Γεγονότα καὶ Σχόλια: Σταθερά ἀεικίνητος - Μνήμη καί πατρότητα

Σταθερά ἀεικίνητος

Ἀντί γιά «σχόλια σέ γεγονότα» παραθέτω δύο καταγραφές ἑνός γεγονότος· τῆς κοίμησης καί τῆς Ἐξοδίου Ἀκολουθίας τοῦ κατά σάρκα πατέρα μου, οἱ ὁποῖες εἶναι μιά μαρτυρία τῆς βαθιᾶς σχέσης πού ἀναπτύσσεται ἀνάμεσα στόν ἱερέα καί τούς ἐνορίτες του, ὅταν ὑπάρχη μιά βαθιά καί ἀπερίεργη πίστη στόν Χριστό καί ἕνας διαρκής ἐνθουσιασμός, νεανικός καί ταυτόχρονα ὥριμος, γιά τό ποιμαντικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.

Ὡς τηλεγραφική περιγραφή τοῦ κεκοιμημένου πατέρα μας παραθέτω τμῆμα ἀνάρτησης τῆς ἐγγονῆς του Ε.Β.:

«Ὁ παππούς μου, π. Ἀθανάσιος Βαμβίνης, ἔφυγε χθές (Κυριακή, 12 Ἰανουαρίου) ἀπό τήν ζωή στά 94 χρόνια του. Ἥσυχος, ἀλλά καί πληθωρικός. Ἐξαιρετικός χειρωνάκτης, φιλακόλουθος ἱερέας, φιλομαθής, μέ ἀγάπη γιά τά βιβλία καί τό διάβασμα. Σταθερά ἀεικίνητος. Χωρίς νά τό ἐπιδιώκη, ἔδινε τό στίγμα. Καί τό μέτρο σύγκρισης. Καί τελικά διαμόρφωσε αὐτό πού εἴμαστε τώρα οἱ δικοί του ἄνθρωποι. Κι ὅπως ξαναδιαπίστωσα σήμερα στήν ἐξόδιο [ἀκολουθία], ἕνας ἱερέας εἶναι τελικά "δικός" τόσων πολλῶν ἀνθρώπων».

Τέτοια γεγονότα διεγείρουν τήν μνήμη καί δείχνουν πόσο σημαντικά εἶναι ὁρισμένα πράγματα στά ὁποῖα δέν δίνουμε τήν σημασία πού πρέπει. Ὅπως, τό πόσο σημαντικό πράγμα εἶναι ὁ γονιός νά εἶναι διαφανής, νά μήν ὑποκρίνεται, ἀλλά νά ἐμπνέη μέ τό φυσικό καλό παράδειγμά του. Νά ἔχη ἀρχές, νά εἶναι φιλόπονος, ν’ ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησία καί νά ἔχη ἀδιαπραγμάτευτη πίστη, ἡ δύναμη τῆς ὁποίας νά λάμπῃ παρηγορητικά στό περιβάλλον του στίς δύσκολες στιγμές.

Στούς Ἱερεῖς, αὐτά τά καλά μαθήματα (ὅπως καί τά ἀντίθετά τους) ἀπομνημονεύονται, χωρίς μαθησιακές μεθόδους, ἀπό τά σαρκικά καί τά πνευματικά παιδιά τους καί δίνουν καρπούς «εἰς τόν καιρόν αὐτῶν».

Μνήμη καί πατρότητα

Παραθέτω ἀπόσπασμα ἀπό δική μου καταγραφή γιά τήν Δευτέρα, 13 Ἰανουαρίου 2020:

Πρωΐ: Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Γιαννιτσῶν στήν ὁποία ἀπό τήν αἴσθηση τῆς ἀκοῆς ἀνέβλυσαν μνῆμες πού διέγειραν τήν συγκίνηση.

Στό μέσον τοῦ Ναοῦ τό σκήνωμα τοῦ πατέρα μου —καί πατέρα πολλῶν— Ἀθανασίου Ἱερέως· τελετουργοί διάδοχοί του καί ἀγαπημένοι Ἱερεῖς· συμπροσευχόμενος, κρατώντας παρηγορητική βακτηρία, ὁ ἐπί χρόνους πολλούς συνεφημέριος τοῦ κεκοιμημένου πατέρα μας π. Χρῆστος Τροχίδης. Στό ἀναλόγιο ὁ ἐπί πολλά ἔτη πρωτοψάλτης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἀντώνιος Πατρώνας. Ἤρεμη ψαλμωδία, γλυκιά καί ἰαματική τοῦ θυμικοῦ, σεμνά μεγαλοπρεπής καί κατανυκτική, ἀνέσυρε ἀπό τήν ἐφησυχάζουσα μνήμη, ἐμπειρίες χρόνων παλαιῶν -Ἱερεῖς, Ἱεροψάλτες, ἱερές τελετουργίες, αἰχμαλωσία στά τελούμενα μέσα στό Ναό.

Ἀπόγευμα: Λαμπρή Ἐξόδιος ἀκολουθία μέ προεξάρχοντα τόν Σεβ. Μητροπολίτη Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ καί πλῆθος ἱερέων καί λαοῦ συμπροσευχόμενο. Μέ ἀβίαστα δάκρυα, προσευχητικά, ὁ λαός προσκυνοῦσε τό σκήνωμα τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα. Μέ φυσικότητα, ψιθυριστά τόν ἀποκαλοῦσε πατέρα, καί ὡς φυσικός υἱός αἰσθανόμουν ἐνοχές γιά τό θράσος μου νά θεωρῶ ὅτι τόν εἶχα κατανοήσει ὡς πατέρα. Ἤμουν πολύ μακριά ἀπό τήν κατανόηση τῆς ποιότητας καί τοῦ ἐπιπέδου τῆς πατρότητάς του. Λόγια θερμά, μέ εὐωδία ἐκκλησιαστικῆς ποιμαντικῆς καί εὐγνωμοσύνης γιά τόν κεκοιμημένο ἱερέα, ἀπό τόν ἁπλό καί ἀεικίνητο, μέ πολυσχιδῆ δράση προϊστάμενο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο π.Ἰωάννη Σπυρίδη. Λόγοι καρδιακοί καί ἀπό τόν ποιμαίνοντα θεολογικά, μέ ἀκρίβεια καί ἐλευθερία Σεβ. Μητροπολίτη Ἐδέσσης κ.Ἰωήλ».

Ὅλα τά παραπάνω πού καταγράφηκαν τηλεγραφικά μᾶς παρηγοροῦν, μᾶς ἐλέγχουν καί μᾶς ἐμπνέουν.

π.Θ.Α.Β.