Γεωργίας Γκίζας - Λαγοῦ: Ἡ φωτεινή παρουσία τοῦ π. Ἱεροθέου Κατσάνου

Ὁ ἀείμνηστος πατήρ Ἱερόθεος, κατά κόσμον Θεόφιλος, Κατσάνος γεννήθηκε στά Ἰωάννινα τό 1927.

Γονεῖς τοῦ ἦταν οἱ Νικόλαος καί Αἰκατερίνη Κατσάνου. Τά Γυμνασιακά γράμματα διδάχθηκε στήν ἰδιαίτερή του πατρίδα. Τά θεολογικά γράμματα σπούδασε στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εἰσῆλθε στίς τάξεις τοῦ Κλήρου τό 1952. Σταθμοί ἱεραποστολικῆς καί ποιμαντικῆς δράσης του, τό Ἀγρίνιο, τό Μεσολόγγι, ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ Ναύπακτος. Ἀπεβίωσε τόν Αὔγουστο τοῦ 1998 στά Ἰωάννινα.

* * *

Ἤρεμα τώρα τό πνεῦμα καρφώνεται πάνω στήν ἀχανῆ στέγη τῆς γῆς, λαμπυρισμένη ἀπό τίς ὡραῖες μακρυνές λάμψεις τῶν ἄστρων καί τά πολυκέντητα μυστηριώδη σχήματα τῶν ἀστερισμῶν. Μία σκέψη ξεκλώθεται μετά τήν ἄλλη καί ἡ ὕπαρξη ἀναπαύεται “σ’ ὄμορφους κόσμους ἠθικούς ἀγγελικά πλασμένους”. Τό θάμβος τῆς δημιουργίας συγκλονίζει τήν συνείδηση ἀποκαλύπτοντάς της τήν χαρμόσυνη προοπτική της αἰωνιότητας• μ’ αὐτήν συμμάχησε ἡ τηλαυγής σας μορφή, πατέρα Ἱερόθεε, λακτίζοντας τήν ζηλόφθονη καταλύτρα λήθη. Σκληρός καί ἀνάλγητος ὁ χρόνος συμπαρασύρει καί ἰσοπεδώνει στό διάβα τοῦ τά πάντα. Κάθε τί πού κλείνεται στά ὅριά του τό ἀλλοιώνει, τό φθείρει, τό ἀφανίζει καί ἡ λησμονιά, πιστή ἀκόλουθος καί σύντροφός του, χαιρέκακα γελάει...

Κι ὅμως, ἐσάς, σᾶς σεβάστηκαν, σᾶς ξεχώρισαν καί σᾶς κατέταξαν μεταξύ των ἐκλεκτῶν τους. Σᾶς ἑτοίμασαν στέφανο στούς οὐρανούς, θέση πλάι στό Ὑπέρτατο Ὅν, τήν πεπληρωμένη Σοφία, τήν ἀνεξάντλητη Ἀγαπότητα, τό ἀρχέτυπο κάλλος• γιατί ἐσεῖς σταθήκατε ἄξιος. Διαθέτατε ἐκείνη τήν ἀδαμάντινη σεμνότητα, τήν θερμουργό ἀγάπη, τήν ἀκάματη ἐργατικότητα, τήν σπάνια ψυχοδιανοητική ἀκτινοβολία καί προπαντός τήν πλήρη συναίσθηση τῆς εὐθύνης. Ὑπήρξατε ὀργανικά δεμένος μέ τό ποίμνιό σας, ἀφουγκραζόμενος τήν ἀνάσα του καί δρώντας σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, περιθάλποντας, παρηγορώντας, βοηθώντας ὅλους στό δρόμο τῆς ἀγάπης, τῆς ἀρετῆς καί τῆς σωτηρίας.

Ἀπ’ ὅπου περάσατε, σημαδέψατε μέ τήν φωτεινή παρουσία σᾶς τόν χῶρο καί τούς ἀνθρώπους.

Ἀγρίνιο, Νεοχώρι Μεσολογγίου, Μεσολόγγι, Θεσσαλονίκη, Ναύπακτος, εἶναι οἱ σταθμοί τῆς ἱεραποστολικῆς καί ποιμαντικῆς σας δράσεως. Στήν Ναύπακτο, πού στάθηκε ἡ χρυσή ἐποχή τῆς δράσεώς σας, ὑπηρετήσατε 25 συναπτά ἔτη μέ ζέση καί αὐταπάρνηση, διαχέοντας τό ἀνέσπερο φῶς τῶν θείων διδαγμάτων. Τό ποιμαντικό σας ἔργο ὑπῆρξε εὐρύ, πολύμορφο καί πολυσχιδές ἀπό κάθε ἄποψη. Γιά τοῦτο καί καταλάβατε περίοπτη θέση στήν καρδιά τῶν Ναυπακτίων.

Στά Γιάννενα, τήν γενέτειρά σας, κλείσατε τόν κύκλο τῆς ἐπίγειας ζωῆς σας. Ἐκεῖ ὁδήγησε ξανά τά βήματά σας τό τραγικό καθῆκον. Ἀγκαλιάσατε τά τρία ὀρφανά του ἀνηψιοῦ σας ὡς πνευματικός καί φυσικός πατέρας, τά στηρίξατε, τά γαλουχήσατε• ὁ ἀσκητής ἀγόγγυστα ὑπεχώρησε γιά λίγο μπροστά στόν ἄνθρωπο καί τίς βαθειές του ἀνάγκες. Ἡ ζωή σᾶς ὅλη ἦταν μία ἀκατάπαυστη προσπάθεια, ἕνας ἀέναος ἀγώνας, μιά ὁλοκληρωτική προσφορά καί θυσία στήν διακονία τῆς Ἐκκλησίας καί στήν ἀγάπη καί λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου. Χωρίς ἔπαρση, ζήσατε, δράσατε, δώσατε• γιά ν’ ἀνατείλετε στήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ καί νά ποτίσετε τίς ἐδεμικές βραγιές μέ τούς μελίρρυτους λόγους σας.
Ἅς εἶναι ἐλαφρύ το χῶμα πού σᾶς σκεπάζει, πάτερ Ἱερόθεε.

Ἐμεῖς, τό ποίμνιό σας, τιμοῦμε τήν σεπτή σας μνήμη φυλάσσοντας μέ ἱερό ζῆλο τίς ὑποθῆκες πού μᾶς ἀφήσατε. Δεχτῆτε ἀπό μᾶς τήν εὐγνωμοσύνη τῆς ψυχῆς μας, σάν εὐλαβικό θυμίαμα, σάν ὑπέρτατο φόρο.

Αἰωνία ἡ μνήμη σας.
Γεωργία Γκίζα - Λαγοῦ τ. Λυκειάρχης