Ἡ ἀνακοίνωση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά «ὁμόφυλο γάμο» - «ὁμόφυλη γονεϊκότητα»

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συνῆλθε σὲ ἔκτακτη συνεδρίαση, σήμερα Τρίτη 23 Ἰανουαρίου 2024, μὲ μοναδικὸ θέμα τὴν ἐξαγγελθεῖσα νομοθέτηση γάμου καὶ «τεκνοθεσίας» ὑπὲρ ζευγαριῶν τοῦ ἰδίου φύλου. Μετὰ τὴν καθιερωμένη προσευχή, ἡ Ι.Σ.Ι. ἄκουσε τὴν εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἀκολούθησε διάλογος, καὶ ἐκφράζει ὁμόφωνα τὶς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ τοῦ θέματος, ὡς ἑξῆς:

1. Ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸν γάμο ἀπορρέει ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, τὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴ διάταξη τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου καὶ φαίνεται καθαρὰ στὴν Ἀκολουθία τοῦ Μυστηρίου αὐτοῦ. Ὁ σκοπὸς τοῦ χριστιανικοῦ γάμου εἶναι ἡ δημιουργία καλῆς συζυγίας καὶ οἰκογένειας, ἡ ἀνάπτυξη παιδιῶν ὡς καρπῶν τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης τῶν δύο συζύγων καὶ ἡ σύνδεσή τους μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή. Ἡ Ἐκκλησία ἀποδέχεται γιὰ τὴ σχέση ἄνδρα-γυναίκας καὶ παιδιῶν ὅτι:

α) ἡ δυαδικότητα τῶν φύλων καὶ ἡ συμπληρωματικότητά τους δὲν ἀποτελοῦν κοινωνικὲς ἐπινοήσεις, ἀλλὰ προέρχονται ἀπὸ τὸν Θεό («... καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων• αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε...», Γένεσις 1, 27-28),
β) ἡ ἱερότητα τῆς ἕνωσης ἄνδρα καὶ γυναίκας παραπέμπει στὴ σχέση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας («... ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ... τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν», Ἀπ. Παύλου, Πρὸς Ἐφεσίους 5, 28),
γ) ὁ χριστιανικὸς γάμος δὲν εἶναι ἁπλὴ συμφωνία συμβίωσης, ἀλλὰ Ἱερὸ Μυστήριο, μέσῳ τοῦ ὁποίου παρέχεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στὴ σχέση κοινωνίας ἄνδρα καὶ γυναίκας μὲ στόχο τὴν κοινή τους πορεία πρὸς τὴ θέωση –καὶ αὐτὴ ἡ εὐλογημένη πορεία ἀφορᾶ ὅλα τὰ ζεύγη μὲ ἢ χωρὶς παιδιά,
δ) ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα εἶναι συστατικὰ στοιχεῖα τῆς παιδικῆς καὶ τῆς ἐνήλικης ζωῆς («Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου», Ἔξοδος 20, 12).

2. Προφανῶς ἡ Πολιτεία νομοθετεῖ, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ παράμετρος οὔτε στερεῖ τὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία οὔτε ἀπαλλάσσει τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ καθῆκον ἐνημέρωσης τοῦ πιστοῦ λαοῦ οὔτε μπορεῖ νὰ τῆς ὑποδείξει σὲ τί συνίσταται ἡ ἁμαρτία. Ἡ Ἐκκλησία δὲν νομοθετεῖ καὶ δὲν φέρει εὐθύνη γιὰ τοὺς νόμους. Ἂν σιωπήσει, ὅμως, φέρει βαρύτατη εὐθύνη καὶ αὐτοκαταργεῖται.

3. Ἀπὸ τὸ 2015 τὸ σύμφωνο συμβίωσης παρέχει σὲ ζευγάρια τοῦ ἰδίου φύλου ὅλα τὰ δικαιώματα καὶ τὶς δυνατότητες τοῦ γάμου μὲ κύρια ἐξαίρεση τὴ δυνατότητα ἀπόκτησης παιδιῶν μὲ υἱοθεσία ἢ παρένθετη κύηση. Τὸ σύνθημα τῆς «ἰσότητας στὸν γάμο» ἀποβλέπει σὲ ἕνα στόχο, στὴν ἀπόκτηση παιδιῶν ἀπὸ «ὁμόφυλα ζευγάρια».

4. Ἀνακοινώθηκε ὅτι θὰ ἐπιτρέπεται ὁ «ὁμόφυλος γάμος» καὶ ἡ «ὁμόφυλη γονεϊκότητα» μέσῳ υἱοθεσίας καὶ (μὲ διάφορες διόδους) μέσῳ παρένθετης κύησης. Οἱ ἐμπνευστὲς τοῦ νομοσχεδίου καὶ οἱ συνευδοκοῦντες σὲ αὐτὸ προωθοῦν τὴν κατάργηση τῆς πατρότητας καὶ τῆς μητρότητας καὶ τὴ μετατροπή τους σὲ οὐδέτερη γονεϊκότητα, τὴν ἐξαφάνιση τῶν ρόλων τῶν δύο φύλων μέσα στὴν οἰκογένεια καὶ θέτουν πάνω ἀπὸ τὰ συμφέροντα τῶν μελλοντικῶν παιδιῶν τὶς σεξουαλικὲς ἐπιλογὲς τῶν ὁμοφυλόφιλων ἐνηλίκων. Μὲ βάση τὸ νομοσχέδιο, ὁμοφυλόφιλοι μονογονεῖς θὰ μποροῦν νὰ ἐπιβάλουν στὸ παιδί τους τὸν σύντροφό τους ὡς «πατέρα 2» ἢ ὡς «μητέρα 2».

5. Ἡ νομοθετικὴ αὐτὴ πρωτοβουλία καταδικάζει μελλοντικὰ παιδιὰ νὰ μεγαλώσουν χωρὶς πατέρα ἢ μητέρα σὲ ἕνα περιβάλλον σύγχυσης τῶν γονεϊκῶν ρόλων. Ἡ μονογονεϊκὴ οἰκογένεια εἶναι διαφορετικὴ περίπτωση. Προκαλεῖ στέρηση τοῦ ἑνὸς γονέα, ἀλλὰ ὄχι σύγχυση τῶν ρόλων τῶν γονέων. Ἀντίθετα, ἡ ὁμοφυλοφιλικὴ συμβίωση προξενεῖ καὶ τὰ δύο. Ἐπιπλέον, τὰ παιδιὰ αὐτὰ συχνὰ δὲν θὰ ἔχουν δυνατότητα γνωριμίας μὲ τὸν ἄλλο βιολογικὸ γονέα τους. Δὲν θὰ ἔχουν ἐπίσης τὸ προσωπικὸ βίωμα τῆς παρουσίας τοῦ ἄλλου φύλου (ἀντίθετου τῶν «ὁμόφυλων γονέων» τους) μέσα σὲ μία ἑτερόφυλη σχέση. Τὰ παιδιὰ μὲ πατέρες 1 καὶ 2 ἢ μὲ μητέρες 1 καὶ 2 (ἢ καὶ παραπάνω) θὰ εἶναι τὰ θύματα ἑνὸς ἀφύσικου μηχανισμοῦ τεκνοθεσιῶν.

6. Δημοσιοποιήθηκε ὅτι: α) θὰ ἐπιτρέπεται στὰ «ὁμόφυλα ζευγάρια» ἡ ἀπὸ κοινοῦ υἱοθεσία καὶ ἡ υἱοθεσία ἀπὸ τὸν «ὁμόφυλο σύζυγο» τοῦ γονέα (θὰ ἰσχύσει καὶ γιὰ τὰ σημερινὰ παιδιὰ ἀπὸ παρένθετη κύηση), β) δὲν θὰ ἐπιτρέπεται στὴν Ἑλλάδα ἡ παρένθετη κύηση ὑπὲρ «ὁμόφυλου ζευγαριοῦ», ἀλλὰ αὐτὴ θὰ ἀναγνωρίζεται, ἂν ἔγινε νόμιμα σὲ ἄλλο κράτος. Οἱ ρυθμίσεις αὐτὲς θὰ ἀποτελέσουν κίνητρα γιὰ τὴν ἐκμετάλλευση εὐάλωτων γυναικῶν. Ἐὰν τὰ προαναφερθέντα ἰσχύσουν, πρόκειται γιὰ ἕνα ναρκοθετημένο νομοσχέδιο μὲ ἀντιφάσεις καὶ τρόπους παράκαμψης τῶν ἀπαγορεύσεών του (μέσῳ κυήσεων στὸ ἐξωτερικὸ) καὶ εἶναι πιθανὴ ἡ καταδίκη τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγῳ διακρίσεων, ὁπότε ἡ χώρα θὰ ἀναγκασθεῖ νὰ νομοθετήσει καὶ στὸ ἔδαφός της τὴν παρένθετη κύηση.

7. Τὸ νομοσχέδιο καταργεῖ ὄχι μόνο κανόνες βιοηθικῆς, χριστιανικὲς ἀξίες καὶ τὴν ἑλληνικὴ οἰκογενειακὴ παράδοση, ἀλλὰ ἀνατρέπει τὰ δικαιώματα μελλοντικῶν παιδιῶν καὶ τοὺς ρόλους τῶν φύλων ὡς στοιχείων συνοχῆς τῆς κοινωνίας –καὶ αὐτὸ ἀφορᾶ τὸν καθένα, ἔστω καὶ ἂν δὲν ἀποδέχεται τὴ χριστιανικὴ ἠθική. Τὸ ἐρώτημα ποὺ αἰωρεῖται ἀναπάντητο εἶναι τελικά: Ποιός εἶναι ὁ οὐσιαστικὸς λόγος αὐτῆς τῆς ἀπόφασης ποὺ ἀλλάζει συνολικὰ καὶ ἄρδην τὸν θεσμὸ τοῦ γάμου καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ γονέα καὶ γιατί προωθεῖται μὲ τόση ἐπιμονή;

8. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀναγνωρίζει μόνο τὸ Ἱερὸ Μυστήριο τοῦ χριστιανικοῦ γάμου καὶ ἀπορρίπτει τὸν πολιτικὸ γάμο ἀσχέτως φύλου. Ἐν προκειμένῳ τάσσεται κατὰ τοῦ πολιτικοῦ γάμου «ὁμόφυλων ζευγαριῶν» γιὰ τὸν πρόσθετο λόγο ὅτι αὐτὸς ὁδηγεῖ ἀναπόδραστα σὲ «ὁμόφυλη γονεϊκότητα» μέσῳ υἱοθεσίας ἢ παρένθετης κύησης. Ἡ νομοθέτηση αὐτὴ συγκρούεται τόσο μὲ τὴ χριστιανικὴ ἀνθρωπολογία, ὅσο καὶ μὲ τὸ καθῆκον τῆς κοινωνίας νὰ ἐξασφαλίζει στὰ παιδιὰ εὐημερία καὶ σωστὴ ἀνατροφή, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ δικαίωμα τῶν παιδιῶν νὰ ἔχουν πατρικὴ καὶ μητρικὴ παρουσία καὶ φροντίδα. Γιὰ ὅλους τοὺς προηγούμενους λόγους καὶ μὲ αἴσθημα ποιμαντικῆς εὐθύνης καὶ ἀγάπης, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας εἶναι κάθετα ἀντίθετη πρὸς τὸ προωθούμενο νομοσχέδιο.

9. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἀποφάσισε: α) τὴ σύνταξη σχετικῆς ἐπιστολῆς μὲ τὶς θέσεις τῆς πρὸς τὰ ἀξιότιμα μέλη τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, β) τὴν ἀνακοίνωση τῶν θέσεών της στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τὴν Κυριακὴ 4 Φεβρουαρίου 2024 καὶ τὴ διάθεση σχετικοῦ φυλλαδίου «Πρὸς τὸν Λαὸ» μέσῳ τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ τῆς ἱστοσελίδας της, γ) τὴν παροχὴ ἐξουσιοδότησης πρὸς κάθε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη νὰ προχωρήσει, ἐντὸς τῆς ἐπαρχίας του καὶ κατὰ τὴν ἔμφρονα ποιμαντικὴ κρίση του, σὲ πρωτοβουλίες ἐνημέρωσης καὶ εὐαισθητοποίησης ὡς πρὸς τὴν ἐπικείμενη νομοθέτηση καὶ τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογένειας.