Skip to main content

 Τά ναρκωτικά, ἕνα πρόβλημα πολιτιστικό

Πολλές διαμετρικά ἀντίθετες ἀπόψεις διατυπώνονται γιά τήν ἐξάπλωση τῶν ναρκωτικῶν. Λέγονται πολλά, ἀλλά ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι τελικά τα ναρκωτικά ἀποτελοῦν ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας. Μερικοί “προοδευτικοί” διατείνονται ὅτι ἡ ἀποποινικοποίηση τῶν λεγομένων μαλακῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν θά θεραπεύση κάπως τό πρόβλημα, ἄλλοι ὅμως ἰσχυρίζονται ὅτι μιά τέτοια λύση θά αὐξήση τό πρόβλημα, διότι θά δοθῆ ἡ ἐντύπωση σέ πολλούς νέους ὅτι τά ναρκωτικά εἶναι κάτι σάν τό ἀντιβιοτικό, πού μποροῦν νά προμηθευτοῦν ἀπό τόν γιατρό τους. Εἶναι γνωστόν ὅτι τόσο ἡ ἠρωΐνη, ὅσο καί ἡ μορφίνη κατασκευάστηκαν καί προσφέρθηκαν ὡς “θαυματουργικά” φάρμακα κατά τοῦ πόνου.

Σέ πρόσφατο ἄρθρο τοῦ ὁ Τάκης Φωτοπουλος στήν “Ἐλευθεροτυπία” μέ τίτλο “ἡ προοδευτική μυθολογία γιά τά ναρκωτικά” παρουσιάζει πολλές ἀπόψεις γύρω ἀπό τήν ψυχολογία τῶν “προοδευτικών” γιά τήν “νομιμοποίηση τῶν μαλακῶν ναρκωτικών”. Μᾶς δίνει ὅμως καί μιά πληροφορία σημαντική.

“Ήδη πιθανολογεῖται ὅτι ἡ ἀναμενόμενη ἄνοδος τῶν Γερμανῶν μπλερικῶν στήν ἐξουσία, τό φθινόπωρο θά σηματοδοτήσει ριζική ἀλλαγή στήν πολιτική κατά τῶν ναρκωτικῶν, μέ τήν ἀποποινικοποίηση τῶν μαλακῶν καί τή χορήγηση σκληρῶν ναρκωτικῶν μέ ἁπλή συνταγή. Μέ δεδομένο ὅτι ἡ Γερμανία εἶναι τό ἀφεντικό τῆς Ε.Ε. μποροῦμε νά προβλέψουμε μέ βεβαιότητα ὅτι ἡ πολιτική αὐτή θά εἶναι καί πολιτική τῆς χώρας μας σέ σύντομο χρονικό διάστημα, ὁτιδήποτε καί ἄν πρεσβεύουν σήμερα οἱ δικοί μας ἐκσυγχρονιστές”.

Πρέπει ὅμως κάποτε νά δοῦμε τό πρόβλημα τῶν ναρκωτικῶν ὄχι ὡς ἕνα “πολύπλοκο κοινωνικό καί οἰκονομικό πρόβλημα, πού ἀνάγεται στό ἴδιο το κοινωνικό-οἰκονομικό σύστημα τῆς οἰκονομίας τῆς ἀγορᾶς καί τίς ἐκφράσεις του ὡς καταναλωτική κοινωνία καί νεοφιλελεύθερη συναίνεση”, ἀλλά ὡς πρόβλημα κατ’ ἐξοχήν πολιτιστικό καί γεγονός πνευματικό. Εἶναι στήν οὐσία θέμα πού ἀνάγεται στόν τρόπο ζωῆς. Ὅταν ἕνα Ἔθνος ἐκσυγχρονίζεται πολιτιστικά καί ἐκκοσμικεύεται ἐκκλησιαστικά, ὅταν χάνη τήν πολιτιστική του παράδοση, ὅταν ὑποτάσσεται στίς σκοπιμότητες τῶν Εὐρωπαϊκῶν Κρατῶν καί στά κελεύσματα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ἀπεμπολώντας τήν πνευματική του ταυτότητα, ὅταν ὁ νέος ἄνθρωπος δέν ἔχη ὅραμα καί νόημα ζωῆς, τότε ἀφ’ ἑνός μέν εἶναι ἀπροστάτευτος σέ κάθε ἔξωθεν ἐπέλαση, ἀφ’ ἑτέρου δέ κανένα σύστημα καί πρόγραμμα, ὅσο φιλότιμο καί ἄν εἶναι, δέν θεραπεύει τό πρόβλημα, ἀκριβῶς γιατί εἶναι πρόβλημα ὀντολογικό, ὑπαρξιακό καί πολιτιστικό.

Πάντως πρέπει νά παρατηρηθῆ ὅτι ὅλα τα προγράμματα πού ἔρχονται ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση εἶναι ἀναγκαῖο νά προσαρμόζωνται στόν δικό μας χῶρο, ἀνάλογα μέ τίς ἰδιαιτερότητες τῆς χώρας μας καί νά λαμβάνεται σοβαρά ὑπ’ ὄψη ὁ ἰδιαίτερος χαρακτήρας τῆς παραδόσεώς μας. Διαφορετικά θά ἀλλοτριωθοῦμε ἐπικίνδυνα.

Ν. Ι.

  • Προβολές: 2595