Skip to main content

Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Ρεαλισμός καί πίστη

Παρατηρώντας τά γεγονότα τῆς ἱστορίας καί τῆς κοινωνίας, διαπιστώνουμε ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα πέρασε τό μοντέρνο ὡς σχέση μέ τόν ὀρθολογισμό, τήν σκέψη, τήν ἐπιστήμη, τήν πρόοδο κλπ. καί μετά ἦλθε τό μεταμοντέρνο, πού ἀμφισβήτισε ὅλες τίς βεβαιότητες, τά στέρεα θεμέλια, τήν ἀντικειμενικότητα κλπ.

Σέ ἄρθρο στήν «Καθημερινή» ἡ Τασούλα Καραϊσκάκη τόνισε ὅτι ὁ σπόρος τῆς ἀμφιβολίας καί τῆς ἀμφισβήτησης, πού χαρακτηρίζει τήν ἐποχή μας ἔγινε «δυναμίτιδα πού διαμελίζει τά πάντα», «ἔγινε ὅπλο στά χέρια τῶν συνωμοσιολόγων καί λαϊκιστῶν, ψευδολόγων, δεισιδαιμόνων καί πάσης φύσεως ἀρνητῶν», οἱ ὁποῖοι ἀμφισβητοῦν τά πάντα «τή κλιματική ἀλλαγή, τή σφαιρικότητα τῆς γῆς, τήν ἀποτελεσματικότητα τῶν ἐμβολίων, τήν ὕπαρξη τοῦ κορωνοϊοῦ».

Στήν συνέχεια μέσα στήν προοπτική τοῦ μεταμορτέρνου ἀναφέρεται σέ δύο πραγματικότητες, δηλαδή τήν «μετα-ἀλήθεια» καί τό μετα-γεγονός».

«Μετα-ἀλήθεια εἶναι ἡ ὑπέρβαση, ἡ περιφρόνηση τῆς ἀλήθειας. Δέν ἔχει νά κάνει μέ τό κλασικό ψεῦδος, δηλαδή μέ τήν ἀπόκρυψη τῆς ἀλήθειας, πού προϋποθέτει τήν ἀκριβῆ γνώση τοῦ τί εἶναι παραποιημένο καί τί πραγματικό, ἀλλά μέ τήν ἀνενδοίαστη ἀνεξέλεγκτη δημιουργία πλαστῶν, παντελῶς ἀνύπαρκτων δεδομένων, μέ τήν ἐλευθερία παράθεσης μυθευμάτων, χωρίς ἔγνοια γιά τίς συνέπειες.

Μετα-γεγονός δέν εἶναι τό διαστρεβλωμένο ἀλλά τό ἀπολύτως κατασκευασμένο συμβάν. Ἀμφότερα, καρποί τῆς κακόβουλης, τυχοδιωκτικῆς, χρησιμοθηρικῆς χρήσης τοῦ Διαδικτύου, ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται μόνο γιά τά συναισθήματα πού θά προκαλέσουν δῆθεν γεγονότα, ἀδιαφορώντας πλήρως γιά τό περιεχόμενό τους».

Πάντοτε ὁμιλοῦσα γιά τήν λεγόμενη μεταμοντέρνα ἐποχή καί περίμενα τό τί θά ἀκολουθήση, καί ἐκεῖνο πού διεπίστωσα εἶναι ὅτι φθάσαμε στήν «μετα-ἀλήθεια» καί τά «μετα-γεγονότα», ἀφοῦ ἀμφισβητοῦνται τά πάντα, καί μέσα σέ αὐτήν τήν ἀμφισβήτηση «ὅλα τά μετά, ἔγινε μιά δυναμίτιδα πού σκόρπισε τόν ὀρθολογισμό σέ χίλια κομμάτια», ἀκόμη καί ὅλα τά δεδομένα.

Τό βλέπουμε αὐτό ἔντονα στόν κορωνοϊό καί στήν νοοτροπία πού καλλιεργεῖται σέ ὅλους τούς κύκλους τῶν ἀνθρώπων. Ἰδίως στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας αὐτά τά «μετά» μεγενθύνονται.

Ἐμένα μοῦ ἀρέσει νά βλέπω τά πράγματα τῆς κοινωνίας μέ ρεαλισμό, καί νά τά ὑπερβαίνω, χωρίς νά τά δαιμονοποιῶ, καί χωρίς νά τά φαντασιοποιῶ, ἀλλά καί νά τά ὑπερβαίνω μέ πίστη στόν Θεό και τήν Πρόνοιά Του.

Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος ὁ ἁγιορείτης ἔλεγε: «Ἡ ζωή τοῦ κόσμου ὀργανώνεται γύρω ἀπό μερικά ἀνθρώπινα πάθη καί ἡ πνευματική ζωή βρίσκεται στό περιθώριο. Ὀφείλουμε νά ἀντιστρέψουμε τήν κατάσταση αὐτή τῶν πραγμάτων, νά τοποθετήσουμε τήν πνευματική ζωή στήν καρδιά τῆς ζωῆς μας» (Περί πνεύματος καί ζωῆς, σελ. 22).

Αὐτός εἶναι ἕνας συδυασμός ρεαλισμοῦ καί πίστεως.

Ν.Ι.
Ἰούνιος 2020

ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ

  • Προβολές: 1494