Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Ἅγιοι καί Ἐκκλησία

Συχνά στόν λόγο μας ἐπικαλούμαστε τούς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι κατά διαφόρους βαθμούς μετέχουν τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ καί ὁ Θεός δι’ αὐτῶν ἐπιτελεῖ θαύματα, ἀποκαλύπτει τό θέλημά Του.

Στήν θεολογική παράδοση ἐπικρατεῖ τό consensus patrum, δηλαδή γιά θεολογικά ζητήματα ὑπάρχει συμφωνία τῶν Πατέρων. Φυσικά, ἐννοεῖται ὅτι αὐτό σχετίζεται μέ τήν ἐμπειρία, ἀφοῦ ὑπάρχει ταυτότητα ἐμπειριῶν μεταξύ Προφητῶν, Ἀποστόλων καί Πατέρων, ἀλλά καθένας ἀπό αὐτούς ἐκφράζεται μέ διαφορετικό τρόπο, ἀνάλογα μέ τά χαρίσματά του καί τήν παιδεία του.

Ὅταν ἀνακύπτουν διάφορα θέματα, τότε οἱ ἐμπειρικοί θεολόγοι - Ἐπίσκοποι συνέρχονται σέ Συνόδους καί ἀποφασίζουν ὄχι μόνον γιά τήν ἐμπειρία, ἀλλά καί γιά τήν ὁρολογία.

Μέ τόν τρόπο αὐτόν ἀπαρτίσθηκε τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, τό λεγόμενο «Πιστεύω», τό ὁποῖο ἀπαγγέλλουμε σέ κάθε ἱερά ἀκολουθία καί σέ κάθε Μυστήριο καί δέν διανοεῖται κανείς οὔτε ἐπιτρέπεται νά ἀλλάξη μία λέξη ἤ μία συλλαβή, οὔτε νά ἀφαιρέση οὔτε νά προσθέση.

Εἶναι εὐνόητον ὅτι ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως ἐκφράζεται ἀπό τούς Ἁγίους καί μάλιστα συνοδικά, δηλαδή ἐκκλησιαστικά. Ἡ Ἐκκλησία συνέρχεται ἐν Συνόδῳ, μέ τήν παρουσία τῶν Ἁγίων καί μέ τίς διδασκαλίες τους καί ἀποφασίζει γιά τούς ὅρους, τούς κανόνες καί γιά ὅλα τά θέματα πού ἀπασχολοῦν τήν Ἐκκλησία. Ἔτσι, συνδέονται στενότατα ἡ Ἐκκλησία μέ τόν συνοδικό θεσμό της, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀπαρτισθῆ ἀπό τούς Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τούς Ἁγίους, καί δέν μπορεῖ νά χωρισθῆ τό ἕνα ἀπό τά ἄλλα.

Ἡ Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ καί κοινωνία θεώσεως γεννᾶ Ἁγίους καί Πατέρες καί οἱ ἅγιοι Πατέρες ὡς τέκνα τῆς Ἐκκλησίας ζοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία, ὁμολογοῦν τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ἁγιάζονται στήν Ἐκκλησία.

Ἔτσι, οἱ Ἅγιοι ὡς ὀργανικά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, θεωροῦν τήν Ἐκκλησία, πού ἐκφράζεται συνοδικά, ὡς μητέρα τους καί τήν δοξάζουν μέ ὅλη τους τήν ζωή. Ζοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία, ἁγιάζονται ἀπό τήν κεφαλή της πού εἶναι ὁ Χριστός, πορεύονται «σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις» καί κοιμοῦνται ἐν Χριστῷ μέσα στήν Ἐκκλησία. Τρέφονται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀναπνέουν τόν πνευματικό της ἀέρα καί εἰσέρχονται καί στήν οὐράνια Ἐκκλησία.

Ἀκόμη, ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τούς Ἁγίους, ὡς παιδιά της, τούς τιμᾶ, τούς δοξάζει καί μέ συνοδικές πράξεις τούς θέτει στό ἁγιολόγιό της, ἀνεγείρει Ναούς πρός τιμήν τους, συνθέτει ἀκολουθίες, τιμᾶ τήν μνήμη τους καί τούς θέτει ὡς πρότυπα στούς Χριστιανούς.

Κατόπιν τούτων φαίνεται ὅτι ὑπάρχει στενή σχέση μεταξύ Ἐκκλησίας, Συνόδων καί Ἁγίων καί δέν μπορεῖ νά διαχωρισθῆ τό ἕνα ἀπό τά ἄλλα. Ἡ Ἐκκλησία ἀποφασίζει ἐν Συνόδῳ, στηριζόμενη στούς Ἁγίους.

Ὅσους ζωντανούς Ἁγίους γνώρισα στήν ζωή μου, ὅπως τόν Γέροντά μου Μητροπολίτη Ἐδέσσης ἅγιο Καλλίνικο, τόν ἅγιο Σωφρόνιο καί ἄλλους, μοῦ ἐνέπνευσαν τήν ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία, τόν Συνοδικό της θεσμό καί τούς Ἁγίους.

Τά γράφω αὐτά, γιατί ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ ἀνέδειξε πολλά προβλήματα μεταξύ τῶν ὁποίων ὅτι μερικοί θέτουν τούς Ἁγίους ἀντίθετους μέ τήν Ἐκκλησία, ὅπως ἐκφράζεται συνοδικά. Αὐτό εἶναι ἔλλειμμα ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογίας καί εἶναι σοβαρό πρόβλημα, γιατί ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει ἁγιότητα.

Δέν εἶναι δυνατόν ἡ Ἐκκλησία μέ τήν Σύνοδό της νά ἁγιοκατατάσση κάποια μέλη της καί μερικοί Χριστιανοί νά χρησιμοποιοῦν μεμονωμένους καί ἀποσπασματικούς λόγους τῶν Ἁγίων αὐτῶν γιά νά πληγῆ ὁ συνοδικός θεσμός τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό δέν τό θέλουν οὔτε οἱ Ἅγιοι.

Ν.Ι.