Ὁ ἅγιος Καλλίνικος καί ἡ Ἄρτα

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία στόν Ἑσπερινό τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, στήν Ἄρτα, τήν 7η Αὐγούστου 2024

***

Σεβασμιώτατε καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ Καλλίνικε, θά ἤθελα ἐκ μέρους ὅλων τῶν Ἱεραρχῶν πού ἤλθαμε σήμερα νά σᾶς εὐχηθοῦμε γιά τήν ὀνομαστική σας ἑορτή καί νά σᾶς εὐχαριστήσουμε γιά τά λόγια πού εἴπατε γιά μᾶς καί τήν ἀγάπη πού ἐκφράσατε καί ἐκφράζετε.

Σεπτή τῶν Ἱεραρχῶν χορεία, τίμιο Πρεσβυτέριον, Χριστοῦ Διακονία, ἀγαπητοί Χριστιανοί,

Ὅταν τό μεσημέρι τηλεφώνησα στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη σας καί τοῦ ἐξέφρασα τήν ἐπιθυμία νά ἔλθω τό ἀπόγευμα στήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ γιά νά τοῦ εὐχηθῶ, μέ παρεκάλεσε νά ἀπευθύνω λόγους οἰκοδομῆς στό ἐκκλησίασμα. Προσπάθησα ἐπιμελῶς νά ἀποφύγω αὐτήν τήν διακονία γιά πολλούς καί ποικίλους λόγους, ὅμως ἐκεῖνος ἐπέμενε πάρα πολύ καί ἔχω τήν χαρά σήμερα νά ἔχω αὐτήν τήν ἐπικοινωνία μαζί σας, καί νά πῶ λίγα λόγια γιά τόν ἅγιο Καλλίνικο, τόν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα, μέ τήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί αὔριο μέ τήν θεία Λειτουργία.

1. Ὁ σύνδεσμος τοῦ ἁγίου Καλλινίκου μέ τόν Μητροπολίτη Ἄρτης Ἰγνάτιο Τσίγκρη

Ὅπως σᾶς εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ ἅγιος Καλλίνικος συνδέεται καί μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη Ἄρτης καί πολλές φορές εἶχε ἐπισκεφθῆ τήν Ἄρτα, ἀπό τήν ἀρχή ἀκόμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς του διακονίας μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του. Θά ἀναφέρω τρία γεγονότα ἀπό τά ὁποῖα φαίνεται αὐτός ὁ σύνδεσμος.

Τό πρῶτο σχετίζεται μέ τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ἰγνάτιο Τσίγκρη τόν Γ’, ὅπως εἶπε καί ὁ Σεβασμιώτατος. Ὁ μακαριστός Ἰγνάτιος ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἀρτης τό 1958. Μετά ἀπό 2-3 χρόνια χρειάστηκε νά ἀναλάβη τοποτηρητής στήν Ἱερά Μητρόπολη Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας. Ἐκοιμήθη τότε ὁ Μητροπολίτης Ἱερόθεος Παρασκευόπουλος, ὁπότε ἡ Ἱερά Σύνοδος τόν διόρισε τοποτηρητή τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας μέχρι τήν ἐκλογή τοῦ νέου Μητροπολίτου τό 1965.

Ὅταν πῆγε στό Μεσολόγγι, γνώρισε τόν Πρωτοσύγκελλο π. Καλλίνικο, ὁ ὁποῖος μόλις πρίν ἀπό λίγα χρόνια, τό 1957, εἶχε χειροτονηθῆ Διάκονος, Πρεσβύτερος καί διορίσθηκε Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας. Τόν γνώρισε πάρα πολύ καλά καί εἶχαν ἀγαστή συνεργασία. Φυσικά, δέν μποροῦσε ὁ Μητροπολίτης Ἰγνάτιος νά πηγαίνη συχνά στό Μεσολόγγι καί ἔτσι ἔδωσε τήν ἐξουσιοδότηση καί τήν ἁρμοδιότητα στόν τότε Πρωτοσύγκελλο νά διοικῆ τήν Ἱερά αὐτή Μητρόπολη ἐξ ὀνόματός του.

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Ἄρτης Ἰγνάτιος ὁ Γ΄, ἀγάπησε πάρα πολύ τόν ἅγιο Καλλίνικο, ἀλλά καί ὁ ἅγιος Καλλίνικος τόν σεβόταν ὑπερβολικά καί τόν τιμοῦσε καί συνεχῶς μιλοῦσε γι’ αὐτόν, γιά τήν ἀγάπη πού εἶχε στόν Θεό, γιά τό προσευχητικό χάρισμά του, γιά τήν εὐγένειά του καί γιά ἄλλα χαρίσματα. Εἶναι πάρα πολύ σημαντικό τό ὅτι παρέμεινε τοποτηρητής τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, ἐπειδή ὑπῆρχαν διάφορα ἐκκλησιαστικά προβλήματα, περίπου τεσσεράμιση χρόνια.

Ὅλη αὐτήν τήν περίοδο εἶχαν ἀγαστή συνεργασία καί ὁ ἅγιος Καλλίνικος ἐρχόταν στήν Ἄρτα, ὅπως εἴπατε, Σεβασμιώτατε, καί πολλοί εἶναι αὐτοί πού τόν γνώρισαν ἀπό κοντά. Καί, βεβαίως, ἐξακολουθοῦσαν καί μετά νά ἔχουν στενή ἐπικοινωνία σέ τέτοιο βαθμό πού, ὅταν μετά ἀπό λίγα χρόνια χρειάστηκε νά γραφῆ στόν κατάλογο ἐκλογίμων ὁ τότε Ἀρχιμανδρίτης Καλλίνικος Ποῦλος, μεταξύ τῶν ἄλλων καί μετά ἀπό πρόταση τήν ὁποία ἔκανε ὁ τότε Μητροπολίτης Αἰτωλοακαρνανίας Θεόκλητος, ἔστειλε καί ὁ Μητροπολίτης Ἄρτης Ἰγνάτιος στήν Ἱερά Σύνοδο, πρό τοῦ 1967, πρό τῆς μεταβολῆς τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων, πρίν συγκροτηθῆ ἡ λεγομένη Ἀριστίνδην Σύνοδος, πρίν τήν δικτατορία τῶν συνταγματαρχῶν, ἕνα Ἀρχιερατικό Γράμμα μέ τό ὁποῖο βεβαίωνε γιά τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα τοῦ Ἀρχιμ. Καλλινίκου.

Εἶναι πάρα πολύ χαρακτηριστικό τό τί ἔγραφε γι’ αὐτόν. Ἔγραφε:

«Ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Καλλίνικος Ποῦλος κατά τό χρονικό διάστημα ἀπό 12ης Μαΐου 1961 μέχρι 20ῆς Νοεμβρίου 1965 καθ’ ὅλην τήν διάρκεια τῆς τοποτηρητείας τῆς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας ὑπηρέτησε ὡς Πρωτοσύγκελλος αὐτῆς ἀνταποκριθείς πλήρως στά ἑαυτοῦ καθήκοντα, ἐπιδείξας ἐξαιρετικήν διοικητικήν δρᾶσιν, ἀναπληρώσας με θαυμαστῶς εἰς τά καθήκοντά μου».

Καί συνεχίζει:

«Ἀνέπτυξε ἐξαιρετικήν καί ἀπαράμιλλον θρησκευτικήν, κατηχητικήν, κηρυκτικήν καί κοινωνικήν δρᾶσιν, ἡγούμενος τῆς συντελεσθείσης ἐκεῖσε καθ’ ὅλου Ἐκκλησιαστικῆς καί Χριστιανικῆς κινήσεως, διεκρίνετο δέ δι’ ἁγιότητα βίου καί ἀνεπίληπτον συμπεριφοράν καί ἀπολαύει βαθείας ἐκτιμήσεως ἀπό κλῆρον καί λαόν τῆς ἀνωτέρω Μητροπολιτικῆς περιφερείας».

Εἶναι πάρα πολύ χαρακτηριστικό ὅτι ὁ μακαριστός Ἰγνάτιος, διαβεβαίωνε, ἐπειδή τόν κατάλαβε πάρα πολύ καλά, ὅτι διακρινόταν «δι’ ἁγιότητα βίου καί ἀνεπίληπτον συμπεριφοράν», δηλαδή ὄντως ἦταν ἕνας ἅγιος ἱερομόναχος, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀπό τότε ζῆλο, ἀγάπη γιά τόν Θεό καί γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Καί αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ μακαριστοῦ Ἰγνατίου συνεχιζόταν καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Καλλινίκου. Καί μάλιστα, ὅταν ἐκοιμήθη ὁ ἅγιος Καλλίνικος, ὁ μακαριστός Ἰγνάτιος ἀνέβηκε στήν Ἔδεσσα καί ἐξεφώνησε ἐπικήδειον λόγον καί μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε ὅτι ὁ Καλλίνικος, ὁ Μητροπολίτης Ἐδέσσης, «ἀνήκει εἰς τήν χορείαν τῶν δικαίων» καί μετά εἶπε ὅτι «εἶναι περιβεβλημένος λευκήν στολήν», σύμφωνα μέ τό χωρίο τό ὁποῖο προέρχεται ἀπό τήν Ἀποκάλυψη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Ἑπομένως, εἶχαν αὐτήν τήν ἐπικοινωνία καί ὁ Ἰγνάτιος ὁ μακαριστός ἦταν κι ἐκεῖνος ἀνεπίληπτος καί ἅγιος Ἀρχιερεύς μέ προσευχητικό ὕφος καί ἦθος.

2. Ὁ συνδεσμός του μέ τόν Μητροπολίτη Ἀργολίδος Ἰάκωβο

Μέ τόν δεύτερο πού εἶχε ἐπικοινωνία ὁ ἅγιος Καλλίνικος, ὅπως τό εἴπατε καί ἐσεῖς Σεβασμιώτατε, ἦταν μέ τόν μακαριστό, τότε Ἀρχιμανδρίτη, Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἄρτης καί μετέπειτα Μητροπολίτη Ἀργολίδος Ἰάκωβο, τόν Γέροντά σας. Τόν γνώρισε διά μέσου τοῦ τοποτητηροῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Ἰγνατίου καί εἶχαν μιά διαρκῆ σημαντική ἐπικοινωνία καί ὅσο ζοῦσε ὁ ἅγιος Καλλίνικος ἔκανε ἀγώνα γιά τήν ἐκλογή του σέ Μητροπολίτη, ἀλλά γιά διαφόρους λόγους δέν ἔγινε αὐτό.

Εἶναι πολύ σημαντικό τό ὅτι, ὅταν ἐκοιμήθη ὁ ἅγιος Καλλίνικος, ὕστερα ἀπό ἕνα χρόνο, τό 1985, ὁ Ἀρχιμ. Ἰάκωβος ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἀργολίδος. Ἀμέσως μετά ἐκλήθη νά διαβάση ἐξορκισμούς σέ δύο ἀδελφές, 17 καί 18 ἐτῶν, σέ ἕναν Ναό τῆς ἁγίας Μαρίνης, στό Κάστρο τοῦ Ἄργους. Τήν ὥρα πού διάβαζε τούς ἐξορκισμούς τό δαιμόνιο φώναζε. Παρεκάλεσα ἕναν Ἱερέα πού ἦταν παρών, τόν πατέρα Δημήτριο Κωστόπουλο νά μοῦ περιγράψη ἀκριβῶς τήν σκηνή ἡ ὁποία ἔγινε τότε στόν Ναό αὐτόν.

Γράφει, λοιπόν, ὁ π. Δημήτριος:

«Τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς τό 1986, μετά τήν θεία Λειτουργία βρέθηκα μαζί μέ τόν μακαριστό Μητροπολίτη μας, κυρό Ἰάκωβο, στήν Ἱερά Μονή Ἁγ. Μαρίνης πού εἶναι στόν λόφο Λάρισα (Κάστρο) τοῦ Ἄργους. Σκοπός -μετά ἀπό παράκληση τῶν οἰκογενειῶν τους- ἦταν νά «διαβάση» ὁ Μακαριστός ἐξορκισμούς στίς δύο θυγατέρες τους, 17 καί 18 ἐτῶν, πού βασανίζονταν χρόνια ἀπό τά δαιμόνια. Κατά τήν διάρκεια τοῦ «διαβάσματος» τά δαιμόνια χυδαιολογοῦσαν εἰς βάρος τοῦ Δεσπότη καί σέ μιά στιγμή τό ἕνα εἶπε: «Δυό φορές προσπάθησα νά σέ ξεκάνω ρέ, ἀλλά σέ γλίτωσαν ἡ Κυρά σου, (ἡ Παναγία) καί ἐκεῖνος ὁ ξεδοντιάρης γέροντάς σου» (ὁ μακαριστός καί ἅγιος τώρα, Ἀθανάσιος Χαμακιώτης)».

Τά δαιμόνια ἄρχισαν νά φωνάζουν. Πρέπει νά ἔχουμε ὑπ' ὄψη μας ὅτι αὐτό δέν ἦταν μιά νευροβιολογική ἀσθένεια, γιατί, ὅταν κανείς ἔχη μιά ἀσθένεια ψυχολογική, νευρολογική, αὐτό ἐκφράζεται μέ ἕναν διαφορετικό τρόπο, ἀλλά στήν περίπτωση αὐτή τά δαιμόνια φώναζαν καί ἀποκάλυπταν.

«Ξαφνικά, μετά ἀπό λίγο, ἄρχισαν τά δύο δαιμόνια νά κραυγάζουν μέ τρόμο: "Φῦγε Καλλίνικε, μᾶς καῖς, μᾶς στραβώνεις, ἄσε μας ἥσυχους, φύγεεε"».

Εἶναι περιγραφή καταπληκτική. Καί γράφει ὁ Ἱερέας αὐτός, ὁ π. Δημήτριος,

«ἀπορημένος ρώτησα τόν Μακαριστό (Μητροπολίτη Ἰάκωβο): "Ποιόν Καλλίνικο βλέπουν, Σεβασμιώτατε, καί καίγονται;". "Τόν Ἐδέσσης",

μοῦ ἀποκρίθηκε.

"Καί πῶς βρέθηκε ἐδῶ, Σεβασμιώτατε, ὁ Ἐδέσσης Καλλίνικος;" ρώτησα.

"Τόν ἐπικαλέστηκα νοερῶς" ἀπάντησε».

Προσέξτε ἐδῶ αὐτήν τήν καταπληκτική σκηνή. Τήν ὥρα πού ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος Ἰάκωβος «διάβαζε» ἐξορκισμούς καί ἐπικαλέσθηκε τόν ἅγιο Καλλίνικο, τά δαιμόνια, (διά τῶν δύο αὐτῶν κοριτσιῶν) φώναζαν, ὅπως καί στά θαύματα πού ἔκανε ὁ Χριστός φώναζαν τά δαιμόνια), διότι εἶδαν δίπλα τους τόν ἅγιο Καλλίνικο μέσα στό Φῶς καί τοῦ ἔλεγαν «μᾶς καῖς», ἐπειδή τόν ἐπικαλέστηκε νοερῶς ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος. Τότε ρώτησε ὁ μακαριστός Ἰάκωβος τά δαιμόνια:

«"Τόν γνωρίζετε τόν Καλλίνικο;". "Ναί, ἀποκρίθηκε τό ἕνα ἀπό αὐτά, μέ εἶχε βγάλει πρίν ἀπό χρόνια ἀπό ἕναν νεαρό στό Ἀγρίνιο".

"Ἀαα, ψιθύρισε ὁ Δεσπότης: Τώρα ἐξηγεῖται αὐτή ἡ ὑπόθεση".

"Ποιά ὑπόθεση;" τόν ρώτησα.

"Θά σοῦ πῶ μόλις τελειώσουμε"».

Μετά τό περιστατικό αὐτό τοῦ εἶπε ὅτι ὁ ἅγιος Καλλίνικος, ὅταν ζοῦσε, τοῦ εἶπε ὅτι ἤξερε ἕναν Ἱερέα στό Ἀγρίνιο πού διάβαζε ἐξορκισμό ὅλη τήν νύχτα καί τό πρωί ἔφυγε τό δαιμόνιο. Αὐτό τοῦ τό ἔλεγε γενικά γιά κάποιον Ἱερέα. Γι’ αὐτό ἐκείνη τήν ὥρα εἶπε ὁ Μητροπολίτης Ἰάκωβος «τώρα ἐξηγεῖται ἡ ὑπόθεση», ὅτι ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Καλλίνικος ἦταν ἐκεῖνος ὁ Ἱερέας πού ἔβγαλε μέ τήν προσευχή του τό δαιμόνιο καί ἔκρυβε τόν ἑαυτό του.

Ὁ ἴδιος ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Ἰάκωβος, μοῦ περιέγραψε, μπροστά σέ ἄλλους παρόντες αὐτό τό γεγονός καί μοῦ εἶπε καί ἄλλες λεπτομέρειες, ὅτι ὁ δαίμονας καιγόταν μέ τίς εὐχές πού διάβαζε καί τοῦ ἔλεγε ὅτι δέν φταίει αὐτός, ἀλλά ἐκεῖνος πού τόν ἔκανε Δεσπότη. Καί ὅταν ρώτησε τό δαιμόνιο ποιός εἶναι αὐτός πού τόν βοήθησε νά γίνη Δεσπότης, τό δαιμόνιο ἀνέφερε τό ὄνομα τοῦ Καλλινίκου. Τόν μισοῦσε διότι τόν ἔβγαλε παλαιά ἀπό ἕναν νέο ἀπό τό Ἀγρίνιον καί γι' αυτό τόν πολεμοῦσε σέ ὅλη του τήν ζωή. Κατόρθωσε νά τοῦ φάγη τήν σάρκα του, μέ τήν ἀσθένεια, ἀλλά αὐτός λάμπει στόν οὐρανό, γιατί ἁγίασε μέ τό «τρύπιο πορτοφόλι» του.

Βλέπετε ἐδῶ τί ἀπεκάλυπτε τό δαιμόνιο. Φυσικά, ἐμεῖς δέν δεχόμαστε ὁποιαδήποτε μαρτυρία μᾶς ἀποκαλύπτουν τά δαιμόνια, ἀλλά εἶναι μερικές φορές ἀληθινά, γιατί τά δαιμόνια πολλές φορές ἐξαναγκάζονται νά ποῦν τήν ἀλήθεια. Στήν συγκεκριμένη περίπτωση τό διαμόνιο ἀποκάλυψε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἔγινε ἅγιος ὁ Καλλίνικος, μέ τό «τρύπιο πορτοφόλι» του, γιατί πραγματικά ἦταν ἄνθρωπος ἐλεήμων, φιλάνθρωπος στόν μεγαλύτερο βαθμό. Δέν ἤθελε νά ἀποκτήση τίποτε στήν ζωή του. Πολλές φορές, μόλις ἔπαιρνε τόν μισθό του, ἀμέσως τόν σκορποῦσε καί δέν εἶχε πολλές φορές χρήματα γιά νά κατέβη στήν Ἀθήνα, ὅταν ἔπρεπε νά συμμετάσχη σέ μιά ἔκτακτη Συνεδρίαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἔπρεπε νά πάρη δανεικά γιά νά προμηθευθῆ τό ἀεροπορικό εἰσιτήριο.

3. Ἡ ἐμφάνισή του τήν ἡμέρα τῆς ἁγιοκατατάξεώς του

Τό τρίτο περιστατικό πού δείχνει τόν σύνδεσμο τοῦ ἁγίου Καλλινίκου μέ τήν Μητρόπολη Ἄρτης εἶναι μέ ἐσᾶς, Σεβασμιώτατε. Τό ξέρω πολύ καλά. Πρῶτα ὁ Γέροντάς σας, ὁ Μητροπολίτης Ἰάκωβος, ὅταν ἦρθε στήν Ἱεραρχία ἡ πρόταση τοῦ Μητροπολίτου σας γιά νά ψηφιστεῖτε βοηθός Ἐπίσκοπος, μέ πλησίασε καί μοῦ εἶπε: «Σᾶς παρακαλῶ νά ψηφίσετε γιά Ἐπίσκοπό μου τόν Καλλίνικο, διότι ἔχει τό ὄνομα τοῦ Γέροντός σας, τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, καί ἀκόμη ξέρει καί γράμματα».

Ὅμως, ὄχι μόνο ἔχετε τό ὄνομα τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, ἀλλά σᾶς ἐπισκέφθηκε ὁ Ἅγιος καθ’ ὕπνους σέ μιά κρίσιμη ἡμέρα, ὅπως τό ἔχετε διηγηθῆ, καί τό ἔχετε γράψει καί ἔχει δημοσιευθῆ. Πρόκειται γιά ἕνα καταπληκτικό γεγονός.

Τά ξημερώματα τῆς 23ης Ἰουνίου 2020, τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἐπρόκειτο νά ἀνακοινωθῆ ἀπό τό Πατριαρχεῖο ἡ ἁγιοκατάταξη τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, σᾶς ἐπισκέφθηκε ὁ ἅγιος Καλλίνικος στόν ὕπνο σας καί τόν εἴδατε νά λειτουργῆ μέ τόν Μητροπολίτη Ἀργολίδος Ἰάκωβο στήν Ἱερά Μονή τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Νέου, στήν Ἀργολίδα, πρός τιμήν τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου πού τιμᾶται τήν 7ην Αὐγούστου, ἡμέρα τῆς κοιμήσεως καί τοῦ ἁγίου Καλλινίκου. Ὅμως, κατά ἕναν παράδοξο τρόπο, ἐνῶ ἡ ἑορτή ἦταν τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Νέου, σέ ὅλα τά τροπάρια ὑμνεῖτο ὁ ἅγιος Καλλίνικος. Τήν ἡμέρα ἐκείνη, μετά τό ὄνειρο πού εἴδατε, ἀνακοινώθηκε ἀπό τό Πατριαρχεῖο ἡ ἁγιοκατάταξή του. Ἔτσι, σᾶς εἶχε ἀποκαλυφθῆ ἐνωρίτερα ὁ ἅγιος Καλλίνικος καί σᾶς εἶχε προειδοποιήσει, ἐπειδή φέρετε τό ὄνομά του, γιά νά σᾶς ἀναγγείλη καί τήν ἡμέρα πού θά ἔπρεπε νά ἑορτάζετε.

4. Ἡ ἀξία τῶν ἁγίων Ἐπισκόπων

Σᾶς εὐχαριστοῦμε πάρα πολύ γιά τήν ἀγάπη σας, καί θέλω νά τονίσω ὅτι θεωρῶ ἐξαιρετική εὐλογία ἀπό τόν Θεό ὅτι ἔχουμε καί τά λείψανα σήμερα τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου. Γιατί ἐξαιρετική εὐλογία; Διότι οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Καί εὐχαριστοῦμε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο, πού ἔφερε τό λείψανο τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου.

Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι εἰς τύπον καί τόπον τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στήν γῆ. Δέν χρειάζεται ὁ Χριστός νά ἔχη ἀντιπροσώπους. Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι εἰς τύπον τῆς παρουσίας τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ, καί κάθε Ἐπίσκοπος εἶναι διάδοχος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, εἶναι μέτοχος τοῦ τρόπου τῶν Ἀποστόλων καί τοῦ θρόνου τῶν Ἀποστόλων, καί συγκροτεῖται ἡ Ἐκκλησία διά τῶν Ἐπισκόπων καί δέν ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία ἄνευ Ἐπισκόπου, ὅπως λέγει ἡ Ἐγκύκλιος τῆς Συνόδου κατά τήν ἐνθρόνιση κάθε Ἀρχιερέως.

Καί αὐτό εἶναι σημαντικό, γιατί ἐν πολλοῖς ἐπικρατεῖ στόν λαό μιά, ἄς μοῦ ἐπιτρέψετε νά πῶ ἐντός εἰσαγωγικῶν, «ἐκκλησιολογική ἐκτροπή». Αὐτό τό λέγω ἀπό τήν ἄποψη ὅτι σέβονται καί εὐλαβοῦνται ἀσκητές οἱ ὁποῖοι ἀσκοῦνται, φυσικά ἔχουν μεγάλη ἀξία καί ὅσοι ἀσκοῦνται στά Μοναστήρια καί στίς ἐρήμους καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἰδιαιτέρως, εὐλαβοῦνται αὐτούς καί ἀπαξιώνουν τούς Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι καταναλίσκονται γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία χωρίς τήν ἀποστολική διαδοχή καί τήν ἀποστολική παράδοση καί τήν ἀποστολική ζωή.

Καί ὅλοι τό ξέρουμε, ὅσοι εἴμαστε Ἀρχιερεῖς, καί στό παρελθόν καί τώρα, ὅτι ὑπάρχουν «διαμάντια» μέσα στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί εἰδικότερα ὑπάρχουν Ἀρχιερεῖς πού ἔχουν σεβασμό στό ἐκκλησιαστικό φρόνημα, πού ἀγαποῦν τόν Θεό, ἀγαποῦν τόν ἄνθρωπο, ζοῦν μέ φιλοθεΐα καί φιλανθρωπία, θυσιάζονται καθημερινῶς γιά νά μεταφέρουν τόν λόγο Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Ἔτσι, ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι «διαμάντια» καί ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι δέν φανερώνονται ἤ δέν ὑπάρχουν ἄνθρωποι νά τούς ἀναδείξουν, ἅγιοι καί στό παρελθόν καί τώρα, καί πρέπει νά σεβόμαστε τήν ἱερωσύνη καί μάλιστα τήν ἀρχιερωσύνη, διότι κατ’ αὐτόν τόν τρόπο ὑφίσταται ἡ Ἐκκλησία.

Ξέρουμε πολύ καλά, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας, ὅτι ὁ Ἱερός Ναός καθιερώνεται ἀπό τόν Ἐπίσκοπο μέ τό νά ἁγιάζεται ἡ Ἁγία Τράπεζα· ἄρα ὑπάρχουν τρεῖς ἄξονες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος. Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ Ἁγία Τράπεζα-τό ἱερό Θυσιαστήριο, ὅπως λέει ὁ ἱερός Νικόλαος Καβάσιλας, ὁ δεύτερος ἄξονας εἶναι τά ἅγια λείψανα τῶν Μαρτύρων καί τρίτος εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος. Ὁ Ἐπίσκοπος καθιερώνει τήν Ἁγία Τράπεζα μέ τά λείψανα τῶν ἁγίων Μαρτύρων, πού σημαίνει ὅτι αὐτοί οἱ τρεῖς ἄξονες εἶναι αὐτοί πού ἐκφράζουν τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα.

Δέν μπορεῖ κάποιος νά λέη ὅτι πιστεύει στόν Θεό, ἀλλά δέν ἀναγνωρίζει τούς Ἁγίους καί τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας· οὔτε κάποιος μπορεῖ νά πῆ ὅτι ἐκκλησιάζεται καί δέν τόν ἐνδιαφέρουν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καί ὁ Ἐπίσκοπος· οὔτε κάποιος ἄλλος νά ἐπισκέπτεται ὅλα τά Μοναστήρια γιά νά ἀσπάζεται τά λείψανα τῶν Ἁγίων, ἀλλά νά μήν ἀναγνωρίζη τόν Ἐπίσκοπό του. Ἄρα, τό θεμέλιο τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς εἶναι αὐτοί οἱ τρεῖς ἄξονες.

Εὔχομαι, Σεβασμιώτατε, ἐκ μέρους τῶν Ἱεραρχῶν, νά ἔχετε ὑγεία, νά ἔχετε ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ὅπως τό ἔχετε, νά ἀγαπᾶτε τόν Θεό καί τόν λαό καί νά ἀξιωθῆτε νά ἁγιασθῆτε καί ἐσεῖς καί νά εἰσέλθετε στήν χορεία τῶν Ἁγίων.