Γεγονότα καὶ Σχόλια: Τό μήνυμα τοῦ Ὀκτωβρίου - Ἠθική τῆς Βιολογίας

Τό μήνυμα τοῦ Ὀκτωβρίου

Κατά τόν φετινό Ὀκτώβριο, ὅπως τόν ζήσαμε μέχρι τήν στιγμή πού γράφονται οἱ γραμμές αὐτές, οἱ δημοτικές ἐκλογές μονοπώλησαν τό ἐνδιαφέρον τοῦ μεγαλύτερου μέρους τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Οἱ κινήσεις τῶν ὑποψηφίων, τά ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν, τό πολιτικό μήνυμά τους, τό ἄν ὑπάρχει τέτοιο μήνυμα καί ἄν ἐλήφθη ἀπό τήν κυβέρνηση καί τά πολιτικά κόμματα, ἦταν τό ὑλικό πολύωρων συζητήσεων στήν τηλεόραση, ἀλλά καί σέ ὅλους τους χώρους συνάθροισης τοῦ λαοῦ.

Ὁ Ὀκτώβριος, ὅμως, δέν σημαίνει μόνο δημοτικές ἐκλογές, ἄν καί πολλές ἐκλογικές ἀναμετρήσεις γίνονται τά τελευταῖα χρόνια κατά τόν μήνα αὐτόν. Ὁ Ὀκτώβριος μαζί μέ τόν Μάρτιο σφραγίζουν τήν ἐθνική μας μνήμη μέ δύο ἀπό τά σημαντικότερα γεγονότα τῆς ἱστορίας μας• ὁ πρῶτος μέ τό ἔπος τοῦ Σαράντα καί ὁ δεύτερος μέ τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821, γεγονότα πού συνδέονται ἄμεσα μέ τήν πίστη μας καί ἰδιαίτερα μέ τό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου. Ἡ ἐθνική μας παλιγγενεσία συνδέεται μέ τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καί ἡ ἄρνηση τῆς ὑποταγῆς στόν “ἄξονα” συνδέθηκε μέ τήν ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης, ἡ ὁποία μεταφέρθηκε ἀπό τήν 1η στήν 28η Ὀκτωβρίου, γιατί οἱ ἀγωνιστές τῶν ἀλβανικῶν βουνῶν εἶχαν ζωντανή αἴσθηση τῆς παρουσίας καί Σκέπης τῆς Θεοτόκου. Ἔτσι στήν ἐθνική μας μνήμη ἡ πρόσφατη ἱστορία μᾶς συνδέθηκε ἄρρηκτα - ὅπως καί στά χρόνια της “ἔνδοξης Ρωμηοσύνης” - μέ τήν παρθένο Μαρία, τήν ὁποία ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ὀνομάζει “παγκόσμιον δόξαν”, πού γκρέμισε “τό μεσοτειχον τῆς ἔχθρας”, τό ὁποῖο χώριζε τούς λαούς καί ἐμπόδιζε τήν κοινωνία καί σχέση τῶν ἀνθρώπων μέ τόν Θεό.
Πιστεύω ὅτι τό οὐσιαστικώτερο καί διαχρονικώτερο μήνυμα καί τοῦ φετινοῦ Ὀκτωβρίου πρέπει νά τό ἀναζητήση κανείς στόν ἑορτασμό τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου, καί μάλιστα στόν τρόπο πού τήν ἑορτάζουμε ὡς ὀρθόδοξοι Ἕλληνες.

Δοξολογοῦμε τόν Θεό γιά τή νίκη, ἀποδίδουμε στήν Θεοτόκο τά νικητήρια, προσευχόμαστε γιά τήν ἀνάπαυση τῶν “εὐκλεῶς ἀγωνισαμένων καί πεσόντων” καί, κυρίως, συνδέουμε τήν ἑορτή μέ τήν τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας, στήν ὁποία προσευχόμαστε “ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων του θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἐνώσεως”. Διότι ἡ μνήμη τῶν θυσιῶν πρέπει νά βαθαίνη τήν προσευχή καί τούς ἀγῶνες γιά τήν “μετά δικαιοσύνης” εἰρήνη τῆς οἰκουμένης.
Τό θέμα εἶναι αὐτό τό μήνυμα νά ἀκούγεται καί νά λαμβάνεται...

Ἠθική τῆς Βιολογίας

Σέ ἄρθρο τῆς “Καθημερινής” τῆς 8ης-10-98 διαβάσαμε, ὅτι ὁ Ἀμερικανός βιολόγος Ἔντουαρντ Οὐίλσον, δύο φορές βραβευμένος μέ τό βραβεῖο Πούλιτζερ, σέ καινούργιο του βιβλίο προσπαθεῖ νά ἀναβιώση τό ἐγχείρημα τοῦ Διαφωτισμοῦ, συνδέοντας τήν ἐπιστήμη καί τίς ἀνθρωπιστικές σπουδές σέ μιά ἑνιαία γνώση, “ἡ ὁποία θά ὑπηρετῆ τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί τήν προοδο”. Ὅπως σημειώνει ἡ ἐφημερίδα “Σάν τούς καλύτερους ἐπιστήμονες γνωρίζει ὅτι ἡ ἀναζήτηση τῆς γνώσης εἶναι χωρίς νόημα ἄν δέν πλαισιώνεται ἀπό τήν ἠθική, καί ἀπό τήν γνώση αὐτή προέρχεται ἡ προσπάθειά του νά ἀναπτύξει μιά “ἠθική του περιβάλλοντος”, ἡ ὁποία νά πηγάζει ὄχι ἀπό τήν θρησκεία ἀλλά ἀπό τή βιολογία”.

Τό ἐρώτημα εἶναι, μέσα στήν Βιολογία δέν ἀνακάλυψε τήν ὕπαρξη τοῦ θανάτου, ὁ φόβος τοῦ ὁποίου βυθίζει τόν ἄνθρωπο, ὅταν ζεῖ μόνον ὡς βιολογική ὑπόσταση, στήν φιλαυτία, ποῦ εἶναι ἡ αἰτία τῆς καταργήσεως κάθε ἠθικῆς δεοντολογίας; Πῶς μπορεῖ νά πηγάση ἠθική ἀπό τήν βιολογία;

π.Θ.Α.Β.