Συνέντευξη Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου στόν «Ἐθνικό Κήρυκα»

Γιάννας Κατσαγεώργη 

23 Απριλίου, 2020

Δημοσιεύθηκε στό «ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ» τοῦ «ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΗΡΥΚΑ» Μ. Σάββατο - Κυριακή τοῦ Πάσχα 19 Ἀπριλίου 2020

Μια απορία είχα πάντα με τις θρησκείες, γιατί η μια να θέλει να απαλείψει την άλλη, τη στιγμή που ο Θεός είναι ένας για όλους, η αγάπη απόλυτη και διακριτή αξία στη φιλοσοφία τους και η αιωνιότητα κοινός προσανατολισμός τους. Με βάση αυτούς τους «θρησκευτικούς πολέμους», που η ανθρωπότητα πλήρωσε και ακόμα πληρώνει, με διαφορετικό νόμισμα, γιατί πρέπει να μπαίνουμε οι άνθρωποι στον κόπο να προετοιμαζόμαστε για την αμφισβητούμενη αθανασία, να κάνουμε ανάκληση των ηδονών της πρόσκαιρης ζωής μας, την στιγμή που τα καντόνια του κλήρου βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους, ακόμα και αν υπηρετούν το ίδιο δόγμα; Τέτοιες και πολλές άλλες απορίες μου, εξέθεσα στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, προσπαθώντας να συμφιλιώσω τη φωτιά με το νερό, προσπαθώντας να τον πείσω να μου δώσει εχέγγυα ανανέωσης της χριστιανικής Εκκλησίας, που παλεύει με σύγχρονες θύελλες. Εχει ανακηρυχθεί από την πολιτεία και την εκκλησία Διδάκτωρ του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Ιατρικής Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, τακτικός καθηγητής Ασκητικής καί Ποιμαντικής Θεολογίας στό Διδακτορικό Πρόγραμμα Ορθοδόξων Σπουδών του «Αντιοχειανού Οίκου Σπουδών» στην Πενσυλβάνια της Αμερικής και πρόσφατα ορισμένος από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας, ως ο αποκλειστικός εκπρόσωπος της Εκκλησίας προς τα Μέσα Ενημέρωσης, για το θέμα της πανδημίας του κορωνοϊού. Ενας άνθρωπος με βαθειές ρίζες στη χριστιανοσύνη που δεν παίζει με αποκλίσεις από αυτό που θεωρεί σημαντικό και ουσιαστικό, έχει ανεξάντλητη και ασάλευτη πίστη και υπομονή στις προκλήσεις και ομολογώ, πως έχει την ικανότητα, την μόρφωση και την ισχυρή προσωπικότητα να εγγυάται την δόξα και το άπειρο του Θεού, προσκαλώντας μας, με σταθερό και πειστικό λόγο να ακολουθήσουμε. Ενας σοφός, ένας φιλόσοφος, ένας πιστός, που δεν παίρνει δύναμη από τους τίτλους που έχει, αλλά από το φώς και την καλοσύνη του Θεού, που τον οδηγεί.

- Πείτε μου για την ζωή σας. Πού γεννηθήκατε, πώς ήσασταν σαν παιδί, σε ποια ηλικία αποκτήσατε θρησκευτική συνείδηση;

Γεννήθηκα στα Ιωάννινα της Ηπείρου και από μικρό παιδί πήγαινα στην εκκλησία, γιατί αυτή ήταν η οικογενειακή μας παράδοση. Ετσι, μεγάλωσα μέσα στην εκκλησία, έχοντας πνευματικό πατέρα, κατά τα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια, τον τότε Ιεροκήρυκα Ιωαννίνων π. Σεβαστιανό, μετέπειτα Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης. Τότε στα Ιωάννινα ήταν Μητροπολίτης ο Σεραφείμ, ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Από τους γονείς μου, τον π. Σεβαστιανό και τον Μητροπολίτη Σεραφείμ προσέλαβα όλη την εκκλησιαστική παράδοση και προσπαθώ να μένω σε αυτήν.

- Τι σας οδήγησε στην επιλογή να μπείτε στον Κλήρο;

Μεγάλωσα από μικρό παιδί με αυτόν τον πόθο, και αυτόν τον ικανοποίησε ο Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Καλλίνικος, ένας πράγματι άγιος Επίσκοπος, με τον οποίον έμεινα στο Μητροπολιτικό οίκημα στην Εδεσσα δεκαπέντε χρόνια. Κοντά σε αυτόν τον πράγματι άγιο και ασκητή Επίσκοπο έζησα τι θα πη εκκλησιαστική διοίκηση μέσα στην όλη παράδοση της Εκκλησίας, που είναι συνδυασμός των Μυστηρίων και της ασκήσεως, κυρίως είδα πώς τελειώνει τον βίο του ένας άγιος Επίσκοπος. Εζησα στην πράξη τι θα πει αληθινός Επίσκοπος και πώς γίνεται η υπέρβαση του θανάτου.

- Τι σημαίνει η πίστη στον Θεό για σας. Κλονιστήκατε ποτέ για την ύπαρξή Του;

Για μένα πίστη στον Θεό είναι υπακοή στην Εκκλησία και τελικά είναι εκκλησιαστική εμπειρία. Αν δώσει ο Θεός και μερικές εμπειρίες, να είναι ευλογημένο. Εζησα από μικρός μέσα στην ατμόσφαιρα της Εκκλησίας, προσευχόμουν, αργότερα γνώρισα αγίους ανθρώπους και στο Αγιον Ορος και αλλού, και μου μεταγγίσθηκε αυτή η ζωντανή πίστη. Ποτέ δεν έφθασα σε αμφισβήτηση του Θεού. Από την μελέτη των πατερικών κειμένων και από την γνωριμία με αγίους ανθρώπους, όπως τον Αγιο Παϊσιο, τον Αγιο Εφραίμ Κατουνακιώτη, τον Αγιο Σωφρόνιο τον Αγιορείτη, που μόναζε στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Essex Αγγλίας, τον Γέροντά μου Μητροπολίτη Εδέσσης Καλλίνικο, γνώρισα τι είναι ο Θεός, πώς να ζούμε στην Εκκλησία και πώς θα αποκτήσουμε γνώση του Θεού.

- Γιατί δεν πιστεύει ο άθεος;

Δεν ξέρω αν υπάρχουν πράγματι άθεοι σήμερα, γιατί ο κάθε άνθρωπος κάπου πιστεύει. Και οι λεγόμενοι διαφωτιστές δεν ήταν άθεοι, αλλά περισσότερο δειστές, δηλαδή πιστεύουν γενικά σε έναν απρόσωπο Θεό που διευθύνει τον Κόσμο. Πάντως, όταν κάποιος διακηρύσσει ότι είναι άθεος, φαίνεται ότι δεν γνώρισε πραγματικούς αθρώπους του Θεού ή δεν έχει δική του εμπειρία. Πολλές φορές προβλήματα δημιουργούν αυτοί που ομιλούν για τον Θεό, χωρίς να Τον γνωρίσουν και παρουσιάζουν έναν Θεό που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, έναν Θεό δυνάστη, εξουσιαστή, φεουδάρχη.

- Γιατί η Εκκλησία θεωρεί τους άθεους εχθρούς της, αφού και αυτοί είναι παιδιά του Θεού;

Η Εκκλησία δεν θεωρεί κανέναν εχθρό της, αφού μπορεί αυτός που σήμερα να φαίνεται να την πολεμά, αύριον μπορεί να γίνει ο καλύτερος από όλους, όπως συνέβη με τον Απόστολο Παύλο. Μερικοί άνθρωποι της Εκκλησίας μπορεί να θεωρούν κάποιους άλλους ως εχθρούς, για λόγους μάλλον προσωπικούς. Επίσης, δεν μπορεί να θεωρηθεί εχθρός της Εκκλησίας κάποιος που έχει άγνοια της αλήθειας περί Θεού. Γι’ αυτό εμείς που είμαστε μέλη της Εκκλησίας πρέπει να προσέχουμε μήπως δίνουμε ψευδή εικόνα του Θεού και κάνουμε τους άλλους εχθρούς της Εκκλησίας.

- Η πίστη στον Θεό κάτω από οποιοδήποτε δόγμα δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί ιστορικά μεγάλες αντιπαλότητες, πολέμους, έριδες. Πώς είναι δυνατόν να ζητάτε από τους πιστούς στα κηρύγματά σας να επιτευχθεί η Ειρήνη και η Αγάπη, όταν στον ίδιο τον Κλήρο υπάρχουν αβυσσαλέες διαφωνίες, εγωισμοί και αρχομανίες;

Σε αυτό έχετε απόλυτο δίκαιο και συμφωνώ μαζί σας. Δυστυχώς εμείς με τις άστοχες ενέργειές μας γινόμαστε αιτία, όπως είπε ο Χριστός, να βλασφημείται το όνομα του Θεού στα Εθνη. Πρέπει αυτά που πιστεύουμε να τα ζούμε, να μην υπάρχει διαφορά μεταξύ του «είναι» και του «φαίνεσθαι». Πάντως, να θυμίσω ότι, όταν ο έπαρχος Μόδεστος είπε στον Μέγα Βασίλειο ότι δεν είδε άλλους Επισκόπους να του μιλούν με τον τρόπο που αυτός του μίλησε, εκείνος του απάντησε, φαίνεται ότι δεν συνάντησε αληθινούς Επισκόπους. Δυστυχώς, τα δικά μας λάθη δημιουργούν πληγές στο Σώμα της Εκκλησίας.

- Γιατί πρέπει να επιβεβαιώνεται η ύπαρξή μας από την αιωνιότητα; Δεν είναι κάτι που το χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι. Τι βοηθάει αυτό στην καθημερινή μας ζωή;

Ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί να είναι αιώνιος, αυτές είναι οι προδιαγραφές του. Δεν μπορεί να περικλεισθεί η ύπαρξή του στον λίγο χρόνο που θα ζήσει εδώ στη Γη. Αν έχουμε αυτήν την αίσθηση της αιωνιότητος, τότε θα είμαστε πιο καλοί, θα αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με άλλη προοπτική, θα μοιάζουμε με έναν άνθρωπο που ζει σε ένα σπίτι που έχει παράθυρα, για να μπαίνει το φως, να βλέπει όλη τη δημιουργία, να δέχεται φρέσκο αέρα, διαφορετικά θα ζει σαν ένας θανατοποινίτης σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Μου άρεσε που ένας Αμερικανός δημοσιογράφος είπε ότι η Παιδεία είναι να μετατρέπει τους καθρέπτες που βλέπουμε μόνον τους εαυτούς μας σε παράθυρα.

- Οι περισσότεροι Ιερείς κηρύσσουν μια τυπολατρική θρησκευτικότητα, χωρίς βάθος, που ξεκόβει τον άνθρωπο και κυρίως τους νέους από αυτό που δρομολογεί η σύγχρονη εποχή. Το θεωρείτε σωστό αυτό; Γιατί παραμένει η Εκκλησία αμετακίνητη από αυτή την στάση πίστης που ανακυκλώνεται, χωρίς να ανανεώνεται;

Η ερώτησή σας κάνει λόγο για «τυπολατρική θρησκευτικότητα χωρίς βάθος» και για μια Εκκλησία που «παραμένει αμετακίνητη…». Ομως, η Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως την ζούν οι άγιοι, και όπως την γνώρισα και εγώ μέσα από τους σύγχρονους αγίους, που αγιοκατατάχθηκαν στο αγιολόγιο της Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, διακρίνεται για τον συνδυασμό αγάπης και ελευθερίας, καθώς επίσης έχει μια «αεικίνητη στάση» και μια «στάσιμη κίνηση». Είναι σαν να μένουμε σε ένα αεροπλάνο, το οποίο πετάει στον αέρα και μας μεταφέρει σε άλλους κόσμους. Το ότι μερικοί γνωρίζουν ή κηρύσσουν μια άλλη «Εκκλησία», χωρίς βάθος, χωρίς ύψος, χωρίς να κτυπά τις υψηλές νότες, είναι θέμα πώς μεγάλωσαν, ποιες είναι οι δικές τους καταβολές. Δεν τους κρίνω, αλλά τους προτρέπω φιλικά να γνωρίσουν την Εκκλησία στο βάθος και στο ύψος της.

- Τι ήταν ο Ιησούς; Περισσότερο Θεός ή άνθρωπος;

Ο Χριστός ήταν και είναι Θεάνθρωπος. Ο Ασαρκος Λόγος προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, την θέωσε και έγινε Σεσαρκωμένος Λόγος. Μας δίδαξε, μας έδειξε αγάπη, έπαθε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για μας, μας προσέλαβε στο Σώμα Του και μας έκανε μέλη Του. Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει ότι ο Χριστός «επεθύμησε πόρνης», δηλαδή προσέλαβε την ανθρώπινη φύση που είχε αμαρτήσει και την έκανε σώμα Του. Ο Χριστός, όπως λέγει ο Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, είναι «έρωτας και εραστόν». Αγάπησε και αγαπά τους ταπεινούς, τους πονεμένους, τους αμαρτωλούς που μετανοούν και καυτηριάζει τους υποκριτές, όπου υπάρχουν.

- «Ει Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις υμών», βλέπουμε στην επιστολή του Παύλου στους Κορινθίους, οι οποίοι φαίνεται δυσκολεύονταν να παραδεχθούν κάτι που δεν είχε δει κανείς με τα μάτια του. Οι βιβλικές μαρτυρίες επίσης υποδηλώνουν την ανάσταση έμμεσα. Δεν προσδιορίζεται ούτε περιγράφεται κάποια συγκεκριμένη στιγμή, που το νεκρό σώμα του Χριστού ζωντανεύει. Γιατί το Ευαγγέλιο έχει αντιφάσεις; Πώς αντιμετωπίζει η Εκκλησία τις αντιφάσεις αυτές;

Πράγματι, η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί την βάση της πίστεώς μας. Με αυτήν την βεβαιότητα μαρτύρησαν οι Αγιοι Απόστολοι και εκατομμύρια μάρτυρες και σε αυτήν στηρίζονται όλοι οι άγιοι. Ομως, δεν υπάρχει Ανάσταση χωρίς Σταυρό. Ζούμε αυτήν την σταυροαναστάσιμη ζωή μέσα στην Εκκλησία. Αυτοί που ζούν εν Χριστώ στην Εκκλησία δεν έχουν καμμιά αμφιβολία για την Ανάσταση του Χριστού και δεν βλέπουν αντιφάσεις. Υπάρχει ταυτότητα εμπειριών μεταξύ Προφητών, Αποστόλων και Πατέρων, απλώς υπάρχει ίσως μια διαφορετική έκφραση και ομολογία. Η Εκκλησία είναι η ζωή του Αναστημένου Σώματος του Χριστού, είναι ζωή. Αυτό εκφράζει η Καινή Διαθήκη, όπως ερμηνεύεται από τους Πατέρες. Η μεταμόρφωση της ζωής μας δηλώνει την αναμφισβήτητη Ανάσταση του Χριστού.

- Ποια είναι η πιο σημαντική μέρα της Μ. Εβδομάδας για σας, εκτός από την Ανάσταση και γιατί;

Ολες οι ημέρες έχουν το δικό τους περιεχόμενο και κάθε φορά μας κάνουν εντύπωση διαφορετικές ημέρες, ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε κάθε φορά. Η Μεγάλη Τρίτη με την υπενθύμιση της πόρνης που άλειψε τα πόδια του Χριστού μου προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση, που δείχνει την μετάνοια της πόρνης γυναίκας, αλλά και την αγάπη του Χριστού. Επίσης, μου προξενεί εντύπωση η Μεγάλη Πέμπτη, όπου εκφράζεται το μυστήριο του Σταυρού, το οποίο συνδέεται με το μυστήριο της δόξης, και αυτό είναι το κενωτικό μυστήριο της αγάπης του Θεού προς όλους τους ανθρώπους. Σε πολλές αγιογραφίες, πάνω στον Σταυρό αντικαθίσταται η φράση «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων» με την φράση «ο Βασιλεύς της δόξης».

- Η πανδημία έκλεισε τις εκκλησίες. Κάποιοι ιερείς ζητούν να ανοίξουν κάποιες μέρες πριν το Πάσχα. Γνωρίζετε ασφαλώς για την επιστολή προς την υπουργό Παιδείας του μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαου, που διαμαρτύρεται για την απαγόρευση των θρησκευτικών τελετουργιών. Μεταξύ των πολλών χρησιμοποίησε την χαριτωμένη έκφραση: «Δεν είναι η Εκκλησία ένα άτακτο κοριτσάκι που του τραβάμε τα μαλλιά ή το χαστουκίζουμε για να συμμορφωθεί». Ποια είναι η γνώμη σας για τους Ιερείς που θέλοντας να ξεφύγουν από τον σκοταδιστικό πυρήνα της Ορθοδοξίας, ακροβατούν στον λόγο σε ένα ακραίο μοντερνισμό, που δεν συνάδει με το ήθος της Εκκλησίας;

Δεν θέλω να σχολιάζω τις απόψεις κανενός αδελφού. Απλώς θέλω να διατυπώσω την άποψή μου. Για μένα η Εκκλησία είναι το ζωντανό Σώμα του Θεανθρώπου Χριστού που δεν περιφρονείται, δεν απαξιώνεται, σαν να θέλει κάποιος να ταπεινώσει τον ήλιο. Η Εκκλησία είναι αυτό που είναι, λάμπει σε όλους τους αιώνες. Από αυτό εξάγεται ότι η Εκκλησία ούτε έχει σκοτεινό πυρήνα, ούτε ακροβατεί στις συνθήκες του κόσμου αυτού, αλλά είναι η ζωή του κόσμου. Μερικοί από μας τους Χριστιανούς ζούμε, όπως λέτε, στον «σκοταδιστικό πυρήνα» κάποιας «εκκλησίας» που εμείς κατασκευάσαμε, που είναι της φαντασίας μας, και κινούμαστε μεταξύ του μοντερνισμού, του μεταμοντερνισμού και του συντηρητισμού. Τελικά η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού και εκφράζεται στην ιστορία με τους αγίους, οι οποίοι είναι ζωντανά μέλη του Αναστημένου Σώματος του Χριστού. Μακάρι να γνωρίσουμε αυτήν την «καλλονή», όπως την περιγράφει το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης «Ασμα Ασμάτων».

- Tο να ανοίξουν οι εκκλησίες, πιστεύετε ότι είναι «θρησκευτικός ηρωισμός» εν μέσω μιας πανδημίας του 2020, που σπέρνει παντού τον θάνατο; Και γιατί αυτή η επιμονή; Η πίστη είναι απόλυτη και αμετακίνητη, όταν την έχεις και μπορεί να ασκηθεί οπουδήποτε. Φοβάστε μήπως απομακρυνθούν οι «πιστοί» από την Εκκλησία;

Η Εκκλησία ως ένας φωτεινός ήλιος φωτίζει όλον τον κόσμο και πάντοτε είναι ανοικτή σε όλους. Την Εκκλησία την διευθύνει η κεφαλή της, ο Χριστός. Νομίζω ότι, όσοι φόβοι υπάρχουν να απομακρυνθούν οι «πιστοί», είναι δικοί μας φόβοι, αφού μας ταλανίζει ο φόβος του θανάτου. Ο Χριστός νίκησε τον θάνατο. Από την άλλη μεριά δεν πρέπει να ενεργούμε ως «ναρκισσιστές παντοδύναμοι», ότι δεν μας πειράζει τίποτα. Πιστεύουμε στον Θεό, ωσάν τα πάντα να εξαρτώνται από Αυτόν, και αγωνιζόμαστε ωσάν τα πάντα να εξαρτώνται από εμάς. Αυτό στην θεολογική γλώσσα λέγεται «συνέργεια», δηλαδή είναι πίστη και αγώνας.

- Σεβασμιώτατε, θα θέλατε να στείλετε ένα Πασχαλινό μήνυμα και μια ευχή στους ομογενείς της Αμερικής και όλου του κόσμου, που μας διαβάζουν;

Χαίρομαι όταν έρχομαι σε επικοινωνία με τους ομογενείς της Αμερικής και άλλων Ηπείρων, μεταξύ των οποίων πολλοί είναι Ναυπάκτιοι. Χαίρομαι, γιατί είναι δραστήριοι άνθρωποι και καλοί Χριστιανοί και διαφυλάσσουν την παράδοση που παρέλαβαν από τους γονείς τους ως πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά, βρισκόμενοι σε άλλα πολιτιστικά περιβάλλοντα. Εύχομαι να ζουν πάντοτε μέσα στην Εκκλησία και να εκφράζουν την αγάπη ως σταυρό και θυσία. Πρέπει όλοι να παύσουμε να είμαστε φίλαυτοι και να γίνουμε φιλόθεοι και φιλάνθρωποι. Και κλείνω την συνέντευξη αυτή με τον χαιρετισμό του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, «Χριστός ανέστη, χαρά μου»! Πρέπει να βλέπουμε όλους τους άλλους ως χαρά μας και όχι ως απειλή της ύπαρξής μας.–

- Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, κατά κόσμον Γεώργιος Βλάχος, γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1945, όπου και συνεπλήρωσε την στοιχειώδη εκπαίδευση. Το 1955 συνέχισε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Αγρίνιο. Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου και έλαβε το πτυχίο του (1964-1968). Χειροτονήθηκε Διάκονος (1971) και Πρεσβύτερος (1972) από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρό Καλλίνικο. Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυξ στην Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, (1969-1987), στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας (1987), και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών (1987-1995). Διετέλεσε Διευθυντής Νεότητος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών (1988-1995), όπου ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα για την ανάπτυξη της Ενοριακής ζωής και των Κατηχητικών Σχολείων. Διοργάνωσε Σεμινάρια Κατηχητών και Ημερίδες καθώς και διάφορες δραστηριότητες μεταξύ των κατηχητών. Διορίσθηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Νεότητος, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών την 10-5-1991. Εκπροσώπησε την Εκκλησία της Ελλάδος στα Διοικητικά Συμβούλια:του «Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου» (ΕΡΣ) (1990), της «Εθνικής Επιτροπής AIDS» (1989-1991),του «Κέντρου Ελέγχου Ειδικών Λοιμώξεων» (ΚΕΕΛ) (1992) ,του «Οργανισμού κατά των Ναρκωτικών» (1993) στην διακομματική Επιτροπή της Βουλής για το δημογραφικό πρόβλημα (1992) κ.λπ. Διετέλεσε μέλος του Εθνικού Οργανισμού Πρόνοιας (ΕΟΠ) και του Εθνικού Συμβουλίου Ιατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας. Συμμετείχε στην «ίδρυση πειραματικού συμβουλευτικού σταθμού για θέματα αιρέσεων» της Ιεράς Συνόδου και άλλων φορέων. Διορίσθηκε Πρόεδρος της Επιτροπής για την προετοιμασία της «Ημερίδος εκκλησιαστικής Ραδιοφωνίας» για την προετοιμασία της και κατάρτιση θεματολογίου (Νοέμβριος 1993). Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου εξελέγη την 19η Ιουλίου του 1995. Διετέλεσε τέσσερις φορές μέλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και επανειλημμένως εκπρόσωπος Τύπου της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και της Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ορίσθηκε εισηγητής στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος σε Τακτικές και σε έκτακτες Συνεδριάσεις δώδεκα φορές (12) φορές. Συμμετείχε στην «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας» στην Κρήτη (Ιούνιος 2016). Παρέδωσε μαθήματα Ελληνικής Γλώσσας και Χριστιανικής Ηθικής (1988-1990) και Βιοηθικής (2001) στην Μπελεμέντειο Θεολογική Σχολή του Πατριαρχείου Αντιοχείας στον Βόρειο Λίβανο και στο Διδακτορικό Πρόγραμμα Ορθοδόξων Σπουδών του «Αντιοχειανού Οίκου Σπουδών» στην Πενσυλβάνια της Αμερικής (2017, 2019) μαθήματα Ασκητικής και Ποιμαντικής θεολογίας. Εχει συγγράψει εκατόν εννέα (109) βιβλία, εκ των οποίων τα ογδόντα οκτώ (88) μεταφράσθηκαν σε είκοσι πέντε (25) ξένες γλώσσες. Το βιβλίο «Το Πρόσωπο στην Ορθόδοξη Παράδοση» βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Εισηγήθηκε σε πάνω από πεντακόσια (500) διεθνή και πανελλήνια Συνέδρια στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Μεταξύ των υπολοίπων ποιμαντικών του δραστηριοτήτων στην Ιερά Μητρόπολή του πραγματοποιεί κάθε Δευτέρα 90λεπτες ομιλίες θεολογικού και εκκλησιολογικού περιεχομένου. Στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος διετέλεσε παραγωγός εκπομπής για μια εξαετία (1989-1995) με τίτλο «Οι Πατέρες στον σύγχρονο κόσμο» και από το 2010 για ένατη (9η) συνεχόμενη χρονιά παρουσιάζει εβδομαδιαία εκπομπή με τίτλο «Η Θεολογία στην ζωή μας» (2010-2020). Επίσης, στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας του Πειραιά (2018, 2019, 2020) είναι παραγωγός εβδομαδιαίας ωριαίας εκπομπής με τίτλο «Ανθολόγιον».

πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ