Γεγονότα καὶ Σχόλια: Οἱ ἅγιοι μᾶς βάζουν στήν θέση μας - Ρέμπελα θά ζεῖτε;

Οἱ ἅγιοι μᾶς βάζουν στήν θέση μας

Τά λόγια τῶν ἁγίων εἶναι πλημμυρισμένα μέ νόημα. Τίποτε τό κούφιο δέν ὑπάρχει μέσα τους. Ἔχουν ζωή, εἶναι ἀπόσταγμα ζωῆς, τήν ὁποία σκορπίζουν, δίνουν ὡς θεία δωρεά, σέ ὅσους ἔχουν «ὦτα εἰς τό ἀκούειν».
Οἱ ἅγιοι τελικά μᾶς βάζουν στήν θέση μας. Μέ ἀγάπη καυτερή, ὄχι πλαδαρή, συναισθηματική, ξυπνοῦν τό σῶμα καί τήν ψυχή μας καί κινητοποιοῦν τήν αὐτεξούσια θέλησή μας στό νά συντονιστῆ μέ τό φυσικό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».

Ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε νά εἴμαστε δραστήριοι, ἀνιδιοτελεῖς, μέ κίνηση ὅλη φῶς ἐκ τοῦ Φωτός Του, χωρίς στάση, διότι σ’ αὐτήν τήν «στράτα», κατά τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, ἡ στάση εἶναι ὀπισθοδρόμηση. Ἡ φυσική μας θέληση, αὐτεξούσια, κινεῖται διαρκῶς μέσα στό φῶς τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Δέν σταματᾶ. Δέν κάνει ὑπολογισμούς ἤ συμβιβασμούς. Δέν ἀμφιβάλλει γι’ αὐτά πού μᾶς παρέδωσαν γραπτά οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ ἅγιοι Πατέρες. Ἀποκαθαίρει τό «κατ’ εἰκόνα» καί ἐπιζωγραφίζει σ’ αὐτό, μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, τό «καθ’ ὁμοίωσιν».

Αὐτά ὅλα δέν ἀναφέρονται σέ ἕναν χῶρο διανοητικό ἤ φανταστικό ἤ, στήν καλύτερη περίπτωση, πνευματικό, μέ τήν ἔννοια τοῦ ἔξω ἀπό τίς ὑλικές συνθῆκες τῆς ζωῆς μας. Ἀναφέρονται στήν καθημερινότητά μας. Ἡ πνευματική ζωντάνια ἔχει ἄμεση σχέση μέ τήν συνέπειά μας στίς καθημερινές δουλειές, στό ἄν κλειδώσαμε τήν πόρτα φεύγοντας ἀπό τό σπίτι, ἄν κλείσαμε τόν διακόπτη τῆς κουζίνας, ἄν δέν ἀμελήσαμε νά πληρώσουμε τόν λογαριασμό τοῦ ρεύματος ἤ τοῦ τηλεφώνου, καί στίς μέρες μας, ἄν δέν ἀμελήσαμε νά τηρήσουμε τά μέτρα πού προβλέπονται γιά τήν μή διασπορά τοῦ κορωνοϊοῦ.

Ἡ ὀρθόδοξη πνευματική ζωή δέν εἶναι ἡ ἔξω ἀπό τόν κόσμο ζωή. Εἶναι ἡ μέσα στήν Ἐκκλησία ζωή, μέ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού δημιούργησε τόν κόσμο.

Ρέμπελα θά ζεῖτε;

Παραθέτουμε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα ἀπό τόν λόγο «Περί Πνευματικοῦ ἀγῶνος», τοῦ ὁσίου Πορφυρίου (Βίος καί Λόγοι, σ. 292), ὁ ὁποῖος γέννησε ὅσα γράψαμε παραπάνω:

«Ἄν ζεῖτε μέσα στήν θεία χάρι, δέν θά σᾶς προσβάλλει τό κακό. Ἄν δέν ζεῖτε τό θεῖον, θά σᾶς κυκλώσει τό κακό, θά σᾶς πιάσει ἡ νωθρότης καί θά παιδεύεσθε. Ἄμα βλέπετε νωθρότητα, ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι καλά στήν ψυχή. Ἐμεῖς πολλές φορές, ὅταν δοῦμε ἕναν ἄνθρωπο ἥσυχο, ἐχέμυθο, κάπως διακριτικό, λέμε: “Πολύ καλός ἄνθρωπος, ἅγιος ἄνθρωπος”. Κι ὅμως, μπορεῖ νά εἶναι νωθρός. Οἱ νωθροί, οἱ ὀκνηροί καί οἱ τεμπέληδες δέν εἶναι ἐντάξει ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Ἡ τεμπελιά εἶναι πολύ κακό πράγμα. Ἡ νωθρότητα εἶναι ἀρρώστια, εἶναι ἁμαρτία. Ὁ Θεός δέν μᾶς θέλει νωθρούς. Ρέμπελα θά ζεῖτε; “Ξέχασα νά κάνω αὐτή τή δουλειά, παραδείγματος χάριν, νά κλείσω τήν πόρτα, ὅταν βγῆκα ἀπό τό δωμάτιο”. Τί θά πεῖ “ξέχασα”; Νά θυμηθεῖς! Νά προσέξεις! Ἐνῶ ἡ πολλή προσπάθεια, ἡ κίνηση, ὁ κόπος, ἡ δράση εἶναι ἀρετή. Ὁ σωματικός κόπος εἶναι ἀγώνας, ἀγώνας πνευματικός. Ὅσο ἀπερίσκεπτοι εἶστε, τόσο θά βασανίζεσθε. Ἀντίθετα, ὅσο εὐλαβεῖς καί προσεκτικοί, τόσο εὐτυχεῖς».

Αὐτή εἶναι ἡ πνευματική ζωή, ἔξω ἀπό τήν ὁποία δέν εἶναι οὔτε τό, ἄν κλείνουμε τήν πόρτα, βγαίνοντας ἀπό τό δωμάτιο!

π.Θ.Α.Β.