Λόγος στήν πρώτη θεία λειτουργία Μητροπολίτου Καστορίας (video)

Πρώτη θεία Λειτουργία τοῦ Μητροπολίτου Καστορίας k. Καλλινίκου στήν Ναύπακτο
Ἱερός Ναός Ἁγίας Παρασκευῆς – Κυριακή, 17 Ὀκτωβρίου 2021

Ὀμιλία Μητροπολίτου Καστορίας

Σεβασμιώτατε,
κ. Δήμαρχε,
ἀγαπητοί ἀδελφοί καί Ἐνορίτες τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς

Εὐχαριστῶ τόν ἅγιο Τριαδικό Θεό γιά τήν δωρεά αὐτή, τῆς ἀναδείξεώς μου σέ Ἐπίσκοπο καί Μητροπολίτη Καστορίας, τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο πού μέ στήριξε ὡς πατέρας, καί τόν πνευματικό μου πατέρα κ. Ἱερόθεο πού μοῦ δίδαξε τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα.

Γεννήθηκα καί μεγάλωσα στήν Ἔδεσσα τῆς Μακεδονίας, ἀλλά ἀνδρώθηκα ἐκκλησιαστικά στήν Ναύπακτο τῆς Ρούμελης.

Ἦρθα στήν Ναύπακτο τό 1995, ὡς δάσκαλος τότε ἀποσπασμένος στά γραφεῖα τῆς Μητροπόλεώς μας, μέ σκοπό νά βοηθήσω ὅσο καί ὅπου μποροῦσα τόν νέο τότε Μητροπολίτη καί πνευματικό μου πατέρα κ. Ἱερόθεο.

Μέχρι τήν ἡμέρα ἐκείνη δέν εἶχα πατήσει ποτέ τό πόδι μου στήν Ναύπακτο, τήν ἔβλεπα μόνον στά σπιρτόκουτα πού κάναμε συλλογή στά παιδικά μας χρόνια, μέ τό γραφικό της λιμανάκι, πού εἶχα ἐπιθυμία κάποτε νά τήν ἐπισκεφθῶ.
Ὅταν ἦρθα, εἶχα ἀποφασίσει ὅτι θά πεθάνω ἐδῶ, στήν Ναύπακτο, γι' αὐτό μετέφερα τά δικαιώματά μου καί εἶμαι δημότης Ναυπάκτου.

Ἔζησα στήν Ναύπακτο τά περισσότερα χρόνια τῆς ζωῆς μου, 26 χρόνια, περισσότερα ἀπό ὅσα ἔζησα ὁπουδήποτε ἀλλοῦ.

Ἐργάσθηκα ὅπου μοῦ ζητήθηκε καί ὅσο μποροῦσα παρόλες τίς ἐλλείψεις πού ὁπωσδήποτε εἶχα, ἀλλά πάντοτε μέ καλή διάθεση καί γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας μας.

Στό λιμάνι, ἐκεῖ στά γραφεῖα τῆς Μητροπόλεώς μας, «ἔχω κολλήσει διπλά ἔνσημα», ἐργαζόμενος ὁλημερίς καί πολλές φορές καί τήν νύχτα, χωρίς ποτέ νά σπαταλήσω τόν χρόνο μου σέ ἄσκοπες ἐνέργειες.

Τά μέρη τῆς Ναυπάκτου πού θά θυμᾶμαι γιά πάντα εἶναι:

Τά γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, στά ὁποῖα πέρασα ἀτέλειωτες ὧρες.

Τούς Ἱερούς Ναούς της, ἰδίως τόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὅπου ἔγινε ἡ ἐνθρόνιση τοῦ Σεβασμιωτάτου, ἔλαβα τήν μοναχική κουρά, καί τίς δύο χειροτονίες μου εἰς Διάκονον καί Πρεσβύτερον, καί ὑποδεχθήκαμε τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ.κ. Ἱερώνυμο καί τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο.

Ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς, ἰδίως αὐτόν τόν περίλαμπρο Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καί μάλιστα κατά τίς ἡμέρες πού ἐκκλησιάζονταν σχολεῖα κάθε βαθμίδος, ἀφοῦ τότε στίς λειτουργίες αὐτές καί τίς ὁμιλίες στά παιδιά χαιρόμουν ὑπερβολικά.

Βέβαια, στούς κεντρικούς Ναούς, κατά τά πρῶτα χρόνια τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας δέν λειτουργοῦσα συχνά, διότι περιερχόμουν τά χωριά καί τίς μικρές Ἐνορίες τῆς Ἐπαρχίας μας –διορίσθηκα ἄλλωστε στά Κρυονέρια– τήν Ὀρεινή Ναυπακτία, τήν ὁποία γύρισα σπιθαμή πρός σπιθαμή, εἴτε συνοδεύοντας τόν Μητροπολίτη μας στίς περιοδεῖες του εἴτε ἀποστελλόμενος εἴτε καλούμενος.

Τίς Ἱερές Μονές τῆς Ἐπαρχίας μας, τήν Ἱερά Μονή Βομβοκοῦς καί τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο Γοργοεπηκόου, μέ τίς καλές μοναχές, καί ἰδίως τήν Ἱερά Μονή Ἀμπελακιωτίσσης μέ ἡγούμενο τόν π. Πολύκαρπο Παστρωμᾶ, στήν ὁποία πολύ χρόνο καί κόπο ἀφιέρωσα ὡς γραμματέας τοῦ Ἡγουμενοσυμβουλίου της.

Θά θυμᾶμαι τό ἱερό ὄρος τῆς Αἰτωλίας, τήν Βαράσοβα, ὅπου λειτουργοῦσε ὁ Σεβασμιώτατος στό ἱερό σπήλαιο τοῦ ἁγίου Νικολάου, καί πεζοπορούσαμε μέ τούς νέους τῆς περιοχῆς στό ἱερό σπήλαιο τῶν ἁγίων Πατέρων καί τελούσαμε τήν ἱερά Παράκληση.

Θά θυμᾶμαι τίς κατασκηνώσεις τῆς Μητροπόλεώς μας, τίς ὁποῖες ἀνακαίνισε ὁ εὐεργέτης τῆς Μητροπόλεώς μας ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Κοτρώνης, ὅπου ὄχι χωρίς ἀγωνία καί κόπο προσπαθήσαμε μέ τούς συνεργάτες τοῦ Σεβασμιωτάτου νά δώσουμε ἐκκλησιαστικό φρόνημα στά παιδιά σας πού μᾶς ἐμπιστευθήκατε.

Τίς αἴθουσες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί τήν Παπαχαραλάμπειο, ὅπου ἔγιναν ἀναρίθμητες ἐκδηλώσεις, ἰδίως τῆς Νεότητος, καί θεολογικά συνέδρια.

Γνώρισα τούς Ναυπακτίους, μικρούς καί μεγάλους, σέ κάθε θέση τῆς κοινωνίας, ἐργαζομένους, ὑπαλλήλους, ἀνθρώπους τῆς βιοπάλης ἀλλά καί ἀνθρώπους τοῦ πολιτισμοῦ, τούς ἥρωες τοῦ Κέντρου Ὑγείας καί τούς δημόσιους λειτουργούς. Τούς ἐκπαιδευτικούς πού εἴχαμε ἀγαστή συνεργασία γιά τό καλό τῶν παιδιῶν μας.

Προσφάτως δέ συνδεθήκαμε ἰδιαιτέρως μέ τούς τεχνικούς καί δημοσιογράφους τῆς πόλης μας, λόγῳ καί τοῦ προβλήματος τῆς πανδημίας, κατά τήν ὁποία βοήθησαν στήν μετάδοση τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀκολουθιῶν καί τοῦ λόγου τοῦ Σεβασμιωτάτου σέ ὅλη τήν Ἐπαρχία καί ἐκτός αὐτῆς, ἀνά τήν ὀρθοδοξία.

Θέλω νά ὁμολογήσω ὅτι πολλές φορές θαύμασα τό ἦθος τῶν ἁπλῶν αὐτῶν ἀνθρώπων.
Γνώρισα τούς ἀδελφούς μου Κληρικούς, –μνημονεύω ἐδῶ τούς ἀειμνήστους π. Ἀρσένιο Κομπούγια καί π. Ἀθανάσιο Λαουρδέκη– τούς καλούς ἐκκλησιαστικούς ἐπιτρόπους, τούς καλούς ἱεροψάλτες, τούς νεωκόρους, τίς κυρίες τῶν συνδέσμων ἀγάπης, τούς μηχανικούς μας καί ὅσους ἀγαποῦν τήν εὐπρέπεια τῶν οἴκων τοῦ Θεοῦ.

Εὐχαριστῶ τούς κατηχητές καί τίς κατηχήτριες. Θά μνημονεύσω ἐδῶ καί τήν ἀείμνηστη κ. Οὐρανία Σπανοῦ, πού τόσο κοπίασε γιά πολλές δεκαετίες γιά τά παιδιά τῆς Ναυπάκτου.

Ἰδιαιτέρως θά μνημονεύω πάντοτε «τοὺς συνεργοὺς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» τοῦ Ἐπισκόπου μας κ. Ἱεροθέου, «οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς [του] τόν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι».

Τούς εὐγνωμονῶ, ὅπως τούς εὐγνωμονεῖ ὅλη ἡ Ἐκκλησία μας, γιατί τό ἔργο τοῦ Μητροπολίτη μας εἶναι κατ' ἐξοχήν ἐκκλησιαστικό, θεραπευτικό καί ἑνοποιητικό. Γιατί ἡ προσπάθειά του εἶναι νά στερεωθῆ ἡ ἀγάπη τοῦ λαοῦ πρός τήν μητέρα Ἐκκλησία, τούς ποιμένες της καί τήν θεολογία της καί νά ἐπιτευχθῆ ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι ἡ κάθαρση, ὁ φωτισμός καί ἡ θέωσή του.

Εὐχαριστῶ τόν δήμαρχο Ναυπάκτου κ. Βασίλειο Γκίζα, ὁ ὁποῖος ἐξελέγη ἀπό τούς συμπολίτες μας δήμαρχος ἀκριβῶς τά ἔτη αὐτά πού πανηγυρίζουμε τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, τοῦ Ρουμελιώτη καί Πλατανιώτη τήν καταγωγή, μεγάλου αὐτοῦ Ἁγίου.

Στό πρόσωπο τοῦ κ. Δημάρχου εὐχαριστῶ ὅλους ὅσοι πονοῦν γιά τά κοινά καί ὅλους τούς Ἄρχοντες τοῦ τόπου πού τιμοῦν τόν ρόλο τους καί ὑπερασπίζονται τούς θεσμούς τῆς μικρῆς μας πόλης καί θυσιάζονται χάριν τῆς ἀληθείας καί τῆς δικαιοσύνης.

Τέλος, ἡ Ναύπακτος εἶναι καί θά μείνη μέρος τοῦ ἑαυτοῦ μου. Καλύτερα νά πῶ, εἶμαι παιδί τῆς Ναυπάκτου καί Κληρικός τῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου.

Ὅσα ἔζησα ἐδῶ, δέν διαγράφονται καί δέν λησμονοῦνται. Εἶναι δέ μερικές στιγμές, πού εἶμαι σίγουρος ὅτι θά περάσουν στήν αἰωνιότητα.

Καί θά παρακαλῶ τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, καί δι' αὐτοῦ τόν Πατέρα ἐν ἁγίῳ Πνεύματι, νά μποῦμε ὅλοι στήν αἰωνιότητα, προπορευομένου τοῦ κοινοῦ μας Πατέρα καί Δεσπότη κ. Ἱεροθέου.

Σᾶς εὐχαριστῶ καί σᾶς εὐλογῶ.