Skip to main content

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ποιμαντική μέσῳ ποινικοῦ κώδικα - Ὑπερβολή ἐπιείκειας

Ποιμαντική μέσῳ ποινικοῦ κώδικα

Θά μπορούσαμε νά χρησιμοποιήσουμε τόν ποινικό κώδικα γιά νά μιλήσουμε γιά τήν «πνευματική ζωή»; Τό ἐρώτημα εἶναι προκλητικό, ἕως ἀκατανόητο γιά ὁρισμένους, ἰδιαίτερα γιά τούς Χριστιανούς πού θέλχθηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀκριβῶς ἐπειδή σ' αὐτήν βρῆκαν τήν ἀληθινή ζωή, τήν ἐπιείκεια καί τήν κατανόηση καί ὄχι τήν μέγγενη τοῦ νόμου, πού δέν λαμβάνει ὑπόψη τόν ἄνθρωπο μέ τίς ἀνησυχίες, τίς ἀδυναμίες καί τά προβλήματά του.

Εἶναι, πράγματι, προκλητικό νά θέλη νά μιλήση κανείς γιά τήν πνευματική ζωή, ὅπως τήν διδασκόμαστε ἀπό τούς ἁγίους Ἀποστόλους καί τούς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, χρησιμοποιώντας τόν ποινικό κώδικα, ἕναν νόμο δηλαδή τοῦ Κράτους πού ἐπιμετρᾶ τό μέγεθος τῆς ποινῆς, τίς μέρες φυλάκισης καί τά περιοριστικά μέτρα γιά παραπτώματα πού ἐμπίπτουν στίς διατάξεις του.

Κι ὅμως μποροῦμε νά μιλήσουμε παρηγορητικά γιά κρίσιμες φάσεις τῆς πνευματικῆς ζωῆς χρησιμοποιώντας «ποιμαντικό ὑλικό» ἀπό τόν ποινικό κώδικα. Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές ἀνατρέχουμε στήν 1η παράγραφο τοῦ ἄρθρου 263Β τοῦ ποινικοῦ κώδικα, ἡ ὁποία ἀφορᾶ εὐνοϊκά μέτρα γιά «ἐγκλήματα σχετικά μέ τήν ὑπηρεσία».

«Οἱ πράξεις τῶν ἄρθρων [...] μένουν ἀτιμώρητες, ἄν ὁ ὑπαίτιος, μέ δική του θέληση καί πρίν ἐξετασθεῖ ὁπωσδήποτε γιά τήν πράξη του, τήν ἀναγγείλει στόν εἰσαγγελέα πλημμελειοδικῶν ἤ σέ ὁποιονδήποτε ἀνακριτικό ὑπάλληλο ἤ ἄλλη ἁρμόδια ἀρχή, ἐγχειρίζοντας ἔγγραφη ἀναφορά ἤ προφορικά, ὁπότε συντάσσεται σχετική ἔκθεση».

Ὑπερβολή ἐπιείκειας

Μπήκαμε στήν νηστεία τῶν Χριστουγέννων καί πολλοί Χριστιανοί συνδέοντας τήν νηστεία μέ τήν μετάνοια προσέρχονται στό μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης. Πράγματι, ἡ Ἐξομολόγηση εἶναι μιά σημαντική φάση τῆς μετάνοιας, ἡ ὁποία ὅμως δέν ἔχει τέλος, ἀφοῦ καλύπτει ὅλο τό μῆκος τῆς ἐπί γῆς ζωῆς μας. Χαρακτηρίζει ὅμως τήν ποιότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς.

Ὅπως, κατά τόν Μ. Βασίλειο, προκοπή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ προκοπή στήν ταπείνωση, ἔτσι, γενικά, ἡ ἐξέλιξη τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς εἶναι συνάρτηση τῆς μετάνοιας, δηλαδή τῆς ἐπίγνωσης τῶν ἁμαρτιῶν μας, τῆς παραδοχῆς, ἐν αἰσθήσει ψυχῆς, ὅτι πολλές ἀπό τίς πράξεις μας συνιστοῦν ἄρνηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, τρόπο ζωῆς ἀντίθετο πρός τό δημιουργικό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά ἐμᾶς.

Βέβαια, μέσα στό πνεῦμα τῆς ὑγιοῦς μετανοίας, μαζί μέ τήν αἴσθηση τῆς ἄρνησης τοῦ Χριστοῦ, στήν πράξη, ὑπάρχει ἡ διάθεση τῆς ἐπιστροφῆς, τῆς ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς μας. Αὐτή ἡ ἀλλαγή πραγματοποιεῖται μέ τήν ἐγκατάλειψη τῶν ἔργων τῆς ἁμαρτίας, τῶν ἔργων πού θανατώνουν τήν ψυχή καί τήν κάνουν ἀνόρεκτη γιά προσευχή, χωρίς ἐπιθυμία γιά κοινωνία μέ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσα στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτή ἡ ἀλλαγή χρειάζεται ἐλπίδα, πίστη στήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός δέν θέλει τήν τιμωρία μας. Θέλει τήν ἀλλαγή μας. Τήν ἀποβολή τῆς κακότητάς μας, τοῦ φθόνου, τῆς ἰδιοτέλειας, τῆς δούλωσης σέ χαμερπῆ πάθη. Κι ὅταν τά ὁμολογήσουμε ἐνώπιόν Του, ζητώντας τήν δύναμή Του γιά νά ἀνατρέψουμε τό καθεστώς τῶν παθῶν, Ἐκεῖνος εἶναι ὑπερβαλλόντως ἐπιεικέστερος ἀπό τόν κοσμικό νομοθέτη, ὁ ὁποῖος ἀφήνει ἀτιμώρητη μιά ἐγκληματική πράξη, «ἄν ὁ ὑπαίτιος, μέ δική του θέληση καί πρίν ἐξετασθεῖ ὁπωσδήποτε γιά τήν πράξη του, τήν ἀναγγείλει στόν εἰσαγγελέα».

Εἶναι περιττό, βέβαια, νά ποῦμε ὅτι ὁ Πνευματικός δέν εἶναι εἰσαγγελέας. Εἶναι, διά τοῦ Εὐαγγελίου, πατέρας.

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  • Προβολές: 976