Προσφώνηση Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου. Πρώτη θεία λειτουργία Μητροπολίτου Καστορίας (video)

Στήν πρώτη θεία Λειτουργία τοῦ Μητροπολίτου Καστορίας κ. Καλλινίκου στήν Ναύπακτο στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Παρασκευῆς, Κυριακή 17 Ὀκτωβρίου 2021

Προσφώνηση Ναυπάκτου Ἱεροθέου

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Καστορίας καί ἀγαπητέ πάτερ Καλλίνικε,

Εἶναι ἡ πρώτη Λειτουργία τήν ὁποία κάνεις σήμερα. Εἶναι γνωστόν ὅτι τήν προηγούμενη Κυριακή χειροτονήθηκες ἀπό τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο καί τούς Μητροπολίτες οἱ ὁποῖοι προέρχονταν καί ἀπό τήν Διαρκῆ Σύνοδο καί ἀπό τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σέ Μητροπολίτη Καστορίας, τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς Μητροπόλεως καί σήμερα εἶναι ἡ πρώτη Θεία Λειτουργία τήν ὁποίαν ἐπιτελεῖς. Φυσικά λειτούργησες ἀμέσως μετά τήν χειροτονία σου καί λειτουργήσαμε καί μαζί στήν Ἔδεσσα μέ τήν ἐπίσημη ἁγιοκατάταξη τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, ἀλλά πρώτη φορά λειτούργησες σήμερα στόν Ἱερό αὐτόν Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς ὡς Ἀρχιερεύς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου. Μεγάλη τιμή καί μεγάλη εὐλογία γιά σένα καί γιά τήν Ἐκκλησία ὁλόκληρη. Εἶναι, πράγματι, ἱστορική ἡ σημερινή ἡμέρα, ἐπειδή πρίν λίγες ἡμέρες χειροτονήθηκες καί προετοιμάζεσαι γιά τήν ἐνθρόνισή σου πού θά γίνη μετά ἀπό λίγες ἡμέρες, ὅταν θά ἐκδοθῆ τό Προεδρικό Διάταγμα. Εἶναι μία ἱστορική ἡμέρα γιά ὅλους μας.

Εἶναι ἱστορική ἡμέρα γιά τήν Ἐκκλησία, διότι ἡ Ἐκκλησία ἀπέκτησε ἕναν νέον Ἐπίσκοπο, ἕναν νέον Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος, ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι εἰς τύπον καί τόπον τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς• εἶναι διάδοχος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί ἔχει τήν ἀποστολική διαδοχή καί συγχρόνως πρέπει νά ἔχη καί τήν ἀποστολική παράδοση, γιατί συνδέονται πάρα πολύ στενά αὐτά μεταξύ τους, καί ἡ ἀποστολική διαδοχή καί ἡ ἀποστολική παράδοση.

Εἶναι μεγάλη ἡμέρα, βέβαια, γιά τήν Ἐκκλησία γενικότερα, ἀλλά καί γιά τήν τοπική μας Ἐκκλησία, διότι προέρχεσαι μέσα ἀπό τήν τοπική μας Ἐκκλησία, τήν Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου. Γιατί ἐδῶ ἔλαβες τόν πρῶτο καί τόν δεύτερο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης. Ἐδῶ ἐργάστηκες ὡς Ἱεροκῆρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί ἐδῶ ἐργάστηκες καί ὡς Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως. Καί περιερχόσουν ὅλα τά χωριά, τίς Ἐνορίες, κατ’ ἀρχάς ἤσουν διορισμένος ἐπάνω στά Κρυονέρια καί στήν συνέχεια ὡς Ἱεροκῆρυξ περιόδευες ὁλόκληρη τήν ἐπαρχία μας, στά ὀρεινά τῆς ἐπαρχίας μας, ἐπειδή ἡ Μητρόπολή μας κατά τό πλεῖστον εἶναι ὀρεινή Μητρόπολη καί ἐπαρχία.

Εἶναι σημαντική ἡμέρα γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Καστοριᾶς γιά τήν ὁποία ἔχεις ἐκλεγῆ ἀπό τήν πλειοψηφία τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σχεδόν τά δύο τρίτα τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν ἱστορική αὐτή Μητρόπολη τήν ὁποία ἐποίμαναν ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ἅγιοι Ἱεράρχες, μεταξύ τῶν ὁποίων οἱ δύο τελευταῖοι, τούς ὁποίους ἐγνώριζα καί προσωπικά, τόν Γρηγόριο, Μητροπολίτη Καστορίας, στοῦ ὁποίου τήν ἐνθρόνιση ἀξιώθηκα νά παρευρεθῶ καί τόν προσωπικό μου φίλο καί ἀδελφό Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ. Ὑπηρετήσαμε μαζί στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν κάτω ἀπό τήν πεπνημένη καθοδήγηση τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου, μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Σεραφείμ. Ἐκεῖνος ἦταν Γραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἐγώ ἤμουν Ἱεροκῆρυξ καί Διευθυντής Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Καί ἐνῶ ἐκεῖνος ἐφημέρευε στόν Ἅγιο Νικόλαο Πατησίων, πήγαινα τακτικά, κοντά ἦταν τό σπίτι μου, καί ἔδειχνε ἀγάπη πολλή στό πρόσωπό μου. Γι’ αὐτό ἔλεγα πάντοτε ὅτι ὁ Ἅγιος Νικόλαος Ἀχαρνῶν, πού ἦταν ἐκεῖνος ἐφημέριος, ἦταν ὁ Ἅγιος Νικόλαος Ἀναπαυσᾶ, ὅπως λέμε στό Ἅγιον Ὄρος, στήν Ἱερά Μονή Σταυρονικήτα, γιατί ἔδινε πραγματικά μία ἀνάπαυση καί σέ μένα καί σέ πολλούς. Καί ἀξιώθηκα καί νά τόν ψηφίσω γιά Μητροπολίτη Καστορίας καί εἴχαμε μία ἀγαστή καί ἀδελφική φιλία καί ἀγάπη μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του. Λίγο πρίν μπεῖ στήν ἐντατική, μίλησα μαζί του καί τοῦ ἐξέφρασα τήν ἀγάπη μου καί τίς προσευχές, ὁ Θεός νά τοῦ δώση τήν ὑγεία του καί νά τόν καταξιώση, ὅπου θέλει Ἐκεῖνος. Καί ἀργότερα προσευχήθηκα νά τόν καταξιώση στήν Βασιλεία Του.

Εἶναι ἀκόμη μεγάλη καί σημαντική ἡμέρα καί γιά μένα. Διότι σέ γνωρίζω ἀπό τήν παιδική σου ἡλικία, σχεδόν ἀπό τά 10 σου χρόνια, ἀπό τήν Ἔδεσσα, ὅπου γεννήθηκες καί ἐγώ ὑπηρετοῦσα τότε Ἱεροκῆρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης κάτω ἀπό τήν ἁγία ποιμαντική καθοδήγηση τοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης, νῦν ἁγίου Καλλινίκου, Μητροπολίτου Ἐδέσσης, πού πέρυσι ἔγινε ἡ ἁγιοκατάταξή του ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη καί βλέπουμε ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα ὅτι ἀποκαλύπτονται θαύματα τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ καί τοῦ ὁποίου σοῦ ἔδωσα τό ὄνομα.

Καί στήν συνέχεια ἦρθες ἐδῶ κοντά μου ἀπό τόν πρῶτο χρόνο τῆς ἀρχιερατικῆς μου διακονίας, πρίν 26 χρόνια. Μεγαλώσαμε μαζί, ἐγώ ὡς Ἀρχιερεύς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου καί Μητροπολίτης τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου καί ἐσύ ἀπό κοντά, στήν ἀρχή ὡς ὁδηγός, ὡς Γραμματεύς, στήν συνέχεια ὡς Ἱεροκῆρυξ, ὡς Πρωτοσύγκελλος. Καί ἀγωνιζόσουν ἡμέρα καί νύχτα, γιά τήν εὐόδωση ὅλων τῶν ἐργασιῶν καί τῆς ποιμαντικῆς διακονίας τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως.

Καί αὐτό θέλω νά τό πῶ, δέν τό λέω συχνά, δέν τό εἶπα μέχρι τώρα, ἀλλά θέλω νά τό πῶ ὅτι ἐργαζόσουν καθημερινῶς καί μερικές φορές ὅλη τήν νύχτα. Πολλές φορές ἔφευγες ἀπό τήν Μητρόπολη καί 11 καί 12 καί 1:00 τό βράδυ. Καί ὅταν ὑπῆρχαν δυσκολίες ἐδῶ στήν Μητρόπολη, ἐσύ καθόσουν ὅλο τό βράδυ στό Γραφεῖο σου γιά νά ἑτοιμάσης τά θέματα τά ὁποῖα ἀπασχολοῦσαν τήν Ἱερά Μητρόπολη. Καί ἔτυχαν ἀκόμη περιπτώσεις πού νά κατεβῶ 8 ἡ ὥρα τό πρωΐ στό Γραφεῖο καί νά σέ βρῶ ἐκεῖ, διότι ἐφόσον εἶχες ἐργαστῆ μέχρι τίς πρωϊνές ὧρες, κοιμόσουν στόν καναπέ ἔξω ἀπό τό Γραφεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἐκεῖ πού ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι γιά νά εἰσέλθουν στό Γραφεῖο τοῦ Μητροπολίτου, γιά νά ξεκουραστῆς λίγες ὧρες. Σπάνια αὐτοθυσία, σπάνια ἀγάπη, σπάνιο ἐνδιαφέρον γιά τήν Ἐκκλησία. Καί βεβαιώνω ὅτι πραγματικά ἀγάπησες τήν Ἐκκλησία καί τήν ἀγαπᾶς καί ἔχεις ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί ἦθος, ὅπως αὐτό ἐννοεῖται ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας πού ἑορτάζουμε σήμερα, τούς Πατέρες τῆς ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐργάσθηκες μέ πολύ μεγάλη θυσία, αὐταπάρνηση γιά τόν Χριστό, γιά τήν Ἐκκλησία, γιά τόν Ἐπίσκοπό σου.

Εἶναι, βέβαια, καί ἱστορική καί σημαντική ἡμέρα γιά ἐσένα, διότι ἀνυψώθηκες στόν τρίτο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης, στόν βαθμό τοῦ Ἐπισκόπου. Μεγάλη δωρεά, μεγάλη Χάρις. Ὅπως εἶπα προηγουμένως, ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι διάδοχος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί ὄχι μόνο διάδοχος ὡς ἐκ τῆς θέσεώς του, ἀλλά καί ὡς ἐκ τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς, γιατί «καί τρόπων μέτοχος καί θρόνων διάδοχος», ὅπως λέμε στά Ἀπολυτίκια τῶν ἁγίων Πατέρων. Δέν εἶσαι ἁπλῶς διάδοχος τῶν Ἀποστόλων εἶσαι καί μέτοχος τοῦ τρόπου τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Καί αὐτό ἔχει πολύ μεγάλη σημασία γιά τόν Ἐπίσκοπο. Φυσικά, κάθε Ἐπίσκοπος τελεῖ τά ἅγια μυστήρια, εἶναι εἰς τύπον καί τόπον τῆς αἰσθητῆς καί μυστηριακῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά συγχρόνως πρέπει νά ἔχη καί τήν ἀποστολική παράδοση, ὄχι μόνο τήν ἀποστολική διαδοχή, ὥστε νά ὠφελῆ τόν λαό καί μέ τόν λόγο του καί μέ τό ἦθος του καί μέ τήν ζωή του καί μέ τήν προσφορά του καί μέ τήν ποιμαντική του διακονία. Καί δοξάζω τόν Θεό γι’ αὐτό τό μεγάλο γεγονός.

Αἰσθάνομαι, ἀγαπητέ π. Καλλίνικε, ὅτι θά μᾶς λείψης ἀπό τήν Ἱερά αὐτή Μητρόπολη καί σέ μένα καί στούς Κληρικούς ἐδῶ πού εἶναι παρόντες καί στούς λαϊκούς τούς ὁποίους ἐγνώρισες καί συνδέθηκες μαζί τους. Θά μᾶς λείψης. Ἀλλά ὅμως ἡ ἀγάπη εἶναι πάνω ἀπό τά ὅρια τά ὁποῖα, δυστυχῶς, θέτουν οἱ ἄνθρωποι. Ἡ ἀγάπη δέν περιορίζεται σέ ὅρια καί μάλιστα ὅταν εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Καί ὅσο περνοῦσε ὁ καιρός, ἔβλεπα ὅτι ἔπρεπε νά ὑπηρετήσης τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό μία ἄλλη σκοπιά καί ὁ Θεός σέ ἀξίωσε αὐτῆς τῆς τιμῆς. Θέλω νά τό πῶ δημοσίως ὅτι δέν ἔκανα κάτι ἰδιαίτερο γιά τήν ἐκλογή σου. Ἤθελα, εἶχα τήν ἐπιθυμία νά γίνης Μητροπολίτης, καί τό εἶχα πεῖ στόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τό ἔλεγα καί στούς ἄλλους Ἀρχιερεῖς καί τό εἶπα καί στόν προκάτοχό σου, τόν Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ, ὅταν ζοῦσε. Ἔλεγα ὅτι κάποτε πρέπει νά γίνη καί ὁ π. Καλλίνικος Μητροπολίτης, ἰδιαιτέρως ὅταν ἔγινε Μητροπολίτης τότε τό πνευματικό του παιδί, ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως Καστορίας, Ἀθανάσιος, ἀγαπητός φίλος τόν ὁποῖο ἐγνώριζα ἀπό τόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀχαρνῶν ἀπό φοιτητή καί ἔκανε τελεία ὑπακοή στόν Γέροντά του Σεραφείμ. Τοῦ ἔλεγα ὅτι πρέπει κάποτε νά γίνης καί ἐκεῖνος τό ἐπιβεβαίωνε «Βεβαίως, εἶναι καλός Κληρικός καί πρέπει νά γίνη». Τό εἶχα στήν σκέψη μου, τό ἔλεγα σέ διαφόρους, ἀλλά στήν συγκεκριμένη περίπτωση πρῶτος ἐκίνησε τό θέμα ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος, ὅταν ἕνα πρωΐ μέ πῆρε τηλέφωνο καί μοῦ εἶπε: «Λοιπόν, ὁ Καλλίνικος πρέπει νά πάη στήν Καστοριά». Ἐκεῖνος τό κίνησε τό θέμα καί ἐκεῖνος στήν συνέχεια ἔλεγε στούς Ἀρχιερεῖς γιά τήν ἀνάδειξή σου εἰδικότερα γιά τήν Ἱερά Μητρόπολη Καστορίας. Ἐσύ, βέβαια, οὐδέποτε ἔθεσες τέτοιο ζήτημα, οὐδέποτε μοῦ εἶπες γι’ αὐτό, καί ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλά ὅταν καί ἐγώ ἐξέφραζα μία ἐπιθυμία καί ἔλεγα κάτι, ἔλεγες μέ μετριοφροσύνη ὅτι «θά ἤθελα νά μείνω κοντά σας γιά νά συνεχίσω τό ἔργο καί νά ὁλοκληρώσουμε τό ἔργο τῆς ποιμαντικῆς διακονίας σέ αὐτήν τήν Ἱερά Μητρόπολη».

Ὅμως, ἐπαναλαμβάνω, εἶναι σημαντική ἡμέρα καί γιά σένα διότι ὁδεύεις στήν Μακεδονία, στά ἱερά χώματα ἐκεῖνα τῆς Καστοριᾶς, ἡ ὁποία συνδέεται μέ ὅλες τίς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας καί τίς παραδόσεις τοῦ Γένους. Ἐκεῖ πέθανε μαρτυρικῶς ὁ Παῦλος Μελᾶς καί ἔξω ἀπό τό Ἐπισκοπεῖο, τό Μητροπολιτικό οἴκημα, εἶναι ὁ τάφος του. Ἐπίσης, ὅταν διαβάζη κανείς τά Ἀπομνημονεύματα τοῦ Γερμανοῦ Καραβαγγέλη, βλέπει ὅτι ἐμεγα¬λούργησε αὐτός ἐκεῖ καί βλέπει ἀκριβῶς τί ἡρωϊκό πνεῦμα εἶχε αὐτός ὁ Ἱεράρχης, ὁ ὁποῖος πήγαινε μπροστά, πήγαινε στά χωριά καί ὁμιλοῦσε γιά τόν Χριστό καί γιά τήν πατρίδα, γιά τήν Ρωμηοσύνη.

Ἡ Καστοριά εἶναι «ἡ ἀρχόντισσα» τῆς Μακεδονίας, μέ τά βυζαντινά, ὅπως λέμε, ἐκκλησάκια, στά ὁποῖα θά ἔχης τήν μεγάλη χαρά νά λειτουργῆς. Αὐτά τά ἐκκλησάκια πού τά λέμε βυζαντινά, ἀλλά εἶναι ρωμαίϊκα, γιατί τό Βυζάντιο δέν ὑπῆρχε μέ αὐτήν τήν ἔννοια ποτέ, Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία ὑπῆρχε μέ τήν ἑλληνική παράδοση, τόν ἑλληνικό πολιτισμό, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί πολλές φορές καί τό δίγλωσσο, λατινικά καί ἑλληνικά. Αὐτή εἶναι ἡ Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία, αὐτή εἶναι ἡ πονεμένη, ἡ ἔνδοξη καί πονεμένη Ρωμηοσύνη μας. Ἐκεῖ, στά εὐλογημένα ἐκκλησάκια, θά πηγαίνης καί θά λειτουργῆς. Καί θά ἐρχόμαστε καί ἐμεῖς καί ἐγώ θά ἔρχομαι ἐκεῖ γιά νά βλέπουμε ἀπό κοντά τούς ἀνθρώπους. Γνώρισα ἀνθρώπους ἀπό τήν Καστοριά, εἶναι εὐλαβεῖς ἄνθρωποι, εὐσεβεῖς ἄνθρωποι. Καί ὅλοι αὐτό μοῦ λένε, ὅτι εἶναι μία ὀργανωμένη Μητρόπολη ἐκεῖ πού θά πᾶς, στήν Καστοριά. Καί αὐτό ὀφείλεται στόν προκάτοχό σου, τόν Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ. Καί ὁ προηγούμενος ἀπό αὐτόν, ὁ Καστορίας Γρηγόριος, ἦταν ἅγιος ἄνθρωπος, ἅγιος καί ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος. Διαδέχεσαι ἁγίους Ἐπισκόπους καί αὐτό εἶναι γιά σένα μεγάλη χαρά, τιμή,  ἀλλά ταυτόχρονα καί μεγάλη εὐθύνη νά συνεχίσης τό ἔργο αὐτῶν τῶν ἁγίων Ἐπισκόπων.

Μοῦ ἔγραψαν καί μοῦ εἶπαν ὅτι ἡ χειροτονία τοῦ πνευματικοῦ σας τέκνου, τοῦ πνευματικοῦ σας παιδιοῦ, τοῦ Καλλινίκου, εἶναι μία χαρμολύπη. Καί ἔτσι τό αἰσθάνομαι καί ἐγώ. Χαρά γιά τήν ἀνάδειξή σου στό ὕπατο ἀξίωμα τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἐπισκόπου, ἀλλά καί λύπη γιά μᾶς. Διότι, ὅπως εἶπα πρίν, θά μᾶς λείψης, θά χωριστοῦμε, ἀλλά θά γίνης αἰτία νά συνδεθοῦν καί οἱ δύο αὐτές πόλεις, καί ἡ ὄμορφη αὐτή πόλη τῆς Ναυπάκτου μέ τίς ὡραῖες παραλίες καί τήν θάλασσα, ἀλλά καί ἡ ὄμορφη πόλη τῆς Καστοριᾶς μέ τήν καταπληκτική καί ὄμορφη λίμνη, θά γίνουν τώρα δύο ἀδελφές Ἱερές Μητροπόλεις καί δύο ἀδελφές πόλεις, Καστοριά καί Ναύπακτος.

Σέ προσφωνῶ σήμερα μέ πολύ μεγάλη χαρά καί μέ λύπη. Καί θυμᾶμαι ἕναν λόγο τόν ὁποῖο ἔγραψε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στόν ἐπίσκοπο Σαρκεδῶτα, πού ἐξελέγη Ἐπίσκοπος. Μεταξύ τῶν ἄλλων τοῦ γράφει τό ἑξῆς: «Προσαγορεύω σε, τήν νέαν ἡμῶν ἐλπίδα, τόν πολιόν ἐν νεότητι καί πᾶν ὅ,τι σοι κάλλιστον βούλομαί τε καί εὔχομαι». Λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι σέ προσφωνῶ μέ πολύ μεγάλη χαρά ἐσένα πού εἶσαι ἡ νέα ἐλπίδα μας, ἡ ἐλπίδα τῆς Ἐκκλησίας καί ἐλπίδα ἡμῶν τῶν παλαιοτέρων, «τόν πολιόν ἐν νεότητι», τόν γέροντα στήν νεανική ἡλικία. Εἶσαι νέος στήν ἡλικία, μεσῆλιξ, ἀλλά ταυτόχρονα εἶσαι καί πολιός καί στήν θεολογία καί στήν ποιμαντική τήν ὁποία ἔμαθες ἐδῶ στήν Ναύπακτο. Καί θέλω, λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, νά σοῦ εὐχηθῶ «βούλομαι καί εὔχομαι πᾶν τό κάλλιστον», δηλαδή τό καλύτερο θέλω νά σοῦ εὐχηθῶ.

Ὁπότε, θέτω τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο νά σοῦ εὐχηθῆ ἐκεῖνος δι’ ἐμοῦ. Ποιά εἶναι τά καλύτερα αὐτά τά ὁποῖα σοῦ εὔχομαι; «Τῶν δέ καλῶν καί πρώτων οὐκ ἀγνοεῖς», δέν τά ἀγνοεῖς, γνωρίζεις ποιά εἶναι τά πρῶτα καί τά καλύτερα. Ποιά; «Ὅπερ ἐστίν ἀεί Θεόν κτᾶσθαι καί γενέσθαι κτῆμα Θεοῦ διά τῆς πρός αὐτόν οἰκειώσεώς τε καί ἀναβάσεως». Σοῦ εὔχομαι, λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στόν Σαρκεδῶτα, τόν Ἐπίσκοπο, καί δι’ ἐμοῦ τό εὔχεται σέ σένα ὁ μεγάλος αὐτός Θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, «αὐτό τό ὁποῖο γνωρίζεις πάντοτε». Ποιό; Νά ἀποκτήσης Θεό. Καί προχωρεῖ, ὄχι μόνο νά ἀποκτήσης Θεό, ἀλλά νά γίνης κτῆμα τοῦ Θεοῦ. Φοβερό!

Ἔτσι πρέπει νά εἶναι ὁ Κληρικός, ἔτσι πρέπει νά εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος• νά ἀποκτήση τόν Θεό, τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί νά γίνη κτῆμα τοῦ Θεοῦ. Γιατί ὅταν ἀγαπᾶ κανείς τόν Θεό καί γίνεται κτῆμα τοῦ Θεοῦ, τότε βοηθάει ἀποτελεσματικά τόν λαό. Καί πῶς γίνεται κανείς κτῆμα Θεοῦ; Λέει: «διά τῆς πρός αὐτόν οἰκειώσεώς τε καί ἀναβάσεως». Δηλαδή, αὐτό γίνεται μέ τήν οἰκείωση τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀνάβαση στό ὕψος τοῦ Θεοῦ. Καί συνεχίζει γιά νά πῆ: «ὅ καί σ’ αὐτόν οἶδα ὅτι νουθετεῖς σύ». Δηλαδή, ξέρω τοῦ λέει ὅτι ἐσύ ὁ ἴδιος θά προτρέψης τόν ἑαυτό σου σέ αὐτόν τόν σκοπό. Δέν χρειάζεται νά σοῦ τό ποῦμε ἐμεῖς, νά γίνης, δηλαδή, κτῆμα τοῦ Θεοῦ, νά ἀνεβῆς στόν Θεό. Γιατί, ἄν ὁ Κληρικός, καί ἰδιαιτέρως ὁ Ἐπίσκοπος, δέν ἀγαπᾶ τόν Θεό, δέν ἔχει τόν Θεό μέσα στήν καρδιά του, ἐάν ὁ Ἐπίσκοπος δέν γίνη κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τότε θά τελῆ τά μυστήρια, διότι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ διά πάντων, ἀλλά δέν μπορεῖ νά δίνη αὐτήν τήν ἔμπνευση καί τήν ζωή στόν λαό. Καί ὁ λαός σήμερα χρειάζεται αὐτήν τήν ἔμπνευση, νά ξέρη ὅτι δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἡγέτης, δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας κοσμικός ἡγέτης, ἀλλά εἶναι ἕνας διάδοχος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, εἰς τύπον καί τόπον τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.

Καί ἀφοῦ θυμήθηκα τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, θυμήθηκα καί τόν Μέγα Βασίλειο, τόν μεγάλο αὐτόν Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τῆς Καισαρείας καί ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, πού ἔζησε τόν 4ο αἰώνα καί ἔγραψε πρός τόν Ἀμφιλόχιο Ἰκονίου πού μόλις εἶχε γίνει Ἐπίσκοπος, ὅπως ἀκριβῶς σήμερα ἔγινες Ἐπίσκοπος. Ἔτσι, θά θυμηθοῦμε τώρα τόν Μέγα Βασίλειο νά προσφωνῆ τόν Ἀμφιλόχιο, ἐπίσκοπο Ἰκονίου. Τί τοῦ λέει, τί τοῦ εὔχεται; «Μόνον παράσχοι ὁ Κύριος καί παρόντας ὁρᾶν ὑμᾶς καί ἀπόντας ἀκούειν τήν προκοπήν σου τήν ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ καί τήν εὐταξίαν τῶν ἐκκλησιῶν». Ἐμεῖς, λέει, καί ὅταν εἴμαστε παρόντες καί σέ βλέπουμε καί ὅταν εἴμαστε ἀπόντες καί ἀκοῦμε γιά τήν ζωή σου, νά ἀκοῦμε αὐτήν τήν προκοπή σου, τήν πρόοδό σου, ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ. Τό Εὐαγγέλιο εἶναι ἡ νέα διδασκαλία, ὁ νέος τρόπος ζωῆς, ἡ νέα ζωή τήν ὁποία ἔφερε ὁ Χριστός στόν κόσμο• αὐτό σημαίνει Εὐαγγέλιο, καλή ἀγγελία, καλή ζωή. Νά ἔχης προκοπή στήν βίωση τοῦ Εὐαγγελίου καί βεβαίως στήν συνέχεια καί τό νά διδάξης τό Εὐαγγέλιο καί τήν εὐταξία τῶν Ἐκκλησιῶν, ὥστε νά ὑπάρχη τάξη μέσα στίς Ἐκκλησίες. Διότι ὁ Θεός δέν εἶναι Θεός ἀναρχίας, εἶναι Θεός τάξεως καί ὅσοι ζοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία πρέπει νά ἔχουν αὐτό τό πνεῦμα, νά ὑπακούουν στήν Ἐκκλησία καί νά δημιουργοῦν αὐτήν τήν κατάνυξη, νά αἰσθάνεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὅπως πολύ ὡραῖα εἶπες στόν χειροτονητήριο λόγο σου, εἶναι Μητέρα, εἶναι ἡ Μητέρα ἡ Ἐκκλησία μας.

Καί στήν συνέχεια ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει στόν ἅγιο Ἀμφιλόχιο Ἰκονίου: «Ἀνδρίζου τοίνυν καί ἴσχυε καί προπορεύου τοῦ λαοῦ, ὅν ἐπίστευσε τῇ δεξιᾷ σου ὁ ὕψιστος». Μή φοβᾶσαι, νά προχωρῆς μέ δύναμη, ἀνδρίζου μέ μεγάλη δύναμη στόν ἀγώνα τόν ὁποῖο ἔχεις ἀπό τώρα νά κάνης μέχρι τέλους τῆς ζωῆς σου, «ἄχρι θανάτου», «καί ἴσχυε», νά ἔχης μεγάλη δύναμη καί ἰσχύ «καί προπορεύου τοῦ λαοῦ», νά πηγαίνης μπροστά ἀπό τόν λαό, ὄχι νά ἄγεσαι ὑπό τοῦ λαοῦ, ἀλλά νά ἄγης τόν λαό, καί νά προπορεύεσαι τοῦ λαοῦ. Μπροστά νά πηγαίνης καί στήν χαρά καί στήν λύπη καί στό μαρτύριο καί στήν δόξα• μπροστάρης σέ ὅλα τά θέματα καί κυρίως στό θέμα τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Διότι γι’ αὐτό εἶναι ἡ Ἐκκλησία• ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἕνα σωματεῖο ἀνθρώπινο, ἀλλά εἶναι τό Σῶμα τοῦ ζῶντος Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἕνα σωματεῖο, ἀλλά εἶναι ὁ Θεανθρώπινος ὀργανισμός καί προσφέρει τήν ζωή, «ἵνα ζωήν ἔχωσιν καί περισσόν ἔχωσι» (Ἰω. ι΄, 10), γιά νά ἔχουν οἱ ἄνθρωποι ζωή καί νά ἔχουν τό περισσόν τῆς ζωῆς, πού κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, τό περισσόν τῆς ζωῆς εἶναι νά φτάση ὁ ἄνθρωπος στήν θέωση.
Αὐτό εἶναι τό ἔργο τοῦ Ἐπισκόπου, τό νά ὁμιλῆ γιά τήν προκοπή τῶν ἀνθρώπων• πρῶτα ὁ ἴδιος νά αἰσθάνεται αὐτήν τήν προκοπή καί στήν συνέχεια νά ὁμιλῆ γιά τό πῶς οἱ ἄνθρωποι θά ὁδηγηθοῦν καί θά γνωρίσουν τόν Θεό. Αὐτό διψάει σήμερα ὁ ἄνθρωπος, διψᾶ τόν Θεό, πεινᾶ τόν Θεό καί «Μακάριοι οἱ πεινῶντες καί διψῶντες τήν δικαιοσύνην ὅτι αὐτοί χορτασθήσονται» (Ματθ. ε΄, 6). Καί, ἄν ὁ Ἐπίσκοπος δέν μπορεῖ νά δώση στόν λαό αὐτό τό ψωμί τό πνευματικό, τόν Χριστό, τότε ποιός θά τοῦ τό δώση;

Φυσικά, αὐτό εἶναι τό πρῶτο καί στήν συνέχεια καί ὅλα τά ἄλλα. Γιατί ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὑλικοπνευματικόν ὄν, εἶναι ψυχοσωματικόν ὄν, ἔχει καί ψυχή καί σῶμα. Κυρίως πρέπει νά ἐνδιαφέρεται κανείς γιά τήν ψυχή, μέ τήν ἔννοια νά γνωρίση ἀπό τώρα τόν Θεό καί νά ζῆ ἐν Θεῷ καί θά ἀσχολῆται, βέβαια, δευτερευόντως καί μέ τά ἄλλα ζητήματα τά ὁποῖα ἀπασχολοῦν τούς ἀνθρώπους. Γιατί, ἐπαναλαμβάνω, δέν εἴμαστε ἄνθρωποι πού ἔχουμε μόνο ψυχή, ἔχουμε καί σῶμα• ἡ ψυχή δέν εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, καί τό σῶμα δέν εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά εἶναι τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου• ὁ ἄνθρωπος, τό μέγα αὐτό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Καί καλεῖσαι τώρα ἐσύ αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού θά βρῆς ἐκεῖ στήν Καστοριά νά τούς καθοδηγήσης ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, νά συνεχίσης τό ἔργο τῶν προκατόχων σου. Ἑπομένως, «προπορεύου τοῦ λαοῦ, ὅν ἐπίστευσε τῇ δεξιᾷ σου ὁ ὕψιστος», ὁ ὕψιστος Θεός ἔδωσε αὐτήν τήν δωρεά σέ σένα. Μεγάλη τιμή καί μεγάλη δύναμη.

Οἱ ἅγιοι Πατέρες, πού σήμερα ἑορτάζουμε, οἱ Πατέρες τῆς ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου νά σέ ἐνισχύουν, προπαντός ὁ Κύριός μας, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας• εἶναι Αὐτός πού ἁγιάζει ἐμᾶς, τά μέλη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἁγιάζουμε ἐμεῖς τήν Ἐκκλησία, ὁ Χριστός μᾶς ἁγιάζει, ὁ Χριστός ἔσωσε τήν Ἐκκλησία, δέν τήν σώζουμε ἐμεῖς, ἐμεῖς δέν εἴμαστε σωτῆρες τῆς Ἐκκλησίας, Σωτήρας τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός, λοιπόν, πού εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, καί σέ ἀγάπησε καί Τόν ἀγάπησες ἀπό τήν παιδική σου ἡλικία, καί τό βεβαιώνω αὐτό καί τό μαρτυρῶ, τόν ἀγάπησες καί θυσιάστηκες καί γι’ Αὐτόν καί γιά τήν Ἐκκλησία καί ἔχεις ἐκκλησιαστικό φρόνημα, διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί μέ τίς πρεσβεῖες ἀκόμη καί τίς ἱκεσίες τῶν Ἁγίων Πατέρων, νά εἶναι μαζί σου, νά σέ κατευθύνη ὁ Χριστός διά πρεσβειῶν ὅλων τῶν ἄλλων, ὥστε μέχρι τέλους τῆς ζωῆς σου νά εἶσαι ἕνας ἄξιος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Καί ἐμεῖς ἐδῶ στήν Ναύπακτο θά χαιρόμαστε νά σέ βλέπουμε, ὅποτε ἔρχεσαι.

Χαιρόμαστε γιά τήν δική σου ἀνάδειξη καί μέ ὅλη μας τήν καρδιά ἀναφωνοῦμε: ΑΞΙΟΣ!