Ἐκοιμήθη ἡ Γερόντισσα Παρθενία Τυροπάνη

 Τήν Κυριακή 7 Νοεμβρίου, ἡμέρα τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μιχαήλ καί Γαβριήλ, ἀναπαύθηκε ἀπό τούς κόπους της καί ἀπό τήν ἀνίατη ἀσθένειά της ἡ Ἡγουμένη τῆς Ι. Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Βομβοκούς Παρθενία Τυροπάνη. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐψάλη τήν ἑπομένη, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Προεξῆρχε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας καί συμμετεῖχαν Ἱερομόναχοι καί Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως, Μοναχοί καί Μοναχές, ἀπό τήν Μητρόπολή μας καί ἀπό τήν Ι. Μονή Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Αἰγίου. Συμπροσευχήθηκε πλῆθος κόσμου, ὅλοι ὅσοι γνώρισαν τήν Γερόντισσα κατά τήν διάρκεια τῶν 51 χρόνων τῆς ἡγουμενίας της, ἤ καί παλαιότερα. Ὅλους αὐτούς τούς εὐχαρίστησε ὁ Σεβασμιώτατος, γιά τήν προσφορά τους καί τήν θυσιαστική τούς ἀγάπη πρός τήν Γερόντισσα καί τό Μοναστήρι, μιά ἀγάπη πού κράτησε μέχρι τίς τελευταῖες στιγμές τῆς ἐπίγειας ζωῆς της στό Νοσοκομεῖο Αἰγίου, καί πού τούς ὁδήγησε νά τήν ξενυκτήσουν, νά τήν κλάψουν καί νά τήν φροντίσουν μέχρι τήν τελευταία της κατοικία.

Κατανυκτική καί συγκινητική ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία, καί μάλιστα μέσα στόν ἁγιασμένο χῶρο τοῦ Καθολικοῦ του Τιμίου Προδρόμου, παρουσία τόσων Ἱερέων καί Μοναχῶν. Συντονισμένος σ’ αὐτήν τήν ἀτμόσφαιρα ὁ λόγος τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὁ ὁποῖος μίλησε γιά τήν κοίμηση τῶν μοναχῶν καί ὑπογράμμισε τρία γνωρίσματα - ἀρετές τῆς κεκοιμημένης, ἤτοι: τήν ἄδολη καί θεοδίδακτη πίστη της, τήν ἀσκητική της ζωή καί τό ἐκκλησιαστικό της φρόνημα.

Ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων πού τήν ἔζησαν καί τῆς συμπαραστάθηκαν ὁμίλησε, φανερά συγκινημένος, ὁ συνταξιοῦχος δάσκαλος κ. Σπυρίδων Ἀμπλᾶς, τοῦ ὁποίου τόν ἐπικήδειο λόγο πρός τήν Γερόντισσα Παρθενία δημοσιεύουμε ἐν συνεχεία.

“Αγαπημένη μᾶς Νεκρή, Γερόντισσα Παρθενία...

Πενθεῖ σήμερα ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἀη-Γιάννη τόν θάνατον τῆς Ἡγουμένης τοῦ Μοναστηριοῦ. Πενθεῖ ἡ Βομβοκού καί ἡ Ναύπακτος μέ τά γύρω χωριά τῆς τήν καλόκαρδη, φιλόξενη καί κατά πάντα καλωσυνάτη Γερόντισσα Παρθενία Τυροπάνη. Πενθοῦν οἱ συγγενεῖς τόν ἄνθρωπό τους. Ἡ ἀδελφή τήν ἀδελφή της, καί τά ἀνήψια τήν θεία τους.

Ἡ ἀείμνηστος Γερόντισσα γεννήθηκε στό Παλαιοχωράκι Ναυπακτίας τό ἔτος 1924. Πρίν ἀπό 51 χρόνια σέ ἡλικία 23 ἐτῶν ἦλθε στόν Ἀη-Γιάννη νά τόν ὑπηρετήση. Ἐπί 51 χρόνια τώρα κρατοῦσε, καί μέ τίς ἄλλες ἀδελφές, ἀνοιχτό το Μοναστήρι καί μέ προθυμία καί χαρά ὑποδεχόταν κάθε προσκυνητή. Σήμερα μᾶς ἀποχαιρετᾶ. Ἡ μακαρία ψυχή τῆς ἔφυγε γιά τόν οὐρανό, ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει πόνος, λύπη καί στεναγμός. Ἔφυγε γιά τήν αἰωνιότητα...

Ἁπλή ἡ Γερόντισσα, ἀγράμματη, πλήν ὅμως θεοδίδακτη ψυχή. Μέ ἔκπληξη ἄκουσαν προσκυνηταί ἀπό τό στόμα της σέ ἐρώτησή τους, τήν ἑξῆς ἀπάντηση:

- Γερόντισσα, τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά κερδίσουμε τόν Οὐρανό;

- Αὐτό πού ρωτᾶτε εἶναι πολύ - πολύ εὔκολο, ἀλλά καί πολύ - πολύ δύσκολο. Μέ λίγη ταπείνωση θά πᾶμε μέσα στόν Παράδεισο καί μέ λίγο ἐγωϊσμό θά μείνουμε ἔξω.
Δηλαδή μέ τά δυό της αὐτά λόγια ἔκανε τό ὡραιότερο κήρυγμα. Εἶπε ὅλη τήν ἀλήθεια, ὅλη τήν θεολογία.

Στό Νοσοκομεῖο –Ἀθήνα καί Αἴγιο– οἱ γιατροί ἔλεγαν: “Ὑπάρχουν καί στίς ἡμέρες μᾶς ψυχές πού πιστεύουν καί ἀγαποῦν τόν Θεό, γι’ αὐτό καί δέν φοβοῦνται τόν θάνατον”. Πολλές φορές γιατροί καί ἐπισκέπτες τήν ἄκουγαν νά ψάλη: “Μακαρία ἡ ὁδός...”. Στό Νοσοκομεῖο τοῦ Αἰγίου εἶχε μεγάλο ἐπισκεπτήριο ἡ Γερόντισσα ἀπό παντοῦ. Μορφωμένοι ἐπισκέπτες ἔλεγαν: “Πήγαμε νά τήν δοῦμε, νά τῆς κάνουμε λίγη συντροφιά καί νά τήν ἐνισχύσουμε λίγο καί φύγαμε ἐμεῖς ἐνισχυμένοι καί ὠφελημένοι, βλέποντας τό θάρρος τῆς τό μεγάλο, τήν ὑποδειγματική της ὑπομονή καί τήν τελεία παράδοσή της στοῦ Θεοῦ τό θέλημα”.

- Γιατρέ, ἄν μπορεῖτε νά μέ ἀφήσετε νά γυρίσω ζωντανή στό Μοναστήρι μου, θέλω νά πεθάνω ἐκεῖ, ἄν ὅμως θέλη ὁ Θεός νά πεθάνω ἐδῶ, νά γίνη τό θέλημά Του.

- Πολλοί μέ λύπησαν, πολλοί μέ πίκραναν καί ἔγιναν ἀφορμή νά χύσω πολλά δάκρυα. Ὅμως ὅση λύπη καί πίκρα μου ἔδωσαν καί ὅσα δάκρυα μέ ἔκαναν νά χύσω, τόση ὑγεία, χαρά καί εὐτυχία νά τούς δώση ὁ Θεός. Ἐγώ τούς ἔχω ὅλους συγχωρεμένους.

Ἐδῶ στό Μοναστήρι τῆς ὅταν γύρισε, διάβαζε πολλές φορές τήν νεκρώσιμη ἀκολουθία. Σέ ἐπισκέπτες ἔλεγε. Τήν νεκρώσιμη ἀκολουθία τήν διάβασα μόνη μου, δέν θά χρειασθῆ νά μοῦ τήν διαβάσουν. Εἶναι νά μήν κάνουν ἐντύπωση ὅλα αὐτά;

Γερόντισσα, ἀπό κεῖ ψηλά πού βρίσκεσαι, κοντά στόν Χριστό πού τόσο ἀγάπησες καί κοντά στόν Προστάτη σου Ἀη-Γιάννη, πού 51 χρόνια ὑπηρέτησες, νά προσεύχεσαι γιά τίς ἀδελφές πού τίς ἄφησες μόνες.

Σέ ὅλους ἐμᾶς δῶσε τήν εὐχή σου.

Γαλήνιος νά εἶναι ὁ δρόμος σου πρός τήν αἰωνιότητα. Ἐλαφρό το χῶμα πού σέ λίγο θά σέ σκεπάση.

Αἰωνία σου ἡ μνήμη”.