Γεγονότα καὶ Σχόλια: «Ἐπιπεδοποίηση» τοῦ ἀνθρώπου. - Μᾶς ἐνδιαφέρει «τό ἔσωθεν τοῦ ποτηρίου»

«Ἐπιπεδοποίηση» τοῦ ἀνθρώπου

Οἱ πειρασμοί τῆς σύγχρονης διανόησης, στήν καταστροφική της ἐξέλιξη ἀπό τόν 20ο στόν 21ο αἰώνα, μᾶς ἐπιβάλλουν νά καταφεύγουμε διαρκῶς σέ κείμενα ἁγιογραφικά καί πατερικά, πού μεταγγίζουν πείρα ζωῆς, ἀληθινῆς, μέ προοπτική χωρίς τέλος· τά κείμενα αὐτά μᾶς έπανατροφοδοτοῦν πνευματικά, ἀλλά καί προστατεύουν τόν νοῦ μας ἀπό τόν ἀνελέητο βομβαρδισμό μέ ἀπόψεις θανατηφόρες γιά τόν ἄνθρωπο καί τήν ζωή του. Μέσα στά πολλά καί περίεργα τῆς ἐποχῆς μας, τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας καί τοῦ γουοκισμοῦ, αὐτό πού φαίνεται ὡς διήκουσα γραμμή εἶναι ἡ σταδιακή «ἐπιφανειοποίηση» τοῦ ἀνθρώπου, ἡ μετατροπή του σέ μιά ἐπιφάνεια, χωρίς βάθος, σέ ὅ,τι φαίνεται, χωρίς ἐσωτερικότητα.

Ὁ Σάρτρ δίδασκε ὅτι δέν ὑπάρχει φύση τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά μόνον ὕπαρξη, ἡ ὁποία ἐλεύθερα δημιουργεῖ τήν φύση, δίδασκε ὅμως καί κάτι ἄλλο, πού θεωροῦμε ὅτι θά τό βρίσκουμε συνεχῶς μπροστά μας μέ τήν παράχρηση τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης πού θά ἀπομυζᾶ ὡς παράσιτο τήν πρόοδό της. Θεωροῦσε σημαντική πρόοδο τῆς σκέψης τῶν νεωτέρων χρόνων τό ὅτι «ἀπαλλαχθήκαμε ἀπό τόν δυϊσμό πού χωρίζει τό ὑπάρχον σέ ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό». Ὡς ὑπάρχον ἀντικείμενο ἐννοεῖται καί ὁ ἄνθρωπος. Συνεχίζει: «Δέν ὑπάρχει πιά ἐξωτερικότητα τοῦ ὑπάρχοντος, ἄν μέ αὐτή τή λέξη ἐννοοῦμε ἕναν ἐπιφανειακό φλοιό πού θά ἔκρυβε ἀπό τό βλέμμα τήν ἀληθινή φύση τοῦ ἀντικειμένου. Κι αὐτή ἡ ἀληθινή φύση, μέ τήν σειρά της, ἄν πρέπει νά εἶναι ἡ μυστική πραγματικότητα τοῦ πράγματος, τήν ὁποία μποροῦμε νά προαισθανθοῦμε ἤ νά ὑποθέσουμε, ἀλλά ποτέ νά φτάσουμε, μιά καί εἶναι “ἐσωτερική” στό θεωρούμενο ἀντικείμενο, εἶναι ἀνύπαρκτη».

Ἕνας τέτοιος ἐπίπεδος ἄνθρωπος, χωρίς τήν διάσταση τοῦ βάθους, προσομοιάζει πρός τά διάφορα ἀνθρωποειδῆ ρομπότ. Ὁ ἄνθρωπος μέ τό στοχασμό τοῦ Σάρτρ προετοιμάζεται νά ἐξομοιωθῆ καί τίς κατασκευές του. Ὅλα αὐτά προέρχονται ἀπό τήν ἄγνοια τοῦ τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος καί ποιός εἶναι ὁ δημιουργός Του· ἀνέφικτες γνώσεις, ἔστω καί ἐξ ἀκοῆς, γι’ αὐτούς πού εἶναι ἔξω ἀπό τό κλίμα τῆς ἐμπειρικῆς καί ἐπιβεβαιώσιμης θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας.

Μᾶς ἐνδιαφέρει «τό ἔσωθεν τοῦ ποτηρίου»

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί κινούμενοι μέσα σ’ αὐτόν τόν κόσμο στόν ὁποῖο ἔχουν διασπαρῆ τέτοιοι θανατηφόροι ἰοί καταστροφικῶν διδασκαλιῶν, ἐμβολιάζουμε τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας μέ εὐαγγελικές καί ἀποστολικές, πρωτίστως, διδασκαλίες, ὅπως τίς παραλάβαμε ἑρμηνευμένες ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Μᾶς ἀπασχολεῖ «ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος», μᾶς ἐνδιαφέρει «τό ἔσωθεν τοῦ ποτηρίου», αὐτό θέλουμε καθαρό, γι’ αὐτό καί οἱ Ἱερεῖς ζητοῦν ἀπό τόν Θεό πρίν ἀπό τό κύριο μέρος τῆς θείας Λειτουργίας, νά «ἐπιβλέψη» στήν δέησή τους καί νά καθαρίσῃ τίς ψυχές καὶ τὰ σώματά τους «ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος», ἀπό τά ἐξωτερικά φαινόμενα ἁμαρτήματα καί τά ἐσωτερικά, τῆς ψυχῆς, τά μή φαινόμενα.

Ὁ Χριστός στήν δημόσια δράση Του συνεχῶς ἔστρεφε τόν λαό πρός τόν ἐσωτερικό του ἄνθρωπο. Ἐφιστοῦσε τήν προσοχή τοῦ λαοῦ στό ὅτι ἡ καρδιά εἶναι τό πρόβλημα, ὄχι ἁπλῶς ἡ ἀντλία τοῦ αἵματος, ἀλλά τό κρυφό ἐσωτερικό «λογιστικό ὄργανο», πού παράγει τούς λογισμούς. Ἔλεγε: «ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. ταῦτά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον».(Ματθ. 15, 19-20).

Αὐτός ὁ κρυφός ἄνθρωπος ὑπάρχει. Δέν διαγράφεται μέ στοχασμούς. Καί χρειάζεται τήν «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» θεραπεία.

π.Θ.Α.Β.