Περιβάλλον καὶ Πολιτισμὸς - Περιβαλλοντικές Ὁμάδες 4ου & 5ου Δημοτικοῦ Σχολείου Ναυπάκτου

ΝΕΑΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ - ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ, ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΓΙ’ ΑΥΤΗ.

Τήν Τρίτη 19 Μαΐου ἔζησα μιά εὐχάριστη ἔκπληξη στό Γραφεῖο. Συνήθως ὅσοι ἔρχονται στό Γραφεῖο ἔχουν διάφορα προβλήματα –οἰκογενειακά, οἰκονομικά, ἐπαγγελματικά– καί ζητοῦν λύσεις, οἱ ὁποῖες πολλές φορές εἶναι δύσκολες. Ὅμως ἐκείνη τήν ἡμέρα μπῆκε μιά ὁμάδα παιδιῶν τοῦ 4ου καί 5ου Δημοτικοῦ Σχολείου μέ τόν δάσκαλό τους καί μοῦ εἶπαν τόν σκοπό τῆς ἐπισκέψεως. Βέβαια, ἀπό τό πρωί ἄκουγα παιδικές φωνές στό λιμάνι, ἀλλά δέν μποροῦσα νά συνειδητοποιήσω ἀκριβῶς τί συμβαίνει.

Πρόκειται λοιπόν γιά τίς “περιβαλλοντικές ὁμάδες τοῦ 4ου καί 5ου Δημοτικοῦ Σχολείου Ναυπάκτου” καί ἡ ἡμέρα αὐτή ἦταν “ἡμέρα τοπικοῦ περιβάλλοντος”. Μοῦ ἔδωσαν μιά ὡραία ζωγραφιά, τήν ὁποία βλέπετε στή διπλανή στήλη τῆς ἐφημερίδος, πάνω στήν ὁποία ὑπῆρχαν οἱ ἑξῆς προτάσεις: “Ἡ παλιά πόλη σηματοδοτεῖ τό πολιτισμικό περιβάλλον. Τά πλατάνια, φάρος τῆς φυσικῆς ὀμορφιᾶς. Πότε ἄραγε θά ἀποσυμφορηθεῖ ἡ πόλη;” Ἐπίσης, μοῦ ἔδωσαν καί ἕνα ἔντυπο πάνω στό ὁποῖο ἦταν γραμμένες δύο φράσεις: “ἀγαπῶ τήν Πόλη μου, φροντίζω γι’ αὐτή”.

Εἶναι πολύ εὔστοχες οἱ φράσεις τῶν ὁμάδων αὐτῶν. Πράγματι, οἱ παλιές πόλεις σηματοδοτοῦσαν ἕναν ἄλλο πολιτισμικό τρόπο ζωῆς. Οἱ ἄνθρωποι ἀνάλογα μέ τόν τρόπο σκέψης καί ζωῆς, κατασκευάζουν καί τόν τόπο διαμονῆς τους. Ἄλλωστε, ὅταν κάνουμε λόγο γιά οἰκολογικά προβλήματα, ἐννοοῦμε τήν σχέση τῶν ζωντανῶν ὀργανισμῶν μέ τό περιβάλλον στό ὁποῖο ζοῦν. Ἑπομένως, ἡ ἀλλαγή τρόπου ζωῆς τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων διαμορφώνει καί κατά διαφορετικό τρόπο τίς πόλεις, καί γενικά τους τόπους καί χώρους ζωῆς. Οἱ ἀπάνθρωποι τόποι διαμονῆς δείχνουν τόν ἀπάνθρωπο ἐσωτερικό κόσμο. Οἱ ἀκοινώνητες κοινωνίες ὑποδηλώνονται ἀπό τίς ἀκοινώνητες πόλεις. Χάθηκαν σήμερα οἱ παλαιές ὡραῖες πλατεῖες, οἱ γειτονιές ὅπου ἔπαιζαν τά παιδιά, χάθηκαν τά παιχνίδια τῶν παλαιοτέρων γενηῶν κλπ.

Πολλές φορές ἀναλογίζομαι ὅτι τά τελευταῖα τριάντα χρόνια χάθηκε ἕνας τρόπος ζωῆς πολλῶν γενηῶν, θά ἔλεγα πολλῶν αἰώνων. Στίς ἡμέρες μᾶς ἔγιναν πολλές καί ποικίλες ἀλλαγές. Χάθηκαν ἐπαγγέλματα, τρόποι ψυχαγωγίας, συνθῆκες ζωῆς, χῶροι κατοικίας κλπ. Ἄν ἕνας πατέρας διηγηθῆ τήν δική του παιδική ζωή στά παιδιά, θά παρουσιασθῆ σάν ἕνα παραμύθι.

Εἰδικά δέ αὐτήν τήν ἀλλαγή τῶν συνθηκῶν ζωῆς στίς πόλεις τίς καταλαβαίνουμε στήν Ναύπακτο. Πρόκειται γιά μιά ὡραία, παραδοσιακή, ὄμορφη Πόλη, ἡ ὁποία ὅμως ἔγινε χῶρος διέλευσης ὅλων των τροχοφόρων “θηρίων”, πού ἔρχονται ἀπό τήν Εὐρώπη καί ὁδεύουν πρός τήν Ἀνατολή καί ἀντιστρόφως. Ὁ κεντρικός δρόμος τῆς πόλεως τῆς Ναυπάκτου εἶναι τελικά ἐθνικός δρόμος! Ἔξω ἀπό τό Μητροπολιτικό Οἴκημα κάθε ἡμέρα περνοῦν τόσα τροχοφόρα, πού ἄν κανείς καθίση γιά λίγη ὥρα μπορεῖ νά τρελαθῆ. Αὐτό ἔχει τρομερές συνέπειες στήν ὑγεία, τήν ἀκεραιότητα τῶν κατοίκων, ἰδιαιτέρως τῶν παιδιῶν. Καί δίκαια διαμαρτύρονται τά παιδιά. Ποιός θά τά ἀκούση; Βέβαια, ἡ Ναύπακτος ἔχει θαυμάσιες παραλίες μέ καθαρά νερά, ἔχει χώρους γιά νά τούς χαρή κανείς, ἀλλά οἱ κεντρικοί της δρόμοι εἶναι ἀνυπόφοροι.

Μαζί μέ τίς φωνές τῶν παιδιῶν ὑψώνω καί τήν δική μου φωνή, καλῶ ὅλους τους ἁρμοδίους νά βοηθήσουν γιά τήν ἀποσυμφόρηση τῆς πόλεως γιά νά μή συμβῆ ἕνα περιβαλλοντικό πνευμονικό οἴδημα. Ἤδη δεχόμαστε τά πρῶτα συμπτώματα.

Συγχαίρω ἀπό τήν καρδιά μου τά παιδιά πού ἔκαναν τήν διαμαρτυρία, καθώς ἐπίσης καί τούς καλούς δασκάλους πού τούς δίδουν τήν καλή αὐτή περιβαλλοντική ἀγωγή καί τά παρακαλῶ νά ἔρχωνται συχνότερα στό Γραφεῖο, γιά νά ἀποτελοῦν τίς εὐχάριστες νότες μέσα στήν σκληρή πραγματικότητα τῆς καθημερινῆς ποιμαντικῆς διακονίας.

Ν.Ι.