Γεγονός καὶ Σχόλιο:  Ἡ πρώτη τραγική ἐπέτειος τοῦ πολέμου

Ὅπως ὅλοι θυμόμαστε τήν 7η Ὀκτωβρίου τοῦ 2023 ἔνοπλοι τῆς Χαμάς εἰσχώρησαν στό Ἑβραϊκό Κιμπούτς καί τίς πόλεις τοῦ νοτίου Ἰσραήλ καί σκόρπισαν τόν θάνατο, κακοποίησαν καί βίασαν σέ Φεστιβάλ πού χόρευαν νέοι ἄνθρωποι γιά τήν εἰρήνη! Ἐκείνη τήν ἡμέρα σκοτώθηκαν 1.200 Ἰσραηλίτες καί ἀπήχθησαν 250.

Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα ἄρχισε στήν Μέση Ἀνατολή ἕνας φρικτός πόλεμος μεταξύ Ἰσραηλιτῶν, Χαμάς καί Χεσμπολάχ τοῦ Λιβάνου• σέ αὐτόν ἀνεμείχθησαν καί ἄλλα Κράτη, ὅπως τό Ἰράν καί ἡ Ὑεμένη. Σέ κεντρικό ἄρθρο Ἐφημερίδος τήν 7η Ὀκτωβρίου 2024, ἕναν χρόνο μετά τήν ἔναρξη τοῦ πολέμου, γράφηκαν τά ἀποτελέσματα τοῦ φρικτοῦ αὐτοῦ πολέμου.

«Ἀπό πέρυσι τέτοια μέρα (7 Ὀκτωβρίου) 1,9 ἑκατομμύρια Παλαιστίνιοι, 1 ἑκατομμύριο Λιβανέζοι καί 60 χιλιάδες Ἰσραηλινοί ἔχουν ἐκτοπισθεῖ. Ἡ Χαμάς ἔχει ἐκτοξεύσει 12.000 ρουκέτες πρός τό Ἰσραήλ καί ἡ Χεζμπολάχ 8.000. Τό Ἰράν 500 πυραύλους καί drones. Τό Ἰσραήλ ἔχει ἤδη ξοδεύσει 67 δισ. δολλάρια γιά τή σύγκρουση καί ἡ οἰκονομία τῆς Γάζας ἔχει συρρικνωθεῖ κατά 86%» (ΤΑ ΝΕΑ, σελ. 2, τῆς Δευτέρας 7-10-2024).

Ζαλίζεται κανείς, ὅταν διαβάζη αὐτά τά στοιχεῖα τῆς τραγικότητας τοῦ πολέμου στήν Μέση Ἀνατολή• καί σέ αὐτό δέν ἔχουν ὑπολογισθῆ οἱ ὑλικές ζημιές στά κτηριακά συγκροτήματα, στά κτήρια, ἡ καταστροφή τῶν πόλεων, ὅπως μέρους τῆς Βηρυττοῦ, πού παλαιά ἦταν τό «Παρίσι τῆς Μέσης Ἀνατολῆς».

Τήν περίοδο 1988-1990 πῆγα στόν Λίβανο γιά νά διδάξω στήν Μπελεμέντειο Ὀρθόδοξη Θεολογική Σχολή καί ἡ κατάσταση ἦταν τραγική• ἦταν πρός τό τέλος τοῦ ἐμφυλίου πολέμου πού εἶχε ἀρχίσει τό 1975, σταμάτησε τό 1979 καί συνεχίστηκε μέχρι τό 1990, δηλαδή διήρκεσε δεκαπέντε (15) χρόνια.

Ὁ πόλεμος τότε ἦταν ἐμφύλιος μεταξύ Μαρωνιτῶν (Χριστιανῶν Μονοθελητῶν), πού βρίσκονταν κάτω ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ Πάπα, καί τῶν Μωαμεθανῶν. Ὁ Νότιος Λίβανος εἶχε καταληφθῆ ἀπό τό Ἰσραήλ, ὁ βόρειος Λίβανος ἦταν κάτω ἀπό τήν ἐξουσία τῆς Συρίας καί οἱ πόλεις, ἰδίως ἡ Βηρυττός, καί ἡ Τρίπολη τοῦ Βορείου Λιβάνου ἦταν πληγωμένες βαθιά. Μετακινούμασταν μέ δυσκολία καί μέ περιπετειώδη τρόπο.

Ἔβλεπα τήν ἀγωνία τῶν ἀνθρώπων ἄν θά κοιμηθοῦν τό βράδυ ἤ ἄν ξυπνήσουν τό πρωί, ἄν ἐπιστρέψουν στό σπίτι τους. Ἡ οἰκονομία ἦταν κατεστραμμένη καί τό Κράτος διαλυμένο. Καί σέ ὅλη αὐτή τήν περιπέτεια τοῦ πολέμου μεταξύ Μαρωνιτῶν καί Μουσουλμάνων, οἱ Ὀρθόδοξοι, ἀραβόφωνοι Ρωμηοί, ὑπέφεραν πολύ.

Ἐπειδή ἔζησα σέ αὐτά τά μέρη καί ἀγάπησα τούς ἀνθρώπους, γιατί ἐκεῖ ζοῦν πολλοί ἀραβόφωνοι Ρωμηοί-Ὀρθόδοξοι, φλέγεται ἡ καρδιά μου ἀπό ὅσα πληροφοροῦμαι καθημερινῶς. Εἶναι σάν νά ἐνδιαφέρεται κανείς νά μάθη νέα ἀπό συγγενεῖς του. Ὅμως, κανείς δέν μιλᾶ γιά τούς Χριστιανούς, καί ἰδίως τούς Ὀρθοδόξους Ρωμηούς, πού ὑποφέρουν ἀπό τίς διαμάχες Ἑβραίων καί Μουσουλμάνων.

Πρέπει νά προσευχόμαστε νά σταματήση ὁ πόλεμος στήν Μέση Ἀνατολή, καθώς ἐπίσης νά προσευχόμαστε γιά τό Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο τῆς Ἀντιοχείας πού συρρικνώνεται καί ὑφίσταται τίς συνέπειες τοῦ νέου πολέμου, πού ὁδηγεῖται πρός ἄγνωστη κατεύθυνση, χωρίς ἐλπίδα!

Ν. Ι.