Γεγονότα καὶ Σχόλια: Θεολογικές ἀνορθογραφίες - Πραγματικοί λιθοβολισμοί

Θεολογικές ἀνορθογραφίες

Ἡ ἐξέλιξη τῶν ἠθῶν, ὄχι ἡ ποιοτική ἀναβάθμισή τους, ἀλλά ἡ ἀλλαγή τους, θεωρεῖται ἀπό ὁρισμένους ὡς αὐτονόητη ἀλήθεια, σχεδόν ὡς φυσική πραγματικότητα. Ἔτσι ἡ ἀλλαγή νοοτροπίας, ὥστε κάτι πού στό παρελθόν θεωρεῖτο ντροπή τώρα νά ἐμπνέη περηφάνεια, θεωρεῖται φυσική ἐξέλιξη τῶν ἠθῶν καί μάλιστα πρόοδος.

Μέ αὐτή τήν νοοτροπία γράφονται ἀπόψεις καί ἐπιδιώκονται συγκρίσεις πού δείχνουν ἀνησυχητικό θεολογικό ἔλλειμμα. Ἔχουμε ὑπόψη μας μιά σύγκριση τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας καί τοῦ «γουοκισμοῦ» μέ τόν Χριστιανισμό (Κ. Γιαννακίδη, Τά Νέα, 29-30.6.2024), στήν ὁποία βασικός σκοπός τοῦ ἀρθρογράφου εἶναι νά δείξη ὅτι ὅλες οἱ ἀλλαγές στά ἤθη δημιούργησαν στήν ἀρχή ἀντιδράσεις, ἀλλά τελικά ἐπικράτησαν· στήν σύγκρισή του ὅμως ἐμφανίζονται ἀδικαιολόγητες θεολογικές ἀνορθογραφίες. Γράφει:

«Ὅταν ὁ χριστιανισμὸς ἄρχισε νὰ ἐξαπλώνεται ὡς ἰδέα, ὡς κίνημα, στὴ δύση τοῦ ἀρχαίου κόσμου, οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι, οἱ ὀρθολογιστές, τρόμαξαν. Στὶς ἀγορὲς συζητοῦσαν γιὰ τὴν καινούργια ἰδέα πού, ἂν εἶναι δυνατόν, ξορκίζει τὴν εὐδαιμονία τῶν ἡδονῶν, τιμωρεῖ τὸ σῶμα μὲ στερήσεις, καλεῖ τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀφιερώσουν τὴ ζωή τους σὲ αὐτὰ ποὺ τοὺς περιμένουν μετὰ θάνατο, ὑπόσχεται ἀνάσταση νεκρῶν καὶ ἀπαιτεῖ ὑπακοὴ σὲ ἕναν ἀπρόσωπο τιμωρητικὸ Θεὸ ποὺ βασάνισε ὡς καὶ τὸν Υἱό Του. Ναί, στὴν ἀρχὴ ὁ χριστιανισμὸς ἀντιμετωπίστηκε ὡς κάτι ἐντελῶς παράλογο, ἀντίθετο πρὸς τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴν κρατοῦσα ἠθική... Ξέρουμε βέβαια ποῦ κατέληξε αὐτὴ ἡ ἱστορία. Μᾶς τὸ θυμίζει ἡ καμπάνα τὰ πρωινὰ τῆς Κυριακῆς». Οἱ ἀπόψεις τῶν ἀρχαίων ὀρθολογιστῶν γιά τόν Χριστιανισμό καταγράφονται ὡς νά εἶναι ἀλάνθαστες περιγραφές του.

Ὁ Χριστιανισμός, ὅμως, δέν ἐξαπλώθηκε ὡς ἰδέα ἤ κίνημα, ἀλλά ὡς Ἐκκλησία. Δέν ἐμφανίσθηκε ὡς τιμωρός τοῦ σώματος, γιατί δέν τό θεωρεῖ κακό, ὅπως οἱ πλατωνιστές, ἀλλά ναό τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε, ἀπό τά ὑλικά ἀγαθἀ δέν εἶναι τίποτε ἀπόβλητο, γιά τούς Χριστιανούς· «ὅτι πᾶν κτίσμα Θεοῦ καλόν, καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον μετὰ εὐχαριστίας λαμβανόμενον»(Α΄Τιμ. 4,4). Δέν πιστεύει σ’ ἕναν Θεό ἀπρόσωπο τιμωρητικό, ἀλλά σέ Θεό, Τριάδα προσώπων, ἀγαθό, πολυέλεο, καί οἰκτίρμονα, ὁ ὁποῖος «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. 5,45). Μᾶς καλεῖ μάλιστα νά γίνουμε οἰκτίρμονες, «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί» (Λουκ. 6,36). Ἀποκαλύπτεται ὡς Πατέρας καί ὄχι ὡς δυνάστης.

Πραγματικοί λιθοβολισμοί

Ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος στόν λόγο του περί ψεύδους γράφει: «οὔτε μιά κακία, οὔτε μιά αἴρεση, οὔτε ὁ ἴδιος ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά ἀπατήση κάποιον, παρά μόνο ἄν λάβη τήν μορφή τῆς ἀρετῆς, ἄν παρουσιασθῆ, δηλαδή, ὡς ἐνάρετος, ὅπως λέει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ διάβολος γιά νά πλανήση μετασχηματίζεται σέ ἄγγελο φωτός». Τό ἴδιο συμβαίνει μέ τίς σύγχρονες θεωρίες. Ἐμφανίζονται ὡς ὑπεράσπιση μειονοτήτων, ἀνθρώπων πού περιθωριοποιεῖ ἡ κοινωνία, ὡς προστασία ἀδυνάτων, ὡς ἰσότητα στά δικαιώματα.

Ἄν δῆ κανείς τά πράγματα ἐξωτερικά, μπορεῖ νά βρῆ τά παραπάνω ὡραῖα, ἀκόμη καί θεάρεστα, ὡς ἀγγέλους φωτός, χωρίς νά ὑποπτεύεται τό πυκνό ἑωσφορικό σκοτάδι πού ὑποκρύπτουν. Αὐτοί πού γνωρίζουν, ἔστω καί λίγα ἐκκλησιαστικά κολλυβογράμματα, καταλαβαίνουν τήν στρεβλότητά τους ἀπό τόν θεολογικό ἀναλφαβητισμό τους. Δέν μπορεῖ νά λέγεται ὅτι «ὁ λιθοβολισμὸς ποὺ δέχονται οἱ ὑπέρμαχοι τῆς woke κουλτούρας παραπέμπει στὸ Κολοσσαῖο».

Πραγματικούς καί ὄχι λεκτικούς λιθοβολισμούς δέχονται στίς μέρες μας κάποιες γυναῖκες τῆς Ἀνατολῆς, πού δέν ἑλκύουν τήν συμπάθεια τῆς woke κουλτούρας.

π.Θ.Α.Β.