Γεγονός καὶ Σχόλιο: «Ὁ ψηφιακός ἑαυτός μας»

Ζοῦμε στήν ψηφιακή ἐποχή, καί ὅλοι χρησιμοποιοῦμε τά σύγχρονα ἐπιτεύγματα τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας, χωρίς νά καταλαβαίνουμε πλήρως τό ποῦ ὁδηγούμαστε.

Ὑπάρχουν πολλά βιβλία τά ὁποῖα ἀναλύουν τί εἶναι ἡ ψηφιακή τεχνολογία καί, τό κυριότερο, πῶς μποροῦμε νά τήν χρησιμοποιοῦμε χωρίς νά μᾶς βλάπτη. Μεταξύ αὐτῶν τῶν βιβλίων συγκαταλέγεται τό βιβλίο μέ τίτλο «Ὅταν ἡ ἄψυχη ὕλη ἀπέκτησε "νοημοσύνη"» καί ὑπότιτλο «ψηφιακή τεχνολογία: προσδοκίες καί κίνδυνοι», πού συνέγραψε ὁ Βασίλειος Πετρουλέας, Δρ. Φυσικῆς καί τέως Διευθυντής Ἐρευνῶν στό ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος».

Τό βιβλίο αὐτό εἶναι γραμμένο μέ γνώση, μέ ἐπιχειρήματα καί μέ ἁπλό τρόπο, πράγμα πού τό κάνει χρήσιμο γιά ὅλους.

Μεταξύ τῶν ἄλλων ἐνδιαφερόντων εἶναι τά ὅσα γράφονται γιά τόν «ψηφιακό ἑαυτό». Ὅλοι ἔχουμε συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, καί οἱ ἄλλοι πού μᾶς περιβάλλουν γνωρίζουν διάφορες πλευρές τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀλλά τώρα μέ τήν ψηφιακή τεχνολογία ὑπάρχει «καί ἡ εἰκόνα πού σχηματίζουν τά μηχανήματα γιά μᾶς». Ἔτσι, καθώς μεγαλώνουμε «χτίζεται καί ὁ ψηφιακός ἑαυτός μας». «Εἶναι ἀπίστευτο τό τί μέρος τοῦ ἑαυτοῦ μας μετατρέπεται σέ ψηφιακά δεδομένα σήμερα».

Αὐτό ἐξηγεῖται μέ τό ὅτι, ἐφ’ ὅσον «οἱ συναλλαγές μας γίνονται πλέον ἠλεκτρονικά», ἔχουμε τό κινητό τηλέφωνο μαζί μας, χρησιμοποιοῦμε τό GPS γιά τίς μετακινήσεις μας, συνδεόμαστε μέ κοινωνικά δίκτυα, ἀνταλλάσσουμε μηνύματα, βγάζουμε ψηφιακές φωτογραφίες, κάνουμε ὑπερηχογραφήματα καί ἰατρικές διαγνώσεις πού κοινοποιοῦνται ἤ φυλάσσονται σέ ἀρχεῖα κ.ἄ., σημαίνει ὅτι καθημερινά «χτίζεται ὁ ψηφιακός ἑαυτός μας», πού «θά συνεχίση νά αὐξάνη μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς μας καί μετά τόν θάνατο τροφοδοτούμενος ἀπό στοιχεῖα πού θά παρέχουν οἱ ἄλλοι» γιά ἐμᾶς.

Γράφεται ὅτι, ὅταν ψάχνουμε στό διαδίκτυο γιά κάτι πού μᾶς ἐνδιαφέρει, τότε τά μηχανήματα ξέρουν τά πάντα γιά ἐμᾶς. Καί ὅλα αὐτά μετατρέπονται σέ χρήσιμα δεδομένα γι’ αὐτά καί τίς Ἑταιρεῖες. «Τήν ὥρα πού κάνουμε ἔρευνα μέ τίς μηχανές ἀναζήτησης Google, ἡ Google ἐρευνᾶ ἐμᾶς». Ἕνα μέρος τοῦ ἑαυτοῦ μας «μετατρέπεται σέ ψηφιακά δεδομένα σήμερα». «Ὁ ψηφιακός μας ἑαυτός χτίζεται μέ τή μεγαλύτερη δυνατή πιστότητα καί φυλάσσεται μέ τή μεγαλύτερη δυνατή ἀσφάλεια».

«Κάθε μέρα ὁ ψηφιακός ἑαυτός μας συνεργάζεται καί μέ διαφορετικούς ἑταίρους• καί εἶναι ἀπόλυτα εἰλικρινής ἤ μᾶλλον ἀφελής μέ τίς συναλλαγές του!».

Τό ἐρώτημα γιατί οἱ Ἑταιρεῖες μᾶς παρέχουν ὅλα δωρεάν, δηλαδή «μηχανές ἀναζήτησης, ψηφιακούς χάρτες, GPS, βίντεο, κοινωνικές διαδικτυακές πλατφόρμες, ψηφιακά προϊόντα», δέν μᾶς ἀπασχολεῖ οὔτε μᾶς προβληματίζει. Τό γεγονός εἶναι ὅτι «τά ψηφιακά δεδομένα τῶν πολιτῶν εἶναι πολυτιμότατος πόρος γιά τίς ψηφιακές ἑταιρεῖες καί πηγή ἀνεκτίμητης ἰσχύος». «Τά ἀκατέργαστα ἀνθρώπινα δεδομένα» ὡς πρώτη ὕλη «μετατρέπονται σέ πληροφορίες» τοῦ τί θά κάνουμε «καί αὐτές πωλοῦνται στή συνέχεια σέ ἐπιχειρήσεις... σέ ἕνα νέο πρωτόγνωρο εἶδος ἐμπορίου». Μέ τό διαδίκτυο γίνεται μιά χειραγώγηση τῶν ἀνθρώπων.

Καί τό σημαντικό εἶναι ὅτι οἱ πληροφορίες πού συλλέγονται δέν διαγράφονται ποτέ. Τό «Delete» στόν ὑπολογιστή δέν διαγράφει μιά πληροφορία, ἕνα κείμενο, ἀλλά «ἁπλῶς ἀπαλείφει τήν ἐπικεφαλίδα τους», ἕνας εἰδικός θά μποροῦσε νά τό ἀνακαλέση ἀπό τόν σκληρό δίσκο μέ εἰδικό λογισμικό». Ὁ Θεός διαγράφει μέ τήν μετάνοια, τό διαδίκτυο δέν διαγράφει ποτέ.

Πάντως, «ἀπό τή στιγμή πού γεννιέται ἕνα παιδί ἤ μᾶλλον ἀπό τή στιγμή πού κυοφορεῖται, παράλληλα γεννιέται καί ἀναπτύσσεται καί ὁ ψηφιακός μας ἑαυτός» μέχρι τόν θάνατο καί μετά ἀπό αὐτόν μέ τίς ἀναμνήσεις τῶν ἄλλων.

Γι’ αὐτό, πέρα ἀπό τήν «ψηφιακή ἐγκράτεια καί νηστεία», εἶναι ἐπεῖγον νά ἀναπτύξουμε τήν ἡσυχαστική ζωή τῆς καρδιᾶς, τήν ζωή τοῦ «ἔσω ἀνθρώπου», τήν ζωντανή σχέση μας μέ τόν Χριστό, τήν ὁποία δέν μπορεῖ νά συλλάβη ἡ ψηφιακή τεχνολογία.

Ν. Ι.