Γεγονότα καὶ Σχόλια: Κίνημα ὑπερευαισθησίας - Ἀγνόηση τοῦ Χριστιανισμοῦ

Κίνημα ὑπερευαισθησίας

Ἀπό ἕνα ἄρθρο μέ τίτλο «Ἡ ἰσοπέδωση τοῦ ἀμερικανικοῦ νοῦ» (https://ardin-rixi.gr), γραμμένο τό 2015 ἀπό τόν Γκρέκ Λουκιάνοφ (συνταγματικό δικαστή, πρόεδρο καί διευθύνοντα σύμβουλο τοῦ ἱδρύματος γιά τά Ἀτομικά Δικαιώματα στήν Ἐκπαίδευση) καί τόν Τζόναθαν Χάιτ (κοινωνικό ψυχολόγο), πληροφορούμαστε γιά ἕνα κίνημα τῶν φιλελευθέρων φοιτητῶν τῶν ἀμερικανικῶν πανεπιστημίων, τό ὁποῖο ἐπιδιώκει νὰ ἀποστειρώση «τὶς πανεπιστημιουπόλεις ἀπὸ λέξεις, ἰδέες, καὶ ἀντικείμενα πού μπορεῖ νὰ προκαλέσουν δυσφορία, ἤ νὰ θεωρηθοῦν προσβλητικά».

Πρόκειται γιά μιά ὑπερευαισθησία πού πάει νά γίνη καθεστώς, παίρνοντας μέ τό μέρος της κανονισμούς, πού κάνουν δύσκολη τήν ζωή τῶν καθηγητῶν, οἱ ὁποῖοι χωρίς κἄν νά τό ὑποψιαστοῦν μπορεῖ νά βρεθοῦν κατηγορούμενοι γιά «μικροεπιθετικότητες», φθάνοντας ἀκόμη καί στό νά χάσουν τήν θέση τους «δι’ ἀσήμαντον ἀφορμήν» ὑποκείμενοι στήν «πολιτική ὀρθότητα» τῆς «προστατευτικῆς τιμωρητικότητας». Τιμωροῦνται γιά νά προστατευθοῦν οἱ ὑπερευαίσθητοι φοιτητές ἀπό ὁτιδήποτε τούς προκαλεῖ δυσφορία.

 Ὡς «μικροεπιθετικότητες» θεωροῦνται «μικρὲς ἐνέργειες ἤ συγκεκριμένες χρήσεις τοῦ λόγου, πού ἐκ πρώτης ὄψεως δὲ φαίνεται ὅτι εἶναι κακόβουλες, ἀλλὰ θεωρεῖται ἐντούτοις ὅτι ἀσκοῦν ἑνὸς εἴδους βία». Γιὰ παράδειγμα, ἡ ἐρώτηση σέ Ἀμερικανό γιά τό ποῦ γεννήθηκε, συνιστᾶ μικροεπιθετικότητα, ἐπειδὴ ὑπονοεῖ ὅτι ἐκεῖνος πού δέχεται τὴν ἐρώτηση ἀμφισβητεῖται γιά τό ἄν εἶναι πραγματικὸς Ἀμερικανός!

Σέ ἄλλη περίπτωση  οἱ φοιτητές ζήτησαν ἀπό τούς καθηγητές νὰ μὴ διδάξουν τὴν νομολογία περὶ βιασμῶν, οὔτε νὰ χρησιμοποιοῦν τήν λέξη παραβιάζω (ὅπως παραβιάζω τὸ νόμο), ἐπειδὴ τοὺς προκαλεῖ δυσφορία.

 Αὐτό τό κίνημα ἀνησυχεῖ τούς ἀμερικανούς καθηγητές. Κάποιος ἔγραψε: «Εἶμαι φιλελεύθερος καθηγητής, καὶ οἱ φιλελεύθεροι φοιτητὲς μου μὲ τρομάζουν». Πρέπει νά μᾶς κάνουν ὅμως καί ἐμᾶς νά ἑτοιμαζόμαστε. Τέτοια περίεργα κινήματα ἔχουν τήν μεταδοτικότητα ἐπιθετικῶν κορωνοϊῶν.

Ἀγνόηση τοῦ Χριστιανισμοῦ

Ἀναφερθήκαμε στό ἐνδιαφέρον ἄρθρο γιά τίς «μικροεπιθετικότητες» καί τήν «προστατευτική τιμωρητικότητα» κυρίως ἀπό κάτι πού μᾶς ἔκανε ἐντύπωση στήν θεραπευτική πρόταση πού προτείνουν οἱ συντάκτες του.

Γράφουν: «Ἐπὶ χιλιετίες, οἱ φιλόσοφοι εἶχαν κατανοήσει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν βλέπει τὴ ζωὴ ἔτσι ὅπως πραγματικὰ εἶναι· ὅτι βλέπουμε μιά ἐκδοχὴ της πού παραμορφώνεται ἀπ’ τὶς ἐλπίδες, τοὺς φόβους καὶ τὰ ἄλλα συναισθήματὰ μας. Ὁ Βούδας εἶπε “ἡ ζωὴ μας εἶναι δημιούργημα τοῦ νοῦ”. Καὶ ὁ Μάρκος Αὐρήλιος “Ἡ ἴδια ἡ ζωὴ δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ ἐκεῖνο πού θεωροῦμε ἐμεῖς ὅτι εἶναι”. Σέ πολλὲς παραδόσεις, ἡ ἀναζήτηση τῆς γνώσης ξεκινάει μὲ αὐτὴν τὴν ἐνδοσκόπηση. Οἱ πρώϊμοι Βουδιστές, καὶ οἱ Στωϊκοί, γιὰ παράδειγμα, ἀποπειράθηκαν νὰ ἀναπτύξουν μεθόδους γιὰ τὴν ἀποκόλληση τοῦ σχετίζεσθαι, προκειμένου νὰ σκέφτονται καθαρότερα, καὶ νὰ χειραφετηθοῦν ἀπὸ τὰ συναισθηματικὰ δεσμὰ μιᾶς ὁμαλῆς ψυχολογικὰ ζωῆς».

Προβάλλονται ὡς θεραπευτές ὁ Βούδας, ὁ Μάρκος Αὐρήλιος, οἱ Στωϊκοί καί κατόπιν ἡ γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία. Ὁ Χριστιανισμός ἀπουσιάζει παντελῶς ἀπό τήν πρότασή τους. Προφανῶς δέν τόν γνώρισαν (ὄχι ἴσως μέ δική τους εὐθύνη) ὡς «πνευματικό νοσοκομεῖο» καί τήν θεολογία του ὡς «θεραπευτική ἐπιστήμη».

Κι ὅμως ἔχει πλούσιο ψυχοθεραπευτικό ὑλικό γιά τίς παραμορφωτικές ἐξαρτήσεις ἀπό χρονίζοντες λογισμούς, πού δημιουργοῦν ἀπόψεις καί ἀντιλήψεις, μέσα ἀπό τίς ὁποῖες παραμορφώνεται ἡ εἰκόνα τοῦ κόσμου καί βυθίζεται ὁ ἄνθρωπος σέ ἀνασφάλειες, ἄγχη καί φοβίες.

Ἡ «Ὀρθόδοξη ψυχοθεραπεία», γιά τήν ἀνάδειξη τῆς ὁποίας πολύ ἐργάστηκε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος, εἶναι πάντα θεραπευτικά ἐπίκαιρη.

π.Θ.Α.Β.