+ π. Νικόδημος Ζιαμπάρας (1936-2019)

 τοῦ Ἀρχιμ. π. Πολυκάρπου Παστρωμᾶ Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀμπελακιωτίσσης

Τὴν Τετάρτη 17 Ἀπριλίου 2019 ἀνεχώρησε γιὰ τὴν Ἄνω Ἱερουσαλὴμ ὁ πολιὸς Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Μακαριωτίσσης Δομβραίνας Θηβῶν π. Νικόδημος Ζιαμπάρας, ὁ ὁποῖος εἷλκε τὴν καταγωγὴ ἀπὸ τὰ εὐλογημένα χώματα τῆς Ναυπακτίας. Ὡς «δικός μας ἄνθρωπος», εἶχε στενοὺς δεσμοὺς μὲ τὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Ἀμπελακιώτισσας ἀπὸ τὴν παιδικὴ του ἡλικία.

Δωδεκάχρονο παιδάκι, κατὰ δικὴ του διήγηση, ἦλθε μὲ τὰ πόδια ἀπὸ τὴ γενέτειρά του, τὴ Μηλιὰ Ναυπακτίας, μαζὶ μὲ κάποιους συνομηλίκους φίλους του, προκειμένου νὰ προσκυνήσουν τὴ Θαυματουργὴ Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας καὶ τὸ Χαριτόβρυτο χέρι τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου. Ἡ ἐπίσκεψη αὐτὴ ἦταν σημαντικὴ γιὰ τὸν μικρὸ Νικόλαο τότε, ἀφοῦ κατὰ τὴ διάρκεια αὐτῆς τῆς ἐπισκέψεως ὁ Μακαριστὸς Μοναχὸς τῆς Μονῆς π. Ἀνανίας, μιὰ ὁμολογουμένως ἁγιασμένη μορφὴ μὲ πολλὰ χαρίσματα, κάποια στιγμὴ τοῦ προεῖπε χαρακτηριστικά: «Νικολάκη μου! ἐσὺ νὰ προσέχεις τὴ ζωή σου, γιατί ὁ Θεὸς θὰ σὲ κάνει παπὰ, παιδάκι μου», πρόρρηση ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε δεκαέξι χρόνια ἀργότερα, τὸ 1964, ὅταν ἀπὸ τὸν Μακαριστὸ Ἡγούμενο τῆς Μονῆς Προυσοῦ Γερμανὸ Σταθογιάννη ἐκάρη Μοναχὸς καὶ ἀπὸ τὸν Μακαριστὸ ἐπίσης Μητροπολίτη Ναυπακτίας καὶ Εὐρυτανίας κυρό Δαμασκηνὸ ἔλαβε τὸν πρῶτο καὶ τὸν δεύτερο βαθμὸ τῆς Ἱερωσύνης.

Ἡ μετέπειτα πορεία τῆς ζωῆς τοῦ Γέροντος ἦταν ἐπίσης ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέρουσα. Ἐγκαταβίωσε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου, κοντὰ στοὺς Μακαριστοὺς Γέροντες Χερουβεὶμ Καράμπελα καὶ Ἰγνάτιο Πουλουπάτη ἐνῷ παράλληλα διηκόνησε στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ὕδρας, Σπετσῶν καὶ Αἰγίνης ὡς ἐφημέριος καὶ Πνευματικὸς ἰδιαιτέρως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Μηνᾶ, μέχρι τὸ 1992, ὁπότε μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβῶν καὶ Λεβαδείας (νῦν Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος) κ.κ. Ἱερωνύμου ἐπάνδρωσε μαζὶ μὲ κάποια πνευματικὰ του παιδιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Μακαριωτίσσης τῆς ὁποίας ὑπῆρξε Ἡγούμενος μέχρι τὴν κοίμησή του.

Οἱ δεσμοὶ του ὅμως μὲ τὸ Μοναστήρι τῆς Ἀμπελακιώτισσας δὲν κόπηκαν οὔτε ἀτόνησαν. Σὲ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα τὸ ἐπεσκέπτετο γιὰ νὰ προσκυνήση τὴν Παναγία καὶ τὸν Ἅγιο Πολύκαρπο, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ δεχθῆ τὴν ἐξομολόγηση τοῦ Μακαριστοῦ Γέροντα Ραφαὴλ Μακρυγιάννη, μὲ τὸν ὁποῖο συνδέετο ἀπὸ τὸ 1964.

Τὰ τελευταῖα εἴκοσι χρόνια περίπου, πού μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ Σεπτοῦ Ποιμενάρχου μας διακονῶ τὴν «Κιβωτὸ τῆς Ναυπακτίας», εἶχα ἐπανειλημμένως τὴν εὐκαιρία νὰ συναναστραφῶ καὶ νὰ συνομιλήσω μὲ τὸν Μακαριστὸ Γέροντα Νικόδημο, ὁ ὁποῖος, παρὰ τὴν αὐστηρότητα πού διέκρινε τὴν ζωὴ του, ἦταν προσηνής, διδακτικὸς μέσῳ τοῦ παραδείγματός του, παραμυθητικὸς καὶ κυρίως τονωτικὸς καὶ ἐνισχυτικὸς στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα ὁποιουδήποτε θὰ ἐπικοινωνοῦσε μαζί του.

Ἰδιαιτέρως ἐπιθυμῶ νὰ ἀναφέρω τὴν βαθύτατα συμπονετικὴ καὶ ἐνισχυτικὴ του παρουσία, ὅταν τὸ 2013 συλήθηκε τὸ Μοναστήρι μας καὶ ἐκλάπη τὸ Ἱερὸ Λείψανο τῆς Δεξιᾶς Χειρὸς τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου. Ἐπικοινώνησε τηλεφωνικῶς μαζί μου καὶ μὲ τὶς πνευματικὲς του προσρήσεις καὶ συμβουλές μὲ παρηγόρησε καὶ μὲ ἐνίσχυσε.

Κατὰ τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία τοῦ Μακαριστοῦ Γέροντος τὴν Πέμπτη 18 Ἀπριλίου 2019, τὴν ὁποία ἐτέλεσε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβῶν καὶ Λεβαδείας κ.κ. Γεώργιος συμπαραστατούμενος ἀπὸ πλειάδα Κληρικῶν τῆς Μητροπόλεώς του, ἀλλὰ καὶ ἄλλων Μητροπόλεων, ὁ Σεπτὸς Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱερόθεος, μοῦ ἔδωσε τὴν εὐλογία νὰ τὸν ἐκπροσωπήσω, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐκαιρία νὰ ἐνισχυθῶ ἔτι περισσότερον συμμετέχοντας στὴν προπομπὴ πρὸς τὴν αἰωνιότητα ἑνὸς Γέροντος μέγιστου πνευματικοῦ βεληνεκοῦς, ἡ μορφὴ καὶ ἡ προσωπικότητα τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ πραγματικὰ πρότυπο γιὰ μᾶς τοὺς ἐπιγενομένους.

Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του.