά εἶναι ἡ πιό πολύνεκρη στήν τελευταία πενταετία.

Ἡ κ. Ἀλίκη Ἀναστασοπούλου εἶπε ὅτι «ὅταν ἀνεβαίνεις στό Ἔβερεστ εἶσαι προετοιμασμένος εἴτε νά δεῖς νεκρούς εἴτε νά πεθάνεις. Ἔχεις τήν αἴσθηση τοῦ κινδύνου». Ἡ ἴδια εἶδε δύο θύματα κατά τήν ἀνάβασή της. Ἕνας ἄλλος ὁρειβάτης, ὁ κ. Τσιάνος εἶπε: «Στήν κατάβασή μου μέτρησα δέκα πτώματα ἀπό προηγούμενες χρονιές. Ἐάν κάποιος πεθάνει σέ αὐτά τά ὑψόμετρα δέν μπορεῖς νά κάνεις κάτι, δέν μπορεῖς νά τόν μεταφέρεις σέ μιά διαδρομή πλάτους 30 ἑκατοστῶν. Ἡ φιάλη μέ τό συμπληρωματικό ὀξυγόνο δέν σέ κάνει ὑπεράνθρωπο». Ὅταν πάει κανείς νά βοηθήση τόν ἄλλο, χάνει ὁ ἴδιος τήν ζωή του.

Διάβασα ὅλα αὐτά καί ἐντυπωσιάστηκα ἀπό τήν ἐπιθυμία τόσων ἀνθρώπων νά ἀνέβουν στήν κορυφή Ἔβερεστ, μέ τόσους κινδύνους, εὑρισκόμενοι σέ μιά «ζώνη τοῦ θανάτου», καί μάλιστα ἡ ἄδεια ἀναβάσεως κοστίζει 11.000 δολάρια!

Μαγεία εἶναι ἡ ἀναζήτηση τῆς κορυφῆς, ἔστω καί ἄν βρεθοῦν στήν «ζώνη τοῦ θανάτου».

Σκέφθηκα: Γιατί δέν μᾶς ἐνθουσιάζει ἡ κορυφή τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἡ θέα τοῦ Θεοῦ, ἡ θέωση; Γιατί μᾶς φοβίζει ἡ «μνήμη τοῦ θανάτου», γιατί μᾶς τρομάζει ἡ παραμονή μας στήν «ζώνη τοῦ θανάτου»; Γιατί στήν πνευματική ζωή χαμηλώνουμε τούς στόχους καί τήν ἐκκοσμικεύουμε, ἀντί νά τήν κρατοῦμε ψηλά καί νά μᾶς μαγεύη ἡ κορυφή;

Πάντως, ἀξίζει νά καταβάλη κανείς κάθε θυσία, νά διακινδυνεύση ἀκόμη καί τήν ζωή του, γιά νά φθάση στήν ὑψηλότερη κορυφή, στό πνευματικό Σινᾶ, καί τό ὄρος Θαβώρ καί νά ἀναπνεύση τόν καθαρό ἀέρα τῆς αἰωνιότητος. Ἀξίζει μέσα ἀπό τήν «ζώνη τοῦ θανάτου», τήν μνήμη τοῦ θανάτου καί τόν Ἅδη νά βρῆ κανείς τόν Ὄντα καί νά μυηθῆ τήν γνώση τοῦ Πνεύματος.

Ν.Ι. - Ἰούνιος 2019