Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Πατριωτισµός 

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στήν ἐποχή µας δημιουργεῖται σύγχυση σέ πολλά σημεῖα. Μερικές ἔννοιες καὶ καταστάσεις ἀπολυτοποιοῦνται στό ἔπακρο, ὑπερτονίζονται, ἐξισώνονται µέ ἄλλες καί ἔτσι δηµιουργεῖται τρομερή σύγχυση. Ὁ Ἀριστοτέλης ἔλεγε ὅτι ἡ ἀρετή εἶναι ἡ µεσότης μεταξύ ὑπερβολῆς καί ἐλλείψεως. Ἔτσι, ἄλλοτε ὑπερβάλλουμε τά πράγματα καί ἄλλοτε τά ὑποτιμοῦμε στό ἔπακρο. 

Αὐτό ἀκριβῶς παρατηροῦµε καὶ στά ἐθνικά θέµατα. Ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα ἀποκαλεῖται συνήθως σωβινισµός ἤ ἀκόμη ἐν ὀνόματι τοῦ ἐνδιαφέροντος πρός τήν οἰκουμένη, ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα, τόν λεγόμενο διεθνισµὸ, καταλήγουμε στό νά. ὑποτιμοῦμε τήν ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα. Ἔτσι, λοιπόν͵ ὁ σωβινισµός καί ὁ διεθνισµός εἶναι δυό σύγχρονες ὑπερβολές, καί μέ τόν τρόπο τους ὁ καθένας ἀναιροῦν τήν γνήσια καὶ ἀληθινή ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα. 

Ὁ ὅρος σωβινισµός προήλθε ἀπό τό ὄνομα τοῦ Nicolas Chauvin, πού ἦταν ἤρωας τῆς γαλλικῆς κωμωδίας "τό τρίχρουν ἐθνόσημο" καί κατάληξε νά σηµαίνη τόν ὑπερπατριωτισμό, ὅταν αὐτός λειτουργεῖ σέ βάρος ἄλλων ἐθνοτήτων. 

Ὁ ὅρος διεθνισµός, ἐνῶ μπορεῖ ἀρχικά νά σήμαινε κάτι τό θετικό, δηλαδή τήν συννενόηση σέ ἐπιστημονικά θέµατα, ἀλλά καί σέ κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, κατέληξε νά σηµαίνη τήν προσπάθεια πλήρους ἑνοποιήσεως τῶν Κρατῶν, ὅταν βέβαια αὐτὸ γίνεται σέ βάρος τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας κάθε Ἔθνους.  

Δέν μποροῦμε νά ἀποδεχθοῦμε οὔτε τόν σωβινισµό οὔτε τό διεθνισµό, γιατί τό ἐπί µέρους γίνεται ὅλον καί τό ὅλον λειτουργεῖ σέ βάρος τής ἰδιαιτερότητος. Υἱοθετοῦμε τόν ὄρο Πατριωτισµό, µέσα ἀπό τήν ἔννοια ὅτι ἀγαποῦμε τήν Πατρίδα µας, ἔχουμε συνείδηση τῆς αὐτοσυνειδησίας μας, ἀλλά ταυτόχρονα σεβόµαστε τούς ἄλλους λαούς, τίς πατρίδες τῶν ἄλλων,μέ τήν ἰδιαιτερότητα καί τήν δική τους παράδοση. 

Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε µεγάλη παράδοση στήν βίωση τοῦ ἀληθινοῦ Πατριωτισμοῦ. ᾿Εννοῷ τήν Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία, τό Βυζάντιο, µέσα στήν ὁποία ὑπήρχαν πολλές ἐθνότητες -λαότητες μέ µιά ἑνιαία διοίκηση, πνευματική καί πολιτική. Δυστυχῶς, ἀπό τό 1830 στά Βαλκάνια εἰσῆλθε τό µικρόβιο καί ἡ αἴρεση τοῦ ἐθνικισμοῦ, ἡ ὁποία καταδικάστηκε ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. 

Ἑπομένως, ἄλλο εἶναι ὁ ἀρρωστημένος ἐθνικισμός καί ἄλλο εἶναι ὁ ὑγιής πατριωτισµός. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καίτοι εἶναι οἰκουμενική, ἐν τούτοις βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο νά ἀγαπᾶ τήν Πατρίδα, χωρίς ὅμως νά γίνεται σωβινιστής. 

ΝΙ