Γεγονὸς καὶ σχόλιο: «Δρεπάνι» καί «στεφάνι» ἡρωίνης

Πρίν λίγα χρόνια περνώντας ἀπό τήν Ὀμόνοια Ἀθηνῶν, ὅπου ἔβλεπε κανείς πολλούς ἐξαρτημένους ναρκομανεῖς, διάβασα δύο συνθήματα στούς τοίχους.

Τό ἕνα σύνθημα εἶχε τό ἑξῆς περιεχόμενο: «Ὁ χάρος στήν γωνιά ἐσένα περιμένει, δρεπάνι βουτηγμένο μέσα στήν ἡρωίνη».

Τό δεύτερο σύνθημα εἶχε παρόμοιο περιεχόμενο: «Μέρα μέ τή μέρα ὁλοένα καί θά σβήνεις, στόν τάφο σου θά ἀποθέσουνε στεφάνι ἡρωίνης».

Τό περιεχόμενο καί τῶν δύο συνθημάτων εἶναι ὄντως τραγικό, γιατί κάνει λόγο γιά θάνατο ἀπό ἡρωίνη καί ἐκφράζει τήν ἀγωνία τῶν ναρκομανῶν. Κατά κάποιο τρόπο στόν τάφο τῶν ἀγωνιστῶν θέτουν στεφάνι ἡρώων, ἐνῶ στούς ἀνθρώπους πού πεθαίνουν ἀπό ναρκωτικά τίθενται στεφάνια ἡρωίνης.

Τέτοιοι νέοι ἄνθρωποι εἶναι θύματα μιᾶς κοινωνίας ἀκοινώνητης καί σκληρῆς. Νέα παιδιά μεγαλώνουν καί ἀναπτύσσονται σέ μιά κοινωνία στήν ὁποία ὄχι μόνον δέν συναντοῦν ἀγάπη, ἀλλά συναντοῦν τό ψέμα, τό συμφέρον, τήν ἀδικία, τήν ἐπιθετικότητα καί πολλά ἄλλα.

Ἐπίσης, συναντοῦν ἀνθρώπους πού ἐμπορεύονται ὅλες τίς ἐλπίδες τῶν νέων ἀνθρώπων καί τό κυριότερο ἐμπορεύονται καί τήν ἴδια τήν ζωή τῶν ἄλλων, ὁπότε γίνονται θύματα τέτοιων ἀντικοινωνικῶν καταστάσεων.

Πολλές φορές, περπατώντας σέ δρόμους τῆς Ἀθήνας, ὅταν ὑπηρετοῦσα ἐκεῖ, ἀλλά καί μετά ὅταν μέ ἔφερναν τά Συνοδικά μου καθήκοντα καί ἔβλεπα νέους σέ τέτοιες καταστάσεις, θλιβόμουν μέσα ἀπό τήν καρδιά μου.

Ὅμως, τέτοια συνθήματα, πολύ τραγικά, ἰσχύουν σέ ἄλλες περιπτώσεις ὅπου οἱ ἄνθρωποι πάσχουν καί ὑποφέρουν ἀπό ψυχοναρκωτικά. Πρόκειται γιά ἀνθρώπους, πού ἔπλασαν ἕναν ἰδεατό κόσμο, ἀκόμη καί χριστιανικό, πού κατακλύζονται ἀπό αἱρέσεις καί σχίσματα, ἀπό χριστιανικές ἰδεοληψίες, καί θέτουν κέντρο ὅλου τοῦ κόσμου τόν ἄρρωστο ἑαυτό τους.

Σήμερα ἔχει γεμίσει ἡ κοινωνία μας ἀπό τέτοια ψευτοναρκωτικά, ἀπό ἰδεολογίες ἀκόμη καί χριστιανικές, οἱ ὁποῖες ἀπογοητεύουν τούς ἀνθρώπους καί τούς ὁδηγοῦν σέ ποικίλους θανάτους.

Στίς περιπτώσεις αὐτές τό «δρεπάνι» καί τό «στεφάνι» ἡρωίνης εἶναι ὁ ψεύτικος κόσμος τους, πού πλάσθηκε ἀπό χίλιες ψυχικές, ψυχολογικές καί οἰκονομικές ἐξαρτήσεις πού τούς κάνουν νά ὑποφέρουν ἀπό ψευτοαυτάρκεια καί τόν ἐπάρατο ἐγωισμό πού τούς ὁδηγεῖ στήν ἀπώλεια.

Λαμβάνονται πολλά μέτρα γιά τά ναρκωτικά, ἀλλά δυστυχῶς ὀργιάζει ἡ λαίλαπα τῶν ψευτοναρκωτικῶν.

Καί στίς δύο περιπτώσεις αἰσθάνεται κανείς ὀδύνη, ἄλλοτε ἀπό θλίψη γιά τήν καταστροφή, ἄλλοτε θλίψη ἀπό τήν πώρωση τῆς καρδίας. Εἶναι αὐτό πού γράφεται γιά τόν τρόπο πού ἀντέδρασε ὁ Χριστός γιά τούς Φαρισαίους: «Καί περιβλεψάμενος αὐτούς μετ’ ὀργῆς συλλυπούμενος ἐπί τῇ πωρώσει τῆς καρδίας αὐτῶν» (Μάρκ. γ΄, 5).

Ἡ πώρωση τῆς καρδίας εἶναι ἕνα φοβερό ψυχοναρκωτικό, ὅταν συνδέεται καί μέ αἴσθηση αὐταρέσκειας καί αὐτοθέωσης. Σέ αὐτήν τήν κατάσταση ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐπικίνδυνος καί γιά τόν ἑαυτό του καί τήν γιά κοινωνία.

N.I.