«Ἡ Ναυπακτία ὑπό τό πέλμα τοῦ Λιμπεράκη Γερακάρη (Μάρτ. 1689 - Ὀκτ. 1697)»

Χαιρετισμός στήν ἐκδήλωση παρουσίασης τοῦ βιβλίου τοῦ Ἠλία Δημητρόπουλου

Λυπᾶμαι πού γιά λόγους εἰδικούς δέν μπορῶ νά παρίσταμαι στήν ἐκδήλωση αὐτή γιά τήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου τοῦ ἀγαπητοῦ μου Ἠλία Δημητρόπουλου μέ θέμα: «Ἡ Ναυπακτία ὑπό τό πέλμα τοῦ Λιμπεράκη Γερακάρη (Μάρτ. 1689 - Ὀκτ. 1697)».

Καί πράγματι λυπᾶμαι γιατί ὁ κ. Ἠλίας Δημητρόπουλος εἶναι πολύ ἀγαπητός σέ μένα ὡς ἄνθρωπος, ὡς Χριστιανός, καί ὡς δυναμικός καί ἐνεργός πολίτης τῆς περιοχῆς μας, ἔχοντας ὅλα τά γνωρίσματα τῆς Ρουμελιώτικης γῆς, μέ τό φιλότιμο, τήν εὐγένεια καί τήν ἀρχοντιά, μαζί μέ τήν εὐγενική σύζυγό του Δήμητρα.

Ἔχω, ὅμως, τήν χαρά νά χαιρετίσω τό νέο πόνημά του, τό ὁποῖο ἐξέδωσε πρόσφατα, καί πρίν λίγο καιρό μοῦ τό ἔδωσε μέ θερμή ἀφιέρωση. Καί παρά τά βαρύτατα καθήκοντά μου, ἰδιαιτέρως τό χρονικό αὐτό διάστημα μέ τήν ἀνάληψη τῆς Τοποτηρητείας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, τό διάβασα μέ ἐξαιρετικό ἐνδιαφέρον.

Ὁ κ. Ἠλίας Δημητρόπουλος μᾶς χάρισε καί στό παρελθόν συγγραφικές ἐκπλήξεις. Μέ τό παρόν πόνημά του ἐξεδήλωσε ὅλα τά χαρίσματά του, ἤτοι τό ἐρευνητικό, τό συνθετικό τῶν στοιχείων πού συνέλεξε, τό συγγραφικό, γιατί ἐκθέτει μέ ἐνδιαφέρον τά ὅσα συνέλεξε γιά μιά περίεργη προσωπικότητα τοῦ τέλους τοῦ 17ου αἰῶνος, τοῦ Λιμπεράκη Γερακάρη, σέ ἀναφορά μέ τήν δράση του στήν Ναύπακτο, πού καίτοι Ἕλληνας Μανιάτης ἐκινεῖτο μεταξύ Τούρκων καί Βενετῶν.

Ὁ συγγραφέας, πέρα ἀπό τήν παρουσίαση τῶν στοιχείων πού ὡς καλή μέλισσα συνέλεξε γιά τήν δράση τοῦ Λιμπεράκη Γερακάρη, κυρίως γιά τήν δράση του στήν Ναυπακτία, στό τέλος τοῦ βιβλίου συντάσσει καί «ψυχογράφημα» τῆς προσωπικότητάς του, καταγράφοντας τόσο τά στοιχεῖα τοῦ περιβάλλοντος στό ὁποῖο γεννήθηκε καί πέρασε τά παιδικά του χρόνια, ὅσο καί τά κληρονομικά χαρακτηριστικά του, ἀκόμη καί τά ἔνστικτα πού τόν διαμόρφωσαν.

Ὁ ἐρευνητής συγγραφεύς μέ βάση τήν πολυτάραχη ζωή τοῦ Λιμπεράκη Γερακάρη συνδέει καί μερικές περίεργες καί δυσερμήνευτες παραδόσεις πού ἔφθασαν σκόρπιες μέχρι τίς ἡμέρες μας ἀπό στόμα σέ στόμα.

Πέρα ἀπό αὐτά, στό βιβλίο αὐτό παρουσιάζεται ἡ δεινή κατάσταση τοῦ Ρωμαίϊκου πληθυσμοῦ τῆς Ναυπακτίας πού ὑπέφερε τά πάνδεινα ἀπό τήν Βενετοκρατία καί τήν Τουρκοκρατία, ἀλλά καί ἀπό τούς λιποτάκτες τοῦ βενετσιάνικου στρατοῦ καί τούς ντόπιους καπεταναίους, πού λυμαίνονταν τήν περιοχή καί κινοῦνταν μεταξύ Τούρκων καί Βενετῶν.

Τό βιβλίο εἶναι ἕνα καλό παράδειγμα γιά νά κατανοήσουμε κάτι τό ὁποῖο ἐπαναλαμβάνω συχνά, ὅτι δέν ἔχουμε μόνον Μουσουλμανική Τουρκοκρατία, ἀλλά καί Χριστιανική Βενετοκρατία καί ἀλλοῦ Χριστιανική Φραγκοκρατία, καί ὁ λαός μας ὑπέφερε καί ἀπό τούς τρεῖς.

Θέλω νά συγχαρῶ τόν ἀγαπητό μου Ἠλία Δημητρόπουλο γιά τήν ἀκάματη ἔρευνά του, τήν ἀγάπη του γιά τήν περιοχή μας, γιά τήν προσφορά τῶν χαρισμάτων του σέ ἱστορικά καί κοινωνικά θέματα, ἀλλά καί γιά τόν διαχρονικό σεβασμό πού δείχνει στόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας, καί στό πρόσωπό μου, γιά τά ὁποῖα τοῦ ἐκφράζω τήν εὐγνωμοσύνη μου.

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος