Εκοιμήθη η Γερόντισσα Παρθενία Τυροπάνη

Την Κυριακή 7 Νοεμβρίου, ημέρα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ, αναπαύθηκε από τους κόπους της και από την ανίατη ασθένειά της η Ηγουμένη της Ι. Μονής Τιμίου Προδρόμου Βομβοκούς Παρθενία Τυροπάνη. Η εξόδιος ακολουθία εψάλη την επομένη, του Αγίου Νεκταρίου. Προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας και συμμετείχαν Ιερομόναχοι και Ιερείς της Μητροπόλεως, Μοναχοί και Μοναχές, από την Μητρόπολή μας και από την Ι. Μονή Ιωάννου του Θεολόγου Αιγίου. Συμπροσευχήθηκε πλήθος κόσμου, όλοι όσοι γνώρισαν την Γερόντισσα κατά την διάρκεια των 51 χρόνων της ηγουμενίας της, ή και παλαιότερα. Όλους αυτούς τους ευχαρίστησε ο Σεβασμιώτατος, για την προσφορά τους και την θυσιαστική τους αγάπη προς την Γερόντισσα και το Μοναστήρι, μια αγάπη που κράτησε μέχρι τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής της στο Νοσοκομείο Αιγίου, και που τους οδήγησε να την ξενυκτήσουν, να την κλάψουν και να την φροντίσουν μέχρι την τελευταία της κατοικία.

Κατανυκτική και συγκινητική η εξόδιος ακολουθία, και μάλιστα μέσα στον αγιασμένο χώρο του Καθολικού του Τιμίου Προδρόμου, παρουσία τόσων Ιερέων και Μοναχών. Συντονισμένος σ’ αυτήν την ατμόσφαιρα ο λόγος του Σεβασμιωτάτου, ο οποίος μίλησε για την κοίμηση των μοναχών και υπογράμμισε τρία γνωρίσματα - αρετές της κεκοιμημένης, ήτοι: την άδολη και θεοδίδακτη πίστη της, την ασκητική της ζωή και το εκκλησιαστικό της φρόνημα.

Εκ μέρους των ανθρώπων εκείνων που την έζησαν και της συμπαραστάθηκαν ομίλησε, φανερά συγκινημένος, ο συνταξιούχος δάσκαλος κ. Σπυρίδων Αμπλάς, του οποίου τον επικήδειο λόγο προς την Γερόντισσα Παρθενία δημοσιεύουμε εν συνεχεία.

“Αγαπημένη μας Νεκρή, Γερόντισσα Παρθενία...

Πενθεί σήμερα η Ιερά Μονή του Αη-Γιάννη τον θάνατον της Ηγουμένης του Μοναστηριού. Πενθεί η Βομβοκού και η Ναύπακτος με τα γύρω χωριά της την καλόκαρδη, φιλόξενη και κατά πάντα καλωσυνάτη Γερόντισσα Παρθενία Τυροπάνη. Πενθούν οι συγγενείς τον άνθρωπό τους. Η αδελφή την αδελφή της, και τα ανήψια την θεία τους.

Η αείμνηστος Γερόντισσα γεννήθηκε στο Παλαιοχωράκι Ναυπακτίας το έτος 1924. Πριν από 51 χρόνια σε ηλικία 23 ετών ήλθε στον Αη-Γιάννη να τον υπηρετήση. Επί 51 χρόνια τώρα κρατούσε, και με τις άλλες αδελφές, ανοιχτό το Μοναστήρι και με προθυμία και χαρά υποδεχόταν κάθε προσκυνητή. Σήμερα μας αποχαιρετά. Η μακαρία ψυχή της έφυγε για τον ουρανό, εκεί που δεν υπάρχει πόνος, λύπη και στεναγμός. Έφυγε για την αιωνιότητα...

Απλή η Γερόντισσα, αγράμματη, πλην όμως θεοδίδακτη ψυχή. Με έκπληξη άκουσαν προσκυνηταί από το στόμα της σε ερώτησή τους, την εξής απάντηση:

- Γερόντισσα, τί πρέπει να κάνουμε για να κερδίσουμε τον Ουρανό;

- Αυτό που ρωτάτε είναι πολύ - πολύ εύκολο, αλλά και πολύ - πολύ δύσκολο. Με λίγη ταπείνωση θα πάμε μέσα στον Παράδεισο και με λίγο εγωϊσμό θα μείνουμε έξω.

Δηλαδή με τα δυο της αυτά λόγια έκανε το ωραιότερο κήρυγμα. Είπε όλη την αλήθεια, όλη την θεολογία.

Στο Νοσοκομείο –Αθήνα και Αίγιο– οι γιατροί έλεγαν: “Υπάρχουν και στις ημέρες μας ψυχές που πιστεύουν και αγαπούν τον Θεό, γι’ αυτό και δεν φοβούνται τον θάνατον”. Πολλές φορές γιατροί και επισκέπτες την άκουγαν να ψάλη: “Μακαρία η οδός...”. Στο Νοσοκομείο του Αιγίου είχε μεγάλο επισκεπτήριο η Γερόντισσα από παντού. Μορφωμένοι επισκέπτες έλεγαν: “Πήγαμε να την δούμε, να της κάνουμε λίγη συντροφιά και να την ενισχύσουμε λίγο και φύγαμε εμείς ενισχυμένοι και ωφελημένοι, βλέποντας το θάρρος της το μεγάλο, την υποδειγματική της υπομονή και την τελεία παράδοσή της στού Θεού το θέλημα”.

- Γιατρέ, αν μπορείτε να με αφήσετε να γυρίσω ζωντανή στο Μοναστήρι μου, θέλω να πεθάνω εκεί, αν όμως θέλη ο Θεός να πεθάνω εδώ, να γίνη το θέλημά Του.

- Πολλοί με λύπησαν, πολλοί με πίκραναν και έγιναν αφορμή να χύσω πολλά δάκρυα. Όμως όση λύπη και πίκρα μου έδωσαν και όσα δάκρυα με έκαναν να χύσω, τόση υγεία, χαρά και ευτυχία να τους δώση ο Θεός. Εγώ τους έχω όλους συγχωρεμένους.

Εδώ στο Μοναστήρι της όταν γύρισε, διάβαζε πολλές φορές την νεκρώσιμη ακολουθία. Σε επισκέπτες έλεγε. Την νεκρώσιμη ακολουθία την διάβασα μόνη μου, δεν θα χρειασθή να μου την διαβάσουν. Είναι να μην κάνουν εντύπωση όλα αυτά;

Γερόντισσα, από κει ψηλά που βρίσκεσαι, κοντά στον Χριστό που τόσο αγάπησες και κοντά στον Προστάτη σου Αη-Γιάννη, που 51 χρόνια υπηρέτησες, να προσεύχεσαι για τις αδελφές που τις άφησες μόνες.

Σε όλους εμάς δώσε την ευχή σου.

Γαλήνιος να είναι ο δρόμος σου προς την αιωνιότητα. Ελαφρό το χώμα που σε λίγο θα σε σκεπάση.

Αιωνία σου η μνήμη”.