Γεγονὸς καὶ σχόλιο: «Ἐλάλησεν ὁ οὐρανός»

Ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ Γέροντός μου ἁγίου Καλλινίκου Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας μοῦ προξένησε ἰδιαίτερη συγκίνηση πού δέν μπορεῖ νά περιγραφῆ σέ ἕνα σχόλιο. Ἁπλῶς θά καταθέσω κάτι πού σκέφθηκα κατά τίς ἀκολουθίες τῆς ἐπισήμου ἁγιοκατατάξεώς του.

Ὅταν πρίν τριάντα ἕξι (36) χρόνια πληροφορηθήκαμε ὅτι ὁ Γέροντάς μου εἶχε ὄγκο στόν ἐγκέφαλο καί ἔπρεπε νά χειρουργηθῆ στό Λονδίνο, ἐπειδή τότε ἀπέφευγαν νά κάνουν τέτοιες ἐγχειρήσεις στήν Ἑλλάδα, φύγαμε μαζί ἀπό τό Μητροπολιτικό Οἴκημα καί δέν ἐπέστρεψε ἐκεῖ ξανά ζωντανός. Ὅμως, μετά τήν ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων του, τά τοποθετήσαμε σέ ἕνα κάνιστρο, τυλιγμένα μέ καθαρή λευκή πετσέτα, τά πῆρα στά χέρια μου καί τά μετέφερα στό Μητροπολιτικό Οἴκημα. Δηλαδή, φύγαμε ἀπό ἐκεῖ γιά τό Νοσοκομεῖο καί μετά τριάντα ἕξι χρόνια ἐπέστρεψαν ἐκεῖ τά ἁγιασμένα λείψανά του, εἰσῆλθε στό Μητροπολιτικό Οἴκημα ὡς ἅγιος.

Εἶναι καί ἕνα ἄλλο σημαντικό σημεῖο. Ὅταν ἔγινε ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία του στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Σκέπης Ἐδέσσης, στίς 10 Αὐγούστου 1984, μετά μεταφέραμε τό σῶμα του στό Κοιμητήριο τῆς Πόλεως, σύμφωνα μέ τήν ἐπιθυμία του. Παρέμεινε ἐκεῖ τριάντα ἕξι χρόνια.

Τήν ἡμέρα τῆς ἐπίσημης ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων του, πού ἔγινε καί θεία Λειτουργία, μετέφερα τά λείψανά του, μαζί μέ ἄλλους Ἀρχιερεῖς, πάλι στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Σκέπης, τώρα ὅμως ὡς ἅγιο Ἐπίσκοπο. Ἴδια τελετή, ἀλλά ἀντίστροφη πορεία. Μεταφέραμε τό λείψανό του στό κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ γιά νά τό προσκυνήσουν οἱ ἄνθρωποι ὡς Ἅγιο.

Αὐτό δημιούργησε καί ἄλλον συνειρμό στήν σκέψη μου. Πρίν πενήντα τρία (53) χρόνια, τό ἔτος 1967, ὁ Καλλίνικος εἰσερχόταν στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Σκέπης γιά νά ἐνθρονισθῆ ὡς Μητροπολίτης, καί τώρα εἰσῆλθαν τά ἱερά λείψανά του στόν ἴδιο Ναό γιά νά τιμηθῆ ὡς Ἅγιος.

Σκεφτόμουν αὐτές τίς ἀμφίδρομες κινήσεις καί αἰσθανόμουν μεγάλη ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία. Τί δόξα ἔχει ὁ Θεός καί πῶς δοξάζει αὐτούς πού Τόν δοξάζουν! Τί πλοῦτο ἔχει ἡ Ἐκκλησία μέ τόν ὁποῖο δοξάζεται καί τιμᾶται! Πόση ἀξία ἔχει ἡ στενή καί τεθλιμμένη ὁδός πού ὁδηγεῖ στήν ζωή!

Ὁ ἅγιος Καλλίνικος, ὅταν εἶχε διάφορες δοκιμασίες καί πειρασμούς, συνήθως σιωποῦσε καί ἔλεγε: «Θά λαλήση ὁ οὐρανός!». Καί ὁ οὐρανός ἐλάλησε καί γι’ αὐτόν. Ὅποιος εἶναι ταπεινός καί θυσιάζεται γιά τόν Θεό δοξάζεται ἀπό Αὐτόν!

Ν. Ι.